✔️Γιατί κ. Σακελλαροπούλου πήγατε στη λειτουργία του Πάπα αφού απαξιώσατε το συλλείτουργο Πατριάρχη- Αρχιεπισκόπου στη Μητρόπολη;
Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Με όλο τον σεβασμό στον θεσμό της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, δεν άντεξα στον πειρασμό όταν είδα την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την κ. Σακελλαροπούλου,στην «λειτουργία» του Πάπα στο Μέγαρο Μουσικής και αναρωτήθηκα με την παροιμιώδη λαϊκή ρήση «τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;»…
Είδαμε την κ. Πρόεδρο της Δημοκρατίας να υποδέχεται τον Ποντίφηκα της Ρώμης στο Προεδρικό Μέγαρο και εν συνεχεία την είδαμε να τον συνοδεύει στην δομή φιλοξενίας των μεταναστών στην Λέσβο.
Ως εδώ δεν έχουμε καμία ένσταση. Απεναντίας η κ. Σακελλαροπούλου έπραξε ό,τι επιτάσσει η φιλοξενία σε σχέση με την θεσμική της θέση. Τήρησε το πρωτόκολλο ως οικοδέσποινα που υποδέχθηκε τον ομόλογό της, Πρόεδρο του κρατιδίου του Βατικανού. Άλλωστε γιαυτό και απηύθυνε εκείνη την πρόσκληση εκ μέρους της Ελλάδας προς τον Πάπα να επισκεφθεί την πατρίδα μας.
Αυτό, όμως που μας δημιούργησε δυσάρεστα συναισθήματα είναι η παρουσία της σε μια λατρευτική σύναξη Ρωμαιοκαθολικών.
Στο Μέγαρο Μουσικής ο Ποντίφηκας ήταν εκεί όχι μόνο ως Αρχηγός Κράτους, αλλά ως θρησκευτικός ηγέτης. Τελούσε λειτουργία.
Δεν έδωσε διάλεξη, αλλά τέλεσε θρησκευτική τελετή. Ως τι παρευρέθη η κ. Πρόεδρος; Ως πιστή ρωμαιοκαθολική; Ασφαλώς όχι.Για λόγους ευγενείας και φιλοξενίας; Μα ο ρόλος της σταματούσε εκεί.Έκανε όλα όσα εκ του ρόλου τους έπρεπε να κάνει. Επομένως ήταν ατυχής η παρουσία της.
Και με δεδομένο ότι λίγες ημέρες πριν είχε ..λάμψει δια της απουσίας της από το ιερό συλλείτουργο του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο στην Μητρόπολη Αθηνών για την επέτειο της 30χρονης θητείας του στον Πατριαρχικό θώκο,η παρουσία της στο Μέγαρο αποτελεί ατόπημα και μεγάλη προσβολή όχι μόνο προς τον Πατριάρχη αλλά και προς τον ορθόδοξο λαό μας. Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά κ. Σακελλαροπούλου; Γιατί μια φωτό σας με τον Πάπα θα κάνει τον γύρο του κόσμου ενώ με τον Πατριάρχη θα μείνει στα στενά όρια της πατρίδας μας και το πολύ να φτάσει μέχρι την Πόλη; Μα τόση ματαιοδοξία; Να το κοιτάξετε αυτό γιατί…
«Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, όσα ουχ υπάρχει μετά θάνατον. Ου παραμένει ο πλούτος, ου συνοδεύει η δόξα. Επελθών γαρ ο θάνατος ταύτα πάντα εξηφάνισε».
Εκτός και αν το ήθελε ο σύντροφος της κυρίας ο οποίος είχε το θράσος να καθίσει στο επίσημο τραπέζι που παρετεθη στον Πατριάρχη στο Προεδρικό Μέγαρο σε δεσπόζουσα θέση ως συζυγος της κυρίας εις τα αριστερά του Πατριάρχη και όχι ως σύντροφος που εκ του πρωτοκόλλου δεν θα είχε θέση στο τραπέζι αυτό. Έφεραν τον Πατριάρχη προ τετελεσμένων και δεν μίλησε κανείς! Αλλά ποιος να μιλήσει; Μόνο εμείς τα λέμε! Όχι για να αλλάξουμε κάτι αλλά για να τους πούμε ότι δεν περνούν απαρατήρητα τα λάθη τους.
Όσον αφορά τον Πάπα Φραγκίσκο, ως γνήσιος και πιστός Ιησουΐτης αναφέρθηκε κατά την επίσκεψη του σε κάποια θέματα που από πολλούς και κυρίως από τα συστημικά μέσα πέρασαν στα «ψιλά».
Μίλησε για την αναγκαιότητα της τήρησης της συμφωνίας των Πρεσπών. Ποιός; Ο διάδοχος του Στέπινατς!
Κατά την επίσκεψή του στην δομή της Λέσβου, είπε στους λάθρο- και μη, μετανάστες: «Όποιος σας φοβάται δεν έχει δει τα πρόσωπά σας»…
Ο «Αγιώτατος» τα έχει δει το βράδυ στους δρόμους ή στις αυλές των ακριτών κατοίκων της πατρίδας μας; Τα έχει δει όπως τα είδαν γυναίκες αμέριμνες στους αγρούς μέρα μεσημέρι ή κοπέλες τα βράδια στα στενά; Τα έχει μήπως δει όπως τα είδε και τα βίωσε φρικτά η Μυρτώ; Δεν είδαμε να πει τίποτα για όλα αυτά. Και ειδικά για την Μυρτώ που η σκέψη όλων μας είναι στραμμένη σε αυτή τώρα που θα φύγει στο εξωτερικό για θεραπεία.
Αγαπητοί αναγνώστες έρχονται Χριστούγεννα… Κι όμως αυτοί που πρέπει δεν μιλάνε για τον Σωτήρα του κόσμου…
Ωστόσο, πολλοί παρουσιάζονται ως…σωτήρες! Μιλούν για ειρήνη, για αγάπη… Λόγια, μόνο λόγια… Το επεσήμανε και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος με την αφοριστική φράση του: Ας αφήσουμε τα μεγάλα λόγια!
Αλήθεια γιατί ο Πάπας δεν πήρε μαζί του μερικούς ταλαιπωρημένους από αυτούς που δεν …φοβάται να τους κοιτάζει στα μάτια, για να τους δώσει μια ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή στο κρατίδιο του Βατικανού, που μόνο στο γραφείο της κεντρικής διοίκησης απασχολεί 2,5 χιλιάδες υπαλλήλους;
Αλλά τι να λέμε τώρα! Η ανθρωπιά έγινε πλέον παράσταση. Και η παράσταση δόθηκε με επιτυχία.
Το φιλοθεάμον κοινό την είδε αλλά δεν χειροκρότησε… Ίσως γιατί κατάλαβε πως ήταν μια ακόμη υποκριτική επίδειξη ανθρωπιάς για τα μάτια του κόσμου!
