Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βρυούλων κ. Παντελεήμων εχοροστάτησε στις Ιερές Ακολουθίες της Μ. Πέμπτης εις τον Ι. Ναόν του Ευαγγελισμού Καλαμαριάς και της Μ. Παρασκευής εις τον Ι. Ναόν της Ζωοδόχου Πηγής Αμπελοκήπων Νεαπόλεως στην Θεσσαλονίκη. Κατά τις ιερές και κατανυκτικές αυτές ακολουθίες των Αχράντων Παθών και της Αποκαθηλώσεως του Κυρίου δόθηκε εις τον Σεβ. Βρυούλων να απευθυνθεί εις το εκκλησίασμα και να τονίσει τα νοήματα των ημερών.

     Αδερφοί μου,είπε,

Ατενίζουμε σήμερα με συντριβή καρδιάς και κατάνυξη τον Εσταυρωμένο Θείο Λυτρωτή μας και ακούμε τη φωνή του Προφήτου να λέει : “Ούτος τας αμαρτίας ημών φέρει και περί ημών οδυνάται” (Ησ.νγ4).

     ” Τας αμαρτίας ημών Αυτάς ανήνεγκεν εν τω σώματι αυτού επί το ξύλον” (Α’ Πετ. β24).

     Έτσι έπρεπε να γίνει, για να ξαναβρεί ο άνθρωπος τον χαμένο Παράδεισο. Με τον πόνο Του, βρήκαμε τη χαρά μας. Άπλωσε τα χέρια Του στον Σταυρό για να αγκαλιάσει ξανά όλους μας. Και με το Τίμιο Αίμα Του υπέγραψε το κήρυγμα της αγάπης και τη σωτηρία μας.

     Διψά και πονά για όλους μας που ευεργέτησε, εθεράπευσε, εχόρτασε, ελευθέρωσε, προστάτευσε. “Λαέ μου τί εποίησασε και τι μοι ανταπέδωκας”; και αυτό το παράπονο επαναλαμβάνει και σήμερα.

     Τι θα μας απαντούσε αν τον ρωτούσαμε. Κύριε τι ζητάς σήμερα από έναν κόσμο παραδομένο στην απόλαυση των κάθε είδους ηδονών; Ένα κόσμο κρεπάλης και κακίας. Ένα κόσμο που κοροϊδεύει Εσένα και τη δημιουργία Σου; Ακούω να μας απαντάς : Σταυρώθηκα για να Σας διδάξω πάνω στο δικό μου σώμα τη ΜΕΤΑΝΟΙΑ. Πονάω όμως, γιατί οι καρδιές σας αιώνες τώρα είναι ακόμα πετρωμένες και με παρατρέχει, σβήνοντας με επιμέλεια την εικόνα του Σταυρού μου από την μνήμη του.

     Κύριε, γνωρίζεις όμως πολυ καλά, ότι υπάρχει ακόμη στην Πατρίδα μας, “Λαός πολύς”

(πρ.18,10) που πιστεύει, που προσεύχεται και ελπίζει Σε Σένα. Σε αγαπά ο Λαός αυτός και γνωρίζει ότι ο Σταυρός Σου είναι όχι μόνο λάβαρο Ελπίδας αλλά και ο άμβωνας αλήθειας, αγάπης και μετάνοιας.