Την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων πραγματοποίησε διαδικτυακή ομιλία στη σειρά των εκπομπών «Επισκοπικός Λόγος» και ανέπτυξε το θέμα: «Θεσσαλονίκης ποιμήν, Σκήτης Βεροίας το καύχημα», με την ευκαιρία της πρόσφατης εορτής του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και της Αγίας Οικογενείας αυτού.

Ο διαδικτυακός «Επισκοπικός Λόγος» μεταδίδεται κάθε Πέμπτη στις 7:00 μ.μ. στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, στην αντίστοιχη σελίδα στο Facebook, στο κανάλι στο Youtube καθώς και στον ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως μας «Παύλειος Λόγος 90.2 FM».

Ο Σεβασμιώτατος στην διαδικτυακή ομιλία του ανέφερε μεταξύ πολλών άλλων: «Ἅγιο καί θεοφόρο ἄνδρα ὀνομάζω τόν ἱερό Γρηγόριο, καί ἀπό ὅσα γνωρίζω γιά τή θαυμαστή καί ἰσάγγελο πολιτεία του καί τούς μεγάλους ἀγῶνες του κατά τῶν παθῶν καί τῶν δαιμόνων ἀπό προσωπική ἐμπειρία, καί ἀκόμη γιά τούς γενναίους ἀγῶνες του ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποία στήριξε μέ τά συγγράμματά του καί τούς λόγους καί τίς ὁμιλίες του καί μέ κάθε ἄλλο τρόπο, τόν θεωρῶ ἅγιο πού δέν ὑστερεῖ οὔτε στό ἐλάχιστο ἀπό ὅλους ἐκείνους τούς μεγάλους διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας».

Μέ αὐτούς τούς λόγους ἀναφέρεται ὁ πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ἅγιος Φιλόθεος ὁ Κόκκινος, στόν Συνοδικό τόμο τοῦ ἔτους 1368, στόν συναγωνιστή καί φίλο του ἀρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος εἶχε κοιμηθεῖ πρίν ἀπό ἐννέα χρόνια, στίς 14 Νοεμβρίου τοῦ 1359.

Καθώς ἡ τοπική μας Ἐκκλησία τιμᾶ ἰδιαιτέρως τόν ἅγιο Γρηγόριο, τόσο ἐπειδή ἀσκήτευσε μαζί μέ τούς ἀδελφούς του στή Σκήτη τῆς Βεροίας, ὅσο καί ἐπειδή σέ μία ἀπό τίς μονές τῆς πόλεως τῆς Βεροίας μόνασαν οἱ δύο ἀδελφές του, οἱ ὁποῖες παρέμειναν καί μετά τή δική του ἀναχώρηση ἐδῶ, ἀλλά καί ἐπειδή μέ πρωτοβουλία τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο, μέ εἰσήγηση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐνέταξε ὁλόκληρη τήν οἰκογένειά του στό Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, καί τιμᾶ τή μνήμη τους τήν Κυριακή μετά τίς 14 Νοεμβρίου, ἡμέρα μνήμης τοῦ ἁγίου Γρηγορίου, εἶναι ἴσως γνωστά σέ πολλούς ἀπό ἐμᾶς τά βασικά στοιχεῖα τῆς ζωῆς του. Μᾶς εἶναι ὅμως λιγότερο γνωστοί οἱ ἀγῶνες του γιά τήν ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Οἱ ἀγῶνες του, ἄλλωστε, ἀποτελοῦν ἕναν ἀπό τούς τρεῖς λόγους τούς ὁποίους ἀναφέρει ὁ ἅγιος Φιλόθεος ὁ Κόκκινος, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, μαζί μέ τήν ὁσιακή ζωή καί τά θαύματά του, γιά τούς ὁποίους ὁ ἴδιος τόν τιμοῦσε ὡς ἅγιο, πρίν ἀπό τήν ἐπίσημη ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἐπισφραγίσθηκε μέ τόν Συνοδικό Τόμο τοῦ 1368.

Τά θαύματα, ὅπως καί ὅλα τά ἄλλα πού ἀναφέρει ὁ ἅγιος Φιλόθεος στό ἐγκώμιό του, εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς θείας χάριτος, τῆς ὁποίας ἀξιώνει ὁ Θεός τούς ἁγίους του καί ἐν ζωῇ καί μετά τήν κοίμησή τους. Καί γι᾽ αὐτή τή θεία χάρη ἀγωνίσθηκε σέ ὅλη του τή ζωή ὁ ἅγιος Γρηγόριος, καί διώχθηκε καί συκοφαντήθηκε καί φυλακίσθηκε, ἀλλά καί ἀπήλαυσε καί ἀπολαμβάνει, τιμώμενος καί στόν οὐρανό καί στή γῆ, μετά πάντων τῶν ἁγίων, πρεσβεύοντας καί γιά ὅλους ὅσους τόν τιμοῦν καί ἐπικαλοῦνται τή χάρη καί τή βοήθειά του.