Υπό την σκιά του Τιμίου Σταυρού και της προλαβούσης εορτής της Υψώσεώς Του, την Κυριακή 19η Σεπτεμβρίου ε.έ., ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός ιερούργησε στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίου Αθανασίου Ελληνοχωρίου, όπου διακονώντας τον θείο λόγο, μεταξύ άλλων, τόνισε· “Η πρόσκληση του Χριστού «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Μάρκ. 8, 34) είναι σημαντική διότι η πρόσκληση αυτή είναι διαρκής και διοαχρονική. Μας καλεί ο Κύριος να Τον ακολουθήσουμε χωρίς δισταγμούς και αναστολές και με κάθε ευκαιρία. Θέτει όμως ο Ίδιος και προϋποθέσεις στην πρόσκλησή Του αυτή για να μην υπάρχουν αποκλίσεις που θα ακυρώνουν τη σωτηρία του ανθρώπου. Δεν αρκεί η πρόθεση του Κυρίου για τη σωτηρία του ανθρώπου αλλά απαιτείται και η δική του αυθόρμητη ανταπόκριση.
Η πρώτη προϋπόθεση είναι η ελευθερία του ανθρώπου. «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν». Ο Θεός δεν μας εκβιάζει. Μας δίδει την δυνατότητα, παρακολουθεί την πορεία μας, αλλά δεν μας υποκαθιστά στη λήψη της απόφασης. Τον τελευταίο λόγο για τη σωτηρία του τον έχει ο ίδιος ο άνθρωπος. Γι’ αυτό και ο πιστός δεν μπορεί ποτέ να εφησυχάζει και να επαναπαύεται. Εφ’ όσον ο Θεός μάς δημιούργησε ελεύθερους, κανείς δεν μπορεί να είναι χριστιανός με τρόπο εκβιαστικό. Η χριστιανική πίστη αναπτύσσεται μέσα στο οξυγόνο της ελευθερίας…
Δεύτερη προϋπόθεση είναι η απάρνηση του εαυτού μας. «Ἀπαρνησάσθω ἐαυτόν». Πρόκειται περί του εγωισμού μας, εκείνου που «ελκύει» τον άνθρωπο πάντοτε προς τα κάτω, στα πάθη της φιληδονίας, της φιλαργυρίας, της φιλοδοξίας. Και πρέπει να το εξηγήσουμε: ο Χριστός ναι μεν μας απάλλαξε διά της ενεργείας της Χάριτος Του από την αναγκαστική ροπή της αμαρτίας – κάτι που προσφέρεται στον άνθρωπο διά του αγίου βαπτίσματος – δεν κατήργησε όμως, όπως είπαμε, την ελευθερία μας. Το τρεπτό της θελήσεώς μας εξακολουθεί και υφίσταται. Συνεπώς εναπόκειται σε εμάς αν θα επιβεβαιώνουμε τη ζωή μας ως ακόλουθοι του Χριστού ή ως ακόλουθοι των παθών μας. Το μεγαλύτερο εμπόδιο, λοιπόν, για να είμεθα χριστιανοί είναι τα πάθη και κυρίως ο εγωισμός μας, ο οποίος λειτουργεί ως πειρασμός διαρκώς στην πνευματική πορεία μας. Η νήψη, ως εγρήγορση, είναι το κύριο χαρακτηριστικό του χριστιανού που ακολουθεί τον Σταυρό του Κυρίου. Ακόμη και στις όποιες πτώσεις του στην αμαρτία, ο χριστιανός δεν μπορεί να παραμείνει στάσιμος. Την ίδια στιγμή της πτώσης του, αν είναι χριστιανός, θα πρέπει να σηκωθεί και θα προχωρήσει.
Και η τρίτη προϋπόθεση ακολουθίας του Κυρίου, κατά τον λόγο Του, είναι η άρση του Σταυρού. «Καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ». Πρόκειται για τη συσταύρωσή μας με Εκείνον, όπως το διατυπώνει ο απόστολος Παύλος: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός». Καταλαβαίνουμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να παρακάμψουμε τον Σταυρό, ακολουθώντας τον Κύριο, αφού ο Σταυρός υπήρξε το κύριο γνώρισμα της ζωής Του, απαρχής μέχρι τέλους. Τι σημαίνει όμως άρση του Σταυρού; Με το δεδομένο ότι ενούμενοι με Εκείνον διά των μυστηρίων ο Σταυρός γίνεται «δομικό» στοιχείο της ύπαρξής μας, απαιτείται στη συνέχεια η ενεργοποίηση αυτής της Σταυρικής κατάστασης στην καθημερινότητά μας. Κι αυτό σημαίνει ζωή, κατά το πρότυπο του Κυρίου, απόλυτης υπακοής στον Θεό, θυσιαστικής αγάπης στον συνάνθρωπο, ταπείνωσης ως προς τον εαυτό μας. Με άλλα λόγια, αίρω τον σταυρό μου, δηλαδή συσταυρώνομαι με τον Κύριο, θα πει: κάνω κέντρο της ζωής μου το θέλημα του Θεού, άρα αγαπώ Εκείνον και την εικόνα Του τον άνθρωπο.
Η χριστιανική πίστη, αγαπητοί μου, μάς καλεί σε μία συνεχή υπέρβαση του εαυτού μας, για να βρισκόμαστε μέσα στην ατμόσφαιρα της χαρισματικής παρουσίας του Κυρίου μας. Όποιος είπε ότι ο χριστιανισμός είναι εύκολη υπόθεση, μάλλον είναι άγευστος της χριστιανικής ζωής. Το παρήγορο όμως είναι ότι δεν πρέπει να απελπιζόμεθα, παρά τις πτώσεις μας και τις αδυναμίες μας, διότι για εμάς υπάρχει η μετάνοια, η επιστροφή για να ακολουθήσουμε και πάλι το Χριστό. Η πτώση μας, αν μας οδηγήσει στην ταπείνωση, την επίγνωση των αδυναμιών μας και την μετάνοια, μπορεί να λειτουργήσει λυτρωτικά και να μας ανοίξει τον δρόμο της αιωνιότητας και της Βασιλείας των Ουρανών”.
Την Θεία Λειτουργία στο Ελληνοχώρι παρακολούθησαν ο Διοικητής της XVI Μεραρχίας, Στρατηγός Αναστάσιος Αλεξιάδης, ο Επιτελάρχης της Μεραρχίας Συνταγματάρχης Νικόλαος Γιοβανούδης, η Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητος Ελληνοχωρίου Σοφία Δογάντζαλη και ικανό εκκλησίασμα.
