Το καμπαναριό της Αγιά Σοφιάς, ο θρύλος που ζωντάνεψε στο Τρίκορφο Φωκίδος. Το ιστορικό καμπαναριό της Αγίας του Θεού Σοφίας με τα 400 σήμαντρα και τις 62 καμπάνες, αναβιώνει ένα λαμπρό κομμάτι της ελληνικής ιστορίας, το Βυζάντιο. Η Μεγάλη Ιδέα του Γένους μας, να ξαναπάρουμε δηλαδή τις χαμένες μας πατρίδες της Μικράς Ασίας, του Πόντου και της Θράκης έχει προ πολλού εξασθενήσει, αλλά όμως ποτέ δεν ξεχάστηκε και πάντα θα βρίσκεται μέσα στις ελληνικές καρδιές.

Πώς να ξεχαστεί άλλωστε μια τόσο μεγαλοπρεπής και ένδοξη φάση της ελληνικής ιστορίας, αλλά και το ότι αυτά τα μέρη είναι ένα κομμάτι της Πατρίδος μας και αυτοί οι άνθρωποι είναι αδέλφια μας γεννημένα στην σκλαβιά; Κάποια βραδιά, λοιπόν, ο Γέροντας μας, πατήρ Νεκτάριος, βρισκόταν στην αυλή του Μοναστηριού μας και με συγκίνηση σιγοψιθύριζε το γνωστό μας ποίημα:

“Σημαίνει ο Θεός σημαίνει η γη, σημαίνουν τα επουράνια

σημαίνει κι η αγιά Σοφιά

Tο μέγα Mοναστήρι με τετρακόσια σήμαντρα

κι εξηνταδυό καμπάνες, κάθε καμπάνα και παπάς

κάθε παπάς και Διάκος.

Ψάλλει ζερβά ο Bασιλιάς, δεξιά ο Πατριάρχης

κι απ΄ την πολλή την ψαλμουδιά εσειώνταν οι κολώνες

Nα μπούνε στο Xερουβικό και νάβγει ο Bασιλέας

φωνή τους ήρθε εξ ουρανού κι απ’ Aρχαγγέλου στόμα.

Πάψατε το Xερουβικό κι ας χαμηλώσουν τ’ άγια

παπάδες πάρτε τα ιερά κι εσείς κεριά σβηστείτε

γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει.

Mόν’ στείλτε λόγο στη Φραγκιά να ρθούν τρία καράβια

το ΄να να πάρει το σταυρό και τ’ άλλο το Bαγγέλιο

το τρίτο το καλύτερο την άγια Tράπεζά μας

μη μας την πάρουν τα σκυλιά και μας την μαγαρίσουν…

Σώπασε κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις,

γιατί πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι”.

Ξαφνικά μια εσωτερική φωνή ξύπνησε μέσα του μια μεγάλη ιδέα: να φτιάξει στο Μοναστήρι μας το καμπαναριό της Αγια-Σοφιάς, εις πείσμα των δαιμόνων και των εχθρών της Ορθοδοξίας και της Ελλάδος. Από την ημέρα εκείνη με πολλές θυσίες βαλθήκαμε να κάνουμε το όνειρο πραγματικότητα και ήταν πράγματι μια μεγάλη στιγμή για το Γένος μας όταν χτύπησαν τα 400 σήμαντρα και οι 62 καμπάνες στην γιορτή του Αγίου Σεραφείμ στις 19 Ιουλίου του 1994, διότι το 1453 οι καμπάνες της Αγια-Σοφιάς είχαν μείνει βουβές.

Κάθε φορά που κτυπούν οι καμπάνες και ηχούν τα σήμαντρα, δάκρυα γεμίζουν τα μάτια των προσκυνητών μας. Τα σήμαντρα κτυπούν κάθε 5 χρόνια στην εορτή του Αγίου Σεραφείμ, όπου ανεβαίνουν επάνω στο καμπαναριό 400 πιστοί και τα κτυπούν με το χέρι. Οι 62 καμπάνες κτυπούν όλες μαζί στην εορτή του Αγίου Αυγουστίνου 15 Ιουνίου και του Αγίου Σεραφείμ 19 Ιουλίου και σε μεγάλες εορτές της Ορθοδοξίας μας.