Η κρίση που περνά η χώρα μας γονάτισε την ψυχή μας, σκλήρυνε την καρδιά μας, έκλεισε τις ανθρώπινες μεταγγίσεις αγάπης προς τον συνάνθρωπο και άπλωσε ένα κέλυφος απάνθρωπης συμπεριφοράς. Η εποχή μας μετεβλήθη σε εποχή που περισσεύουν τα λόγια, ενώ τα αληθινά έργα αγάπης και αλληλεγγύης των ανθρώπων έχουν περιοριστεί στα συσσίτια και στα κοινωνικά Παντοπωλεία . Στα πραγματικά αιτήματα επιβίωσης του συνανθρώπου οι περισσότεροι κρύβονται πίσω από ανέντιμες αιτιολογίες και υπεκφυγές! Μην πιστεύετε φίλες και φίλοι μου αυτές τις αιτιολογίες. Είναι μέρος του κέλυφους συντήρησης που σας είπα.Δεν υπάρχει πια γενναιοδωρία και απλοχεριά. Δεν υπάρχει διάθεση για προσφορά. Εμωράνθη το άλας και μαζί με αυτό, στέρεψε η αληθινή ψυχή του Έλληνα, που κάποτε ένα του ζητούσες και χίλια σου έδινε!
Είπε κάποτε ένας μεγάλος Αγιος του αιώνα μας, ο Άγιος Ανθιμος ο Χίος( που εορτάζουμε τη μνήμη Του στις 15 Φεβρουαρίου) οτι…” Θα έλθουν κάποτε στιγμές στην πατρίδα μας που θα υπάρχει ανησυχία κόσμου και απελπισία επί της γής! Ανθρωπος σε άνθρωπο νερό δεν θα δίνει… Άλλοι θα πεινάνε κι άλλοι θα μεθάνε!Θα πέσουμε πολύ χαμηλά και όταν το καταλάβουμε αυτό, τότε θα συνέλθουμε και θα ξαναβρούμε τον παλιό καλό εαυτό μας”.
Είμαστε λίγο πριν το βαθύ σκοτάδι… Αυτό που απλώνεται λίγο πριν το ξημέρωμα….

Ο Ακάκιος