Στα πολλά ανοικτά μέτωπα που καλείται να αντιμετωπίσει ο Ελληνισμός, έχει προστεθεί η κρίση στην Ι. Αρχιεπισκοπή Αμερικής, η οποία έχει εκδηλωθεί ανοικτά εδώ και περίπου έναν χρόνο. Το ότι η κατάσταση έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της φάνηκε από δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος φέρεται να ζήτησε την παραίτηση του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Δημητρίου, με τον δεύτερο να αρνείται να την υποβάλλει, ζητώντας πίστωση χρόνου για να διορθώσει τα κακώς κείμενα στην μεγαλύτερη και πλουσιότερη επαρχία του Οικουμενικού Θρόνου. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της ημερήσιας ομογενειακής εφημερίδας των ΗΠΑ «Εθνικός Κήρυξ», το θέμα ετέθη επίσημα κατά την διάρκεια των εργασιών της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στην οποία, μετέχει αυτή την περίοδο, μεταξύ άλλων, και ο κ. Δημήτριος.
Μεταξύ των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Εκκλησία της Αμερικής είναι η οικονομική κρίση που έχει οδηγήσει την Αρχιεπισκοπή στην αναζήτηση δανείου $7,5 εκατομμυρίων για την τακτοποίηση των χρεών της, ο εκτροχιασμός του προϋπολογισμού και η αναστολή της ανοικοδόμησης του Ι.Ν. Αγίου Νικολάου στο Παγκόσμιο Εμπορικό Κέντρο και η σοβαρή οικονομική-διοικητική κρίση που αντιμετωπίζει το μοναδικό ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της Αρχιεπισκοπής (και της Ομογένειας εν γένει), η Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού και το Ελληνικό Κολλέγιο στην Βοστώνη, εξαιτίας της οποίας κινδυνεύει να χαθεί ακόμη και η ακαδημαϊκή αναγνώριση του Ιδρύματος.
Η στήλη αυτή, εν τω μεταξύ, έχει αναφερθεί επανειλημμένως στην σοβαρή κρίση που πλήττει τα πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα της ομογένειας, τα οποία, ως επί το πλείστον, λειτουργούν υπό την αιγίδα της Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Μάλιστα, αν και δεν έχει πάρει την έκταση των παραπάνω θεμάτων, η κρίση αυτή θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως η μεγαλύτερη απειλή για το μέλλον της Ομογένειας.
Στο πλαίσιο της γενικής ρευστότητας που επικρατεί αυτή την στιγμή, ακούστηκαν και παρατράγουδα από παραεκκλησιαστικές οργανώσεις ή μεμονωμένα άτομα που άδραξαν την ευκαιρία να βάλλουν κατά του θεσμού του Οικουμενικού Πατριαρχείου και να ζητήσουν αλλαγές στο καθεστώς που διέπει την Αρχιεπισκοπή Αμερικής. Μάλιστα, δεν αποκλείεται να ενταθούν αυτοί οι κρωγμοί εν όψει της σύγκλησης του ανωτάτου διοικητικού οργάνου της Αρχιεπισκοπής, της Κληρικολαϊκής Συνέλευσης, η οποία συνέρχεται κάθε διετία, αυτόν τον Ιούλιο.
Εκ του πονηρού… η εξαγωγή της ομογενειακής κρίσης στο Φανάρι
Δυστυχώς, όπως και στην Ελλάδα, μια μερίδα της Ομογένειας (συμπεριλαμβανομένων αρκετών βουληφόρων) δεν εννοεί να καταλάβει ότι οι λύσεις στα περισσότερα προβλήματα του τόπου πρέπει να προέλθουν από την εσωτερική αναμόρφωση και την αλλαγή υφισταμένων πρακτικών και νοοτροπιών. Την καραμέλα της επίρριψης ευθυνών την πιπιλίζουν πολλοί, χωρίς όμως να αναφέρονται στις ανάλογες λύσεις που ο «θεσμικός μπαμπούλας» τους εμποδίζει να εφαρμόσουν. Στην περίπτωση της Αμερικής, τα προβλήματα που οδήγησαν στην σημερινή κρίση είναι σχεδόν αποκλειστικά εσωτερικής μορφής, χωρίς να σχετίζονται με την οργανική μετοχή της επαρχίας αυτής στην Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης. Συνεπώς, τα ανακύψαντα προβλήματα θα παρέμειναν τα ίδια ακόμη και αν η Αρχιεπισκοπή λειτουργούσε υπό καθεστώτος αυτονομίας ή αυτοκεφαλίας.
Όσοι προσπαθούν να διαβρώσουν την οργανική σχέση μεταξύ Πατριαρχείου και Αρχιεπισκοπής, όπως επιχείρησε αξέστως ένας εκ των τιμηθέντων με επίτιμο διδακτορικό στην πρόσφατη τελετή αποφοίτησης της Θεολογικής Σχολής στην Βοστώνη, προσπερνούν αβρόχοις ποσί σοβαρά εσωτερικά προβλήματα, για τα οποία είτε ευθύνονται, είτε ολιγωρούν.
«Χαλεπόν το ποιείν, το δε κελεύσαι ράδιον»
Αναμφίβολα, οι κακές επιλογές για την ανοικοδόμηση του Αγίου Νικολάου στο Παγκόσμιο Εμπορικό Κέντρο ανήκουν αποκλειστικά στην ιεραρχία και τα λαϊκά στελέχη της Αρχιεπισκοπής. Το ίδιο και η προβληματική στελέχωση της Σχολής στην Βοστώνη και η εγκατάλειψη των ομογενειακών σχολείων στην τύχη τους.
Άρα, ποια ανάγκη εξυπηρετεί μια αυτοκεφαλία ή διακοπή σχέσεων με το Φανάρι; Μήπως την τελική νομή των χρημάτων; Πάντως, από την τόση σπατάλη και αδυναμία σύμπραξης που παρατηρείται στους κόλπους της ομογένειας, το μόνο ασφαλές συμπέρασμα που μπορεί να εξάγει κανείς είναι ότι όσοι συνηγορούν υπέρ αυτής της απόψεως «διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλον».
Αντί να λειτουργούν παραπλανητικά και διαιρετικά, ας συμβάλλουν στην ανάγκη βελτίωσης της εσωτερικής αυτοδιοίκησης της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας. Ο Ελληνισμός πάντα ξεχώριζε εξαιτίας της εκπληκτικής του ικανότητας να αυτοδιοικείται, επί οποιουδήποτε καθεστώτος. Από μεγάλες πόλεις μέχρι το τελευταίο χωριό «σε μέρη αυτόνομα, μέσα στην τουρκοκρατία» εμφανιζόταν η δυνατότητα αυτή, γεννώντας ποιότητα και αρχοντιά.
Άρα, καιρός οι πραγματικοί ηγέτες της Ομογένειας να αφήσουν μια για πάντα τις άκαιρες κουβέντες περί εκκλησιαστικής αυτοκεφαλίας ή αναρχοαυτονομίας, που ιστορικά, μόνο ξενοκίνητες ήταν, και να ασχοληθούν με το ουσιαστικό έργο της χρηστής διοίκησης και μεταρρύθμισης των δυσλειτουργιών της οργανωμένης Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας. Αυτό είναι το μείζον πρόβλημα της Ομογένειας σήμερα.
Όσο για το θέμα του αρχιεπισκόπου, διανύοντας πλέον το 90ο έτος της ηλικίας του, επόμενο είναι ότι ο κ. Δημήτριος θα εγκαταλείψει την εξουσία κάποια στιγμή. Ασχέτως εάν η διαδοχή επέλθει άμεσα ή σε χρόνο ικανό, τα προβλήματα και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Εκκλησία της Αμερικής και η εκεί ομογένεια θα εξακολουθούν να υπάρχουν. Σίγουρα η προσωπικότητα του εκάστοτε ηγέτη επηρεάζει και το διοικητικό του έργο, όμως η καλλιέργεια της κατάλληλης νοοτροπίας και η επίλυση χρονιζόντων εσωτερικών δυσλειτουργιών αποτελούν τα εχέγγυα για το μέλλον, διότι τα πρόσωπα παρέρχονται, οι θεσμοί, όμως, μένουν. Καιρός λοιπόν να προβληματιστούν σοβαρά άρχοντες και αρχόμενοι για τα ενδημικά προβλήματα που σοβούν και να μην αποδίδουν ανεύθυνα την ευθύνη για χρόνιες καταστάσεις σε εξωγενείς παράγοντες.
ΠΗΓΗ: aristeia.online
