Στοιχεία που πρέπει να μας προβληματίσουν μέχρι την ανάδειξη του νέου Αρχιεπισκόπου:η ψυχρότητα και η αδιαφορία του ποιμνίου κατά τον αποχαιρετισμό του Χρυσοστόμου του Β ´,οι αψυχολόγητες και κακόβουλες αδολεσχίες μερίδας Συνοδικών Ιεραρχών για την παρουσία και χοροστασία του Οικουμενικού Πατριάρχη στην εξόδιο ακολουθία, η σπουδή και οι παγίδες που ελλοχεύουν στην εκλογή νέου Αρχιεπισκόπου και η πνευματική ένδεια στην οποία θα περιέλθει η μεγαλόνησος αν χάσει την εθναρχεύουσα μορφή της και δεν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα από τους κατά τόπους ποιμενάρχες.
Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Ένα μοναδικό μήνυμα πίστεως και αξιοπρέπειας, μας έστειλε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β΄, με τον τρόπο που αντιμετώπισε τον θάνατο. Με καρτερία και θάρρος υπέμεινε την αρρώστια του ως την τελευταία στιγμή, που παρέδωσε ειρηνικά την ψυχή του στον Δικαιοκρίτη Χριστό.
Υπάρχει μια ιστορία που θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σας και αφορά το οσιακό τέλος του σημαντικού αυτού Πρωθιεράρχη.
Η ιστορία αυτή ξεκινά με το ταξίδι του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου την περασμένη Πέμπτη 10 Νοεμβρίου στην Λευκωσία. Δεν ήταν τυχαίο ούτε και άσκοπο για τη δημιουργία και μόνο εντυπώσεων όπως βιάστηκαν να πουν μερικοί. Ήταν ένα ταξίδι αποχαιρετισμού.
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος συνοδευόμενος από τον οξυδερκή και ευφυή Αρχιδιάκονό του π.Ιωάννη και τον διακριτικό και πιστό συνεργάτη του κ. Δημήτρη Καρανάσιο ταξίδεψε μέχρι τη Λευκωσία για να αποχαιρετήσει εν ζωή τον φίλο του Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο, ο οποίος μετρούσε μέρες πλέον στη ζωή.
Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος μπορεί να είχε βαρύνει αλλά κατάλαβε τον υψηλό επισκέπτη και φίλο του Ιερώνυμο. Όταν μάλιστα τον ρώτησε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αν είναι καλά του είπε με μία εύλαλη κίνηση της κεφαλής του που φανέρωνε πολλά όχι, κουνώντας αρνητικά το κεφάλι του.
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είχε φέρει μαζί του ως δώρο και του παρέδωσε ως φυλαχτό και ευλογία μια μικρή εικόνα της Παναγίας της Πονολύτριας και ο Χρυσόστομος την πήρε στα χέρια του και την ασπάστηκε με δυσκολία μεν αλλά με δέος και παρακλητική διάθεση!Σαν να έλεγε:
«Καὶ σὲ μεσίτριαν ἔχω, πρὸς τὸν φιλάνθρωπον Θεόν, μή μου ἐλέγξῃ τὰς πράξεις, ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων, παρακαλῶ σε, Παρθένε, βοήθησόν μοι ἐν τάχει».
Διηγούμαι την ιστορία αυτή, κυρίως, για να σας πω το συγκινητικό φινάλε της, όπως το πληροφορήθηκα από αφηγήσεις αυτών που το έζησαν από κοντά.
Όταν ο Αρχιεπίσκοπος έφυγε του κόσμου τούτου του στις 6:45 το πρωί της Δευτέρας είχε επάνω στα στήθη του το εικονάκι της Παναγίας της Πονολύτριας το οποίο του είχε προσφέρει ο Ιερώνυμος τρεις μέρες πριν.
Και αυτό το οσιακό τέλος του φανερώνει πολλά τόσο για την πίστη που κουβαλούσε μέσα του αυτός ο σημαντικός Αρχιεπίσκοπος, όσο και τους πόνους που ταλαιπωρούσαν το σώμα του! Ήθελε επάνω του την Παναγία την Πονολύτρια για να τον λυτρώσει από τους πόνους. Και τον λύτρωσε με τον θάνατο. Δευτέρα πρωί. Αυτός ο ακαταπόνητος λειτουργός του Υψίστου,παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό και δημιουργό του τον οποίο υπηρέτησε με αφοσίωση και αυταπάρνηση έως το τέλος της ζωής του.
Το έργο του θα το θυμούνται για πολλά χρόνια όχι μόνο στην μεγαλόνησο Κύπρο αλλά και εδώ στην Ελλάδα και σε όλο τον Ορθόδοξο κόσμο. Διευθέτησε θέματα που δεν τόλμησαν να αγγίξουν οι προκάτοχοι του ακόμη και οι πλέον ισχυροί και δυναμικοί και όχι ο Χρυσόστομος του… 8%, όπως περιφρονητικά έλεγαν οι ισχυροί συνεπίσκοποι του.
Αυτό που στοίχειωνε μέχρι το τέλος του τον Χρυσόστομο, ήταν το γεγονός ότι στις Αρχιεπισκοπικές εκλογές, πριν 17 χρόνια, εισήχθη στο τριπρόσωπο με μόλις το 8% των ψήφων και αυτό τον ακολουθούσε πάντα. Και φάνηκε και την ημέρα της κηδείας του!
Οι Κύπριοι δεν το λησμόνησαν!Δεν τους άφησαν να το ξεχάσουν. Τον έβλεπαν πάντα ως εκπρόσωπο του 8% και όχι ως Αρχιεπίσκοπο όλων των Κυπρίων. Κατά το λαϊκό προσκύνημα και η συμμετοχή του λαού στην κηδεία ήταν ασήμαντη.
Δεν λογίζεται να είναι τόσα χρόνια Αρχιεπίσκοπος και η συμμετοχή του λαού- τόσο κατά το προσκύνημα της σορού του στην Μητρόπολη όσο και η συμμετοχή στην κηδεία-να είναι με το σταγονόμετρο. Επιεικώς απαράδεκτο. Παρακολούθησα τα τεκταινόμενα και ομολογώ ότι απογοητεύτηκα.Ένας κόμπος σχηματίστηκε στη διάθεση μου και ένα γιατί!
Τον Αρχιεπίσκοπο τον κήδεψε το κράτος της Κύπρου και όχι ο απλός λαός! Ήταν ο μεγάλος απών. Και αυτό πρέπει να το σημειώσει με κεφαλαία γράμματα ο διάδοχος του Χρυσοστόμου του Β ´- όποιος και αν είναι αυτός.
Από την επόμενη κιόλας ημέρα της εκλογής του πρέπει να απαλλάξει την Εκκλησία της Κύπρου από τον ψυχοφθόρο βραχνά των εκλογών- Αρχιερατικών και κυρίως την Αρχιεπισκοπική εκλογή- από την συμμετοχή του λαού.
Δεν γίνεται μια εν Αγίω Πνεύματι εκλογή, όπως λέμε και θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι να εμπεριέχει όρους κομματικής συναλλαγής και να αποτελεί προϊόν και αποτέλεσμα οπαδών και όχι πιστών!
Η Εκκλησία της Κύπρου μπορεί να ιδρύθηκε από Οικουμενική Σύνοδο και να προηγείται στα δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος και όλων των άλλων αυτοκεφάλων Εκκλησιών αλλά ήταν πάντα μια μικρή επαρχιώτικη Εκκλησία.
Ούτε Σύνοδο αρτιμελή και οργανωμένη είχε, ούτε μπορούσε να λύσει θέματα που χρειαζόταν οργανωμένη δωδεκαμελή Σύνοδο.
Επί των ημερών του Χρυσοστόμου εκσυγχρονίστηκε ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Κύπρου, ανασυστάθηκαν Μητροπόλεις και Επισκοπές και η Εκκλησία της Κύπρου έγινε πραγματικά Αυτοκέφαλη.
Ο Χρυσόστομος ήταν εκείνος που την έκανε μεγάλη και οργανωμένη Εκκλησία και ο διάδοχος του πρέπει να συνεχίσει πάνω στα δικά του βήματα. Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος παρέλαβε μια μικρή Αρχιεπισκοπή και παρέδωσε μια οργανωμένη Αυτοκέφαλη Εκκλησία η οποία μπορεί πλέον να διευθετήσει τα του οίκου της χωρίς να έχει ανάγκη την έξωθεν βοήθεια.
Αποκατέστησε το θέμα της μισθοδοσίας του κλήρου και εξασφάλισε δια παντός κλήρο και πολιτικό προσωπικό που εργάζεται στην Εκκλησία. Κάτι ανάλογο είχε ως όραμα και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος αλλά ο τρόπος που το μεθόδευσε- ερήμην της Ιεραρχίας του- και οι άνθρωποι που το προώθησαν το οδήγησαν στα βράχια. Επίσης δημιουργήθηκε η Θεολογική Σχολή της Εκκλησίας της Κύπρου, φυτώριο νέων Θεολόγων και κληρικών. Για 17 ολόκληρα χρόνια ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος εργάστηκε για το καλό της Εκκλησίας της Κύπρου και των πιστών. Και όλα αυτά ελέγχθηκαν κατά την Εξόδιο Ακολουθία από τον Τοποτηρητή Μητροπολίτη Πάφου Γεώργιο, πνευματικό ανάστημα του Αρχιεπισκόπου, ο οποίος πήρε πολλούς πόντους με την καταπληκτική επικήδειο ομιλία του αλλά και από τον τρόπο που την εξεφώνησε.
Τα είπε και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος,ο οποίος αψηφώντας εμπόδια και αντικειμενικές δυσκολίες μετέβη στην μεγαλόνησο για να δείξει ότι τους φίλους μας δεν τους υπολογίζουμε μόνο εν ζωή αλλά τους τιμάμε όπως τους αξίζει και μετά θάνατο.
Ο Πατριάρχης απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι είναι μεγάλος ηγέτης. Ήταν λάθος οι προκλητικές και αψυχολόγητες αντιδράσεις μερίδας Συνοδικών Ιεραρχών οι οποίοι δεν ήθελαν τον Πατριάρχη του Γένους να προΐσταται της Εξοδίου Ακολουθίας αλλά να παραστεί ως απλός θεατής σιωπηλός και ωσί παρών. Είναι αυτοί που θέλουν να κρατήσουν την Εκκλησία της Κύπρου γαντζωμένη στα γρανάζια της οπισθοδρόμησης και του επαρχιωτισμού. Αυτοί που θέλουν να την γυρίσουν πίσω και να αφήσουν τους Ρώσους να αλωνίζουν σε ένα νησί που το ευλόγησε ο Απόστολος Βαρνάβας και το αγίασαν και το ύμνησαν Άγιοι της Εκκλησίας μας και το τραγούδησαν ποιητές και ταξιδευτές.
Ήταν ένα λάθος που η ευφυΐα του τοποτηρητή Πάφου Γεωργίου δεν το άφησε να γίνει αντιληπτό στον έξω κόσμο και με την αποφασιστικότητα του το πέρασε στα αζήτητα της ιστορίας. Και πολύ καλά έκανε. Ήταν το πρώτο τεστ για τον Γεώργιο και το πέρασε επιτυχώς!
Και αυτό πρέπει να το καταλάβουν και να το λάβουν σοβαρά υπόψη οι Ιεράρχες του νησιού οι οποίοι θα κληθούν να εκλέξουν από το Τριπρόσωπο τον επόμενο Αρχιεπίσκοπο. Θέλουν μια Εκκλησία -που αν και Εθναρχεύουσα-ουραγό των εξελίξεων και όχι μια Εκκλησία που θα προηγείται και θα συμπαρίσταται στον δοκιμαζόμενο λαό;
Αυτό το ερώτημα ας απαντήσουν και μετά ας ψηφίσουν. Μια πληροφορία που έχουμε εκ Κύπρου μας λέγει ότι οι Συνοδικοί που αντέδρασαν για την παρουσία του Πατριάρχη φοβήθηκαν λένε μην τυχόν και ο Πατριάρχης επηρέαζε εκλέκτορες Αρχιερείς να ψηφίσουν υπέρ του ενός ή του άλλου υποψηφίου.
Αλλά ο Πατριάρχης τους διέψευσε παντελώς. Δεν είδε ιδιαιτέρως ούτε έναν Ιεράρχη της Εκκλησίας της Κύπρου πλην του Τοποτηρητή ο οποίος τον συνόδευε καθηκόντως .
Οι διαβουλεύσεις που γίνονται για τις υποψηφιότητες είναι αναπόφευκτες αλλά πολύ φοβάμαι ότι αν επικρατήσουν εγωισμοί θα οδηγήσουν την κατάσταση σε μια οδυνηρή κατάληξη.
Ασφαλώς και έχουν όλοι το δικαίωμα του εκλέγειν αλλά είναι λάθος όταν οι μετρήσεις δείχνουν ότι δυο Ιεράρχες θα μπουν σίγουρα στο τριπρόσωπο χωρίς δυσκολία και η μάχη θα δοθεί για την Τρίτη θέση, να θέλουν τέσσερις Ιεράρχες από τον ίδιο χώρο και με κοινή πνευματική προέλευση να θέλουν να είναι υποψήφιοι.
Οι τέσσερις αυτοί Ιεράρχες θα αντλήσουν ψήφους από την ίδια δεξαμενή ψήφων και θα κατακερματίσουν την δυναμική που θα μπορούσε να έχει ο ένας. Αυτό λέγεται πνευματική αυτοκτονία, η οποία θα δώσει, δυστυχώς, τη δυνατότητα στο να προηγηθεί άλλο πρόσωπο το οποίο αντί να ξεμπλέξει τον μίτο θα τον κάνει κουβάρι και το αποτέλεσμα θα είναι τραγικό για την Εκκλησία της Κύπρου και ασφαλώς για το ποίμνιο.
Αν και θα κάνουμε ειδική και εκτενή αναφορά στις εκλογές και στους υποψηφίους – συμμαχίες,συνεργασίες και μαχαιρώματα- δίνουμε ένα πρώτο εισαγωγικό ορεκτικό και κρούομε τον κώδωνα του κινδύνου.
Ο εκκλησιαστικός ιστορικός καταγράφει όλα εκείνα που γίνονται ενόψει της εκλογής.
Έκαστος θα λάβει την έκδικο μισθαποδοσία για όλες τις πράξεις του. Και από το μάτι και την δικαιοσύνη του Θεού, κανείς δεν ξεφεύγει.
Όσο για τον Χρυσόστομο τον Β´ θα τον δικαιώσει ο χρόνος και όση αγάπη και σεβασμό του στέρησε το ποίμνιο όσο ζούσε θα του την αποδώσει τώρα που έφυγε από τη ζωή.
