🔺Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
“Τούτη τὴν ὥρα θέλω γιὰ λίγο νὰ Σᾶς ἀνοίξω καὶ πάλι τὴν καρδιά
μου, ὅπως Σᾶς τὴν ἀνοίγω ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια, ποὺ εἶμαι κοντά Σας.
Ἄλλωστε ἡ καρδιά μου δική Σας εἶναι. Καὶ εἶναι δική Σας, διότι δὲν τὴν κατακτήσατε μὲ ἐξουσία, δύναμη, κτητικότητα καὶ ἐπιβολή. Αὐτὲς εἶναι ἔννοιες ἄγνωστες γιὰ Σᾶς. Κατακτήσατε τὴν καρδιά μου, γιατὶ μὲ συμπονέσατε, μὲ πήρατε στὴν ἀγκαλιά Σας, μὲ ἀγαπήσατε, μὲ εμπιστευθήκατε σκανδαλιστικά, διακινδυνεύσατε γιὰ μένα, μὲ
ἀνεχτήκατε καὶ μὲ ἀναδείξατε προνομιακὰ… Κατακτήσατε τὴν καρδιά μου, γιατὶ τὴν διακονήσατε καὶ τὴν διακονεῖτε ὡς ἔσχατος πάντων, ὡς πάσχων δοῦλος, ὡς ἀληθινὸς Πατέρας, ὡς ταπεινὸς ἀδελφός, ὡς ἄχρι θανάτου φίλος, ὡς καλὸς Σαμαρείτης. Ὡς ὁ «οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων»Κύριος…Ως Πατέρας!
Εὐγνωμονῶ τὸν Θεὸ γιὰ ὅσα ἔζησα καὶ ζῶ κοντά Σας. Γιὰ τὶς ατελείωτες ὧρες ποὺ περνῶ κοντά Σας.Πόσο εὐτυχὴς εἶμαι πραγματικά:να εἶμαι τὶς περισσότερες ἡμέρες τῆς ἐβδομάδος τὸ πρῶτο πρόσωπο ποὺ
συναντᾶτε τὸ πρωὶ καθὼς ἀνοίγετε τὴν πόρτα τοῦ πτωχικοῦ καὶ
ἀπέριττου κελλιοῦ Σας καὶ ἐπίσης τὸ τελευταῖο πρόσωπο ποὺ συναντᾶτε,πρὶν ἀποσυρθεῖτε στὸ τέλος τῆς ἡμέρας γιὰ λίγη ἀνάπαυση ἀπὸ τοὺς
ἀπερίγραπτους κόπους Σας.
Πῶς νὰ μὴν εἶμαι ἐυγνώμων στὸν Θεό, ὅταν μὲ ἀξιώνει νὰ τρώω
κάθε ἡμέρα ἀπὸ τὸ ἴδιο πιάτο μαζί σας, ὅταν ἀξιώνομαι νὰ ζῶ κοντά Σας ἀτελείωτες ὧρες ἐπικοινωνίας, συζήτησης, μαθητείας. Πῶς νὰ μὴν
εὐγνωμονῶ τὸν Κύριο; Πῶς νὰ μὴν εὐγνωμονῶ τὸν Θεό γιὰ τὶς
ἀτελείωτες ὧρες ἐξομολογήσεων καὶ συζητήσεων μας στὸ ἐρημικό σας ἀσκητήριο, στὸ μοναστηράκι μας, ἐκεῖ στὴν παραλία τῆς ἱστορικῆς ἐπισκοπῆς τῶν Θεσπιῶν…
Πῶς νὰ μὴν εὐχαριστῶ τὸν Θεό, ὅταν ἔχω ζήσει κοντά Σας
συγκλονιστικὲς στιγμὲς ἀγάπης, προσφορᾶς καὶ θυσίας γιὰ τὸν ἄνθρωπο.
Ὅταν ζῶ ἀπὸ κοντὰ τὶς ἀγωνίες Σας, τὸν πόνο Σας γιὰ τὸν πονεμένο
ἄνθρωπο, τὴν μέριμνά Σας γιὰ τὰ παιδιά, τὴν ἀγάπη Σας γιὰ τοὺς ἱερεῖς μας, τὸν σεβασμό Σας πρὸς κάθε ἄνθρωπο… τὸ ἦθος τῆς συνεννόησης, τὴς συνεργασίας, τῆς ὁμοψυχίας, τήν αξία τής σιωπής… ὅταν εἶστε ὁ ἴδιος ἄνθρωπος καὶ μὲ μικροὺς καὶ μὲ μεγάλους… Ἀπέναντι σὲ ὅλους μὶα μέθοδο ἔχετε: τὴν ἄνευ ὅρων καὶ ὁρίων ἀγάπη.
Εὐγνωμονῶ τὸν Θεό, Μακαριώτατε, ποὺ ὑπάρχετε στὴν ζωή μου
καὶ στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας…”
Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον προς χειροτονία τότε νέο Επίσκοπο της Εκκλησίας μας Θεοφ.Θεσπιών και νυν Σεβ. Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Συμεών. Ο λόγος του ήταν ιδιαίτερα συναισθηματικός και τον είχε απευθύνει στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο, την ημέρα που τον χειροτονούσε στο ύπατο αξίωμα της Εκκλησίας.
Και είναι αλήθεια ότι ο Συμεών υπηρέτησε με συνέπεια στην Ι. Αρχιεπισκοπή, απέδειξε τα διοικητικά του προσόντα και επέλυσε χρόνια προβλήματα.Δεν ήταν απαρατήρητος αλλά είχε εξελιχθεί στη σκιά του Αρχιεπισκόπου.
Οι ιερείς, στα χρόνια εκείνης της Πρωτοσυγκελλίας, βρήκαν στο πρόσωπό του έναν καθημερινό συμπαραστάτη και οι μοναστικές Αδελφότητες έναν διακριτικό και ευγενή αδελφό που έσπευδε πρόθυμα να λύσει προβλήματα και να επουλώσει πληγές.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που μου είπε η Γερόντισα Στυλιανή, ηγουμένη στην Ι. Μονή Ταώ Πεντέλης. «Ο Συμεών είναι για μας πολύτιμος αδελφός και πατέρας». Ο Συμεών δεν φοβόταν! Τολμούσε και αντιμετώπιζε το κάθε πρόβλημα με αγάπη και πατρική στοργή.
Ο Αρχιεπίσκοπος τον εμπιστεύθηκε αμέσως και του ανέθεσε εξ αρχής σημαντικά και υπεύθυνα καθήκοντα. Και όπως είχε πει στον λόγο του εκείνη την μέρα: “…εδείχθης άξιος οιακοστρόφος, εδείχθης άξιος εμπιστοσύνης…”.
Και η διαπίστωση αυτή συνεχίζεται! Δεν διαταράχθηκε ποτέ.
Έξι έτη μετά, ο Αρχιεπίσκοπος ήλθε να μας υπενθυμίσει και να βεβαιώσει ότι η σχέση αυτή εμπιστοσύνης, αγάπης και σεβασμού άντεξε όλα αυτά τα χρόνια και ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο.
Παρευρισκόμενος στο 2ο Θερινό Φεστιβάλ της Ι.Μ. Φθιώτιδος, που έλαβε χώρα στο Κατασκηνωτικό Κέντρο Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος “Η Αγία Αικατερίνη” στο Καινούργιο Λοκρίδος, έπλεξε το εγκώμιο του πνευματικού του τέκνου, Μητροπολίτου Φθιώτιδος. Μας εξέπληξε, μάλιστα διότι δεν έχει ξαναμιλήσει δημόσια ποτέ άλλοτε με αυτό τον τρόπο για Μητροπολίτη και με τέτοιο οίστρο! Λίγο το τσιπουράκι, λίγο τα ντόπια καλούδια που του πρόσφεραν έλυσαν τη γλώσσα του Αρχιεπισκόπου και μίλησε για τον Συμεών λες και είχαμε προεκλογική εκστρατεία. Πατρικός, βαθειά συναισθηματικός εξέφρασε δημόσια ότι τον στερήθηκε ο ίδιος για χάρη της Εκκλησίας και της Ι. Μητροπόλεως Φθιώτιδος, επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά τον χειροτονητήριο λόγο του Συμεών!
Αν μάλιστα είχαμε υποψιαστεί ότι ο Αρχιεπίσκοπος είναι έτοιμος να παραδώσει τη σκυτάλη στον διάδοχό του ήταν σα να του παρέδιδε το δακτυλίδι της διαδοχής. Αλλά ο πανέξυπνος Αρβανίτης τα κάνει αυτά. Του αρέσει να θολώνει τα νερά! Να δημιουργεί προσδοκίες και να κάνει τους Ιεράρχες να αναρωτιούνται τι συμβαίνει, γιατί το είπε… Είναι και αυτός ένας τρόπος να κυβερνά ανενόχλητος. Και άσε τους άλλους να βουρλίζονται! Ακόμη και τώρα παραδίδει μαθήματα αχρείαστης ποιμαντικής στους επιγόνους του.
Εμείς πάντως ευχόμαστε, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, ο Θεός να αναδεικνύει Επισκόπους πιστούς εργάτες Του για να κατευθύνουν το ποίμνιο “εις νομάς σωτηρίους”.
Και ο Αρχιεπίσκοπος να ομιλεί με τον τρόπο αυτό πιο συχνά και να ενισχύει το έργο των Μητροπολιτών που επιτελούν ευσυνείδητα το καθήκον τους αλλά παράλληλα και να επιπλήττει και εκείνους που εξελέγησαν επί των ημερών του και δεν πατούν στην επαρχία τους … Ήδη δύο εξ αυτών σε Μητροπόλεις της Πελοποννήσου έχουν γίνει αντιληπτοί. Το ποίμνιο για Δεσπότη ακούει και Δεσπότη δεν βλέπει…. Τα ξέρει αυτά ο Μακαριώτατος; Μήπως να τους πει τίποτα στο αυτί; Πριν αρχίσουμε να γράφουμε εμείς…
