Προηγήθηκε πάνδημη λιτανεία από τον πανηγυρίζοντα Mητροπολιτικό Ιερό Ναό των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου προς τον ιερό χώρο του Βήματος του Αποστόλου Παύλου.
Στον Πολυαρχιερατικό Εσπερινό έλαβαν μέρος ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ευγένιος, οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Μποτσουάνας κ. Γεννάδιος (Πατριαρχείο Αλεξανδρείας), Ναζαρέτ κ. Κυριακός (Πατριαρχείο Ιεροσολύμων), Κάτω Δουνάβεως κ. Κασσιανός (Εκκλησία Ρουμανίας), Φιλιππουπόλεως κ. Νικόλαος (Εκκλησία Βουλγαρίας), Ζουγκντίντι και Τσαΐτσι κ. Γεράσιμος (Εκκλησία Γεωργίας), ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αμαθούντος κ. Νικόλαος (Εκκλησία Κύπρου), οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνος (Εκκλησία της Ελλάδος) και Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιος και οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι Σιναΐας κ. Ιερώνυμος (Εκκλησία Ρουμανίας) και Ζνεπόλεως κ. Αρσένιος (Εκκλησία Βουλγαρίας) και ο Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.
Τον θείο λόγο κήρυξε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων, εκφράζοντας παράλληλα τις θερμές του ευχαριστίες, ενώ εκ μέρους των Σεβασμιωτάτων και Θεοφιλεστάτων Αγίων Αρχιερέων αντιφώνησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνος.
Με τον Εσπερινό στο «Βήμα» του Αποστόλου Παύλου ολοκληρώθηκαν οι ποικίλες λατρευτικές, επιστημονικές, πολιτιστικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις των ΚΗ΄ Παυλείων που διοργανώθηκαν όλο το μήνα Ιούνιο προς τιμήν του ιδρυτού της τοπικής Εκκλησίας Αποστόλου των Εθνών Παύλου.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Παύλος ουράνιος, πηγή τούς πιστούς τής οικουμένης αρδεύουσα!
Τίς εξαριθμήσει τών τούτου πειρασμών τάς νιφάδας, τούς καθημερινούς θανάτους, τό πρός κινδύνους τούς συνεχείς ακατάπληκτον; Εν Φιλίπποις ραβδίζεται, εν Ικονίω καί Θεσσαλονίκη διώκεται· εις Έφεσον θηρίοις εκδίδοται, εις Ιερουσαλήμ στασιάζεται, μαστίζεται, δεσμείται, συκοφαντείται, κρίνεται καί σφαγή τελειούται».
Ποιός θά μπορούσε νά περιγράψει καλύτερα από τόν χρυσορρήμονα Ιωάννη, τόν γλυκύφθογγο Αντιοχέα ρήτορα, ο οποίος κόσμησε τόν πατριαρχικό θρόνο τής Κωνσταντινουπόλεως καί ανεδείχθη φωστήρ τρισμέγιστος, τόν πρωτοκορυφαίο απόστολο Παύλο, τόν απόστολο τών Εθνών καί τών Βεροιέων τόν διδάσκαλο;
Ποιός θά μπορούσε νά περιγράψει καλύτερα τούς κόπους, τίς οδοιπορίες, τούς κινδύνους, τούς διωγμούς, από ξένους καί από δήθεν αδελφούς, τούς οποίους υπέμεινε ο ουρανοβάμων απόστολος, αλλά καί τίς κρίσεις τίς οποίες εκλήθη νά αντιμετωπίσει; Ποιός άλλος από τόν ιερό Χρυσόστομο, ο οποίος έζησε ανάλογες κρίσεις, διωγμούς, συκοφαντίες, εξορίες, κινδύνους καί ήταν σέ θέση νά κατανοήσει άριστα τίς ταλαιπωρίες τού μεγάλου αποστόλου, πού τόσο αγαπούσε;
Αλλά καί ο ίδιος ο πρωτοκορυφαίος απόστολος απαριθμεί μέ απίστευτη ενάργεια τίς κρίσεις τίς οποίες συνάντησε στίς αποστολικές του πορείες, γράφοντας πρός τούς Κορινθίους: «τρίς εναυάγησα, νυχθημερόν εν τώ βυθώ πεποίηκα· οδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμών, κινδύνοις ληστών κινδύνοις εν θαλάσση, κινδύνοις εν ψευδαδέλφοις, χωρίς τών παρεκτός η επίστασίς μου η καθ’ ημέραν, η μέριμνα πασών τών εκκλησιών».
Καί δέν είναι η μόνη φορά πού απαριθμεί τά προβλήματα καί τίς δοκιμασίες πού αντιμετωπίζει ο μέγας απόστολος Παύλος, κρίσεις προσωπικές καί εκκλησιαστικές τίς οποίες καλείται νά διαχειρισθεί, αλλά μερικές φορές εκφράζει καί τό παράπονό του γιά τήν άδικη μεταχείριση πού υφίσταται, καί από μέλη ακόμη τής Εκκλησίας τού Χριστού.
«Μή ουκ έχομεν εξουσίαν φαγείν καί πιείν; μή ουκ έχομεν εξουσίαν αδελφήν γυναίκα περιάγειν, ως καί οι λοιποί απόστολοι καί οι αδελφοί τού Κυρίου καί Κηφάς;» ερωτά.
Δέν δυσανασχετεί όμως γι’ αυτές, γιατί γνωρίζει ότι οι δυσκολίες καί οι κρίσεις αποτελούν συστατικό στοιχείο τής υπάρξεως καί τής ζωής τού κάθε ανθρώπου καί φυσικά καί τού πιστού. Γνωρίζει ότι καί μέσα στήν Εκκλησία, η οποία είναι τό Σώμα τού Χριστού, θά υπάρξουν διχοστασίες καί έριδες καί σκάνδαλα καί σχίσματα, πού θά προκαλέσουν διλήμματα καί θά δημιουργήσουν κρίσεις καί θά απαιτήσουν ορθή διαχείριση, γιατί δέν μπορούν όλοι νά αντέξουν τίς κρίσεις, δέν μπορούν όλοι νά σηκώσουν τή δοκιμασία.
Όμως ο πρωτοκορυφαίος απόστολος γνωρίζει πώς νά διαχειρίζεται τίς κρίσεις καί καθοδηγεί στήν κατεύθυνση αυτή καί τούς μαθητές του. Υπομονή, προσευχή καί εμπιστοσύνη στόν Χριστό είναι τά μέσα μέ τά οποία διαχειρίζεται τίς κρίσεις.
«Εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως Θεού διάκονοι, εν υπομονή πολλή», γράφει πρός τούς Κορινθίους. Καί τήν υπομονή τήν αξιοποιεί όχι μόνο γιά νά μήν ταράσσεται ο ίδιος από τόν κλύδωνα τής κρίσεως, αλλά καί γιά νά αντιμετωπίζει τούς ανθρώπους πού τήν προκαλούν μέ σκοπό νά τούς διευκολύνει νά κατανοήσουν τί κάνουν.
Καί όταν αισθάνεται ότι η διαχείριση τής κρίσεως υπερβαίνει τίς δυνάμεις του, τότε δέν διστάζει νά καταφύγει στήν προσευχή. «Θείς τά γόνατα αυτού σύν πάσι αυτοίς προσηύξατο», σημειώνει ο ιερός συγγραφεύς τών Πράξεων τών Αποστόλων, περιγράφοντας τήν κατάληξη τής συναντήσεως τού αποστόλου μέ τούς πρεσβυτέρους τής Ασίας.
Καταφεύγει στήν προσευχή ο μέγας απόστολος Παύλος, γιατί έχει συνείδηση τής ασθενείας του καί γνωρίζει ότι η μεγάλη του δύναμη είναι ο Χριστός, χάριν τού οποίου υπομένει τά πάντα. «Πάντα ισχύω εν τώ ενδυναμούντί με Χριστώ», ομολογεί, γιατί ο ίδιος ο Χριστός τόν είχε διαβεβαιώσει ότι «αρκεί σοι η χάρις μου, η γάρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται».
Μέ αυτή τή βαθειά εμπιστοσύνη στή δύναμη τού Θεού αντιμετώπισαν οι πατέρες μας τή μεγάλη κρίση πού προκάλεσε στή ζωή χιλιάδων ανθρώπων η Μικρασιατική καταστροφή, από τήν οποία συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια, καί γι’ αυτό τά ΚΗ/ Παύλεια είναι αφιερωμένα καί σ’ αυτήν.
Ξεριζωμένοι βίαια καί αναίτια από τίς προγονικές τους εστίες, από πόλεις στίς οποίες πρίν από 1900 σχεδόν χρόνια είχε κηρύξει ο απόστολος Παύλος τό ευαγγέλιο τής σωτηρίας, αναγκάστηκαν νά φύγουν διωγμένοι, όπως καί ο πρωτοκορυφαίος απόστολος, από κάποιες από αυτές, καί νά έλθουν στήν Ελλάδα, αντιμετωπίζοντας καί αυτοί, κατ’ αναλογία, όσα ακούσαμε ότι υπέφερε ο μέγας Παύλος. Ναυάγησαν, βρέθηκαν στόν βυθό τής θάλασσας, ταλαιπωρήθηκαν από τίς οδοιπορίες καί τούς ποικίλους κινδύνους καί έφθασαν κατατρεγμένοι καί μόνοι, γιά νά κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούσαν, γιά νά επιβιώσουν καί νά σταθούν στά πόδια τους όρθιοι.
Όπλα τους τά τρία όπλα πού χρησιμοποιούσε καί ο ουρανοπολίτης απόστολος Παύλος: υπομονή, προσευχή καί εμπιστοσύνη στόν Θεό· γίνονται πρότυπο καί γιά εμάς μαζί μέ τόν απόστολο Παύλο, γιατί οι κρίσεις δέν εκλείπουν ποτέ, καί αυταπατάται όποιος νομίζει ότι η πρόοδος τής επιστήμης, τής τεχνολογίας καί τών επικοινωνιών τίς επιλύει αυτόματα ή τίς εξαφανίζει. Αντίθετα μάλιστα, οι υπερβολικές απαιτήσεις τού σύγχρονου ανθρώπου, η ταχύτητα στή μετάδοση πληροφοριών, ο ανεξέλεγκτος ανταγωνισμός μεταξύ προσώπων καί ομάδων, η πλεονεξία καί η φιλοδοξία πού κυριαρχούν στίς ανθρώπινες σχέσεις, αποτελούν πρόσφορο έδαφος γιά τήν ανάπτυξη κρίσεων σέ όλους τούς χώρους, μή εξαιρουμένων, δυστυχώς, όπως καί στήν εποχή τού αποστόλου Παύλου άλλωστε, καί τών εκκλησιαστικών χώρων.
Τά τελευταία μάλιστα χρόνια οι κρίσεις διαδέχονται η μία τήν άλλη, καί κανείς δέν μπορεί νά πεί ότι παραμένει αμέτοχος ή άθικτος από τίς συνέπειές τους, καθώς πλήττουν χώρες καί πρόσωπα, ισχυρούς καί ασθενείς, έχοντες καί μή έχοντες, χωρίς καμία διάκριση.
Τό ζήσαμε μέ τήν πρόσφατη οικονομική κρίση, τό ζούμε πολύ περισσότερο καί πολύ ευρύτερα μέ τήν κρίση τής πανδημίας καί τής κοινωνικής αποστασιοποιήσεως, τό ζούμε ακόμη εντονότερα, άν καί ίσως πολλοί δέν τήν έχουν συνειδητοποιήσει στήν πλήρη διάστασή της, μέ τήν κρίση τήν οποία προκαλεί ο πόλεμος στή γειτονιά μας.
Καί δέν έχουμε μόνο εμπειρία τών κρίσεων, αλλά δυστυχώς καί τών συνεπειών τους, διότι παρότι ο σύγχρονος άνθρωπος καυχάται γιατί, εκτός τών άλλων επιστημών πού διδάσκονται στά πανεπιστήμια μας, διδάσκεται καί η διαχείριση κρίσεων, οι απόφοιτοί τους, ηγέτες κρατών καί οργανισμών, δέν έχουν αφομοιώσει ή δέν θέλουν νά αφομοιώσουν τά διδάγματά της, αλλά πολύ περισσότερο αγνοούν ηθελημένα ή αθέλητα τή διδαχή τού αποστόλου τών Εθνών καί διδασκάλου τών Βεροιέων, τόν οποίο τιμούμε καί απόψε στόν ιερό αυτό χώρο τού Βήματός του, ο οποίος καθηγιάσθη από τήν παρουσία του καί τό κήρυγμά του.
Ο κλητός όμως απόστολος τού Κυρίου δέν παύει ποτέ νά μάς υπενθυμίζει ότι, αντίθετα πρός τή γνώμη τών πολλών καί τίς σύγχρονες θεωρίες τών κατ’ επίφασιν ειδημόνων, οι κρίσεις μπορούν νά γίνουν διαχειρίσιμες μέ τήν υπομονή, μέ τήν προσευχή καί μέ τήν εμπιστοσύνη στόν Χριστό.
Καί αυτό είναι τό μεγάλο μάθημα πού δίδει καί σέ μάς απόψε ο ουρανοπολίτης απόστολος, σέ μάς πού ήλθαμε νά προσκυνήσουμε στό Βήμα του, όπου 20 σχεδόν αιώνες τώρα διατηρείται ζωντανή η αίσθηση τής παρουσίας του καί ακούεται ο λόγος του.
Ήλθαμε όμως καί γιά νά τού προσφέρουμε θυμίαμα ευγνωμοσύνης καί ολοκαρδίου ευχαριστίας γιά όσα μάς προσέφερε όλες αυτές τίς ημέρες μέ τίς εκδηλώσεις τών ΚΗ/ Παυλείων καί τού Επιστημονικού Συνεδρίου, τό οποίο μέ τή χάρη του πραγματοποιήσαμε καί φέτος καί ολοκληρώνεται μέ τόν αποψινό πολυαρχιερατικό Εσπερινό.
Είμεθα ευγνώμονες πρός τήν Α.Θ.Π. τόν Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο καί τούς Μακαριωτάτους Προκαθημένους τών πρεσβυγενών καί νεωτέρων Πατριαρχείων καί τών Αυτοκεφάλων Εκκλησιών γιά τά σεπτά μηνύματα τά οποία απέστειλαν γιά τό ΚΗ/ Επιστημονικό Συνέδριο τών Παυλείων.
Ευχαριστώ θερμότατα τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Αγίους Αρχιερείς, οι οποίοι μετείχαν στό Συνέδριο καί στίς λατρευτικές εκδηλώσεις πρός τιμήν τού πρωτοκορυφαίου αποστόλου Παύλου καί λαμπρύνουν μέ τήν παρουσία τους τόν αποψινό μεθέορτο πανηγυρικό Εσπερινό στό Βήμα τού ιδρυτού τής τοπικής μας Εκκλησίας.
Από καρδίας ευχαριστώ καί τίς πολιτικές καί στρατιωτικές αρχές τής πόλεως καί τής περιφερείας μας, τήν Επιστημονική Επιτροπή τού Συνεδρίου, τόν κλήρο καί τόν λαό τής Βεροίας καί τής Ημαθίας, γιατί μέ τή συμμετοχή τους στίς εκδηλώσεις τών ΚΗ/ Παυλείων εξεδήλωσαν τήν ευγνωμοσύνη καί τόν σεβασμό τους πρός τόν μέγιστο απόστολο.
Εύχομαι ταπεινά η χάρη καί οι πρεσβείες του νά μάς προστατεύουν καί νά αποδιώκουν «πάντα εχθρόν καί πολέμιον», ορατό καί αόρατο, καί νά αποσοβούν κάθε επικίνδυνη κρίση καί γιά τήν πατρίδα μας καί γιά τόν κόσμο καί γιά τόν καθένα μας προσωπικά.