• Ο Φθιώτιδος Νικόλαος θα λείψει από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ήταν έναν αξιοπρεπής Ιεράρχης με υγιείς απόψεις τις οποίες δεν δίσταζε  ευκαίρως-ακαίρως να καταθέτει δημοσίως!

Του Σωτήρη Τζούμα 

Ο Φθιώτιδος Νικόλαος έφυγε εντελώς πρόωρα από τον κόσμο αυτό.
Η είδηση του θανάτου του μεταδόθηκε αστραπιαίως.

Περιμέναμε να προηγηθούν στο ταξίδι προς την αιωνιότητα   Ιεράρχες μεγαλύτεροι  σε ηλικία που η παρουσία τους πλέον στους θρόνους προκαλεί προβλήματα και  θυμηδία.

Ο Νικόλαος ήταν νέος- νεώτατος! Μπορούσε να ζήσει ακόμη και να προσφέρει έργο! Αλλά το σχέδιο του Θεού ανέκοψε την πορεία του!
Έφυγε του κόσμου τούτου μηδέν έχων πλην τα πάντα κατέχων!
Η καρδία του, η τόσον ευρεία και ευρύχωρη  έπαψε να χτυπά. Τα μεγάλα και φωτεινά μάτια του έκλεισαν για πάντα!  Ο Νικόλαος ανήμερα του Αγίου Παντελεήμονος παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό και δημιουργό μας! Κανείς δεν χάρηκε από τον θάνατό του! Ακόμη και οι σε λίστα αναμονής ευρισκόμενοι υποψήφιοι προς Αρχιερατεία  δεν πανηγύρισαν που άδειασε μία θέση! Αντιθέτως όλοι είπαν: κρίμα! Ήταν ακόμη νέος!
Τον Νικόλαο είχα  την ευλογία, τη χαρά  και την τιμή να τον γνωρίσω όταν ήμουν   παιδάκι!
Δημοτικό σχολείο πήγαινα! Και ήταν διάκονος εκείνος τότε, κοντά σε μία Αγία μορφή της Εκκλησίας μας,τον Γέροντά του, τότε Χαλκίδος Νικόλαο, που έφυγε το ίδιο πρόωρα!
Ήμασταν στην Τήνο. Ήταν μήνας Αύγουστος, ο Αύγουστος της Παναγίας μας.Και ο Χαλκίδος Νικόλαος δεν είχε γευτεί  ακόμη το φαρμάκι της έκπτωσης.
Τέλεσαν τη θεία λειτουργία στην Μεγαλόχαρη. Ο Νικόλαος σεμνός, ιεροπρεπής και αεικίνητος! Καμία σχέση με αυτά που βλέπουμε και βιώνουμε στην εποχή μας με τους Διακόνους βεντέτες που φέρονται με ύφος δεσποτικό!
Τον ξεχώρισα τον Νικόλαο τότε και
παρακολουθούσα την πορεία του.
Έγινε   για μένα ο γνώριμος πατήρ Νικόλαος.
Τα έτη Αρχιεπισκοπείας Σεραφείμ γνωρίστηκα περισσότερο  μαζί του χάρη και στον θείο μου αείμνηστο  πατέρα Δημήτριο Τζούμα, Αρεοπαγίτη  επί τιμή, με τον οποίο είχε ιδιαίτερα σύνδεσμο! Ακόμη και όταν πέρασε μία μπόρα όταν διηύθυνε τον Ρ/Σ της Εκκλησίας επειδή επέτρεψε την προβολή ενός υποψηφίου πολιτικού από τον Εκκλησιαστικό φορέα, βάλθηκαν κάποιοι να του βγάλουν τα μάτια! Προσωπικά ήμουν στο πλευρό του και πήρα ευθέως θέση δημοσίως και τον στήριξα!
Το αυτό έπραξε και π. Δημήτριος Τζούμας ο οποιός συνδεόταν ιδιαιτέρως με τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ! Είχε ηρεμήσει  με την πειθώ του την τρικυμία που σχηματίσθηκε τότε  εναντίον του Νικολάου. Μάλιστα εκμεταλλεύθηκε την κατάσταση και  ζήτησε από τον Μακαριστό Σεραφείμ  να τον προωθήσει σε Μητροπολίτη!
Και το 1996 κατάφερε χάρη στην επιμονή και του Γέροντα Θεσσαλονίκης ( Αλεξανδρουπόλεως τότε) να εκλεγεί στην επίζηλη Μητρόπολη Φθιώτιδος, διαδεχόμενος έναν Άγιο και Φιλάνθρωπο  Επίσκοπο της Εκκλησίας μας τον Δαμασκηνό.
Ο Μακαριστός Νικόλαος δεν ήταν τυχαίος Ιεράρχης. Είχε ικανότητες και προσόντα και παρά τον δύσκολο χαρακτήρα του μπορούσε να εμπνέει τους ανθρώπους με τον λόγο του και την  βιοτή του. Μπορεί να μην ήταν ιδιαίτερα ανοιχτός προς όλους  αλλά είχε μία αρετή που στην εποχή μας θεωρείται ελάττωμα :  μπορούσε να λέει ως γνήσιος νησιώτης που ήταν  τα πράγματα με το όνομά τους χωρίς να το παίζει καλός με όλους. Η τελευταία παρακαταθήκη του πριν λίγες μέρες προς όλους τους κληρικούς να εργάζονται περισσότερο  γιατί σε λίγο θα μείνουν μόνοι μέσα στις Εκκλησίες, ηχεί ακόμη στα αυτιά μου! Άραγε την άκουσαν όλοι;

Θέλω εξομολογητικά να καταθέσω, στη μνήμη του  μερικούς «πειρασμούς»  που δυσκόλεψαν την επικοινωνία μου μαζί του και με οδήγησαν πολλές φορές στο να του ασκήσω, ως μη όφειλα, δριμεία κριτική.
Ποτέ, όμως, δεν έπαψα να τον εκτιμώ και συχνά να προβάλω τις θέσεις που εξέφραζε ως Αρχιερεύς για όλα όσα συμβαίνουν στην Εκκλησία μας και στον τόπο μας.
Ο πρώτος  πειρασμός  ήταν κατά την εκλογή του. Επειδή είχε θέσει υποψηφιότητα για την Μητρόπολη Φθιώτιδος και ο τότε Πρωτοσύγκελλος  της Μητροπόλεως Αρχιμ. Ιγνάτιος Σάπιος, δεν το είχε δεχθεί με  καλό μάτι! Και παρά την πανηγυρική εκλογή του στοχοποίησε έκτοτε τον εν λόγω κληρικό. Το αυτό έπραξε ακολουθώντας το παράδειγμα του Νικολάου και έτερος Αρχιερεύς που υπηρέτησε κοντά του, ο οποίος όχι μόνο στοχοποίησε κληρικό της επαρχίας στην οποία εξελέγη επειδή «τόλμησε» ο αθεόφοβος να θέσει υποψηφιότητα και αυτός κόντρα στη δική του, αλλά εν μέσω Τεσσαρακοστής και μάλιστα μια αναπνοή προ της Μεγάλης Εβδομάδος τον απέπεμψε των καθηκόντων του. Ίσως γιατί λησμονεί ότι το τέλος όλων  εγγύς!

Το θέμα πάντως της υποψηφιότητας αυτής στάθηκε αφορμή να  κρυώσουν για ένα διάστημα  οι σχέσεις του με τον τότε τοποτηρητή της Μητροπόλεως  Δημητριάδος Χριστόδουλο και να υψώσει  τη  φωνή του  και να ασκήσει  κριτική  στον  Χριστόδουλο όταν στη συνέχεια έγινε Αρχιεπίσκοπος.Το κράτησε Μανιάτικο, που λέμε.
Δεν  είχε ξεχάσει  ότι ως τοποτηρητής της Ι. Μητροπόλεως Φθιώτιδος ο Χριστόδουλος   είχε ενθαρρύνει την υποψηφιότητα του τότε Πρωτοσυγκέλλου  και δεν τον είχε «αποτρέψει»,  όπως επιθυμούσε ο Νικόλαος, λησμονώντας προφανώς το «όστις Επισκοπής ορέγεται ωραίου έργου επιθυμεί»!

Ο τρίτος πειρασμός ήταν όταν ο Μακαριστός Νικόλαος αποφάσισε προ ολίγων ετών,  σε συνεννόηση φυσικά με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο – τον οποίο παρακίνησαν  εξωθεσμικές δυνάμεις και άτομα του περιβάλλοντός του-  να προωθήσει κληρικό μεγάλης ηλικίας  της Μητρόπολης Φθιώτιδος  σε κενή Μητρόπολη της Δ. Μακεδονίας.
Οι εξελίξεις ασφαλώς δεν ήταν ευνοϊκές για το εγχείρημα του Νικολάου παρά την Αρχιεπισκοπική εύνοια.
Και τότε  οι σχέσεις μας  διαταράχθηκαν με τον Μακαριστό Νικόλαο,  σε σημείο που να μην ανταλάσσουμε έκτοτε  ούτε καλημέρα.
Αποκαταστάθηκαν στην κηδεία του αειμνήστου Γλυφάδας Παύλου.
Ολίγον προ της εξοδίου ακολουθίας, βρεθήκαμε μέσα στο γραφείο του Αγίου Κωνσταντίνου: ο Σεβ. Φθιώτιδος Νικόλαος, ο Σεβ. Βρεσθένης Θεόκλητος, ο Σεβ. Κηφισίας Κύριλλος και ο Σεβ. Θεσσαλιώτιδος Τιμόθεος. Ο νεοεκλεγείς τότε Λαρίσης Ιερώνυμος ενώ εισήλθε στον χώρο του γραφείου  αναχώρησε πρύμα μόλος είδε και μένα στην ομήγυρη-προφανώς … ίνα μη μιανθεί!

Συζητούσαν για το θέμα  του μαθήματος των θρησκευτικών αλλά και για το πρόβλημα   των εφημεριακών κενών και την εκδικητική στάση της τότε κυβέρνησης στο θέμα αυτό.
Μάλιστα ο Μακαριστός  Νικόλαος μας ανέλυε τις σκέψεις του  με τρόπο συγκροτημένο  και έκανε συγκεκριμένες προτάσεις που έδειχνε ότι το είχε μελετήσει και ήξερε τί έλεγε. Τις σκέψεις αυτές  λίγες ημέρες αργότερα τις παρουσίασε σε κείμενό του που αναρτήθηκε σε όλες τις εκκλησιαστικές ιστοσελίδες.
Και ήταν και ιδιαιτέρως καυστικός  προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, στον οποίο απέδιδε αμέλεια και ολιγωρία !
Αυτός ήταν ο Νικόλαος!Ρηξικέλευθος και ειλικρινής  Ιεράρχης! Όταν έννοιωθε κάτι το έλεγε ευθέως και δεν το κρατούσε μέσα του για να το πεί πίσω από την πλάτη του άλλου.
Τη μέρα εκείνη , ολίγον προ της εξοδίου ακολουθίας του Γλυφάδας Παύλου μας δόθηκε η ευκαιρία να λύσουμε την παρεξήγηση που είχαμε.

-Περασμένα ξεχασμένα μου είπε. Όπως βλέπεις το τέλος όλων εγγύς. Πρέπει να έχουμε αγάπη.
Με την ίδια ειλικρίνεια του μίλησα και γώ και του ζήτησα συγνώμη που τον παρεπίκρανα άθελά μου με την στάση μου και τα κείμενά μου!
-Εγώ το ξέχασα ήδη, μου είπε!

Μάλιστα εκμεταλλευόμενος την καλή του διάθεση τον παρακάλεσα να βοηθήσει στη άρση  της παρεξήγησης που έχει δημιουργηθεί με τον π. Ιγνάτιο Σάπιο, κληρικό της επαρχίας του και τη Σύνοδο. Και μου είπε επί λέξη:
– Αγαπητέ μου εγώ δεν έχω τίποτα πια με τον π. Ιγνάτιο και είναι άδικο να ταλαιπωρείται για βλακείες ( Σ.Σ. Ναί,βλακείες μου είπε). Και να ξέρεις και δύο αδελφοί Ιεράρχες( μας είπε και τα ονόματά τους) που μου ζήτησαν να βοηθήσω το ίδιο τους είπα.
Και όπως έμαθα αργότερα πράγματι έτσι είχε συμβεί!
Και μάλιστα μετά τη συνάντησή μας αυτή μου τηλεφώνησε αρκετές φορές για να πληροφορηθεί την πορεία της υγείας προσφιλούς μου προσώπου. Και με είχε συγκινήσει με τα θερμά λόγια του και το ενδιαφέρον του! Κάτι που δεν κάνουν οι ευργετηθέντες αχάριστοι και όχι μόνο!
Δεν χαλάει με την αρχιερωσύνη  ο άνθρωπος, όπως νομίζουμε και συχνά λέμε. Από πριν έχει το ελάττωμα   και απλά το εκδηλώνει  όταν λάβει το ποθούμενο.

Ο Νικόλαος έφυγε απρόσμενα.
Και μάλιστα έξι μήνες μετά την Κοίμηση της υπεραιωνόβιας μητέρας του, που ήταν το στήριγμά του σε όλη του τη ζωή!
Και ο Κύριος τα οικονόμησε όλα εν σοφία! Διότι φαντασθείτε να είχε συμβεί το μοιραίο, να φύγει ο Νικόλαος  έξι μήνες πριν!
Ήταν ασθενής και δυσκολευόταν.
Λίγες ημέρες πριν περίμεναν οι φιλακόλουθοι Χιώτες να τον δουν και να τον απολαύσουν ιερουργούντα και κηρύττοντα τον θείο λόγο  στο προσκύνημα της Αγίας Μαρκέλλης της Χιοπολίτιδος στη Βολισσό Χίου. Τον είχε καλέσει ο Σεβ. Χίου Μάρκος. Αλλά  τελικώς δεν πήγε στο νησί! Όπως μάθαμε εκ των υστέρων  δεν ήθελε να ταλαιπωρηθεί  με το ταξίδι . Είχε νοιώσει, προφανώς,  το τέλος να έρχεται και ήθελε να παραμείνει στη βάση του! Δεν εξηγείται αλλιώς!
Ο Φθιώτιδος Νικόλαος θα λείψει από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ήταν έναν αξιοπρεπής Ιεράρχης με υγιείς απόψεις τις οποίες δεν δίσταζε  ευκαίρως-ακαίρως να καταθέτει!
Εξομολογητικά πάντα και ως ένα κεράκι άσβηστο στη μνήμη του θέλω να θεωρηθούν οι σκέψεις αυτές!