Η άνευ όρων παράδοση της πλατείας Συντάγματος των Αθηνών, σε χιλιάδες αλλοδαπούς, Πακιστανικής καταγωγής ,το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, έστειλε ηχηρά μηνύματα, που κανείς από τους αρμόδιους δεν έχει διάθεση να λάβει. Ή μάλλον τα έλαβαν, αλλά δεν έχουν διάθεση να κάνουν κάτι για αυτά. Περιέργως, σχεδόν κανείς από δημοσιογραφικής απόψεως, δεν είχε και διάθεση να το προβάλει ως γεγονός , είτε διότι είναι θέμα μη αρεστό που καίει, είτε διότι θα στεναχωρήσει την Κυβέρνηση, αλλά και τον κύριο Δήμαρχο, που ω του θαύματος, μετέφερε στον… Λυκαβηττό την πρωτοχρονιάτικη εκδήλωση της πόλης. Ακούγεται, χωρίς να το υιοθετώ, ότι πολλά μέσα μαζικής ενημέρωσης, επιλεκτικά κάνουν αναφορές και δεν βρίσκουν σφάλματα σε κανέναν από τους ανωτέρω. Ίσως γιατί ποτέ δεν κάνουν, ή είναι ασήμαντα.

Η πληροφόρηση του πολίτη για το γεγονός της τεράστιας συγκέντρωσης, αλλά και για τα βίντεο που κυκλοφορούν, γίνεται από site στο ίντερνετ τόσο χαμηλής επισκεψιμότητας, που σου δίνει την εντύπωση ότι κάνουμε κάτι κακό και παράνομο, αναζητώντας την πληροφορία, η την εικόνα.

Η ολοσχερής κατάληψή της πλατείας σύμβολο, της κεντρικής πλατείας της χώρας μας, σε μια ημερομηνία μάλλον συμβολική και η επίδειξη δύναμης που έγινε, τρομάζει τον απλό πολίτη. Τρομάζει τόσο με τον όγκο της σύναξης, όσο και με την ταυτόχρονη ολοσχερή αδιαφορία των παρισταμένων, για την νομοθεσία και την συντεταγμένη πολιτεία σε ο,τι μέτρο πάρθηκε για τον κορονοιό. Οι Πακιστανοί (η αναφορά γίνεται μόνο για την χώρα καταγωγής τους και για να συνεννοούμαστε, και όχι με διάθεση υποτιμητική) βρήκαν χώρο, μιας και το ακριβό πανηγυράκι του κυρίου Ρουβά, (ναι είμαι τσιγγούνης Δήμαρχε), που έγινε ξαφνικά στο Λυκαβηττό, άφησε την πλατεία, έρμαιο σε χιλιάδες αλλοδαπούς- και μόνον σε αυτούς- να την γεμίσουν. Η μάλλον να κάνουν κατάληψη επι αυτής.

Περισσότερο με τρόμαξε όμως, η ολοσχερής απουσία της Ελληνικής αστυνομίας, που σε ανάλογες περιπτώσεις γεμίζει δακρυγόνα τους κατοίκους αυτής της χώρας για να τους διαλύσει, (πολλές φορές σωστά, ως αναγκαίο μέτρο) αλλά εν μέσω πανδημίας, κακάριζε με τα παντελόνια κατεβασμένα, στο Σύνταγμα. Λες και δεν είχε πληροφορίες για τη μάζωξη, λες και δεν μπορούσε να την αποτρέψει, η λες και δεν γνώριζε τα υφιστάμενα μέτρα της πανδημίας, που απαγορεύουν τις συγκεντρώσεις, ειδικά στην εποχή του καλπασμού της μετάλλαξης όμικρον. Φυσικά, δεν θα αναφερθώ στις μάσκες και τη χρήση τους από του συγκεντρωμένους, για να μη ευτελίσω το παρόν κείμενο. Είναι φυσικά αυτονόητο, ότι η επέμβαση της σε τόσες χιλιάδες κόσμο, ίσως είχε αντίδραση από τους παρισταμένους, αλλά μου είναι τελείως αδιάφορο. Ο νόμος είναι νόμος και η εφαρμογή του υποχρέωση των οργάνων της πολιτείας. Να σημειώσω πάντως, πως ούτε σε κόπο να δικαιολογήσει τη μη επέμβαση της μπήκε η αστυνομία. Το γεγονός είναι ως μη γενόμενο.

Οι πολιτικές ευθύνες του Υπουργού είναι τεράστιες, κυρίως διότι έγινε εν καιρώ πανδημίας, αλλά δεν περιμένουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ να διαμαρτυρηθεί και να ζητήσει παραιτήσεις, αφού έχει τους αλλοδαπούς (κάθε είδους) υπό την προστασία του, ενώ το ΠΑΣΟΚ χαίρεται γιατί ο αρχηγός του κέρδισε το φλουρί σε …πολιτική πίτα. Οι βουλευτές της ΝΔ δεν ομιλούν, καθώς αμέσως θα διαγραφούν και δεν φαίνεται να υπάρχει πολιτικός πατριωτικός φορέας, να φωνάξει για το αίσχος. Βλέπω μόνον τον Τζήμερο και τον Κρανιδιώτη, που παλεύουν με τα κείμενα τους. Αρκούνε άραγε;

Τις πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις τέτοιων γεγονότων θα τις αναλύσουμε σε άλλο κείμενο.

Η χώρα έχω την άποψη ότι γελάει μεν με τους γραφικούς «θεματοφύλακες του Συντάγματος» και κλαίει δε για τους απόντες θεσμικούς θεματοφύλακες της πλατείας Συντάγματος.