Του π. Ηλία Μάκου

Ευρισκόμενος στα Τίρανα ο Έλληνας υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη Ελευθέριος Οικονόμου συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο.

Διαπίστωσε από τις αναφορές του Μακριωτάτου το σπουδαίο έργο, που επιτελεί η Εκκλησία της Αλβανίας σ’ όλα τα επίπεδα και τον κοινωνικό αντίκτυπο, που έχει.

Μάλιστα, μαζί με τον κ. Αναστάσιο, πήγε και προσκύνησε στον εμβληματικό καθεδρικό ναό των Τιράνων “Ανάσταση”, όπου θαύμασε την αρχιτεκτονική του, πρόκειται για κομψοτέχνημα, και ξεναγήθηκε στους χώρους του.

Είναι αναμφισβήτητο ότι η παρουσία του κ. Αναστασίου στην Αλβανία έχει παίξει  ρόλο στην πορεία της γειτονικής χώρας.

Με τις πολύπλευρες παρεμβάσεις του στους τομείς της  υγείας, της εκπαίδευσης, της αγροτιάς, των υποδομών, της φιλανθρωπίας, αλλά, κυρίως, με την προσπάθειά του, μέσα από την πνευματικότητά του και την πραότητά του, να διασφαλιστούν συνθήκες ειρηνικής συνύπαρξης στην πολυθρησκευτική;και διασπασμένη κοινωνία της Αλβανίας.

Με εξαίρεση κάποιος ακραίους και φανατικούς κύκλους, του αναγνωρίζει ο Αλβανικός λαός, ανεξάρτητα από το θρήσκευμα, τη μεγάλη προσφορά του και τον θεωρεί σύμβολο ενότητας.

Και όλα όσα κατόρθωσε, και συνεχίζει να κατορθώνει, ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, μέσα σε δύσκολες συνθήκες, ο δρόμος του δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα,  είναι χυμώδης καρπός της μεγάλης αγάπης του.

Ο γνήσιος χριστιανικός κοινωνισμός του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου φαίνεται στη διάσταση, που προσλαμβάνει μέσα του ο άλλος. Αυτός ο άλλος  δεν είναι ένας ξένος παράγοντας της κοινωνικής ζωής, ούτε ένα χωριστό εργαλείο της μεγάλης μηχανής, που λέγεται κόσμος.

Τον άλλο ο Αρχιεπίσκοπος-ιεραπόστολος Αναστάσιος τον αισθάνεται οργανικά ενωμένο μαζί του, είναι αδελφός του.

Γι’ αυτόν, ο κάθε άνθρωπος, ανεξάρτητα από την γλώσσα, την καταγωγή, τα πιστεύω του, είναι εικόνα του Θεού, ατίμητη σε αξία, καθώς σ’ αυτή την αξία έγκειται η δυνατότητά του να είναι πρόσωπο.

Η θεώρηση εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου του άλλου κάτω από το πρίσμα αυτό, υπαγορεύει την αγάπη του, που δεν επιβάλλεται από καμία επιδίωξη, αλλά απορρέει αυθόρμητα από την αναγνώριση δικαιωμάτων και της ανάγκης της προσφοράς, στο πλαίσιο της πίστης και του ανθρωπισμού ως ακατάλυτες γέφυρες, που συνδέουν με τον ουρανό. Αυτό άλλωστε αποτελεί και τη δύναμη της αφομοίωση της αλήθειας, με σκοπό τη σωτηρία, που προβάλλει το Ευαγγέλιο.