Του π. Ηλία Μάκου

Οι ηρωικές γυναίκες της Πίνδου, που ζαλωμένες μετέφεραν τρόφιμα, κουβέρτες, πολεμοφόδια, αλλά και τραυματίες, στηρίζοντας τον ελληνικό στρατό, κατά τις δύσκολες μάχες στα κακοτράχαλα βουνά, αλλά και  ο συνταγματάρχης Κων/νος Δαβάκης και ο λοχαγός Α. Διάκος, καθώς και όλοι οι ήρωες του έπους του 40, τιμήθηκαν στη Φούρκα Κόνιτσας την Τετάρτη 20 Ιουλίου.

Τελέστηκε  δοξολογία και  επιμνημόσυνη δέηση, χοροστατούντος του Μητροπολίτη  Κονίτσης Ανδρέα, ενώ κατατέθηκαν στεφάνια στις προτομές των Κωνσταντίνου Δαβάκη και Αλέξανδρου Διάκου.

Παρέστησαν, μεταξύ άλλων, ο περιφερειάρχης Αλέκος Καχριμάνης, ο δήμαρχος Κονίτσης Νικόλαος Εξάρχου κ. ά.

Πάνω στης Πίνδου τις κορφές συντελέστηκαν θαύματα.

Στο Ημερολόγιο Πολέμου του Αργύρη Μπαλατσού, αναφέρεται: “Συνάντησα γυναίκες που κουβαλούσαν πυρομαχικά. Μία ήτο 88 ετών. Μία μου είπε ότι κλείδωσε το μικρό σε μια καλύβα, για να βοηθήσει τον στρατό. Το βράδυ είδα μια γριούλα να κρατά δυο μικρά και η μητέρα τους ζύμωνε ψωμί για τον στρατό με το φως δυο κεριών που είχε μέσα σ’ ένα ποτήρι. Τα χιόνια, ο πάγος, το τρομερό κρύο, δεν φαίνονταν να τις τρόμαζε. Όλες γεμάτες χαρά ήθελαν να προσφέρουν στο στρατό ό,τι δεν μπορούσαν τα μεταγωγικά. Αλήθεια γυναίκες θαύμα. Τι διαφορά με τις πόλεις!».

Και καλούμαστε εμείς οι σημερινοί Έλληνες να είμαστε οι ευτυχείς λαμπαδηφόροι της ιδέας της πατρίδας. Οι φρουροί, οι προστάτες, οι υπερασπιστές της. Οι ασπίδες της. Τι χρέος, τι τιμή!

Λένε μερικοί ότι άλλοτε είχαν οι Έλληνες περισσότερο πατριωτισμό. Όχι! Δεν το πιστεύουμε. Και όταν οι ανάγκες το απαιτήσουν, μακάρι να μην το απαιτήσουν ποτέ πια, θα αποστομωθούν.

Το σάλπισμα “Έλληνες προχωρείτε” δεν σταματάει ποτέ. Ας οξύνουμε τ’ αυτιά μας να το ακούμε.

Και τα λόγια, που έγραψαν το 1940 οι ξένοι στις εφημερίδες τους για τον μεγαλειώδη άνισο αγώνα μας, που απέδειξε ότι “πρόκειται περί των ιδίων Ελλήνων, οι οποίοι προ τριων και πλέον χιλιάδων ετών κατατρόπωσαν τους βαρβάρους και έσωσαν την Ευρώπη”, ας φιλοδοξούμε να το γράφουν και να το λένε πάντα, σ’ ειρήνη και σε πόλεμο. “Ότι πρόκειται περί των ιδίων Ελλήνων”! Ο καλύτερος τίτλος τιμής. Το ίδιο σάλπισμα και οι ίδιοι Έλληνες. Δεν είναι υπέροχο;