Σαν σήμερα, στις 5.15 τα ξημερώματα της 28ης Ιανουαρίου του 2008, ο τελευταίος αληθινός ηγέτης της Ορθοδοξίας, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος έφυγε από τη επίγεια ζωή, χάνοντας τη μάχη που έδινε επί επτά μήνες με την επάρατη νόσο. Λίγο νωρίτερα οι γιατροί, οι στενοί του συνεργάτες και πολλοί κληρικοί έσπευσαν στην αρχιεπισκοπική κατοικία στο Ψυχικό.

Ο αρχιεπίσκοπος κατέληξε στην κατοικία του, καθώς οι γιατροί σεβάστηκαν την επιθυμία του να μην μεταφερθεί στο νοσοκομείο ό,τι και να του συμβεί.

Η σορός του αρχιεπισκόπου ακολούθως εκτέθηκε σε τριήμερο προσκύνημα και στην συνέχεια αυτό που συνέβη δεν έχει ξαναγίνει στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους, αφού άνθρωποι από όλες τις ηλικίες περίμεναν πέντε και έξι ώρες για να αποχαιρετίσουν τον Χριστόδουλό τους με δάκρυα στα μάτια και με μια αίσθηση ότι κάτι τρομερό θα ακολουθήσει για την Πατρίδα αλλά και την Εκκλησία.
Η ιστορία δεν θα ξεχάσει ποτέ το σατανικό ρόλο που έπαιξαν οι αμερικανοί στο θάνατο του Αρχιεπισκόπου.
Δεν ξεχάσουμε ποτέ και τον βρώμικο πόλεμο του νύν Δωδώνης, του Ιερωνύμου, του τότε Περιστερίου και του τότε Ιωαννίνων.
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ και τον Σημίτη, το Πασόκ και τα σατανικά κανάλια που πολέμησαν τον τελευταίο Ορθόδοξο Αρχιεπίσκοπο.
Ο Χριστόδουλος των Ελλήνων σαν άνθρωπος έκανε και εκείνος λάθη αλλά στην ιστορία θα μείνει Μέγας και ανεπανάληπτος.
Πολέμησε μόνος εναντίων όλων. Αγάπησε την Πατρίδα όσο κανείς άλλος Αρχιερέας των ημερών του και διέκρινε από πολύ νωρίς αυτό που οι σκοτεινή νέα τάξη ετοίμαζε για την Ελλάδα.
Δεν ήταν μόνο ένας αγωνιστής μαχητής Αρχιεπίσκοπος αλλά και κάτι άλλο που φαίνεται στο βλέμμα του. Ο Χριστόδουλος κοίταζε τον Ουρανό και δάκρυζε. Ο Χριστόδουλος ήταν ένας ΠΙΣΤΟΣ Αρχιεπίσκοπος που σε αντίθεση με πολλούς τωρινούς αρχιερείς, πίστευε στον Θεό.
Μας λείπεις Χριστόδουλε.

Γιώργος Θαλάσσης