«Μέσα στη σπηλιὰ εγεννήθης ο σωτήρας μας, κρυφά, και χωρίς να γίνης αντιληπτός. και όμως ο ουρανός χρησιμοποιώντας σαν στόμα τον αστέρα σε εκήρυξε προς όλους.,ακόμη και σοφούς άρχοντες και αστρονόμους εφώναξε και ήλθαν για να σε προσκυνήσουν μαζύ με όλους αυτούς, ας ελεήσης και εμάς».
Με αυτά τα λόγια ο ιερός υμνογράφος της αγίας μας Εκκλησίας, μάς καλεί μπροστά στο Νέο Βρέφος της Βηθλεέμ που «κείτεται στη φάτνη μέσα στην εσχάτη πτωχεία του».
Μας καλεί μπροστά στο μέγα αυτό θαύμα των θαυμάτων, μπροστά στο μεγάλο αυτό «μυστήριο της ευσεβείας», που όπως ομολογεί ο άγιος Απόστολος Παύλος στην πρώτη προς τον Τιμόθεο επιστολή του. «ο Θεός φανερώθηκε σαν άνθρωπος, το άγιο Πνεύμα απέδειξε ποιος ήταν, φανερώθηκε στους αγγέλους, εκηρύχθη στα έθνη, τον επίστευσε ο κόσμος, και ανελήφθη με δόξα».
Είναι γεγονός το ότι η ενσάρκωση του Θεού Λόγου προσέφερε στην ανθρωπότητα εκείνο το οποίο ανέμεναν όλοι οι ανθρωποι, δηλαδή την λύτρωση, την επαναφορά, την κάθαρση, την αναγέννηση, την μέσω της σαρκός παρουσία του Θεού επάνω στη γή. Άλλωστε αυτή την παρουσία προεφήτευσαν οι προφήτες και αυτή την επιδημία του Υιού του Θεού προητοίμασαν και προεικόνισαν οι πατριάρχες και οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης. Αυτό αναφωνεί και ο προφητάνακτας και ψαλμωδός Δαβίδ. «λύτρωσιν απέστειλε Κύριος τω λαώ αυτού». Λύτρωση από την αμαρτία, από το σκοτάδι της πλάνης και της αδικίας και από τον αιώνιο θάνατο. Διότι ο Χριστός εγεννήθη μέσα σε ένα κόσμο, ο οποίος αν και επλάσθη από τον Θεό σαν κόσμημα «λίαν καλός», δυστυχώς έγινε εξ αιτίας της προπατορικής αμαρτίας στάδιο δυστυχίας, θλίψεως, πόνου και εξευτελισμού της ανθρωπί- νης υπάρξεως. Δεν θα ήταν υπερβολή εάν λεγόταν το ότι επειδή η πάσχουσα ανθρωπότητα ήταν γεμάτη από αίματα και καρπούς ανομίας διότι «ελάτρευ- σε την κτίση παρά τον κτίσαντα», γι αυτό τον λόγο στην θέση της λατρείας του μόνου και αληθινού Θεού, η αν- θρωπότητα, ελάτρευσε την φύση, τα είδωλα, την αμαρτία, και τελικώς την ιδία την υπόσταση του ανθρώπου, και ελησμόνησε τον Θεό. Είναι συγκινητικώτατο το ότι μέσα σε μία τέτοια ατμό- σφαιρα, αφιλόξενη και γεμάτη από την απελπισία, ευρέθη ο Θεός, και «παρέλαβε την ιδική μας μορφή και φύση και εθέωσε αυτό που προσέλαβε». Αυτό το γεγονός πρέπει να αποτελή αιτία δοξολογίας και ευγνωμοσύνης προς τον Θεό διότι αν και η παραπαίουσα ανθρωπότητα ευρέθη μπροστά στον Παντοδύναμο Θεό αναπολόγητη και αποξενωμένη από την χάρη του, έγινε αποδέκτρια του πιο μεγάλου αυτού δώ- ρου, του θείου δώρου της Λυτρώσεως. Γι αυτό και ο άγιος Παύλος ομολογεί στην προς Ρωμαίους επιστολή του. «κι όπου η αμαρτία εφάνη στο αληθι-
νά τρομακτικό της μέγεθος, εκεί η χάρη του Θεού υπερεκάλυψε με το παραπάνω, και όπως με το όπλο του θανάτου εκυριάρχησε στον κόσμο η αμαρτία έτσι θα κυριαρχήση και η χάρη με την σωτηρία, που οδηγεί στην αιώνια ζωή μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού».
Στο μεγαλείο αυτό αυτής της ουρανίου μυσταγωγίας μας προτρέπει ο άγι- ος Γρηγόριος ο Θεολόγος, λέγοντας. «Τρέξε πολύ γρήγορα μαζύ με το αστέρι και φέρε δώρα μαζύ με τους μάγους, χρυσάφι στον βασιληά, λι- βάνι στον Θεό, και σμύρνα στον νεκρό, που απέθανε για σένα. Δόξα- σε μαζύ με τους ποιμένες, ύμνησε μαζύ με τους αγγέλους, γίνου χορός δοξολογίας μαζύ με τους αρχαγγέ- λους», και αλλού μας λέγει. «Ώ, πόσο αξιοθαύμαστη είναι η νέα ένωση! Ώ, πόσο παράδοξη είναι η σύνθεση! Αυτός που υπάρχει δημιουργείται, ο αδημιούργητος πλάθεται, και ο απεριόριστος περιορίζεται μέσω της νοεράς ψυχής, η οποία μεσιτεύει προς την Θεότητα και μέσω της υλι- κής φύσεως που είναι η σάρκα μας. Εκείνος που δίδει τον πλούτο γίνεται πτωχός, επειδή λαμβάνει την σάρκα μου, για να γίνω εγώ πλούσιος με την θεότητά του».
Με τον τρόπο αυτό εγκαινίζεται η επαναφορά του ανθρωπίνου γένους κοντά στη Χάρη και την Βασιλεία του Θεού, η οποία είναι «δικαιοσύνη και εἰρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω». Αυτό δι- εκήρυξε και ο Χριστός. «την ιδική μου ειρήνη σας χαρίζω. Δεν σας την χαρί- ζω όπως την προσφέρει ο κόσμος». Η μεγάλη αυτή εορτή της χριστιανωσύ- νης όλους μας, μας συγκινεί και μας ξεσηκώνει σε λαμπρή πανήγυρη διότι σήμερα «ο Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, ο Θεός των προπατό- ρων μας, έδειξε την δόξα του Ιησού του δούλου του», και διότι «ο απόγο- νος του Αβραάμ έφερε την ευλογία σε όλους τους λαούς της γής».
Ο άγιος Γρηγόριος, ο επίσκοπος Νύσσης και αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου με μεγάλη χαρά αναφωνεί. «Να υψώσωμε, λοιπόν, το βλέμμα στην ουράνια στρατιά. Να δούμε την χοροστασία των αγγέλων και να ακού- σωμε την θεία τους υμνωδία. Για ποιο λόγο οι άγγελοι δοξάζουν την θεότητα που βλέπομε στα πιο υψηλά; Επειδή ψάλλοντας και λέγοντας ‘και επί γής ειρήνη’ εγέμισαν από
μεγάλη χαρά καθώς έβλεπαν την ει- ρήνη του Θεού, δηλαδή, τον ίδιο τον Υιό και Λόγο του Θεού σεσαρκωμένο επάνω στη γή. Η γή, που ήταν προ- ηγουμένως καταραμένη, και γεμάτη από αγκάθια και τριβόλια, και ο τόπος της συμπλοκής και της εξορίας των κατεδικασμένων, εδέχθη την μοναδική Ειρήνη, τον Χριστό. Τέτοιο θαυμαστό καρπό εγέννησε σήμερα η γή των ανθρώπων. Και όλα αυτά γίνονται σαν εκδήλωση εκ μέρους της ευδοκίας του Θεού, διότι ο Θεός αναμιγνύεται με την ανθρωπίνη φύση για να υψωθή ο ἀνθρωπος στο ύψος του Θεού».
Και όμως, παρ’ όλη αυτή την μεγάλη ευλογία του Θεού στον κόσμο μας, σή- μερα ο ανθρώπινος πολιτισμός, μέσα σε αντίξοες συνθήκες και πνευματικές ανεπάρκειες, αυτοπροσδιορίζεται από κάποιους ως ο κόσμος των μεγάλων δια- φορών και ταξικών επεμβάσεων και αλ- λοτριώσεων. Και αυτοί οι κάποιοι, χω- ρίς τον Χριστό, προσφέρουν δυστυχώς τον πόλεμο, την φτώχεια, την ανέχεια, την προσφυγιά, και τον κατ’ ευφημι- σμόν πλούτο, για να εξανεμίζουν και να εκμεταλλεύωνται την αξία του ανθρωπίνου προσώπου και να καταστρέφουν κάθε μορφή αξιοπρεπείας και αλληλοσεβασμού μεταξύ των ανθρώπων. Προς αυτούς όλους απαντάμε με το ότι, η αγία μας Εκκλησία, με αρχηγό της, τον πάμπτωχο, τον μετανάστη, τον πρόσφυγα, τον άνεργο, τον αδικημένο, τον ξεχασμένο, τον ταπεινό, τον διωκόμε- νο, τον ταλαιπωρημένο, τον νεογέννη- το Κύριο ημών Ιησού Χριστό για τον οποίο «δεν ευρέθη ούτε ο τόπος για να γεννηθή», ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΦΟΒΗ- ΘΗ ΤΙΠΟΤΕ. Άντιθέτως μάλιστα, ενώ κάποιοι την συκοφαντούν, αυτή συνε- χίζει και προσφέρει την διακονία της αγάπης της, με λύσεις φιλανθρωπίας, άλληλεγγύης και προσφοράς, ανθρω- πίνης ελευθερίας και συμπαραστάσεως προς όλους τους ανθρώπους, τους αδυ- νάτους, τους φίλους και αγαπημένους του Χριστού, ἀνεξαρτήτως φυλής, καταγωγής και γλώσσης.
Αδελφοί μου και παιδιά μου,
«Ας πάμε και εμείς έξω από το στρατόπεδο κοντά του, και ας υποφέρωμε τον ίδιο τον εξευτελισμό με τον νεογέννητο Χριστό μας, διότι δεν έχομε εδώ μόνιμη πολιτεία, αλλά λαχταρούμε την μελλοντική», όπως λέ- γει ο άγιος απόστολος Παύλος, και όλοι μαζύ, να είμεθα πάντοτε κοντά στον πονεμένο, στον πεινασμένο, στον φυλακισμένο, στον άνεργο, στον πρόσφυγα και στον μετανάστη, στον αδικημένο και ταλαιπωρημένο, στον ξένο, στον εξαρτημένο και στον περιθωριοποιημένο, επειδή «ο Χριστός δεν ήλθε στον κόσμο για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήση και να προσφέρη την ζωή του λύτρο για όλους».
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!
Με εγκάρδιες πατρικές ευχές και ευλογίες
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΦΙΛΙΠΠΩΝ, ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ & ΘΑΣΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΣ