Τραγούδι-θρήνο για την Αγιά Σοφιά απέδωσαν οι ιεροψάλτες στο πλαίσιο του εορτασμού της Αγίας Μαρκέλλας.

Πρόκειται για δημοτικό-τραγούδι θρήνο που είναι ο παλαιότερος για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης.

Βρέθηκε σε χειρόγραφο του 15ου αιώνα με τον τίτλο «Ανακάλημα της Κωνσταντινούπολης».

Ανήκει στη δεύτερη περίοδο (1453-1821) της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και στο ιστορικό είδος.

Στην παρακάτω μορφή του δημοσιεύθηκε το 1914 από τον Ν.Πολίτη στην συλλογή «Εκλογαί από τα τραγούδια του Ελληνικού Λαού».

Η επιλογή του θρήνου δεν είναι τυχαία αφού προφανώς συνδέεται με την απόφαση της Τουρκίας να μετατρέψει σε τζαμί την Αγιά Σοφιά.

Αναλυτικά ο Θρήνος:

Σημαίνει ὁ Θεός, σημαίνει ἡ γῆς, σημαίνουν τὰ ἐπουράνια,
σημαίνει κι ἡ Ἁγιά-Σοφιά, τὸ μέγα μοναστήρι,
μὲ τετρακόσια σήμαντρα κι ἑξήντα δυὸ καμπάνες,
κάθε καμπάνα καὶ παπᾶς, κάθε παπᾶς καὶ διάκος.
Ψάλλει ζερβὰ ὁ βασιλιάς, δεξιὰ ὁ πατριάρχης,
κι ἀπ᾿ τὴν πολλὴ τὴν ψαλμουδιὰ ἐσειόντανε οἱ κολόνες.
Νὰ μποῦνε στὸ χερουβικὸ καὶ νά ῾βγει ὁ βασιλέας,
φωνὴ τοὺς ἦρθε ἐξ οὐρανοῦ κι ἀπ᾿ ἀρχαγγέλου στόμα:
«Πάψετε τὸ χερουβικὸ κι ἂς χαμηλώσουν τ᾿ Ἅγια,
παπάδες πᾶρτε τὰ ἱερὰ καὶ σεῖς κεριὰ σβηστῆτε,
γιατί ῾ναι θέλημα Θεοῦ ἡ Πόλη νὰ τουρκέψει.
Μόν᾿ στεῖλτε λόγο στὴ Φραγκιά, νὰ ῾ρθοῦν τρία καράβια,
τό ῾να νὰ πάρει τὸ σταυρὸ καὶ τ᾿ ἄλλο τὸ βαγγέλιο,
τὸ τρίτο τὸ καλύτερο, τὴν ἅγια Τράπεζά μας,
μὴ μᾶς τὴν πάρουν τὰ σκυλιὰ καὶ μᾶς τὴ μαγαρίσουν».
Ἡ Δέσποινα ταράχτηκε καὶ δάκρυσαν οἱ εἰκόνες.
«Σώπασε κυρὰ Δέσποινα, καὶ μὴ πολυδακρύζῃς,
πάλι μὲ χρόνους, μὲ καιρούς, πάλι δικά μας θά ῾ναι».

ΠΗΓΗ:tvpatrida