Την Τρίτη 25 Ιουνίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στην Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον υπό κατασκευή Ιερό Ναό του στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.
Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων, όπως κάθε Τρίτη απόγευμα που τελείται η Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού, ανέγνωσε τη σχετική ευχή, ενώ κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε μεταξύ άλλων: Σέ λίγες ἡμέρες θά ἑορτάσουμε τή μνήμη τῶν ἁγίων ἐνδόξων πρωτοκορυφαίων ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τή σύναξη τῶν δώδεκα ἀποστόλων καί μαθητῶν τοῦ Κυρίου μας. Θά τούς τιμήσουμε, γιατί μέ τό κήρυγμά τους διέδωσαν τό εὐαγγέλιο σέ ὅλο τόν κόσμο καί ἄλλαξαν τή ροή τῆς ἱστορίας. Καί τήν ἄλλαξαν ὄχι μέ πολέμους καί συγκρούσεις, ὅπως ἔκαναν ἄλλοι, ἀλλά μέ ἀπόλυτα εἰρηνικό τρόπο, ὁδηγώντας τούς ἀνθρώπους στήν πίστη στόν Χριστό καί στή σωτηρία.
Τό ἐπίτευγμα αὐτό εἶναι μοναδικό καί, ἄν σκεφθεῖ κανείς μέ ἀνθρώπινα κριτήρια, θά ἔπρεπε οἱ ἄνθρωποι πού τό κατόρθωσαν νά διέθεταν γνώση καί σοφία καί εὐφυΐα καταπληκτική. Ὅλοι ὅμως γνωρίζουμε ὅτι οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ ἦταν ἁπλοί ἄνθρωποι, ἦταν οἱ περισσότεροι ἁλιεῖς, χωρίς ἰδιαίτερες γνώσεις καί χωρίς ἐμπειρία τοῦ κόσμου, στόν ὁποῖο καλοῦντο νά κηρύξουν.
Καί ὅμως τό κατόρθωσαν χάρη στή δύναμη τοῦ Χριστοῦ. Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει: «τά μωρά τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός ἵνα τούς σοφούς καταισχύνῃ».
Τόν λόγο αὐτό τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου συνδέει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ὁ ἰατρός, μέ ἕνα χωρίο ἀπό τόν εὐαγγελιστή Λουκᾶ, στό ὁποῖο διαβάζουμε: «ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἠγαλλιάσατο τῷ πνεύματι ὁ Ἰησοῦς καί εἶπεν· ἐξομολογοῦμαι σοι, Πάτερ, Κύριε τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπό σοφῶν καί συνετῶν καί ἀπεκάλυψας αὐτά νηπίοις».
«Δεῖτε πόσο ἐκπληκτικό εἶναι αὐτό», γράφει ὁ ἅγιος Λουκᾶς. «Γιά τόν Θεό δέν εἶναι ὅλα τά πράγματα ἔτσι ὅπως τά θεωροῦμε ἐμεῖς. Ἔχουμε τούς πιό σοφούς φιλοσόφους καί διδασκάλους πού γνωρίζουν τά μυστικά τοῦ σύμπαντος, τά μυστικά τῆς φύσεως, πού ἐρευνοῦν ὅλα ὅσα ὑπόκεινται σέ ἔρευνα καί γι᾽ αὐτόν τόν λόγο τούς ἐκτιμοῦν. Ἀλλά ὁ Κύριος δόξασε τόν Πατέρα του, ἐπειδή ἀπέκρυψε ἀπό τούς σοφούς καί τούς ἐπιστήμονες τά πιό σημαντικά, τά πιό πολύτιμα καί τά πιό ἀπαραίτητα γιά μᾶς καί τά ἀποκάλυψε στά νήπια.
Ὁ Κύριος τοποθέτησε τούς ἐπιστήμονες καί τούς φιλοσόφους μας χαμηλότερα ἀπό τά παιδιά, καί αὐτό σημαίνει ὅτι οἱ γνώσεις μας καί ὅλες οἱ ἐπιστῆμες μας εἶναι ἐντελῶς μηδαμινές σέ σύγκριση μέ τά μυστήρια τοῦ σύμπαντος τοῦ Θεοῦ καί τά μυστήρια τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ».
Γι᾽ αὐτό, λέγει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, «πρέπει νά ἀναζητήσουμε κάτι ἐντελῶς διαφορετικό, νά ἀναζητήσουμε αὐτό πού εἶναι τό πιό πολύτιμο ἀπό ὅλα καί τό πιό σημαντικό στά μάτια τοῦ Θεοῦ. Πρέπει νά ἀναζητήσουμε τούς καρπούς τοῦ Πνεύματος, γιά τούς ὁποίους μιλᾶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος: “ὁ καρπός τοῦ Πνεύματος ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις πραότης, ἐγκράτεια· κατά τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος”.
Οἱ ἄνθρωποι πού ἔχουν αὐτές τίς ἀρετές», συνεχίζει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, «δέν ὑπόκεινται πλέον σέ κανόνα. Αὐτοί γνώρισαν τό πιό σημαντικό καί ἅγιο. Αὐτός πού θέλει νά ἀποκτήσει αὐτή τή σοφία, πρέπει νά ἀναζητήσει τή σοφία τήν ὁποία εὐδόκησε νά ἀποκαλύψει ὁ Πατήρ στά νήπια καί τήν ὁποία εἶναι πρόθυμος νά ἀποκαλύψει καί στούς ἀνθρώπους, ἡ καρδιά τῶν ὁποίων εἶναι ἁπλή καί καθαρή, ὅπως ἡ καρδιά τῶν νηπίων.
Αὐτό ἔκανε ὁ Χριστός μέ τούς ἀνθρώπους πού ἐπέλεξε ὡς μαθητές του καί γι᾽ αὐτό οἱ ἀπόστολοι ἔγιναν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἀξιώθηκαν νά κατανοήσουν τή σοφία τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τόν Χριστό, καί νά τόν κηρύξουν σέ ὅλη τήν κτίση, σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους.
Ἑπομένως, ἐάν θέλουμε καί ἐμεῖς νά κατανοήσουμε τόν Θεό, νά κατανοήσουμε τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ καί τό εὐαγγέλιό του, γιατί μόνο μέ τόν τρόπο αὐτό θά μπορέσουμε νά ζήσουμε σύμφωνα μέ αὐτό, θά πρέπει νά μιμηθοῦμε τά παιδιά, καί νά προσπαθήσουμε νά κάνουμε τήν ψυχή μας σάν τή δική τους. Θά πρέπει νά τήν ἀδειάσουμε καί νά τήν καθαρίσουμε ἀπό ὅλη ἐκείνη τή σοφία τοῦ κόσμου πού δημιουργεῖ ἐγωισμό καί ἀλαζονεία στόν ἄνθρωπο, πού τόν κάνει νά νομίζει ὅτι εἶναι κάποιος καί ἑπομένως δέν μπορεῖ νά κάνει ὑπακοή στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἀλλά θά πρέπει καί νά τήν ἀδειάσουμε καί νά τήν καθαρίσουμε ἀπό τίς κακίες καί τά πάθη πού ἔχουν ἐγκατασταθεῖ μέσα της καί τή γεμίζουν ἄσκοπα καί συσκοτίζουν ὅ,τι ἀγαθό ὑπάρχει, ἔτσι ὥστε νά μπορέσει νά ἐνοικήσει ἡ σοφία καί ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ· ἔτσι ὥστε νά μπορέσει ὁ Θεός νά γράψει στίς ψυχές μας τόν νόμο του, ὥστε νά τόν ἐφαρμόζουμε χωρίς ἀμφιβολίες, χωρίς ἀντιρρήσεις, χωρίς παραχωρήσεις, γιά νά ἀξιωθοῦμε νά γραφοῦμε στό τέλος στό βιβλίο τῆς ζωῆς, ἐκεῖ ὅπου εἶναι γραμμένοι οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι καί ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά καί ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ὁ ὁποῖος, παρότι κατεῖχε τή γνώση καί τή σοφία τῆς ἐπιστήμης, διέθετε μία καθαρή ψυχή, σάν τῶν μικρῶν παιδιῶν.
