Το Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2022, πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα τελετών του Ζωγραφείου Λυκείου στην Πόλη, η τελετή απονομής των βραβείων στους διακριθέντες του πρώτου διαγωνισμού φωτογραφίας, που διοργανώθηκε από την Κοινότητα Νεοχωρίου, στη μνήμη του δημοσιογράφου-φωτογράφου Νικολάου Μαγγίνα.

Ο τίτλος του διαγωνισμού ήταν: “Εμείς και οι παραδόσεις μας”.

Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο οποίος συνεχάρη τους διακριθέντες φωτογράφους και τους διοργανωτές, ενώ μίλησε με συγκίνηση για το έργο και την προσφορά του αειμνήστου συνεργάτου του Νικολάου Μαγγίνα.

Στην εκδήλωση μνήμης και τιμής μίλησαν οι:

Λάκης Βίγκας, Άρχων Μ. Χαρτοφύλαξ της Μ.τ.Χ.Ε., Πρόεδρος της Κοινότητος Παναγίας Κουμαριωτίσσης Νεοχωρίου.

Γιάννης Δεμιρτζόγλου, Άρχων Ρεφερενδάριος της Μ.τ.Χ.Ε., Διευθυντής του Ζωγραφείου Λυκείου.

Νίκος Παπαχρήστου, Διευθυντής Γραφείου Τύπου και Επικοινωνίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Κεζμπάν Χατεμί, Δικηγόρος και φίλος του Ν. Μαγγίνα.

Μιγιρντίτς Αρζιβγιάν – Μέλος της Ελλανοδίκης Επιτροπής και φωτογράφος

Ιμπραχίμ Γκοκσουνγκούρ, εκπρόσωπος από την Ομοσπονδία Φωτογραφίας

Δημήτριος Ηλιόπουλος, χορηγός.

Προβλήθηκαν, επίσης, βιντεοσκοπημένα μηνύματα του Σεβ. Μητροπολίτου Βελγίου κ. Αθηναγόρου και του φίλου του αειμνήστου Ν. Μαγγίνα, Νικολάου Τζωίτη, από τη Ρώμη.

Ακολούθησε η απονομή των βραβείων και η ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχου.

Στην Κριτική Επιτροπή συμμετείχαν διακεκριμένοι φωτογράφοι και κινηματογραφιστές.

Την εκδήλωση παρουσίασαν: ο δημοσιογράφος Σωτήρης Πολύζος και ο Μιχάλης Χαννούτογλου, εκπρόσωπος της Κοινότητας Νεοχωρίου για τον συντονισμό του έργου της Επιτροπής.

Παρέστησαν: Ιεράρχες του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ο Σεβ. Μητροπολίτης Κυδωνιών κ. Αθηναγόρας, ο Σεβ. Μητροπολίτης Σαράντα Εκκλησιών κ. Ανδρέας, η υφυπουργός Παιδείας της Ελλάδος κα Ζέττα Μακρή, το ζεύγος νομικών Χατεμί, οι δημοσιογράφοι και φίλοι του αείμνηστου, Melike Çapan & Hakan Çelik κ.α.

Ο Διευθυντής του Ζωγραφείου Γιάννης Δεμιρτζόγλου απηύθυνε τον ακόλουθο χαιρετισμό.

“Παναγιώτατε,

Σεβασμιώτατοι, κα Υπουργέ, κα Γενική Πρόξενε της Ελλάδας, κ. Συντονιστή Εκπαίδευσης, κ. Εκπρόσωπε του Τύπου της Ελλάδος, κ. Πρόεδρε της Κοινότητας Σταυροδρομίου, εκλεκτοί  φίλοι του Νίκου Μαγγίνα!

Σήμερα συγκεντρωθήκαμε στην αίθουσα τελετών του Ζωγραφείου,  για να πραγματοποιηθεί η τελετή βράβευσης του διαγωνισμού Φωτογραφίας που διοργάνωσε η Κοινότητα Νεοχωρίου στη μνήμη του αγαπητού σε όλους Νίκου Μαγγίνα.

Ευχαριστώ θερμά πρωτίστως τον Πρόεδρο  Λάκη Βίγκα και όλα τα λοιπά μέλη  του ΔΣ της Κοινότητας για την απόφαση τους να πραγματοποιηθεί η σημερινή εκδήλωση απονομής των βραβείων στη Μητέρα μας Σχολή το Ζωγράφειο, όπου ξεκίνησε ο Νίκος Μαγγίνας τα πρώτα βήματά του στην τέχνη της Φωτογραφίας στα μαθητικά του χρόνια!

Τελειώνω απευθύνοντας τα πιο θερμά μου συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες στον 1ο διαγωνισμό Φωτογραφίας στη μνήμη του αδελφού μας.

Και όλως ιδιαιτέρως αυτούς που διακρίθηκαν οι φωτογραφίες τους και βραβεύονται.

Αν σήμερα ήταν εδώ σε αυτό το σημείο της αίθουσας ο Νίκος Μαγγίνας θα με έγνεφε να ζητήσω από το κοινό ένα τρελό τρελό χειροκρότημα για την ΑΘΠ τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο!

Λοιπόν ζητώ πρώτα ένα τρελό τρελό χειροκρότημα για τον Πατριάρχη μας!

Και ένα δεύτερο τρελό τρελό χειροκρότημα στη μνήμη του Νίκου Μαγγίνα, του δικού μας ανθρώπου.

Ας είναι η μνήμη του αιωνία!”

Το Ζωγράφειο ετοίμασε και ένα βίντεο για την τελετή απονομής των βραβείων του διαγωνισμού φωτογραφίας, το οποίο επιμελήθηκε η Γραμματέας του Ζωγραφείου Ζωή Τουράτσογλου.

Η Κοινότητα Νεοχωρίου επιμελήθηκε μία ιστοσελίδα για τον Νίκο Μαγγίνα και τον διαγωνισμό φωτογραφίας προς τιμήν του, στα τουρκικά, την οποία μπορείτε να δείτε εδώ.

Παραθέτουμε στη συνέχεια τα έργα που διακρίθηκαν (τρία βραβεία). Επίσης απονεμήθηκαν τρία ακόμα βραβεία ειδικής θεματολογίας.

Παραθέτουμε στη συνέχεια την ομιλία του Λάκη Βίγκα.

Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Τόν δημοσιογράφο – φωτογράφο Νίκο Μαγγίνα εἶχε σκοπό νά τιμήσῃ ὁ διαγωνισμός Φωτογραφίας τῆς Κοινότητος Νεοχωρίου, τοῦ ὄμορφου Βοσπορινοῦ χωριοῦ μας.  Οἱ φωτογραφίες ἀπαθανατίζουν τίς στιγμές. Διατηροῦν στήν αἰωνιότητα τήν εἰκόνα, αιχμαλωτίζουν τόν χρόνο καί μεταφέρουν τό παρελθόν στό παρόν καί τό παρόν στό μέλλον. Καί ὁ Νίκος Μαγγίνας ἦταν συνδεδεμένος μέ τή φωτογραφία, μέ τίς στιγμές, μέ τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, τόν ἄνθρωπο στόν ὁποῖον ἀφιέρωσε ὅλη τήν πνευματική του δύναμη καί υιική στοργή. Στό σημεῖο αὐτό καί ἐξ ἀρχῆς ὀφείλω νά καταθέσω ὅτι αὐτός, ὁ πρῶτος διαγωνισμός, στό πλαίσιο τῆς Χώρας μας, ἦταν μιά πρώτης τάξεως εὐκαιρία ἀφ΄ἑνός μεν νά τιμηθῇ τό οὕτως ἤ ἄλλως προβεβλημένο πρόσωπο τοῦ Νίκου μας, καί ἀφ΄ἑτέρου νά παρουσιασθῇ ἕνα φωτογραφικό ψηφιδωτό πάνω στό αὐθεντικό Ρωμέηκο πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου μας, πνεῦμα ανοιχτοσύνης πρός τό διαφορετικό, πνεῦμα καταλλαγῆς καί εἰρήνης, τό ὁποῖο θά συνεχισθῇ καί τή χρονιά αὐτή μέ τή συμμετοχή καί ἀπό τίς δύο ὄχθες τοῦ Αἰγαίου μας.

Γιά τόν ὁμιλοῦντα ἰδιαιτέρως, ἡ “φωτογραφία” τοῦ Νίκου , ἡ ἀθανασία τῆς εἰκόνας του δέν ἦταν ἄλλη παρά ὁ ἀδαμάντινος, ὁ ἀτόφιος, ὁ ἀνεπιτήδευτος χαρακτήρας καί ἡ ἐκ φύσεως εὐγενική προσωπικότητά του. Ὁ ἐσωτερικός πλοῦτο αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἦταν ἡ “αἰχμαλωσία” τῆς γοητείας ὅλων ὅσοι εἴχαμε τήν τιμή νά λεγόμαστε καί, κυρίως, νά εἴμαστε φίλοι του καί ἄνθρωποί του.

Ὁ Νίκος Μαγγίνας εἶχε προσωπικότητα συγκεκριμένη, μέ ἁγνή ἰδεολογία καί μέ φόντο τήν Ρωμηοσύνη καί τόν Πατριάρχη μας. Ἐνῷ ὡς ἄνθρωπος ἦταν εὐέλικτος σέ πολλά, στήν ἰδεολογία του ἦταν καί παρέμενε ἀκλόνητος, λές καί ἦταν ἕνας ἀπό ἐκείνους οι οποῖοι “στη ζωή τους ὅρισαν καί φυλάγουν Θερμοπύλες” . Μόνος μονώτατος, μέ πλῆθος πολύ πού τόν περιέβαλε μέ ἀγάπη. Πνεῦμα ἀνήσυχο καί τήν ἴδια ὥρα ἡσυχαστικό. Κοσμοκαλόγερος καί συγχρόνως πολίτης τῆς Πόλης τοῦ κόσμου. Βράχος σέ χειμωνιάτικο τοπίο, πού δεχόταν τά κύματα τῆς ἀφρισμένης θάλασσας τῆς ζωῆς. Ὁ δικός μας πύργος τοῦ Λεάνδρου, τό σῆμα κατατεθέν τῆς πρωινῆς καί βραδινῆς ἔγνοιας μου.

Ὁ Νίκος Μαγγίνας, ἑάν θελήσω νά μιλήσω γιά ἐκεῖνον φωτογραφικά, ἀποτελεῖ μιά ἀξεθώριαστη φωτογραφία τοῦ παρελθόντος μου καί τήν εἰκόνα τοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντός μου. Ἄνθρωπος τῆς ψυχῆς μου καί τῆς καθημερινότητάς μου. Μέσα στόν ἴδιο διάλογο μεταμορφωνόταν ἀπό πατέρα σέ γιό καί ἀπό γιό σέ φίλο, σέ σύμβουλο, σέ καθοδηγητή, σέ ἐμπνευστή, σέ ἐνθαρρυντή, σέ ὅ τι ἀγαθό. Ὁ Μαγγίνας μου ἦταν γιά μένα ἡ εἰκόνα, ἡ φωτογραφία, τό ἐσταντανέ τοῦ ἀγαθοῦ, εἶναι ἀνεπανάληπτο πρόσωπο, εἶναι πολλά πού ἀδυνατοῦν, ἀσφαλῶς, νά χωρέσουν στίς λέξεις αὐτές καί, ἐννοείται, οὔτε ἀκόμη καί στό πλαίσιο μιᾶς ἐκδήλωσης καί ἑνός τιμητικοῦ διαγωνισμοῦ.

Κάτω ἀπό τη στέγη τῆς Μητέρας μας Σχολῆς, τοῦ Ζωγραφείου Λυκείου πού ἔχει προστάτιδα τήν Παναγία μας,  λίγα μέτρα μακρυά ἀπό τόν Ταλιμχανά ἀπό ὅπου ξεκινοῦσε μέ χαρά νά ἔλθῃ στό σχολεῖο μας ἐδῶ ὡς παιδί, θεώρησα ὅτι θά ῆταν ὁ ἰδανικός χῶρος γιά τό ἐπιστέγασμα τοῦ πρώτου διαγωνισμοῦ. Σύν τοῖς ἄλλοις, στόν «σκοτεινό θάλαμο» αὐτῆς τῆς ὁλόφωτης ἀπό τή λάμψη τῆς Παιδείας μας Σχολῆς, ἐμπνεύστηκε ὁ Νίκος μας τήν ἀγάπη γιά τή φωτογραφία. Ἡ πρόθυμη, φιλόξενη καί ἀκούραστη προσωπικότητα, τοῦ Λυκειάρχου μας, τοῦ φίλτατου Γιάννη Δεμιρτζόγλου, ἀποτελεῖ πάντοτε τόν φωτεινό θάλαμο τέτοιων ὠραίων ἐκδηλώσεων πού ἐνισχύουν τήν ποιότητα τῆς Ὁμογενείας μας καί τήν εὔφημη προβολή της. Φίλε Γιάννη θερμά σ΄εὐχαριστῶ!

Παναγιώτατε,

Πολλά καί γράφηκαν καί εἰπώθηκαν καί θά λεχθοῦν καί στό μέλλον γιά τόν φίλο μας Νικόλαο Μαγγίνα! Τά σημαντικότερα, ὅμως, γιά τό πρόσωπό του οὔτε νά λεχθοῦν, οὔτε νά περιγραφοῦν μποροῦν διότι εἶναι βίωμα τῆς καρδιᾶς, μιᾶς ὁλόκληρης ζωῆς, εἶναι ἐσωτερική ὑπόθεση πού ἵσως λίγο τό δάκρυ τῆς νοσταλγίας μπορεῖ νά μεταφέρῃ ὡς περιεχόμενο.

Σᾶς εὐχαριστῶ ἐκ μέρους τῆς Κοινότητός Νεοχωρίου, γιά τή συμμετοχή ὅλων σας καί συγχαίρω τόσο τούς νικητές τοῦ διαγωνισμοῦ ἀλλά καί ὅλους ὅσοι κοπιάσατε. Εὐχαριστῶ θερμῶς τόν Ἐξοχώτατο ἐν Ἰατροῖς Καθηγητή κ. Δημήτριο Ἡλιόπουλο, ὁ ὁποῖος μαζί μέ τήν Εὐγενεστάτη σύζυγό του κ. Λουκία, ἀνέλαβαν μέ πολύ προθυμία τήν δαπάνη αὐτοῦ τοῦ πρώτου διαγωνισμοῦ ἐνῷ προκαταβολικῶς εὐχαριστῶ τόν Ἐντιμότατο κ. Ἄγγελο Παγώνη, σεμνό καί ἐξαιρετικό ἐπιχειρηματία, ὁ ὁποῖος ἀνέλαβε ἐξ ἴσου προθύμως καί εὐγενῶς τή χορηγία τοῦ ἐρχομένου διαγωνισμοῦ τοῦ 2022.

Πρό πάντων, ὅμως, συγχαίρω Ἐσᾶς Παναγιώτατε διότι Σᾶς εὐλόγησε ὁ Θεός πέρα ἀπό ὅλα τά ἄλλα, νά ἔχετε στή ζωή Σας ἕνα τέτοιον ἄνθρωπο, φύλακα τῆς προσωπικότητός Σας, θαυμαστή τοῦ προσώπου Σας, λάτρη τοῦ γνησίου συμφέροντός Σας καί παιδί Σας πνευματικό.

Τοῦ ἀγαπημένου μας Νίκου Μαγγίνα ἀς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη!

Ακολουθεί η ομιλία του Νίκου Παπαχρήστου.

Παναγιώτατε,

Όλοι γνωρίζουμε το γνωμικό ότι μία φωτογραφία αξίζει χίλιες λέξεις. Είναι η δύναμη της εικόνας που πολλές φορές υποκαθιστά εκείνη του λόγου. Που κάνει τις λέξεις, αν όχι φτωχές, πάντως ανεπαρκείς να περιγράψουν αυτό που βλέπουν τα μάτια, εκείνο το κλάσμα του δευτερολέπτου που ο φακός της φωτογραφικής μηχανής συλλαμβάνει  μια στιγμή, την εικόνα μιας στιγμής και την παραδίδει στην ιστορία.

Ο πολυαγαπημένος μου πνευματικός αδελφός και φίλος Νίκος Μαγγίνας κατάφερε κάτι διαφορετικό. Με την ευαισθησία του, τα αδιαπραγμάτευτα ιδανικά και πιστεύω του, την βαθύτατη υπερηφάνεια για την καταγωγή και τις ρίζες του πέτυχε μία φωτογραφία του, η κάθε φωτογραφία του, να εκφράζει τέσσερις λέξεις, οι οποίες εμπεριέχουν πολυποίκιλα νοήματα και αγγίζουν λεπτές χορδές της ψυχής, όχι μόνον όλων όσοι τον γνωρίσαμε, αλλά και των απλών παρατηρητών του έργου του.

Ό,τι και να κατέγραψε με τον φωτογραφικό φακό του το μήνυμα συμπυκνώνεται στις λέξεις Βαρθολομαίος, Οικουμενικό Πατριαρχείο, Ρωμηοσύνη.

Έτσι, λοιπόν, μπορεί γενικά κάθε φωτογραφία να αξίζει χίλιες και, πολλές φορές, περισσότερες λέξεις, αλλά σε κάθε φωτογραφία του Νίκου μας συμπυκνώνονται τα πάντα γύρω από τη ζωή και το έργο του Πατριάρχου μας, γύρω από τη μαρτυρική πορεία και τη διαχρονική προσφορά της Μεγάλης Εκκλησίας, γύρω από τη Ρωμηοσύνη, η οποία παλεύει, αντιστέκεται, συνεχίζει.

Ο Νίκος Μαγγίνας όμως, ως ένας ευαίσθητος άνθρωπος, όπως όλοι οι καλλιτέχνες, γιατί ήταν καλλιτέχνης, αξιοποίησε τον φακό του για να αποτυπώσει στιγμές της καθημερινότητας σε μια πόλη, αλλά και σε έναν κόσμο, που αλλάζει. Η θρησκευτική ζωή των μειονοτήτων, ο καθημερινός βίος των κατοίκων της αχανούς Πόλης, σημεία της που μαρτυρούν το παρελθόν, τη διαχρονικότητα, αλλά και τη νέα πραγματικότητα που επιφέρουν οι αλλαγές στη ζωή της, εικόνες από ανθρώπους σε διάφορους τόπους, ο πόνος, η χαρά, ο χρόνος, που διαγράφονταν στα πρόσωπά τους, αλλά και τοπία, ο ουρανός, η γη και η θάλασσα, τα πάντα χώρεσαν στον φακό του και το αποτέλεσμα του έργου του το μοιράζονταν με όλους ανιδιοτελώς, έχοντας την χαρά της προσφοράς και το αίσθημα της διακονίας. Γιατί, ο Νίκος ποτέ δεν ζήτησε κάτι για τις φωτογραφίες του. Για εκείνον ήταν μία προσφορά προς το Πατριαρχείο και τη Ρωμηοσύνη της Πόλεως. Ό,τι έκανε το έκανε για το Πατριαρχείο, και πάντοτε μου έλεγε, με ύφος απόλυτο και ξεκάθαρο, ότι ό,τι κάνουμε γίνεται για τον Πατριάρχη, γίνεται για την Μητέρα Εκκλησία, και όλα ανήκουν στον Πατριάρχη και το Πατριαρχείο. Ποτέ δεν υπέκυψε στον πειρασμό της αυτοπροβολής, του προσωπικού κέρδους αν θέλετε, αντιθέτως αφοσιώθηκε στην προβολή του Πατριάρχη και του Πατριαρχείου, καταγράφοντας με τον φακό του κάθε στιγμή, δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό ένα μοναδικό προσωπικό φωτογραφικό αρχείο του Παναγιωτάτου και του Πατριαρχείου. Πολλοί πήραν φωτογραφίες από τα χέρια του Νίκου, άλλοι πάλι όχι, καθώς δεν προλάβαινε να δίδει σε όλους, αλλά σίγουρα ο πρώτος και εκείνος που πάντοτε έπαιρνε όλες τις φωτογραφίες, ήταν ο Πρώτος, εσείς Παναγιώτατε.

Χαίρομαι που όλα αυτά βρίσκουν ανταπόκριση μέσα από αυτόν τον διαγωνισμό, που διοργανώθηκε από την Κοινότητα Νεοχωρίου με πολλή αγάπη, την ώρα που ακόμα δεν έχει κοπάσει ο βαθύς πόνος από την απώλειά του. Και χαίρομαι που η σημερινή εκδήλωση φιλοξενείται εδώ, στο Ζωγράφειο, στο σχολείο του, για το οποίο ήταν τόσο υπερήφανος.

Ο Νίκος δεν μπορεί να ξεχαστεί. Είναι πάντοτε παρών, βρίσκεται ανάμεσά μας, μέσα από τις χιλιάδες, τις αμέτρητες, τις ατελείωτες φωτογραφίες του. Είναι πάντοτε παρών μέσα στην καρδιά μας.

Παραθέτουμε στη συνέχεια την ομιλία του Mıgırdiç Arzivyan, ο οποίος μίλησε ως εκπρόσωπος των φίλων φωτογράφων του Ν. Μαγγίνα.

Sayın Kadasetli Patrik Hazretleri ve kıymetli misafirler bu anlamlı günde bizleri yalnız bırakmadığınız için teşekkürler.

Ben bu konuşmayı sevgili Laki Vingasın önerisi ile bir araya gelen 4 fotoğrafçı adına yapmaktayım evet biz Laki Vingas’ın önerisi ile 5 arkadaş yola çıktık ve üç semavi dinin ritüellerini belgeleyen fotoğraflar çektik Cuma, Cumartesi, Pazar isimli sergilerimiz yurtiçinde ve dışında büyük ilgi gördü ve hala görmekte fakat ne yazık ki sevgili Niko aramızdan çok erken ayrıldı deyim yerinde ise bizleri öksüz bıraktı.

Kendisinin eğitim aldığı, fotoğrafçılığı öğrendiği bu tarihi eğitim yuvasının salonunda bu konuşmayı yapmak gerçekten çok anlamlı.Bizlere bu imkanı sağlayan okul Müdürü Yani Demircioğlu ve yönetim kuruluna teşekkür ederiz.

Aranızdan büyük çoğunluk Niko Manganası bizden daha önce tanımaktasınız fakat bir söz vardır derler ki bir insanı en iyi yolculukta tanırsınız diye,  gerçekten Niko tam bir yol arkadaşıydı biz onun Nezaketine,  uyumuna ve Yunanistan’da gösterdiği ev sahipliğine doyamadık.

Her sabah yan yana geldiğimizde “Neler oluyor” diye hatırımızı sorması hala kulaklarımızda çınlamakta, Atina caddelerinde bir star gibi ilgi görmesi, sevilmesi yollarda insanlarla sohbet etmesi aslında bizleri fazla şaşırtmadı çünkü biz de gördük ki kendisi yıllar boyunca dost biriktirmiş bir insandı.

Kaybının ardından onun hatırasını yaşatmak için birincisi düzenlenen bu yarışmanın fikri yine dostumuz Laki Vingas tarafından ortaya konuldu ve hayata geçirildi, birbirinden değerli fotoğraf ustalarımızla çoğaldık ve mükemmel bir işbirliği içerisinde geleneksel hale gelecek olan yarışmamızın ilkini tamamlayıp huzurlarınızdayız.

Adanmışlığa örnek bir kişi olarak gösterebileceğimiz sevgili dostumuz Niko Manginasın hatırasının yaşatılmasında tüm emeği geçenlere ve katılımcılara teşekkür eder derece alan tüm fotoğrafçı dostlarımızı kutlarım.

Η εκδήλωση μνήμης για τον Νίκο Μαγγίνα πήρε αμέσως ευρύτερες διαστάσεις. Ενδεικτικά παραθέτουμε τα σημερινά φύλλα (25-1-2022) των Αρμενικών εφημερίδων Jamanak και Marmara της Πόλης που προβάλλουν το σχετικό αφιέρωμα.

Στο παρακάτω βίντεο ο Νικόλαος Τζωίτης ομιλεί για τον Νίκο Μαγγίνα.

Ομιλία

Δημητρίου Χ. Ηλιόπουλου,

στην τελετή απονομής των βραβείων

του διαγωνισμού φωτογραφίας στη μνήμη του Νικολάου Μαγγίνα

Παναγιότατε Δέσποτα,

Σεβασμιώτατοι,

Ελλογιμωτάτη Κυρία Τριχοπούλου, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών

Αξιότιμη Υπουργέ Κυρία Μακρή

Ευγενεστάτη Κυρία Γεωργία Σουλτανοπούλου, Γενικέ Πρόξενε της Ελλάδος στην Πόλη

Αγαπητέ Κύριε Βίνγκα, εμπνευστή της διεξαγωγής του διαγωνισμού φωτογραφίας στη μνήμη του Νικολάου Μαγγίνα,

Κυρίες και Κύριοι,

Αγαπητοί φίλοι,

Θαυμάζω από καρδίας το έργο, ή μάλλον καλύτερα τη διακονία του προς την Μεγάλη Εκκλησία και προσωπικώς προς τον Παναγιώτατο, του αειμνήστου φωτογράφου Νικολάου Μαγγίνα!  Αν και δεν είχα την τύχη την αγαθή να τον συναντήσω, νοιώθω σαν να τον γνωρίζω από χρόνια.  Σαν να πορευθήκαμε στην ζωή παράλληλα, μες στον χώρο και τον χρόνο, κοινωνοί και εκφραστές των ιδίων διαχρονικών απόψεων για τον Πρώτο της Ορθοδοξίας Θρόνο, για την ρωμηοσύνη, για την Ορθοδοξία, για την πίστη, αλλά και για την αισθητική. Και αυτό το αντιλήφθηκα παρατηρόντας τις φωτογραφίες του, αποτυπώματα ενός άνθρωπου ευαίσθητου και ιδιαίτερου, που ήθελε όχι μόνο να καταγράφει με τον φακό του τα γεγονότα, να απαθανατίζει στιγμές του ανθρωπίνου βίου, αλλά να διαφυλάττει και να μοιράζεται την ζώσα ιστορία του Γένους, να διαιωνίζει τον πολιτισμό της ρωμηοσύνης.  Στην πορεία της ζωής του μας παρέδωσε φωτογραφικό έργο που απεικονίζει το μεγαλείο του Θεού και υμνεί την παρουσία Του στην καθημερινότητα μας.

Από όσες φωτογραφίες του μπόρεσα να δω διέκρινα αμέσως την σχέση εμού, του καρδιοχειρουργού, με τον φωτογράφο.  Ένοιωσα όμως ότι ο φωτογράφος υπερτερεί γιατί με τον  φακό του συλλαμβάνει μια εικόνα σε χιλιοστά του δευτερολέπτου που αμέσως πριν ή αμέσως μετά δεν είναι ποτέ η ίδια.  Αναπαριστά την κλασματική χρονικά πραγματικότητα που όμως, ιδιαίτερα με την σύγχρονη τεχνολογία, μένει αθάνατη και μεταφέρεται στα πέρατα της γης.

Το φως, ακόμη και τα χρώματα και οι ήχοι που συνυπάρχουν σε μια εικόνα, αποθηκεύονται μέσα στον εγκέφαλο και εντυπώνονται με την φαντασία στον νού του κάθε ανθρώπου.  « Ο εωρακώς μεμαρτύρηκεν».  Και η ψυχή ευφραίνεται με την  θέα μιας όμορφης φωτογραφίας.

Ο φωτογράφος  Νίκος Μαγγίνας  ήταν μέγας ιμπρεσιονιστής αλλά ταυτόχρονα και ρεαλιστής.  Η φιλότεχνη ταπεινότητα μου αγαπά ζωγράφους όπως ο συντοπίτης μας Γεώργιος Κοσμαδόπουλος,  που σε μικρό τελάρο απεικονίζουν λεπτομέρειες εντυπωσιακές, φωτογραφικές.  Με ισχυρό λεπτό πινέλο δημιούργησαν τις συνθέσεις τους.  Είναι οι ζωγράφοι που έχουν εκπληκτική συνάφεια με τους φωτογράφους και τους χειρουργούς, δηλαδή σε μικρό πεδίο όπως είναι η φωτογραφία ή το εγχειρητικό πεδίο, επιτελούν έργο με κίνηση, αρμονία, αισθητική και χρώματα.  Αυτό βλέπουμε τελικά εμείς οι χειρουργοί σε εικόνες διαδοχικές.  Στην εκτέλεση και ολοκλήρωση δηλαδή μιας επεμβάσεως σύμφωνα με τους κανόνες της τέχνης. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που πολλοί γιατροί,  και ιδιαίτερα χειρουργοί, είναι ρέκτες της ζωγραφικής και της τέχνης της φωτογραφίας.

Η σχέση της απεικονίσεως όπως αναπτύσσεται στην  τέχνη της φωτογραφίας  και στην ζωγραφική, είναι ισχυρότατη με την ιατρική. Είναι γνωστό άλλωστε, ότι ο Leonardo Da Vinci που ήταν μέγας ανατόμος,  με τα σχέδια του ήταν και φυσιολόγος αλλά και παθοφυσιολόγος.  Έτσι  εμφατικά, όπως συνηθίζουμε να λέμε,  μια εικόνα έχει τη δύναμη πολλών χιλιάδων λέξεων.

Δεν χρειάζεται να είπω κάτι άλλο.  Συγκινήθηκα πολύ που η μετριότητα μου έλαβε την ευλογία του Παναγιοτάτου, όπως  συμμετέχω σήμερα στην αθλοθέτηση των βραβείων εις μνήμην του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΑΓΓΙΝΑ.

Εύχομαι σε όλους τους φωτογράφους που συμμετείχαν σε αυτόν τον πρώτο διαγωνισμό, να έχουν την φώτιση του Θεού στο έργο τους, και να τιμούν με κάθε τρόπο συναδέλφους τους που ανάλωσαν τον βίο τους για την τέχνη τους και για τα ιδανικά τους.  Να τους διακατέχει το «άμες δε γ΄εσόμεθα πολλώ κάρονες».

Σας ευχαριστώ!

ΠΗΓΗ:Φως Φαναρίου