Ο ιερός Χρυσόστομος σε έναν λόγο του αναφερόμενος στην Εκκλησία γράφει: «Πολλά τα κύματα… Μαινέσθω η θάλασσα… εγειρέσθω τα κύματα, του Ιησού το πλοίον καταποντίσαι ουκ ισχύει…». 

Πράγματι, τα προβλήματα που ταλανίζουν την Εκκλησία μας είναι πολλά. Διά μέσου των αιώνων πολεμήθηκε, αλλά δεν νικήθηκε, διότι Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού. Πηδαλιούχος της νοητής νηός της Εκκλησίας, είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός. Έτσι η Εκκλησία υπάρχει και θα υπάρχει μέχρι συντελείας του κόσμου, σε πείσμα όλων των δαιμόνων της Αβύσσου. Αυτά για την Εκκλησία.

Όταν όμως λέμε Διοικούσα Εκκλησία, εννοούμε τους Αρχιερείς που συμβάλλουν και συντονίζουν το έργο της Εκκλησίας.

Πρόκειται περί ανθρώπινου Οργανισμού, που επί κεφαλής, εν προκειμένω για την Ελλάδα, είναι ο Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος είναι Πρώτος μεταξύ ίσων, primus inter pares, και η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Πρόκειται για μιαν κλειστή κάστα στην οποία δεν μπορεί να εισέλθει ο καθένας παρά μόνον αφού εκλεγεί από τους υπόλοιπους.

Στην εκλογή αυτών των Αρχιερέων, που απαρτίζουν την Ιεραρχία διαφέρει αρκετά η θεωρία από την πράξη. Η θεωρία θέλει μόνο το Πνεύμα το Άγιο να εκλέγει τους Επισκόπους,δια του φωτισμού των εκλεκτόρων. Η πράξη, όμως, λέει «η νύχτα βγάζει επίσκοπο κι η αυγή μητροπολίτη»! Και δυστυχώς αυτό επαληθεύεται ευκολότερα από το πρώτο.

Οπωσδήποτε είναι φορές που κριτήριο για την εκλογή ενός Επισκόπου είναι η κατά Θεόν ζωή του, τα τάλαντά του, ο ενάρετος βίος του, η πνευματικότητά του,η μόρφωσή του, ο ιεραποστολικός του ζήλος, η έξωθεν καλή μαρτυρία και άλλα.

Συχνά όμως, δυστυχώς, προάγονται πρόσωπα που μπορεί να έχουν απλώς… «μπάρμπα στην Κορώνη»! Να είναι Πρωτοσύγκελλος λ.χ. ή να υπηρετεί στα Γραφεία της Ι. Συνόδου και να έχει την εύνοια ενός Μητροπολίτη. Άλλοτε να είναι πνευματικό ανάστημα ενός Μητροπολίτη ο οποίος στην επιθυμία του να δει τον πνευματικό του βλαστό Μητροπολίτη, μέλος της Ιεραρχίας, απαιτεί ακόμη και να χωρίσει την επαρχία του, προκειμένου να «βολέψει» το παιδί του ή τους δικούς του κληρικούς. Και να σκεφτείτε ότι οι ίδιοι αυτοί Ιεράρχες που σήμερα ζητούν διχοτομήσεις επί Χριστοδούλου εναντιώνονταν σε όλα. Οι άνθρωποι αλλάζουν!Και ασφαλώς και οι Μητροπολίτες.   Και κάποιες φορές, ξεπερνούν και τους κοσμικούς άρχοντες, ακόμη και τους πολιτικούς και «παζαρεύουν» μια Μητρόπολη, με αντίδωρο κάποια μελλοντική ψήφο ή τακτοποίηση ημετέρων.

Στην εποχή μας, βέβαια και μάλιστα στην εποχή του κορονοϊού  όλα αυτά θεωρώ πως είναι επιεικώς απαράδεκτα και ανεπίτρεπτα. Στην εποχή της αμφισβήτησης των πάντων που ζούμε, μοναδικό κριτήριο για επιλογή Αρχιερέων ίσως θα έπρεπε να είναι ο ενάρετος βίος και ο ένθερμος ζήλος και η αξία του κάθε υποψηφίου και όχι οι εξαρτήσεις από τους Γεροντάδες. Η Εκκλησία σήμερα έχει ανάγκη από προφήτες, από κήρυκες φλογερούς, από κληρικούς που πιστεύουν στον αληθινό Θεό και όχι από πιόνια που θα τα κάνουν ότι θέλουν ο Αρχιεπίσκοπος και οι Γεροντάδες. Χωρίς γνώμη! Ναι σε όλα.

Ζητούνται Αρχιερείς με ζήλο και οίστρο ιεραποστολικό, που να επανευαγγελίσουν τον λαό μας και να οδηγήσουν τους νέους μας κοντά στον Θεό.

Ζητούνται Αρχιερείς με θερμουργό αγάπη στον Θεό, που θα βιώνουν και να εννοούν αυτά που κηρύττουν.

Ζητούνται Αρχιερείς… Χρυσόστομοι, Γρηγόριοι, Βασίλειοι…

Ζητούνται Αρχιερείς με αγάπη στον συνάνθρωπο και όχι με έλλειμα επικοινωνίας και ανθρωπιάς.

Ζητούνται Αρχιερείς χωρίς εξαρτήσεις και συμφέροντα.

Ζητούνται Αρχιερείς που θα υπηρετούν τον Θεό και όχι τον Καίσαρα.

Ζητούνται Αρχιερείς που την Κυριακή της Ορθοδοξίας θα επιλέγουν να ομιλούν για τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας μέσα στους αιώνες και όχι για το πλάνο ανέβασμα της άθεης πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας του τόπου μας χρησιμοποιώντας  μάλιστα τα ψευδεπίγραφα λόγια τους.