Με λαμπρότητα και μεγάλη κατάνυξη, πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 14 Μαρτίου στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, η υποδοχή της Τιμίας Κάρας του Αγίου Νικολάου του Πλανά προερχόμενη από τον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννη Κυνηγού Λεωφόρου Βουλιαγμένης.
Με την άδεια του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου και την ευλογία του Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ, η Τιμία Κάρα θα παραμείνει στο Ναό προς αγιασμό των πιστών μέχρι την Κυριακή 30 Μαρτίου.
Όπως είναι γνωστό, στην Ευαγγελίστρια στον Πειραιά βρίσκεται από τις 7 Μαρτίου και η θαυματουργή Ιερά Εικόνα της Αγίας Ζώνης, προερχόμενη από την φερώνυμη Ιερά Μονή Βλαμαρής Σάμου.
Η φιλοξενία της Τιμίας Κάρας και της Ιεράς Εικόνος εντάσσονται στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων «Ευαγγελίστρια 2014», που οργανώνονται για 13η χρονιά.
Την Τιμία Κάρα συνόδευσε ο Αρχιμ. Ιερώνυμος Νικολόπουλος, Γραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ενώ της υποδοχής προΐστατο ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, Αρχιμ. Νήφων Καπογιάννης με τη συμμετοχή των Ιερέων του Ιερού Ναού.
Μετά την είσοδο στο Ναό, τελέσθηκε Παράκληση προς τιμήν του Αγίου. Ακολούθως, ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, Αρχιμ. Νήφων Καπογιάννης μετέφερε τις ευχαριστίες του Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ προς τον Μακ. Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο, καθώς και τους Ιερείς του Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου Κυνηγού, για την μεγάλη ευλογία της μεταφοράς της Τιμίας Κάρας του Αγίου στον Πειραιά, ιδιαίτερα την κατανυκτική περίοδο που διανύουμε.
Ακολούθως, ο Αρχιμ. Ιερώνυμος Νικολόπουλος, Γραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου Κυνηγού, στον οποίον και διακόνησε ο Άγιος επί 40 έτη, απευθύνθηκε στους πιστούς ευχόμενος «να λάβουν δύναμη και την ευλογία του Αγίου, να συνεχίσουν τον αγώνα της ζωής».
Στη συνέχεια αναφέρθηκε σε νεότερα, συγκλονιστικά στοιχεία για τη ζωή του Αγίου που είδαν το φως της δημοσιότητας τα τελευταία χρόνια. Όπως πολύ χαρακτηριστικά ανέφερε:
«Ανακάλυψε η έρευνα στα γενικά αρχεία του κράτους, έναν φάκελο δικογραφίας ο οποίος ήταν εναντίον του Ιερέως Νικολάου Πλανά! Μπορέσαμε έτσι να ανασυνθέσουμε μία συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του Αγίου και να καταλάβουμε πολλά».
Και συνέχισε ο π. Ιερώνυμος, αφηγούμενος τα καινούργια στοιχεία που προέκυψαν:
«Κάποτε ο Άγιος ήταν εφημέριος στην ενορία Αγίου Παντελεήμονος Ιλισσού, στην οδό Καλλιρρόης. Μία Κυριακή, δέχτηκε ως συλλειτουργό έναν άλλο κληρικό. Τότε, τους εφημέριους τους διόριζαν και τους έπαυαν οι επίτροποι του Ναού. Τους δε επιτρόπους, τους διόριζε ο δήμαρχος. Δέχτηκε λοιπόν ο Άγιος Νικόλαος τον άλλον Ιερέα ως συλλειτουργό, τον οποίον προφανώς είχαν αποπέμψει οι επίτροποι από κάποιον άλλο Ναό.
Ο άλλος Ιερεύς, ήταν ψηλός – ο Άγιος Νικόλαος ήταν κοντός. Είχε και ωραία φωνή – ο Άγιος Νικόλαος ψεύδιζε, δεν μπορούσε να μιλήσει καθαρά. Είχε φαίνεται και λαμπρή στολή ο άλλος Ιερεύς – ο Άγιος Νικόλαος δεν διακρίνονταν για την πολυτέλεια της αμφίεσης του. Και το αποτέλεσμα ήταν ότι στο τέλος της Θ. Λειτουργίας, οι επίτροποι έδιωξαν τον Άγιο από την ενορία του Αγίου Παντελεήμονος και προσέλαβαν τον άλλον εφημέριο».
Όπως τόνισε ο π. Ιερώνυμος «ο Άγιος στενοχωρήθηκε πάρα πολύ, τόσο πολύ που περπατούσε στο δρόμο και έκλαιγε. Για να τον παρηγορήσει ο Άγιος Θεός, επέτρεψε να δει οφθαλμοφανώς τον Άγιο Παντελεήμονα».
Αναφερόμενος σε αυτό το περιστατικό περιέγραψε τη συνάντηση των δύο Αγίων, τονίζοντας την απλότητα με την οποία ο Άγιος Νικόλαος, ως Ιερέας επικοινωνούσε με τους Αγίους.
Ο Άγιος Νικόλαος λοιπόν περπατούσε στενοχωρημένος και τον πλησίασε ένας νεαρός, ρωτώντας τον τι του συμβαίνει.
Ο Άγιος απάντησε «με έδιωξαν από τον Άγιο Παντελεήμονα μου, που τόσο αγαπούσα». Τότε, ο άγνωστός του νεαρός, του απάντησε, αποκαλύπτοντας ότι είναι ο Άγιος Παντελεήμονας: «Μη στεναχωριέσαι Πάτερ, εγώ δε θα σε εγκαταλείψω ποτέ» και στη συνέχεια εξαφανίστηκε από μπροστά του.
Στη συνέχεια ο π. Ιερώνυμος έδωσε περισσότερα στοιχεία σχετικά με τη δικογραφία που ανακαλύφθηκε.
«Το γιατί ο Άγιος στενοχωρήθηκε, μας δίνει την απάντηση ο φάκελος της δικογραφίας. Όταν τον έδιωξαν ήταν Κυριακή της Ε’ εβδομάδας των νηστειών. Απόμενε μέχρι το Πάσχα η «κουφή» και η Μεγάλη εβδομάδα.
Μέσα στην κουφή εβδομάδα, ο Άγιος δεν προλάβαινε να βρει ενορία, να διοριστεί και να γιορτάσει τις ακολουθίες της Μ. Εβδομάδας και του Πάσχα.
Έφυγε έξω από την Αθήνα (που τότε έφτανε μέχρι τους στύλους του Ολυμπίου Διός) και βρήκε ένα εξωκκλήσι περιφρονημένο, παραπεταμένο, τον τότε Άγιο Ιωάννη του αγρού και εκεί μόνος τελούσε τις ακολουθίες.
Ο λαός όμως ξέρει να αναγνωρίζει τον ποιμένα του. Εγκατέλειψε την ενορία και πήγε στο εξωκκλήσι να εορτάσει με τον Άγιο.
Οι επίτροποι ενοχλήθηκαν και επέμειναν να τιμωρηθεί. Επειδή δεν έβρισκαν κατηγορία, τον κατηγόρησαν «επί πήξη ιδίου θυσιαστηρίου», ότι δημιούργησε μόνος του θυσιαστήριο, σε ένα Ναό που υπήρχε ήδη από τον 12ο αιώνα!
Τελικά, με την πίεση και την επιρροή των επιτρόπων, με Βασιλικό Διάταγμα ο Άγιος τιμωρήθηκε με ποινή αργίας 6 μηνών!
Το διάστημα αυτό ο Άγιος εκτός του ότι δεν μπορούσε να τελέσει τις ακολουθίες που τόσο αγαπούσε, αντιμετώπισε και τεράστιο βιοποριστικό πρόβλημα.
Μόλις τελείωσε η ποινή, ο Μητροπολίτης Αθηνών ανύψωσε σε ενορία το ταπεινό εξωκκλήσι και το ονόμασε Άγιο Ιωάννη Κυνηγό. Και ο Άγιος διακόνησε πλέον εκεί ως εφημέριος από το 1892 έως το 1932, οπότε εκοιμήθη».
Όπως λοιπόν προκύπτει από τον φάκελο, ο Άγιος υπέστη μεγάλη αδικία.
Και όπως πολύ χαρακτηριστικά τόνισε ο π. Ιερώνυμος: «η υπομονή του Αγίου στη θλίψη, την αδικία, τη φτώχεια, την στέρηση καρποφόρησε τη μεγαλύτερη δυνατή ευλογία».
Και απευθυνόμενος προς τους πιστούς και με αφορμή την πολύ δύσκολη περίοδο που διανύουμε, ολοκλήρωσε την ομιλία του, προτρέποντάς τους:
«Να τον προσκυνάτε με την πεποίθηση ότι, αυτός που υπέστη την αδικία και έζησε την φτώχεια και την στέρηση, μπορεί να κατανοήσει καλύτερα από όλους, όλα αυτά και να δώσει λύση σε προβλήματα, απάντηση σε αιτήματα, να ανοίξει διόδους εκεί που φαίνονται αδιέξοδα, να σκορπίσει ευλογία και αγιασμό. Τους ανθρώπους που επιδεικνύουν υπομονή, κατεξοχήν τους αγαπάει ο Άγιος και τους ευεργετεί και τους ενισχύει».
Και ο π. Ιερώνυμος ευχήθηκε: «τη χαρά που ο ίδιος εβίωνε, να την μεταδίδει σε όλους».
