Έχουμε γράψει πολλές φορές και το διατρανώνουμε ακόμη μια φορά πως οι Έλληνες, οι Ρωμιοί, «προσκυνούμε μόνο τον Θεό μας» και «κλίνουμε γόνυ μόνο μπροστά στους νεκρούς μας».

Αυτό σε κάποιους «Νεοέλληνες» με κουλτούρα ξενόφερτη, λάτρεις της παγκοσμιοποίησης,της πολυπολιτισμικότητας και του διεθνισμού φαντάζει ως απαρχαιωμένο και… φονταμενταλιστικό συναίσθημα που δεν πρέπει να τους διακατέχει.Και δεν μένουν εκεί. Θέλουν να μας το επιβάλλουν.

Στην δική μας όμως, παράδοση, στο δικό μας DNA, είτε το θέλουμε είτε όχι, εμείς σκεφτόμαστε αλλιώς. Υπάρχει ο Θεός, η τιμή, το ήθος,η απόδοση τιμών … Η Ελλάδα είναι κοιτίδα του πολιτισμού, μάνα του πολιτισμού, και καρδιά της Ορθοδοξίας.Και μπράβο στην Εκκλησία της Ελλάδος και προσωπικά στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο που στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, φέρθηκε όπως έπρεπε  και έβαλε τα γυαλιά στην κυβέρνηση.

Αυτές οι σκέψεις μου  γεννήθηκαν παρακολουθώντας την εξόδιο ακολουθία του Βασιλέως Κωνσταντίνου, πρώην Βασιλέως των Ελλήνων.

Η βασιλική οικογένεια του εκλιπόντος Κωνσταντίνου – και όχι του «εκλιπών» που ακούσαμε μετ´επιτάσεως την ημέρα της κηδείας από τα παιδιά που κάλυπταν το ρεπορτάζ – μας έδωσε ένα ωραιότατο μάθημα!

Μας δίδαξε ήθος, πίστη, σεβασμό, αγάπη και προπαντός  αξιοπρέπεια! Ακριβό αιτούμενο της εποχής μας.

Από που να αρχίσω; Από την Αννα Μαρία; Τι αρχοντιά, τι ύφος, τι ανωτερότητα, τι καλοσύνη ζωγραφισμένη στο θλιμμένο πρόσωπο της, τι αξιοπρέπεια και μεγαλοσύνη; Δίδαξε με κάθε της κίνηση, με κάθε της νεύμα. Ακόμη και όταν παραπάτησε και  επανήλθε από μόνη  της υποβασταζόμενη από τον γυιο της Παύλο δεν έχασε ούτε στιγμή την ψυχραιμία της και το μεγαλείο της. Και όταν εισερχόταν στο ναό και ο κόσμος την επευφημούσε με το όνομα της εκείνη δεν χαιρέτησε μεγαλοπρεπώς ως …βασίλισσα αλλά ευχαρίστησε σεμνοπρεπώς με το χέρι στην καρδιά  ως θλιμμένη σύζυγος. Αν ένα πρόσωπο έκλεψε τις εντυπώσεις και την καρδιά μας ήταν η Αννα Μαρία. Και δεν είναι γνώμη των ολίγων αλλά της πλειοψηφίας του λαού μας.

Κατά  τον επικήδειο λόγο του ο πρωτότοκος γυιός του αειμνήστου  Κωνσταντίνου, ο  Παύλος, παραφράζοντας κάτι που είχε πει ο προπάππος  του Βασιλέας Γεώργιος ο Α ´είπε: «Για εμάς και για κάθε Έλληνα η ισχύς της πατρίδας είναι η αγάπη του Έλληνα γι’ αυτήν»…

Και  ερωτώ: Ποιός μιλάει σήμερα για αγάπη στην Πατρίδα; Ποιος τολμά να μιλήσει για την ιστορία μας, τις παραδόσεις μας, για την πίστη μας  στο Θεό;Δεν τολμά γιατί φοβάται γιατί θα χαρακτηριστεί εθνικιστής!

 Η οικογένεια του Βασιλέως, παιδιά και εγγόνια του, μας δίδαξαν σεβασμό στον ιερό χώρο του Ναού! Με το πώς έκαναν το σημείο του Σταυρού, χωρίς… ντροπές, χωρίς… μαντολίνα!

Έσκυψαν και ασπάστηκαν το χέρι του Μακαριωτάτου και πολλών εκ των  παρισταμένων Μητροπολιτών. Όλοι τους! Γυναίκες και άνδρες. Μικροί και μεγάλοι.

Και τέλος, έκλιναν γόνυ καρδίας, σεβασμού και τιμής στον νεκρό πατέρα τους! Τιμή στους νεκρούς, αυτή είναι η παράδοσή μας.

Αναβίωσαν μια παλιά παράδοση της οικογένειας να γονατίζει προ του φερέτρου όταν ο Αρχιερεύς αναγινώσκει για τελευταία φορά την συγχωρητική ευχή της Εκκλησίας.

Σύμφωνα με το Πρωτόκολλο των Ανακτόρων κατά την κηδεία του Βασιλέως, η κάποιου άλλου μέλους της Βασιλικής Οικογένειας κατά την ανάγνωση υπό του Αρχιερέως της συγχωρητικής ευχής όλα τα Μέλη της Βασιλικής Οικογένειας γονάτιζαν προ του φερέτρου. Αυτό έγινε και στην κηδεία του Βασιλέως Κωνσταντίνου όπου στο Τρισάγιο που τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στο Παρεκκλήσιο της Αναστάσεως στο Τατόι, η Βασίλισσα Αννα Μαρία και τα λοιπά Μέλη της Οικογένειας γονάτισαν και προσευχήθηκαν την ώρα που ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος  διάβαζε την ευχή. ” Ο Θεός των πνευμάτων και πάσης σαρκός… “. Και οποία σύμπτωση ή οποία θεϊκή συγκυρία:ο Αρχιεπίσκοπος  Ιερώνυμος ο Α ´ ήταν ο εκλεκτός του Κωνσταντίνου και τον επέβαλε το 1967 για Αρχιεπίσκοπο( η Χούντα ήθελε τον  από Καστορίας Δωρόθεο μετέπειτα Αττικής)και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ο Β ´ τον κήδευσε μέχρι και τον τάφο του!

«Δεν είναι αυτό το τέλος πατέρα», είπε πολύ ορθά ο Παύλος. Μάλιστα! Αυτή είναι η ορθόδοξη θεολογία. Φυσικά και δεν είναι το τέλος. Γι’ αυτό και δεν βάζουμε φωτιά στους νεκρούς μας,δεν τους καίμε, δεν τους κάνουμε στάχτη, αλλά τους τιμάμε!Εχουμε τα τριήμερα, τα εννιάμερα, το 40ήμερο και έπεται συνέχεια. Και η οικογένεια θα τα τηρήσει όλα με θρησκευτική ευλάβεια. Κάποιο τους συμβουλεύουν να τα κάνουν σε κλειστό κύκλο. Λάθος! Να τα κάνουν με δόξα και τιμή και με ελεύθερη παρουσία όσων το επιθυμούν! Η Βασιλική οικογένεια δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Άλλοι πρέπει να φοβούνται!

 Η Βασιλική οικογένεια κατά την εξόδιο ακολουθία του τέως Βασιλέως Κωνσταντίνου μας δίδαξε πολλά. Και μπράβο τους. Μας θύμισαν τα θαμένα και στραγγαλισμένα έθιμά μας. Μαυροφορεμένες και σεμνές οι γυναίκες, με περιβραχιόνιο μαύρο οι άνδρες. Σήκωσαν το φέρετρο του νεκρού πατέρα τους γιοί και εγγονοί. Και ήταν όλοι εκεί. Πολύτεκνοι και καλλίτεκνοι για να πουν το ύστατο χαίρε στον αγαπημένο τους. Αν μη τι άλλο απέδειξαν ότι  οι βασιλικές οικογένειες της Ευρώπης είναι όλες μαζί ενωμένες ως μια γροθιά.

Κινδυνεύω να χαρακτηριστώ… βασιλόφρων αν συνεχίσω να γράφω αυτά που γράφω αλλά ολίγον με ενδιαφέρει !! Όμως δεν μπορώ να μη γράψω πως  οι άνθρωποι αυτοί δεν ξάπλωσαν στα ντιβάνια της τύχης τους να γεννηθούν βασιλείς  αλλά  έλαβαν παιδεία ελληνική, ορθόδοξη, πατροπαράδοτη. Έλαβαν σπουδαία  οικογενειακή ανατροφή ! Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι!Και αυτό οι Έλληνες το καταλάβαμε παρά περί τις περί του αντιθέτου επιδιώξεις των πολιτικών μας  όλων των αποχρώσεων! Και ας βάλουμε εδώ άνω τελεία. Γιατί το θέμα αυτό θα συνεχίσει να μας απασχολεί!