Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Το έχω γράψει πολλές φορές και δεν
κουράζομαι να το επαναλαμβάνω γιατί είναι μεγάλης σημασίας άποψη και διπλής αναγνώσεως.
Ενας αγιασμένος Γέροντας για το πρόβλημα του παλαιοημερολογητισμού είχε πει ότι «ο Θεός δεν θα δει αν έχουμε ταμπελάκι με το 13 στον λαιμό μας».
Και την ρήση του αυτή την απηύθυνε και προς τις δύο πλευρές!
Πολλοί δυστυχώς παραβλέπουν την ουσία κάποιων πραγμάτων και καταναλίσκονται με τους τύπους. Ασφαλώς και είναι απαραίτητοι οι τύποι διότι χάρη σε αυτούς συγκρατείται η ουσία και το κύρος ενός θεσμού.
Αλλά όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης τότε τα πράγματα επιτρέπουν κάποιες παραχωρήσεις και εκπτώσεις έστω και σε επίπεδο ιερών κανόνων.
Αυτό γίνεται κατ´εξαίρεση και η Εκκλησία το ονομάζει κατ´οικονομία!
Έτσι αυτές τις μέρες ζούμε ένα τέτοιο γεγονός. Τόσο το ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο όσο και το κινητό μας τηλέφωνο έχουν κατακλυστεί από πολλά μηνύματα σχετικά με την ώρα τελέσεως της Αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας.
Άποψή μας, αγαπητοί αναγνώστες, είναι ότι ο Θεός δεν θα μας κρίνει για την ώρα τελέσεως της Θείας Λειτουργίας. Ασφαλώς και δεν με αναπαύει η απόφαση αυτή και οι δύο λειτουργίες την ίδια μέρα.
Αλλά θεωρώ ότι το μείζον, εντοπίζεται κάπου αλλού. Ο Θεός πιστεύω θέλει πρωτίστως να προσέλθουμε στην Θεία Λειτουργία και να κοινωνήσουμε του Σώματος και του Αίματός Του.
Να «εισέλθουμε πάντες εις την χαράν του Κυρίου» όπως θα μας πει ο ι. Χρυσόστομος. «…Εγκρατείς και ράθυμοι την ημέραν» να τιμήσουμε. «…νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες» να ευφρανθούμε διότι «ο μόσχος πολύς» και κανείς δεν πρέπει να φύγει πεινασμένος, πνευματικά και υλικά.
Αυτό νομίζω έχει σημασία. Να συγχωρήσουμε «πάντα τη Αναστάσει» και να κοινωνήσουμε τον Αναστημένο Κύριό μας.
Ας σταματήσουμε πια να μετράμε τις ώρες και τις μέρες. Τουλάχιστον σε αυτή τη αρνητική συγκυρία. Το αν ο Χριστός αναστήθηκε την πρώτη ή την τρίτη ημέρα δεν θα το αποφασίσουνε εμείς. Έχει γραφεί από τα πιο έγκυρα χέρια των Ευαγγελιστών μας. Το γνωρίζουμε. Και κάθε χρόνο τιμάμε τα πάθη τα σεπτά του Κυρίου.
Η Εκκλησία αποφάσισε, ναι κατ´οικονομίαν και ύστερα από πιέσεις της κυβέρνησης να κάνουμε Ανάσταση μερικές ώρες νωρίτερα.Άσχετο το αν η απόφαση αυτή εξελιχθεί ως μπούμερανγκ για την Κυβέρνηση γιατί δεν διασώζει κάτι. Αντιθέτως με αυτό παρατείνεται από πλευράς ώρας η παραμονή του κόσμου στους δρόμους. Δεν θα το γλιτώσει αυτό η κυβέρνηση .
Ωστόσο εμείς οφείλουμε να το δεχθούμε. Δεν είναι ανάγκη να δώσουμε λαβές και αφορμές στους ιεροκατηγόρους να περιλάβουν από μεθαύριο και να σταυρώνουν την Εκκλησία και τον ιερό κλήρο. Η Εκκλησία δια της ΔΙΣ αποφάσισε να προσαρμοστεί στις κυβερνητικές υποδείξεις. Πριν καταλήξει οι πληροφορίες που έχουμε είναι ότι ο Αρχιεπίσκοπος έδωσε σκληρή μάχη επιμένοντας στην 11η νυκτερινή, έστω, ως ώρα της Αναστάσεως αλλά η Κυβέρνηση επέμενε στην 9η. Τη μάχη την έδωσε μόνος του ο Αρχιεπίσκοπος και δεν τον συνέδραμε κανείς άλλος όπως φρόντισαν και διέρρευσαν τα παπαγαλάκια της Αγίας Φιλοθέης. Και η ΔΙΣ συμφώνησε και κατέληξε έστω κατ´οικονομία όπως είπαμε στην απόφαση αυτή.
Τί σημαίνει άραγε αυτό το κατ´ οικονομίαν; Η πρόσκαιρη, περιορισμένη απόκλιση από την εφαρμογή της ακρίβειας των ι. κανόνων. Αναστολή δεν σημαίνει κατάργηση!
Ο μακαριστός π. Θεόκλητος Διονυσιάτης έλεγε «μόλις ξεπερνιέται η δυσκολία, εφαρμόζεται πάλι η ακρίβεια».
Και τώρα ζούμε μια δυσκολία που δεν την έχουμε ξεπεράσει ακόμη.
Κατ’ οικονομίαν λοιπόν γίνονται όλα. Ακόμη και η εγκύκλιος που εξέδωσε η Εκκλησία για το πως θα εορτάσουμε τις μέρες αυτές και ποιες διατάξεις του τυπικού θα ακολουθήσουμε στις ακολουθίες και μάλιστα στην Ανάσταση, δεν με βρίσκει προσωπικά καθόλου σύμφωνο γιατί είναι πολύ πρόχειρα γραμμένη και ασεβώς διατυπωμένη. Αλλά την αποδέχομαι και αυτή μέσα σε αυτό το κατ´οικομομία πνεύμα που άφησα να με πλημμυρίσει!
Και αυτό το έκανα για ένα και μοναδικό λόγο: θέλω να σταματήσουμε τις γκρίνιες.
Δεν βλέπουμε τί γίνεται γύρω μας; Είμαστε αναίσθητοι; Αδιαφορούμε για τον πλησίον;
Θάνατοι, ασθενείς, άνεργοι, ενδεείς.
Αν ρωτούσαμε τις χιλιάδες των συνανθρώπων μας που χάθηκαν από πέρυσι που μας έπληξε η πανδημία μέχρι σήμερα, να μας απαντούσαν αν θα είχαν αντίρρηση να εορτάσουν την Ανάσταση μερικές ώρες νωρίτερα αρκεί να ζούσαν, αρκεί να ήταν μαζί μας, φαντάζεστε θαρρώ τι απάντηση θα μας έδιναν.
Και δεν πρόκειται για ψευτοδίλημμα αλλά για πραγματικό προβληματισμό, γιατί θα μπορούσαμε να είμαστε και εμείς στη θέση τους.
Δεν σηκώθηκαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που χάθηκαν να πάνε στον πόλεμο και έχασαν τη ζωή τους. Ο Θεός τους επέλεξε με αφορμή την πανδημία που μας βασανίζει! Εντούτοις εμείς έχουμε σήμερα την πολυτέλεια να γκρινιάζουμε.
Ο λαός μας δοκιμάζεται. Και θα συνεχιστεί αυτό για αρκετό καιρό ακόμη . Κι εμάς μας ενοχλεί η ώρα της ακολουθίας της Αναστάσεως. Φτάνει πια! Έχει καταντήσει φαρισαϊσμός και τυπολατρεία όλη αυτή η μεμψιμοιρία.
Ας βρούμε άλλα πράγματα να γκρινιάζουμε! Και το γράφω εγώ αυτό που ξέρετε ότι σε όλη την κρίση δεν παραδόθηκα, ούτε υπέστειλα τη σημαία αλλά αγωνίζομαι με προσωπικό κόστος στηλιτεύοντας τα κακώς κείμενα και της Κυβέρνησης ( που δεν θέλει ούτε να με βλέπει ούτε να με διαβάζει) και της Εκκλησίας ( που ελπίζω να με συγχωρήσει).
«Το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο» είπε ο Χριστός και «όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο». Καλή Ανάσταση!
