ΣΗΜΕΡΑ είχαμε την ευλογία να συλλειτουργησουμε μαζί με τον Επίσκοπό μας, τον Αργολίδος Νεκτάριο ,στον Ι.Ναό του  Αγίου Αναστασίου στο Ναύπλιο.

Είτε λειτουργείς με ενα Παπά του χωριού, είτε με τον συγκεκριμένο Αρχιερέα , το ίδιο κανει.

Δεν κουράζει με το εκτόπισμα και την βαρυτητα του αξιώματός του αλλά απλά και ταπεινά ,δίχως εντυπωσιασμούς, κινείται.

Προτιμά να γράφει  βιωματικά λόγια και ωφέλημα και να τα μοιράζει ευλογία στον κόσμο, αλλά και να δια-γράφει τυχόν πικρές συμπεριφορές απέναντί του, βαδίζοντας στο παράδειγμα του Αγίου Νεκταρίου ,παρά να σκορπά εντυπώσεις  γύρω από το “εγώ” του.

Στον καφέ μετά του ευχήθηκα :”να ζήσετε έτη πολλά ,να σας έχουμε χρόνια πολλά για να έχουμε και την ησυχία μας”και γελούσε!

10 χρόνια από την Αρχιερατική του διακονία δεν μπορεί να λησμονήσει κανείς ,την ηρεμία του, ειδικά κιόλας  στην Θεία Λειτουργία (έστω και αν πέφτουνε δίπλα βόμβες) τον πολιτισμό του ,την ανωτερότητα και τον σεβασμό του ακόμη και στους σκουπιδιάρηδες.

Ο Επίσκοπός μας ανήκει στην πρώτη κατηγορία του γνωμικού:

“Οι μεγάλοι άνθρωποι ασχολούνται με οράματα.

Έτσι ο τόπος γύρω από εκείνον και τους συνεργάτες του έγινε δύσβατος και άκαρπος για να ανθίζουν κουτσομπολιά  και μικρότητες ,αλλά μόνον το εν Χριστώ έργον.(*)

Επίσης σήμερα είχαμε την χαρά να συλλειτουργήσει μαζί και ο ίδιος ο Άγιος Νεκτάριος , δια αντιπροσώπου του,μέσα από έναν ομοίως αδικημένο και καταφρονεμένο  Επίσκοπο στο πρόσωπο του οποίου απομυθοποιείται ο Δεσποτικός “θρύλος”.

 Ένα μικρό  Δεσποτάκι ,από το εξωτερικό ,στην ηλικία του Αγίου Νεκταρίου ,σαν τότε που τον κυνηγήσανε,ήσυχος και αφανής(τον πέρασα για απλό Παππά) όταν τον πρωτόδα να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια του Ναού, δίχως συνοδείες και υμνωδίες ,με έναν απλό μαύρο σάκο στον ώμο του νόμισα πως  γυρνούσε από το γυμναστήριο.

Ακόμη και την Αρχιερατική του ράβδο δεν την έχει καλοφυλαγμένη σε κάποια ακριβή δερμάτινη  μαύρη τσάντα  που την μεταφέρουν παρατρεχάμενοι , αλλά μέσα στον σάκο, εντός μίας  μεγάλης διπλωμένης ,μα καθαρής,πετσέτας μπάνιου.

Ούτε το ύφος του ,ούτε από τον τρόπο του  κατάλαβα πως ειναι Δεσπότης.Μόνον σαν φόρεσε τον απλό λειτουργικό Σάκο του .

Στην αρχή δίστασα να πάρω την ευχή του,από ένα παιδαρέλι,μα σαν συνειδητοποίησα πως κάπως έτσι περιφρονεμένος ,μα περιφρουρημένος και από την Θεία Χάρη ,ήταν και ο  Άγιος Νεκτάριος του φίλησα το ευλογημένο του χέρι .(**)

Επίσης η συγκεκριμένη  Εκκλησία  έχει και άλλο ακόμη ευπρεπιστεί και ανακαινιστεί με την συμβολή του από Καναδά ερχομένου Ιερέως π.Κωνσταντίνου και λάμπει πλέον σαν ουρανός πολύφωτος.

Είθε ο Άγιος Νεκτάριος να μας ποτίζει και θρέφει με το νέκταρ Του Χριστού , κάνοντας τις ψυχές μας Νεκτάριες ,δηλαδή όχι (Νη), πεθαμένες (Κτέρες-κτερίσματα) αλλά ζώσες δια παντός.

————————

(*) Τα γράφω ούτε για να κολακεύσω ούτε δια να τύχω  ευνοίας και μεταθέσεως  εις Νεκροταφείον,αλλά να ! έτσι μιλά η καρδιά μου.

(**) Πολλοί θα ήθελαν να μάθουν το όνομά του.Αλλά ας τους αφήσουμε να ψάξουν μόνοι τους.Άλλωστε στον μεταφυσικό Θρησκευτικό χώρον τα πάντα κινούνται εξ’ίσου  μεταφυσικά και με την ταχύτητα του φωτός!