Αυτές τις ημέρες, και λόγω εορτών και λόγω κορωνοϊού, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας, που πάντοτε στέκεται στο πλευρό των αδύναμων, δυνάμωσε  τη γραμμή στήριξης προς τους φτωχούς και τα παιδιά.

Έτσι από τα Τίρανα και το Πόγδαρετς μέχρι το Αργυρόκαστρο και την Κορυτσά, σ’ όλη τη χώρα δηλαδή, οι κατά τόπους Μητροπόλεις και ενορίες διένειμαν τρόφιμα σε άπορες οικογένειες, αλλά και σε  άτομα με ανάγκη, καθώς και παιχνίδια σε παιδιά.

Ανεξάρτητα από το θρήσκευμα, τη γλώσσα και την καταγωγή, γιατί η αγάπη δεν έχει όρια και περιορισμούς.

Μικροί και μεγάλοι ένιωσαν μια άδολη και ειλικρινή χαρά, η οποία σκορπίστηκε μέσα τους και αρωμάτισε και χρωμάτισε την ψυχή τους.

Και το ευχαριστώ τους,  προς τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο, που δεν παίρνει τη σκέψη του από πάνω τους, ήταν θερμό.

Το έργο της προσφοράς της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας, με τη φροντίδα και την καθοδήγηση του Μακαριωτάτου, γίνεται με ζήλο.

Και αυτός ο ζήλος δεν φέρνει την αναβολή στη βοήθεια, ούτε “τώρα”, ούτε “αύριο”, γιατί ξεπερνάει με επιμονή τα εμπόδια και τις δυσκολίες.

Και οι πονεμένοι και ταλαιπωρημένοι άνθρωποι στην Αλβανία, απέναντι στην πλημμυρίδα της στοργής της Ορθόδοξης Εκκλησίας, απαλά και μελωδικά εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους και της την προσφέρουν σαν ένα μπουκέτο από κυκλάμινα, όπου στα κλώνια του επάνω κελαηδά η καρδιά τους.

Τους συγκινεί, μέχρι δακρύων πολλές φορές, η αγάπη, η πηγαία αγάπη, η απέραντη αγάπη, που τους αγκαλιάζει όλους ανεξαιρέτως και πλησιάζει και αγγίζει τις πιο ευαίσθητες χορδές τους.

Μιλάει μέσα τους, βαθιά, χωρίς περιστροφές και αποσιωπητικά. Χωρίς μυστικά και κρατούμενα.

Επηρεάζει όλο το εσωτερικό τους σύμπαν, τους δημιουργεί ψυχική άπλα και τους σπρώχνει να εξωτερικεύσουν, να ξεχύσουν και τη δική τους καλοσύνη μ’ ένα πλατύ χαμόγελο.

Η αγάπη στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας δεν είναι είναι μόνο ένας ωραίος ύμνος, που τον ψάλλουν ανθρώπινα χείλη.  Δεν είναι απλά στην κορυφή της πυραμίδας των αξιών. Είναι ο θεμέλιος λίθος της πολυκύμαντης πορείας της.