Τρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, 15η μηνός Νοεμβρίου, από τότε που ο φιλόστοργος Πατέρας μας, ο πολυσέβαστος Γέροντας μας, μακαριστός Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κυρός Ιωάννης (Τασιάς) ανεχώρησε για την Ουράνια Πολιτεία!

Οφειλετικώς λοιπόν, μέσα από τούτη την ταπεινή και ευγνώμονα αναφορά προς το πρόσωπο του, μνημονεύουμε έναν Αρχιερέα δυναμικό και φιλάγιο, που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του και στην Αποστολική Μητρόπολη των Θεσσαλονικέων, την οποία υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελλος επί πολλά έτη, και στην Ιερά Μητρόπολη Λαγκαδά ως Επίσκοπος και Μητροπολίτης, την οποία του εμπιστεύθηκε η Εκκλησία και εποίμανε για δέκα περίπου έτη!

Άλλη μία αφορμή να φέρουμε στο νου μας θύμησες από την μορφή του καλού μας Πατρός και Ιεράρχου, εκφράζοντας παράλληλα ανθρωπίνως το κενό που άφησε στις καρδιές όλων όσων υπηρέτησε, ποίμαινε, καθοδήγησε και ευεργέτησε, όπως εκείνο μοναδικά γνώριζε και έπραττε.

Γιατί η καρδιά του ήταν όντως μεγάλη, η αγάπη για τον Χριστό και τους ανθρώπους μεγαλύτερη, και γνώριζε να διαδραματίζει τον ρόλο του πατέρα, του αδελφού και του φίλου.

Την πικρή περίοδο της καραντίνας, που δοκιμάστηκε η ζωή μας πέρα και πάνω απ’ όσο χωρούσε ο ανθρώπινος νους, και όντας και ‘γω ασθενής, ήρθε το νέο της κοίμησής του ως «κεραυνός εν αιθρία».

Και ο χρόνος πάγωσε. Το άκουσμα της στενάχωρης είδησης ξάφνιασε και βύθισε στο πένθος το περιβάλλον του και τον λαό του Θεού που διακονούσε. Στο νου μου ήρθαν τα πρώτα χρόνια της νιότης μου πλησίον του, στον Προσκυνηματικό Ναό του Αγίου Δημητρίου, που μας έμαθε τη λειτουργική ζωή, μας κατήχησε εν Κυρίω!

Άλλωστε ο ίδιος έδωσε τη συμμαρτυρία του για να εισέλθω αναξίως στην Ιερωσύνη και άνοιξε το δρόμο μου προς την διακονία του Θεού και του ευλογημένου Λαού Του.

Ο μακαριστός Μητροπολίτης κυρός Ιωάννης ήταν ένας άνδρας ιερός, μορφωμένος, φιλάνθρωπος, απλός, δυναμικός, εμβριθής ρήτορας, χαρισματικός και ευγενής.

Στη Χριστιανική του διδασκαλία εύρισκε καταφύγιο η αγωνία μας για το φθαρτό και το μάταιο της ανθρώπινης φύσης μας και η απέραντη αγάπη του για τον άνθρωπο μας δημιουργούσε την ασφάλεια που χρειαζόμασταν όλοι για να αντιμετωπίσουμε την εγκόσμια ματαιότητα.

Διακρίθηκε στη Θεσσαλονίκη, μεταξύ των άλλων, για την διάσωση και ανάδειξη των βυζαντινών μνημείων. Η μόρφωση του Ιερού Κλήρου, ο ευπρεπισμός και η ανέγερση νέων Ναών, η βοήθεια προς τον πάσχοντα άνθρωπο ήταν μερικές από τις πολλές και μεγάλες αγωνίες του στην Μητρόπολή του.

Η μεγαλύτερη όμως ήταν η μετάδοση του αληθινού μηνύματος του Ευαγγελίου, το οποίο κήρυττε με ζήλο κάθε φορά που ιερουργούσε.

Οι καρποί της διακονίας του θα μας θυμίζουν για πάντα το μέγεθος της αγάπης του για τον άνθρωπο, εφαρμόζοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το «Αγαπάτε Αλλήλους»!

Κι όλα αυτά με την απαράμιλλη σεμνότητά του και παράλληλα με τη χαρακτηριστική δυναμικότητά του καθώς και με την ταπεινοφροσύνη του αληθινού Διακόνου της Χριστιανικής Θρησκείας. Άλλωστε γνώριζε ότι: «τα αδύνατα παρά τοις ανθρώποις, δυνατά εστί παρά του Θεού»!

Ήταν ιδιαίτερα φιλάγιος και φιλακόλουθος, εκφράζοντας με ευλάβεια την αγάπη του στο πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου, επισκεπτόμενος συχνά το Αγιώνυμο Όρος, έχοντας μια αρραγής σχέση με τον Μοναχισμό.

Ποτέ του δεν δείλιασε, δεν φοβήθηκε να εκφραστεί, δεν κουράστηκε να προσπαθεί. Ακόμα και όταν τον πίκραναν και τον στενοχωρούσαν, λόγια και έργα ολίγων, έβρισκε την πραγματική δύναμη να συγχωρεί, να κατανοεί την ανθρώπινη ματαιότητα, να συνεχίζει ακόμα πιο δυνατός.

Είχε όντως το θάρρος του λέοντα και την καρδιά ενός μικρού παιδιού. Τώρα, τρία χρόνια μετά, καταλαβαίνουμε ακόμα περισσότερα!

Τους καρπούς του έργου του, όλοι εμείς που ζούμε ακόμα, τους απολαμβάνουμε καθημερινά και τους χαιρόμαστε.

Κλείνοντας, εκφράζω υικώς, για ακόμα μία φορά, την ευγνωμοσύνη μου προς το σεπτό του πρόσωπο για τις ευεργεσίες του προς την αναξιότητά μου. Για την πατρική του αγκάλη, για το λιμάνι ασφαλείας που αποτέλεσε για εμέ, και όχι μόνο!

Μπορεί να το κεφάλαιο του εκκλησιαστικού ηγέτη και Επισκόπου Ιωάννου να έκλεισε, με τον δυναμικό και πληθωρικό του χαρακτήρα, αλλά το κενό που άφησε είναι μεγάλο και καταμαρτυρείται απ’ όλους, και από τον εκκλησιαστικό και από τον πολιτικό και επιστημονικό κόσμο. Aληθές είναι τούτο: Ο Λαγκαδά Ιωάννης λείπει από την Εκκλησία.

Από εκεί που βρίσκεται είμαστε βέβαιοι ότι μας ευλογεί.

Είθε να πρεσβεύει υπέρ όλων ημών!