ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΤΖΟΥΜΑ
Υπάρχουν κάποια δεδομένα τα οποία δεν έχουμε λόγο να παρακάμψουμε, εάν θέλουμε να μη μένουμε δουλικοί, αλλά να είμαστε δίκαιοι και έντιμοι.
Ένα από αυτά είναι ότι η στάση του Οικουμενικού Πατριαρχείου για οποιοδήποτε θέμα συζητείται πολύ και από όλους, ενώ των άλλων Εκκλησιών η γνώμη και η στάση μένει ασχολίαστη και αδιάφορη. Άλλο να μιλά και να σχολιάζει
ένα θέμα ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας και άλλο να κρίνει ένα θέμα ο..Θεόφιλος.
Αυτό και μόνο αρκεί για να φανερώσει το πόσο μέρος πιάνει στις καρδιές όλων των Ορθοδόξων το Οικουμενικό Πατριαρχείο και πόσο κύρος έχει ο λόγος του απέναντι,στους μη Ορθοδόξους.
Πρόκειται για ένα γεγονός που δεν οφείλεται στην εκκλησιαστική ιεράρχηση που υπάρχει αιώνες τώρα, αλλά για ένα επίτευγμα που κατοχύρωσε η στάση πολλών Οικουμενικών Πατριαρχών και κυρίως αυτών που τα τελευταία χρόνια του αιώνα μας κρατούν το πηδάλιο της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως.
Ο λόγος μας για τους Πατριάρχες Αθηναγόρα τον Μεγάλο και Δημήτριο τον Καλό, αλλά και τον σημερινό Πατριάρχη Βαρθολομαίο ,που η ιστορία θα τον κατατάξει στο Πάνθεο των Μεγάλων Πατριαρχών.
Με την παρότρυνση του αειμνήστου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος, του οραματιστή Σχολάρχη Σταυρουπόλεως Μαξίμου αλλά και άλλων σοφών Ιεραρχών του Θρόνου, οι Πατριάρχες Αθηναγόρας και Δημήτριος κινήθηκαν προς την αποκατάσταση της ειρήνης των Εκκλησιών και την άρση του φοβερού Σχίσματος που ταλάνιζε αιώνες τις Εκκλησίες.
Προς την ίδια κατεύθυνση κινείται αποφασιστικά και θαρραλέα για 30 περίπου χρόνια και ο Βαρθολομαίος,με σταθερά και συνετά βήματα, αν και αντιμετωπίζει τις επιθέσεις οργανώσεων και φανατικών συσπειρώσεων, που με τον μανδύα του ζηλωτή καπηλεύονται τα ιερά και τα όσια μας.
Παρά τις δύσκολες ώρες που του επιφύλαξε στο διάβα των 30 ετών η εσωτερική κατάσταση της Τουρκίας, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος βρήκε τον τρόπο να αναδείξει το πρόβλημα της περιβαλλοντικής κρίσης ως μέγα θέμα, πολύ πριν εμφανισθούν τα σημερινά οικολογικά κινήματα.
Και μόνο γιαυτό «φώτισε» το Φανάρι και το έκανε εκτός από σεπτό κέντρο των Ορθοδόξων και κέντρο διεθνούς ενδιαφέροντος και μεγάλων αποφάσεων.
Μετά την πτώση του σοβιετικού καθεστώτος , ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος κλήθηκε να αντιμετωπίσει μια πρωτοφανή κατάσταση, η οποία δεν έχει ακόμη ξεπεραστεί μέχρι τώρα!
Το αντίθετο μάλιστα χειροτερεύει!
Η ρωσική Εκκλησία ανέλαβε ως ημιεπίσημο think-tank του καθεστώτος Πούτιν, και άρχισε να πιέζει για την υπονόμευση του Φαναρίου και την αποδοχή της Μόσχας ως νέου κέντρου της Ορθοδοξίας.
Η Τρίτη Ρώμη ήταν πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του Κυρίλλου.
Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος βρέθηκε υποχρεωμένος να εμπλακεί στις διακρατικές πολιτικές διαμάχες και να ποδηγετήσει την φιλοδοξία της Μόσχας.
Είναι αλήθεια ότι έχουν γίνει λάθη.
•Με λάθος τρόπο , για παράδειγμα, χειρίστηκε το θέμα με τον Γέροντα Αμερικής Ιάκωβο τον Μεγάλο.
•Λάθος χειρισμός έγινε και με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χριστόδουλο.
(Και με τους δύο αυτούς γίγαντες της Ορθοδοξιας δεν έπρεπε να τεθεί ζήτημα. Αντιθέτως έπρεπε να τους μπολιάσει με για να φέρουν περισσότερους καρπούς).
•Λάθος χειρισμοί έγιναν και στο ζήτημα της Συνόδου της Κρήτης, που εξ αιτίας των κακών χειρισμών και των υπερβολών που αναπτύχθηκαν απλώθηκε η διένεξη παρά η ενότητα των Ορθοδόξων επετεύχθη.
• Με λάθος προετοιμασία δόθηκε και η Αυτοκεφαλία της Ουκρανίας. Ασφαλώς και είχε το δικαίωμα το Φανάρι να δώσει το Αυτοκέφαλο αλλά αφού πρώτα καθάριζε το τοπίο με τον μωροφιλόδοξο Φιλάρετο και όσους τον ακολουθούν.
Και άλλα λάθη μπορούμε να αναφέρουμε, αλλά δεν είναι της παρούσης.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν έχει το χάρισμα του Δημητρίου να πορεύεται εν ηρεμία και υπομονή. Συχνά γίνεται λέων πυρ πνέων.
Έχει μέσα στο αίμα του περίσσευμα θάρρους και επιμονής που του επιτρέπει να έχει το συγκρουσιακό ύφος που τον χαρακτηρίζει πολλές φορές.
Παρά ταύτα όμως, ο Βαρθολομαίος μένει πάντα σταθερός προμαχώνας του Οικουμενικού θρόνου, μη υπολογίζοντας τις προσωπικές θυσίες. Για το λόγο αυτό ο Βαρθολομαίος κατάφερε να κάνει το Φανάρι αυτό που πάντα έπρεπε να είναι.
Καθώς η εσωτερική πολιτική της Τουρκίας και μάλιστα η φανατική ισλαμοποίηση της χώρας δεν φαίνεται να έχει λαϊκό έρεισμα και καθώς επίσης η Ρωσία θα προσχωρήσει στο μέγα ρεύμα που αξιώνει πλήρη διάκριση της Εκκλησίας από το κράτος, οι αγώνες του Βαρθολομαίου θα προσφέρουν μακροπρόθεσμα δικαίωση του Πατριάρχη και του Φαναρίου.
Το προβλέπουμε ότι θα συμβεί και το ευχόμαστε.
Ίσως γιαυτό ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος αυτούς τους δύσκολους καιρούς μας είναι απαραίτητος. Ο Θεός να του δώσει πολλά- πολλά χρόνια για να κυβερνά το σκάφος Του με σύνεση και σοφία.
