Την Κυριακή 23 Ιουλίου τιμήθηκε ο ήρωας του 1821 Γεώργιος Καραϊσκάκης στην γενέτειρά του Σκουληκαριά Άρτας, όπου κάθε χρόνο οργανώνονται προς τιμή του οι εκδηλώσεις “Καραϊσκάκεια”.

Μετά την επιμνημόσυνη δέηση μπροστά στην προτομή του ήρωα, κατατέθηκαν στεφάνια από τον βουλευτή Άρτα της Ν.Δ. Γεώργιο Στύλιο, τον περιφερειάρχη Ηπείρου Αλέκο Καχριμάνη, τον δήμαρχο Γεωργίου Καραϊσκάκη Περικλή Μίγδο κ. ά.

Τον πανηγυρικό εκφώνησε η ιστορικός-αρχαιολόγος Άννα Ψόφιου, αναφερόμενη στην ψυχολογία της ελευθερίας μέσα από τα βιώματα και τη δράση του ήρωα, και η ομιλία της, που είχε ουσιαστικό περιεχόμενο, καταχειροκροτήθηκε, ενώ τοπικοί σύλλογοι παρουσίασαν μουσικοχορευτικά δρώμενα.

Να σημειωθεί ότι παρότι Ειδική Επιτροπή του υπουργείου Εσωτερικών, όρισε, το 1927, ως γενέτειρα του ήρωα το Μαυρομάτι Καρδίτσας, εβδομήντα χρόνια μετά, το 1997, με το σχέδιο «Καποδίστριας» προκύπτει ο δήμος «Γεωργίου Καραϊσκάκη» στο νομό Άρτας, όπου ανήκει η Σκουληκαριά, και μάλιστα το 2005 εκδόθηκε προεδρικό διάταγμα καθιέρωσης τοπικής εορτής στο χωριό προς τιμήν του φλογερού Επαναστάτη.

Στην ιστοσελίδα του δήμου Γεωργίου Καραϊσκάκη σημειώνεται: «Όλο το σκηνικό της γέννησης και της δράσης του Γεωργίου Καραϊσκάκη παραπέμπει σε αρχαίες τραγωδίες κι αναζητά έναν σύγχρονο τραγωδό. Γεννήθηκε το 1782 στο Μοναστήρι Κοίμησις της Θεοτόκου της Σκουληκαριάς.

Μητέρα του ήταν η Ζωίτσα Ντιμισκή. Καρπός μιας ασυγχώρητης ερωτικής πράξης, πατέρα δε γνώρισε κι ίσως ποτέ στη ζωή του γι’ αυτόν να μην έμαθε και κανείς να μην του ’πε. Το Νίκο Πλακιά, που τον έσπειρε, τον σκότωσαν τ’ αδέρφια της μάνας του, γιατί πρόσβαλε την τιμή τους. Τ’ αδέρφια της μάνας του που σκότωσαν για την αποκατάσταση της τιμής τους, τους σκότωσαν οι συγγενείς του Νίκου Πλακιά για να πάρουν εκδίκηση και να ξεπλύνουν με το αίμα τους τη ντροπή της φαμίλιας τους.

Και το παιδί που γεννήθηκε και το κράτησε η μάνα του στη ζωή, φασκιωμένο μες στην απόγνωση και την απόρριψη, βρέθηκε να κλυδωνίζεται κι απελπισμένα, με νύχια και δόντια, να μάχεται να σωθεί μεγαλουργώντας, για να διώξει από πάνω του τις κηλίδες που οι άλλοι γέμισαν την ψυχή και την ύπαρξή του.

Μια βδομάδα μετά τη γέννηση του παιδιού, ο ηγούμενος της μονής Καλλίνικος Τρίμπος, ντόπιος Σκουληκαρίτης, θείος της Ζωίτσας, στέλνει τη μητέρα του μαζί με το νεογέννητο στο μοναστήρι του Μαυροματίου Άγιο Γεώργιο, με τον ηγούμενο του οποίου διατηρούσε φιλικές σχέσεις. Τέσσερις μέρες έκανε να φτάσει στο Μαυρομάτι η Ζωίτσα ή Διαμάντω. Τέσσερα χρόνια έμεινε στο μοναστήρι με το παιδί της. Ο ηγούμενος το τάζει στον άγιο Γεώργιο και του δίνει το όνομά του».

Αν και άλλοι ιστορικοί δεν αναγράφουν τόπο γέννησης, άλλοι αναφέρουν σπηλιά κοντά στο χωριό Μαυρομμάτι Καδρίτσας (εκεί το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου έχει πάρει το όνομα του Γεωργίου Καραϊσκάκη) και άλλοι το Μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου στη Σκουληκαριά Άρτας, ως πιθανότερη από τη σύγχρονη έρευνα φαίνεται η εκδοχή της γέννησης του Γεωργίου Καραϊσκάκη στη Σκουληκαριά Άρτας, καθώς δεν υπάρχει ιστορική αμφιβολία και αμφισβήτηση ότι η μητέρα του Ζωή Ντιμισκή καταγόταν από το χωριό αυτό.

Ο Κων/νος Θ. Γιαννέλος στο βιβλίο του «Τα Βυζαντινά Μνημεία της Άρτας», υπογραμμίζει ότι η μοναχή Ζωΐτσα Ντιμισκή γέννησε τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, που αποκαλείται «γιός της καλογριάς», σ’ ένα υπόγειο (υπάρχει μισογκρεμισμένο) της Μονής της Κοιμήσεως Θεοτόκου Σκουληκαριάς. Και για να αποφευχθεί ο σκανδαλισμός πήρε το μωρό της και κατοίκησε στο Μαυρομμάτι Καρδίτσας.

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης δίνει ακριβώς φωτεινή την έννοια τι θα πει ήρωας. Ήταν ατρόμητος, καρτερικός και φιλόπατρις, πάντοτε πρόθυμος να θυσιάσει στο ευγενικό αίσθημα της φιλοπατρίας την δική του φιλοτιμία.

Όλο το βάρος της δυνατής καρδιά του το έριξε στον αγώνα, ακριβώς όταν άλλοι τον εγκατέλειπαν ή και τον πρόδιδαν τον αγώνα αυτό.

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης και οι άλλοι ήρως του 1821 μας κάνουν να σκεπτόμαστε, οι σύγχρονοι Έλληνες, ότι οφείλουμε πολλά για το παρελθόν και ευθυνόμαστε πολύ για το μέλλον.