Του π. Ηλία Μάκου
Στις Ορθόδοξες εκκλησίες της Αλβανίας εορτάστηκε η Ανάληψη του Κυρίου πανηγυρικά.
Ο Μητροπολίτης Κορυτσάς Ιωάννης ιερούργησε σε υπαίθρια λειτουργία στον ομώνυμο ιστορικό ναό της Μπορίγιας, όπου συμμετείχε πλήθος πιστών.
Είναι ένα από τα πιο αξιόλογα μνημεία της περιοχής (το 1974 χαρακτηρίστηκε μνημείο πολιτισμού).
Κτίστηκε το 1389, όταν ο τόπος αυτός ανήκε στο πριγκιπάτο των Μουζακέων, αγιογραφήθηκε αρχικά το 14ο αιώνα και είναι σχεδιασμένος κατά τον τύπο του εγγεγραμμένου σταυροειδούς με θόλο.
Ο Μητροπολίτης Ελμπασάν Αντώνιος ιερούργησε, στον εορτάζοντα ναό στο Γκινάρ, όπου προς το τέλος της θείας λειτουργίας λιτανεύτηκε η εικόνα της Αναλήψεως.
Στο κήρυγμά του μίλησε για το νόημα της εορτής, καθώς και για τη σημασία αυτού του γεγονότος στη σωτήρια αποστολή του Θεό, αλλά και την τελευταία εντολή, που άφησε ο Κύριος στους Αποστόλους και τους μαθητές λίγο πριν ανέβει στον Ουρανό. Για να κηρύξουν σε όλο τον κόσμο την Ανάστασή του και τη νίκη του επί του θανάτου, αλλά και την υπόσχεση ότι θα είναι πάντα μαζί μας.
Το φως της ανάληψης είναι για τον κόσμο ζωή, είναι χαρά, είναι ελπίδα. Μακριά από το φως το χάος, η φθορά, η νέκρα κυριαρχεί, ο φόβος βασιλεύει.
Με το φως της Ανάληψης ο πόνος, η θλίψη, η αγωνία εκτοπίζονται από τη ζωή. Η ζωή παίρνει το νόημά της, το χρώμα της, την αξία της, τη χαρά της. Γίνεται ζωή η ζωή. ευλογημένη, άνετη, χαρούμενη ζωή, ζωή, που αξίζει να τη ζεις και να την απολαμβάνεις.
Γιατί; Διότι το φως, που αναπηδά από την Ανάσταση είναι της Ανάστασης το φως, της νίκης, Η ζωή έχει τις δυσκολίες, τις πικρίες, τις αντιδράσεις της. Την αγαπάς και αυτή σε πληγώνει. Θέλεις, επιδιώκεις να τη ζήσεις, όπως πρέπει και το κακό ορθώνεται μέσα σου να σε συντρίψει. Αν ζήσεις, όπως ζει ο πολύς κόσμος, που είναι ξένος προς τον Χριστό, πρέπει να κάνεις αβαρίες στη συνείδησή σου, υποχωρήσεις στις ένοχες αξιώσεις του κόσμου, συμβιβασμούς με το κακό, με την αμαρτία. Αν επιμείνεις στις αρχές σου, κινδυνεύεις να επισύρεις τη μήνη, τις ειρωνείες, τους κατατρεγμούς του κόσμου…
Αν ο σίφουνας της απιστίας μας ξεριζώνει και μας πετάει μακριά από τον Χριστό, ασφαλώς θα καταντήσουμε ναυάγια της ζωής, αφού πρώτα καταντήσουμε ναυάγια της ηθικής.
Εμείς, όμως, πιστεύουμε. Και το φως της Ανάληψης άσβεστο μένει…
