Την Τετάρτη 12 Αυγούστου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στην Παράκληση της Θεοτόκου στο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ· σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν». Μία ὑπόσχεση δώσαμε ὅλοι ἀπόψε, ψάλλοντας τόν Μικρό Παρακλητικό Κανόνα τῆς Παναγίας μας ἐνώπιον τῆς χαριτοβρύτου καί θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Σουμελᾶ, τῆς ἱστορηθείσης, κατά τήν παράδοση, ἀπό τόν ἅγιο εὐαγγελιστή Λουκᾶ.
Καί ἡ ὑπόσχεση αὐτή εἶναι ὅτι δέν θά ἀπομακρυνθοῦμε ποτέ ἀπό κοντά της. Δέν θά ἐγκαταλείψουμε ποτέ τή γεμάτη στοργή μητρική της ἀγκάλη. Δέν θά παύσουμε ποτέ νά εἴμεθα προσκολλημένοι σέ Αὐτήν, ἡ ὁποία εἶναι, κατά τόν ἅγιο Νικόλαο τόν Καβάσιλα, ὁ μοναδικός ὁδηγός κάθε ψυχῆς καί κάθε νοῦ πρός τήν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ.
Διότι, ἐάν ὁ Μονογενής Υἱός της, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, σύμφωνα μέ τόν λόγο του «οὐδέ τόν Πατέρα τις ἐπιγινώσκει, εἰ μή ὁ Υἱός καί ᾧ ἐάν βούληται αὐτός ἀποκαλύψαι», εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος μᾶς γνωρίζει καί μᾶς ἀποκαλύπτει τόν Θεό-Πατέρα του, ἡ Παναγία Μητέρα του εἶναι ἐκείνη ἡ ὁποία ὁδηγεῖ μέ ἀσφάλεια κάθε πιστό, κάθε τέκνο της, κάθε εὐλαβῆ ψυχή πού ἐπιθυμεῖ καί φλέγεται ἀπό τόν πόθο νά συναντήσει τόν Θεό, πρός τόν Υἱό της.
Δώσαμε ὅμως τήν ὑπόσχεση αὐτή καί γιά ἕναν ἀκόμη λόγο. Καί ὁ λόγος εἶναι ὅτι ἡ Παναγία μας ἀποτελεῖ γιά κάθε χριστιανό τό καταφύγιο, τήν προστασία, τή βοήθεια καί τή σωτηρία ἀπό κάθε κίνδυνο πού ἐλλοχεύει στή ζωή του εἴτε τή φυσική εἴτε τήν πνευματική. Ἀποτελεῖ τό τεῖχος καί τό ὀχύρωμα πού τόν διαφυλάσσει καί τόν σώζει ἀπό κάθε ἐχθρό πού τόν ἀπειλεῖ. Ἀποτελεῖ τήν ἀσφαλῆ καί βεβαία ἄγκυρα πού δέν ἀφήνει νά βυθισθεῖ τό σκάφος τῆς ὑπάρξεώς του καί ἀπό τόν μεγαλύτερο κλύδωνα καί ἀπό τήν πιό ἰσχυρή καταιγίδα.
Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος τοῦ Μεγάλου Παρακλητικοῦ Κανόνος διερωτᾶται «Πρός τίνα καταφύγω ἄλλην, Ἁγνή; ποῦ προσδράμω λοιπόν καί σωθήσομαι; ποῦ πορευθῶ; ποίαν δέ ἐφεύρω καταφυγήν; ποίαν θερμήν ἀντίληψιν; ποίαν ἐν ταῖς θλίψεσι βοηθόν;» γιά νά καταλήξει καί ἐκεῖνος στήν ἀπόφαση νά ἔχει τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο στή ζωή του ὡς τή μόνη ἐλπίδα του, τό μόνο καύχημά του καί τό μόνο πρόσωπο στό ὁποῖο μπορεῖ μέ θάρρος νά καταφεύγει, λέγοντας: «Εἰς σέ μόνην ἐλπίζω, εἰς σέ μόνην καυχῶμαι καί ἐπί σέ θαρρῶν κατέφυγον».
Μέ μία παρόμοια ὁμολογία συνδυάσαμε καί ἐμεῖς ἀπόψε τήν ὑπόσχεσή μας ὅτι δέν θά ἐγκαταλείψουμε ποτέ τήν Κυρία Θεοτόκο, τήν Παναγία μητέρα μας, διότι Αὐτή εἶναι πού σώζει πάντοτε τούς δούλους της ἀπό κάθε κακό. «Σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί ἐκ παντοίων δεινῶν».
Καί ἡ ὁμολογία μας αὐτή δέν εἶναι κενός λόγος. Εἶναι βεβαιότητα πού ἐκπηγάζει ἀπό τήν ἱστορία καί τή ζωή εἴκοσι αἰώνων, πού ἐρείδεται στίς ἀναρίθμητες σωστικές ἐπεμβάσεις τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ τοῦ Γένους μας σέ ὅλες τίς κρίσιμες στιγμές τῆς πορείας του, πού ἀποδεικνύεται ἀπό τά ἑκατομμύρια θαύματα πού ἔχει ἐπιτελέσει σώζοντας καί θεραπεύοντας ὅσους προστρέχουν στή χάρη της καί ἐπικαλοῦνται μέ πίστη τή βοήθειά της, ἀλλά καί πού πιστοποιεῖται καί ἀπό τή μεγάλη εὐλάβεια τῶν Ποντίων πρός τό ἱερό πρόσωπο τῆς Παναγίας μας, μέ τό μοναστήρι τῆς ὁποίας στό ὄρος Μελᾶ καί τή θαυματουργό της ἐφέστια εἰκόνα, τήν ὁποία μετέφεραν οἱ κτίτορες τῆς παλαιφάτου μονῆς ἀπό τήν Ἀθήνα, συνέδεσαν τή ζωή τους ἀδιάρρηκτα γιά αἰῶνες.
Καί ὅταν οἱ ἱστορικές συγκυρίες τούς ἀνάγκασαν νά ξεριζωθοῦν ἀπό τίς πατρογονικές τους ἑστίες στόν Πόντο καί νά πάρουν τόν δρόμο τῆς ξενιτειᾶς, αὐτήν τήν ὑπόσχεση ἐπαναλάμβαναν ἐνδόμυχα πρός τήν Παναγία Παρθένο, τήν Παναγία τή Σουμελιώτισσα: «Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ· σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί ἐκ παντοίων δεινῶν».
Καί δέν ἀπέστησαν οἱ εὐλαβεῖς Πόντιοι ἀπό τή Δέσποινά τους, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἀλλά τήν μετέφεραν ἐδῶ, στό ἱερό αὐτό Προσκύνημα πού ἀνίδρυσε ἡ πίστη τους στό Βέρμιο, γιά νά τήν ἔχουν κοντά τους, γιά νά ἀνηφορίζουν στή χάρη της κάθε Δεκαπενταύγουστο καί ὄχι μόνο, ὅπως καί οἱ πατέρες τους, καί νά τήν διαβεβαιώνουν γιά τήν ἐμμονή τους στήν ἀγάπη της καί γιά τήν ἐμπιστοσύνη τους στήν προστασία καί τή βοήθειά της στίς ἀνάγκες τους.
Αὐτή τή βεβαιότητα, ὅτι θά μᾶς σώσει ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἀπό τά ποικίλα δεινά πού μᾶς βασανίζουν αὐτό τό διάστημα ἰδιαιτέρως καί δοκιμάζουν τήν πίστη μας, ἐκφράσαμε πρός τήν Παναγία μας ἀπόψε, μαζί μέ τή διάπυρη εὐχή νά προστατεύει τήν πατρίδα μας καί τόν λαό μας ἀπό τόν κίνδυνο τοῦ ἀοράτου ἐχθροῦ μας, τοῦ κορωνοϊοῦ, πού μᾶς ἀπειλεῖ, ἀλλά καί ἀπό τόν κίνδυνο τῶν ὁρατῶν ἐχθρῶν μας, τῶν γειτόνων μας, οἱ ὁποῖοι ἀμφισβητοῦν ἔμπρακτα τά κυριαρχικά δικαιώματα τῆς πατρίδος μας.
Καί ἔχουμε τήν ἀκράδαντη πίστη ὅτι ἡ Παναγία μας θά φωτίσει τούς ὑπευθύνους καί γιά τά δύο θέματα πού μᾶς ἀπασχολοῦν καί μᾶς κάνουν νά ἀνησυχοῦμε, καί θά ἀποδιώξει τά νέφη τῶν πειρασμῶν, θά κατευνάσει τή ζάλη τῶν κυμάτων καί ἐν τέλει θά μᾶς σώσει.
Ἐφόσον, βεβαίως, τηροῦμε τήν ὑπόσχεσή μας καί μένουμε σταθερά προσκολλημένοι στήν Παναγία μας, ὄχι μόνο στά λόγια, ὄχι μόνο στήν ὥρα τῆς ἀνάγκης ἀλλά πάντοτε καί σέ ὅλη μας τή ζωή, ἀκολουθώντας μέ τίς πράξεις καί τή ζωή μας τή δική της παναγία ζωή, ὥστε νά μποροῦμε νά ἐπαναλαμβάνουμε διαρκῶς τούς λόγους τοῦ ἱεροῦ ποιητοῦ: «οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ· σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί ἐκ παντοίων δεινῶν».
