🔺Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Ἀγαπητοί μου! Τὸ πρόβλημα τῆς συντηρήσεως τῶν ἀνθρώπων θὰ ἦταν εὔκολο νὰ λυθῇ. Ἀλλά, ὅπως εἴδαμε, ἡ κακία τοῦ ἀνθρώπου τὸ ἔμπλεξε τόσο πολύ, ὥστε κατήντησε ἕνα ἀπὸ τὰ δυσκολώτερα προβλήματα, καὶ οἱ ἄνθρωποι διαιρέθηκαν γιὰ τὴ διανομὴ καὶ τὴν ἀπόλαυσι τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν.
Καὶ ὁρίστε· ἡ γῆ, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ θρέψῃ τριπλάσιο πληθυσμὸ ἀπὸ τὸ σημερινό, κυλιέται στὸ αἷμα, καὶ λαοὶ πεινοῦν καὶ δυστυχοῦν καὶ ἀναζητοῦν τὴ λύσι τοῦ προβλήματος τῆς ζωῆς τους.
Καὶ ἔρχονται τώρα οἱ διάφοροι αὐτοχειροτόνητοι σωτῆρες τῆς ἀνθρωπότητος· καθένας ἀπ᾽ αὐτοὺς κρατάει μιὰ πρόχειρη συνταγή, καὶ λένε σὲ πεινασμένους καὶ κουρασμένους λαούς· Ἐμεῖς ἔχουμε βρῆ τὴ λύσι· ἐλᾶτε σ᾽ ἐμᾶς· κοντά μας θά ᾽χετε πλούσιο τὸ ψωμί, τὸ ψωμὶ τῶν γυναικῶν σας καὶ τῶν παιδιῶν σας…
Καὶ οἱ λαοί; Ὤ οἱ λαοί! Παρασυρόμενοι ἀπὸ διάφορα ἀπατηλὰ συνθήματα τρέχουν πίσω ἀπὸ τέτοιους ἀρχηγούς. Ἀλλὰ δὲν ἀργοῦν ν᾿ ἀντιληφθοῦν, ὅτι ἀπατήθηκαν οἰκτρά. Ἡ ὄψι τοῦ «μέλανος ἵππου» παρουσιάζεται καὶ πάλι μπροστά τους ἀπαίσια, πιὸ ἀπαίσια καὶ πιὸ ἄγρια ἀπὸ πρίν.
Ἄπιστοι καὶ ἄθεοι ἀρχηγοί, γιατί ἀπατᾶτε τοὺς λαούς; Γιατί δὲν δείχνετε τὴ μόνη ὁδὸ διὰ τῆς ὁποίας οἱ λαοὶ τῆς γῆς θὰ λύσουν τὰ προβλήματά τους καὶ θὰ ζήσουν εὐτυχισμένοι; Ἐσεῖς δὲν θὰ δώσετε ποτέ τὸ ψωμὶ ποὺ θὰ χορτάσῃ τοὺς λαούς! φώναζε σὲ προφητικὴ γλῶσσα ὁ ῾Ρῶσος Ντοστογιέφσκυ.
Θὰ ἔρθῃ ἡ ὥρα ποὺ οἱ λαοί, πεινασμένοι μὲ τὴ διπλῆ πεῖνα, τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς, ἀηδιασμένοι καὶ ἀγανακτισμένοι ἀπὸ τὶς ψεύτικες ὑποσχέσεις τῶν ἀπατεώνων, θὰ ἔλθουν πρὸς ‘Eκεῖνον ποὺ εἶνε ὁ ἀληθινὸς «ἄρτος» τοῦ κόσμου (πρβλ. Ἰω. 6,35,41,48,51).
Ναί, θὰ ἔλθουν πρὸς τὸν Ἰησοῦ· καὶ ἐφαρμόζοντας τὴν θεία διδασκαλία του, ποὺ συνοψίζεται σὲ λίγα ἁπλᾶ ἀλλὰ σοφὰ καὶ παντοδύναμα λόγια, οἱ λαοὶ θὰ βροῦν καὶ τὴν κοινωνικὴ εἰρήνη καὶ εὐημερία τους, καὶ θὰ ἐκπληρωθῇ ἔτσι ἡ προφητεία τοῦ Ἰεζεκιὴλ ποὺ λέει· «Ἀναστήσω αὐτοῖς φυτὸν εἰρήνης, καὶ οὐκέτι ἔσονται ἀπολλύμενοι λιμῷ ἐπὶ τῆς γῆς», δηλαδή· Θὰ τοὺς χαρίσω εἰρηνικὴ περίοδο νὰ καρποφορῇ ἡ φυτεία τους, καὶ δὲν θὰ πεθαίνουν πιὰ πάνω στὴ γῆ ἀπὸ τὴν πεῖνα (Ἰεζ. 34,29).
(ἀπὸ τὸ βιβλίο Τὰ τέσσαρα χρώματα, Τὸ μαῦρον, Ἀθῆναι 1955-56, σσ. 166-182, μτγλ.)
