ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ

Σχεδόν κάθε χρόνο αυτές τις ημέρες θυμόμαστε την επέτειο της εκλογής του από Θηβών και Λεβαδείας Ιερωνύμου, στον πρώτο θρόνο της Εκκλησίας της Ελλάδος,στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο των Αθηνών.

Ο Ιερώνυμος εξελέγη δέκα ακριβώς ημέρες μετά τον θάνατο του προκατόχου του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, δίνοντας τη μάχη της εκλογής με κύριο συνυποψήφιο τον Σεβ. Σπάρτης Ευστάθιο, σοβαρό Ιεράρχη με κύρος στην Ιεραρχία και πνευματικό έργο στην επαρχία του ζηλευτό.
Η εκλογή έγινε εν μέσω μίας ταραχώδους προεκλογικής περιόδου με αρκετά ατοπήματα και υπερβολές, τα οποία, επειδή η προεκλογική περίοδος ήταν μικρής χρονικής διάρκειας δεν πρόλαβαν να κάνουν ζημιά και η ταραχή που δημιουργήθηκε ευτυχώς επουλώθηκε εγκαίρως.
Και ο Σεβ. Σπάρτης Ευστάθιος μπορεί ταλαιπωρήθηκε απ ´ όλη αυτή την διαδικασία αλλά αν και «ηττημένος» αποδέχθηκε με γνήσιο εκκλησιολογικό φρόνημα το αποτέλεσμα της εκλογής και δεν προσπάθησε ούτε κατά διάνοια να αποτελέσει ποτέ την αιχμή του δόρατος για ανάπτυξη αντιπολιτευτικού λόγου στην Ιεραρχία.Άλλος άνθρωπος, άλλο ήθος!

Όσοι εκ των αναγνωστών μας, παρακολουθούν με την δέουσα προσοχή αυτά που γράφουμε και υπογράφουμε, θα έχουν προσέξει ότι κάθε χρόνο, από το 2008 και εντεύθεν, με την ίδια προθυμία, τον σεβασμό και την αγάπη που γράφουμε για τη μνήμη και την επέτειο κοίμησης του Μακαριστού Μεγάλου Αρχιεπισκόπου μας Χριστοδούλου, με την ίδια υπευθυνότητα γράφουμε και για την επέτειο εκλογής του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου του Β ´.
Αφήνουμε όμως, πάντα, να περάσουν κάποιο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια προσθέτουμε και μείς τις δικές μας σκέψεις, γραμμένες χωρίς φόβο αλλά και χωρίς πάθος ή υστεροβουλία, κοντά σε αυτά που έγραψαν ή…
δ ε ν έγραψαν αυτοί που θάπρεπε να έχουν αφιερώσει κάποιες σκεπψεις τους, για την επέτειο εκλογής του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου.
Προσωπικά σε αυτή την επέτειο δέκα χρόνια τώρα, εκείνο που με απογοητεύει και με θλίβει είναι το γεγονός ότι ενώ υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν ευεργετηθεί από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο στα χρόνια που ευρίσκεται στο πηδάλιο της Εκκλησίας μας, άνθρωποι οι οποίοι θα έπρεπε να γράφουν οφειλετικώς δύο σκέψεις αγάπης και ευγνωμοσύνης προς το πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου, δεν το κάνουν αυτό!
Όχι γιατί δεν το θέλει ο Αρχιεπίσκοπος, αλλά γιατί είτε δεν νοιώθουν οι ίδιοι την ανάγκη να το κάνουν, είτε γιατί δεν μπορούν!
Και ασφαλώς, δεν εννοούμε ότι αυτό θάπρεπε να γίνεται από ανθρώπους μόνον του στενού Αρχιεπισκοπικού περιβάλλοντος, αλλά από άτομα τα οποία ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος τα πήρε από το πουθενά, από τα αζήτητα του εκκλησιαστικού χώρου και τα ανέδειξε και τα κατέστησε πρίγκηπες και opinion leaders και makers της Εκκλησίας και της κοινωνίας μας.
Αλλά δυστυχώς γιαυτούς έχουν ημερομηνία λήξης.Η μετά Ιερώνυμο εποχή θα τους δώσει το μάθημα που τους χρωστά η ζωή.
Βλέπετε η αχαριστία,η αδιαφορία και η λήθη είναι φρούτα που ευδοκιμούν στον χώρο της Εκκλησίας.Έχουμε προσωπική εμπειρία και άποψη.

Σε αντίθεση,λοιπόν, με όλα αυτά, εμείς σήμερα θέλουμε να αφιερώσουμε επστω με κάποια καθυστέρηση, κάποιες σκέψεις γιαυτή την επέτειο που εορτάστηκε με ξεχωριστό και πανηγυρικό τρόπο στο Μέγαρο Μουσικής.
Μία εκδήλωση η οποία συγκέντρωσε την πολιτειακή και πολιτική εξουσία της Χώρας και παρά τα όσα θετικά γράφτηκαν ήταν ξένη προς την ιδιοσυγκρασία και τα πραγματικά θέλω του Αρχιεπισκόπου.
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αισθάνεται άβολα με τέτοιες εκδηλώσεις και γιαυτό δεν ενθουσιάζεται.Το έχουμε εμπεδώσει πλήρως αυτό καθ´όλη τη δεκαετία.

Οδηγός μας σε αυτή τη διαδρομή και εξιστόρηση είναι,όπως πάντα,η αλήθεια.
Και τούτο διότι πιστεύουμε ότι κάθε τι που γράφεται και στηρίζεται στην αλήθεια και είναι απαλλαγμένο από εμπάθειες και πικρίες, στοχεύει στο να φωτίσει τα γεγονότα και να αναδείξει άγνωστες πτυχές του θέματος που διαπραγματευόμαστε.
Και σε αυτή την συγκυρία έχουμε αφήσει πίσω μας το παρελθόν και όλα εκείνα που ενδεχομένως μας διχάζουν. Γιαυτό και εστιάζουμε στην περίοδο, από το 2008 και εντεύθεν.
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ανέλαβε τα ηνία της διοίκησης, σε μιά εποχή που η Εκκλησία είχε ανεβάσει τον πήχυ, πολύ υψηλά.
Η Εκκλησία κατά την περίοδο της «χρυσής δεκαετίας Χριστοδούλο» έζησε πραγματικά τον “χρυσό αιώνα” της.
Κατόρθωσε να ξαναμπεί στον χάρτη της κοινωνίας και να μετρά ο λόγος της και η άποψή της σε όλα τα θέματα που αφορούσαν την κοινωνία και το λαό μας.
Η νεολαία επέστρεψε στις Εκκλησίες, όχι μέσα από καταναγκαστικές μεθοδεύσεις του παρελθόντος( κατηχητικά, εκκλησιαστικές οργανώσεις κλπ)αλλά ανταποκρινόμενη στην αυθόρμητη πρόσκληση του φωτισμένου εκείνου Πρωθιεράρχη που κάλεσε τη νεολαία στις Εκκλησίες με τον απαράμιλλο λόγο του: «ελάτε όπως είστε»…!
Και η κληρονομιά αυτή έμεινε δυστυχώς, μετέωρη από τότε.Δεν κεφαλαιοποιήθηκε όπως θα έπρεπε.Δεν της δόθηκε η συνέχεια που της άξιζε για να ευδοκιμήσει και να φέρει καρπούς.
Ο Ιερώνυμος έκοψε πρώτος το νήμα της εκλογής στον β´ γύρο της Αρχιεπισκοπικής εκλογής το 2008, χάρη στην δυναμική των ψήφων των Μητροπολιτών εκείνων που εξελέγησαν επί Χριστοδούλου, οι οποίοι στην μεγάλη τους πλειοψηφία στήριξαν την υποψηφιότητα του Ιερωνύμου και όχι την υποψηφιότητα του Σπάρτης Ευσταθίου, όπως αναμένετο τότε.
Ήμουν από τους λίγους που είχα προεξοφλήσει την εκλογή Ιερωνύμου σε όλες τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές παρεμβάσεις που είχα κάνει τότε.
Και αυτό γιατί είχα διαπιστώσει απο την περίοδο ασθενείας του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου ότι η μεγάλη μερίδα των Μητροπολιτών εκείνων που εξελέγησαν επί των ημερών του, θα έδινε ψήφο εμπιστοσύνης στον Ιερώνυμο για δύο βασικούς λόγους:πρώτον, γιατί υπήρχε διάχυτο το συναίσθημα της απόδοσης δικαιοσύνης στον Ιερώνυμο, μετά την αποτυχημένη προσπάθεια στις Αρχιεπισκοπικές εκλογές του 1998, κατά τις οποίες είχε διαπρέψει και είχε εκλεγεί ο Χριστόδουλος. Και δεύτερο, γιατί προτιμούσαν τον Ιερώνυμο γιατί τον θεωρούσαν ολιγότερο παρεμβατικό και συντηρητικό και πιο κοντά στα μέτρα τους. Επομένως ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος οφείλει εμμέσως την εκλογή του και στον… Χριστόδουλο!
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ξεκίνησε τη θητεία του από την αντίπερα όχθη του προκατόχου του Χριστοδούλου.Δεν έκρυψε ποτέ ότι είναι διαφορετικός ως άνθρωπος από τον Χριστόδουλο και ασφαλώς θα ήταν και διαφορετικός ως Αρχιεπίσκοπος!
Επιλέγοντας χαμηλούς τόνους εξ αρχής, προτίμησε τον δρόμο της σιωπής τον οποίο γνώριζε καλύτερα και ξεκίνησε τη θητεία του με ευχάριστες και μη αναμενόμενες εκπλήξεις.
Κατάλαβε από την πρώτη στιγμή ότι οφείλει την εκλογή του στη νέα γενιά Ιεραρχών που εξελέγησαν επί Χριστοδούλου και όχι στις μεγαλοστομίες και τους τραμπουκισμούς των Ιεραρχών εκείνων που τον στήριζαν κατά την προηγούμενη Αρχιεπισκοπική εκλογή του 1998 και τον οδήγησαν στο γνωστό βατερλό που υπεπστη , που τραυμάτισε την υγεία του και την ψυχική ηρεμία του.
Ίσως γιαυτό ευθύς ως εξελέγη, φρόντισε να γίνει αντιληπτό ότι θα απαλλαχθεί από τα βαρίδια εκείνα του παρελθόντος.Και το έπραξε ως ένα βαθμό, χωρίς όπως να κόψει και κάθε σχέση μαζί τους.
Για να θεμελιώσει μάλιστα την άποψη αυτή,δεν επιδόθηκε σε ρεβανσιστικες κινήσεις όπως πολλοί περίμεναν και μάλιστα το είχαν προεξοφλήσει και προεκλογικώς.
Αντιθέτως κράτησε όλους τους ανθρώπους του Χριστοδούλου που υπήρχαν σε καίριες θέσεις της Συνόδου και της Αρχιεπισκοπής, με μόνη εξαίρεση την θέση του Πρωτοσυγκέλλου της Αρχιεπισκοπής, από την οποία μπορεί να έκανε αποδεκτή την παραίτηση του π. Θωμά Συνοδινού, αλλά ο εν λόγω εμβληματικός κληρικός δεν έπαψε ποτέ να είναι κοντά στο κέντρο εξουσίας και να κινεί παρασκηνιακά τα νήματα σε θέματα που γνωρίζει και έχει λόγο και άποψη .
Αλλά και στη θέση του Γενικού Διευθυντή της ΕΚΥΟ, έβαλε ένα δικό του έως τότε,άνθρωπο, τον Αντώνη Ζαμπέλη, ο οποίος έκανε τη διαφορά στα οικονομικά της Εκκλησίας με τις καινοτομίες του.Το λάθος του να λέει ελεύθερα τη γνώμη του προς όλους αλλά και να συνδεθεί φιλικά και να συνεργαστεί αρμονικά με τον τότε Πρόεδρο της ΕΚΥΟ, αείμνηστο Γέροντα Ιωαννίνων Θεόκλητο, το πλήρωσε λίγο αργότερα με την αποπομπή του. Η αψυχολόγητη απομάκρυνση του Αντώνη Ζαμπέλη από τον χώρο που του ενεπιστεύθη ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, θα αποτελεί πάντα μια άδικη πράξη και ένα μελανό σημείο της Αρχιεπισκοπείας Ιερωνύμου.
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αν και αντιστάθηκε όπως έπρεπε στις κακές ερινύες, που στα πρώτα έτη της Αρχιεπισκοπείας του, ασκούσαν κακή επιρροή κατά τα συμφέροντα και τις προσωπικές τους συμπάθειες, άλλαξε γρήγορα τακτική. Έπαθε και έμαθε.
Σε αυτό το μήκος κύματος κινούμενοι όλοι αυτοί που τον περιέβαλαν, συμβούλευαν και ήθελαν τη διάλυση του έργου του Χριστοδούλου και ό,τι τον θύμιζε!
Η γνωστή και δραστήρια ΜΚΟ «Αλληλεγγύη»,υπήρξε μία μεγάλη παράπλευρη απώλεια.Σίγουρα αν αντιμετωπίζετο το θέμα με μεγαλύτερη ψυχραιμία δεν θα είχε την κακή εξέλιξη που είχε με τους ελέγχους, τις εκκαθαρίσεις, τις παραπομπές σε δίκες αθώων ανθρώπων και τα συναφή.
Πλήρωναν με χιλιάδες ευρώ κάθε μήνα αυτούς που προίσταντο της… εκκαθάρισης, μόνο και μόνο για να οδηγήσουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου ανθρώπους που εργάστηκαν για την Εκκλησία και δημιούργησαν αξιοθαύμαστο έργο από το μηδέν, στο χώρο της φιλανθρωπίας!
Το γεγονός ότι η διάδοχη κατάσταση σήμερα στο χώρο αυτό, με την δημιουργία της » Αποστολής» , βαδίζει στα χνάρια της προηγούμενης περιόδου και ακολουθεί τις ίδιες μεθόδους λέει πολλά.

Δεδομένου μάλιστα ότι η «Αποστολή» σήμερα, δεν αντιμετωπίζει τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε τότε η «Αλληλεγγύη»–αφού αυτή υπάγεται απ´ευθείας στον Αρχιεπίσκοπο και δεν λογοδοτεί στην Ιεραρχία.

Όλα αυτά δείχνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι και το επιτελείο της » Αποστολής » θα υποστεί, όταν έλθει η ώρα ,την βάσανο του ελέγχου, στην μετά Ιερώνυμο εποχή.Και ας μη βιαστούν να γελάσουν μερικοί και πολύ περισσότερο οι “αγράμματοι”- όπως οι ίδιοι ομολόγησαν στο δικαστήριο απαντώντας σε σχετική ερώτηση της εισαγγελέως-που προίστανται θέσεων που τους δόθηκαν χαριστικά!
Εξάλλου τα στοιχεία που έχουμε ακριβώς μας οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα!

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έδειξε από τις πρώτες ημέρες ότι δεν θα έχει ρόλο παρεμβατικό στο δημόσιο βίο. Ούτε ότι θα καταστεί ο «αγαπημένος» των ΜΜΕ.
Δεν τον ενδιέφερε να γίνει πρωτοσέλιδο ή τηλεοπτικός σταρ. Ίσως γιατί ήξερε ότι ο χώρος αυτός …καννιβαλίζει.
Με την ίδια ευκολία που γράφει το ωσαννά, γράφει και το…σταύρωσον!
Αντιθέτως στην αρχή ακολούθησε μία συγκρατημένη επικοινωνιακά στρατηγική. Πλαισιώθηκε από τους δικούς του ανθρώπους, τους οποίους τοποθέτησε άφοβα σε θέσεις κλειδιά χωρίς να ευνουχίσει τους προηγούμενους. Απλώς τους «καπέλωσε» με τους δικούς του . Και το έκανε με τρόπο θαρραλέο, χωρίς να υπολογίσει τις αντιδράσεις όσων από την αυλή είχαν διαφορετική άποψη για τις αποφάσεις του.
Ο Ιερώνυμος σε αντίθεση με τον Χριστόδουλο, έκανε ξεκάθαρο προς όλους ότι για όλα τα μεγάλα θέματα αποφασίζει ο ίδιος!Δεν δέχεται παρεμβάσεις.Ασφαλώς και ακούει τις απόψεις των συνεργατών του αλλά ο τελευταίος λόγος ανήκει στον ίδιο.Ο Χριστόδουλος δυστυχώς επηρεαζόταν πολύ εύκολα. Σε όλα τα θέματα. Γιαυτό και πολλά από τα λάθη της Αρχιεπισκοπείας Χριστοδούλου οφείλονται σε αυτές τις κακές επιρροές.

Στις σχέσεις με το Φανάρι, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αρχικά ακολούθησε ήπια στάση. Άλλωστε ήταν γνωστές οι άριστες σχέσεις Βαρθολομαίου -Ιερωνύμου από τα χρόνια που Αρχιεπίσκοπος ήταν ο Μακαριστός Σεραφείμ. Μπορεί ο τότε Γέροντας Χαλκηδόνος Ιωακείμ να προτιμούσε να εκλογεί ο Χριστόδουλος το 1998, ο Βαρθολομαίος όμως ήθελε τον Ιερώνυμο. Δεν ήταν τυχαίο άλλωστε ότι το πρώτο επεισόδιο της αμφισβήτησης του Χριστόδουλου ως Αρχιεπισκόπου, εγράφη κατά την επίσκεψη του Πατριάρχη στην Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας το 2001, έξω από την Μονή του Οσίου Λουκά.Αυτά αφορούν την προ Ιερωνύμου εκλογή σε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών.
Ωστόσο όταν έγινε Αρχιεπίσκοπος και η κατάσταση άρχισε να δυσκολεύει και να θυμίζει ημέρες Χριστοδούλου, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος πήρε την υπόθεση πάνω του και άρχισε να θυμίζει όχι τον Χριστόδουλο, όπως έγραψαν κάποιοι, αλλά να θυμίζει κυριολεκτικά τον Προκαθήμενο της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος, την οποία έπρεπε να υπερασπιστεί.Δεν είναι τυχαίο που ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος κατά την διάρκεια της νέας κρίσης που περνά με το Φανάρι, μίλησε πολλές φορές σε στενούς συνεργάτες του αλλά και σε Ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας για…» δικαίωση Χριστοδούλου»!Ποιός να το περίμενε αυτό;

Ανατρέχοντας στο βασικό θέμα που προκάλεσε την ρήξη των δύο Προκαθημένων, Πατριάρχη Βαρθολομαίου και Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, διαπιστώνουμε οτι η εκλογή του νέου Μητροπολίτη Ιωαννίνων, δημιούργησε κλίμα καχυποψίας και αλληλουπονόμευσης.
Στο θέμα αυτό και οι δύο πλευρές έκαναν λάθη.Διότι κατά την ταπεινή γνώμη μας ο Οικουμενικός Πατριάρχης ναί, έχει το δικαίωμα να εισηγείται για την εκλογή σε μια Μητρόπολη των Νέων Χωρών– όπως, ας πούμε, είναι οι Μητροπόλεις Ιωαννίνων και Θεσσαλονίκης.
Όταν στην εποχή μας βλέπουμε ότι έχουν λόγο και μπορούν να εισηγούνται την προαγωγή ημετέρων Αρχιμανδριτών άσχετοι άνθρωποι, δεν δικαιούται να το κάνει αυτό κοτζάμ Οικουμενικός Πατριάρχης και μάλιστα για μία Μητρόπολη ανήκουσα πνευματικά στον Οικουμενικό Θρόνο;;
Αλλά και ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών δεν γίνεται να είναι ψύχραιμος και υπάκουος εντολοδόχος όταν ο Πατριάρχης λειτουργεί ως ψυχρός και απόλυτος εντολέας.

Εκεί που εξέπληξε θετικά ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, στα δέκα έτη που οδηγεί την Εκκλησία μας,ήταν στην πρόσφατη διένεξή του με τον προηγούμενο Υπουργό Παιδείας κ. Φίλη και τις αρρωστημένες εμμονές του για το μάθημα των θρησκευτικών και την αποδυνάμωση του ρόλου της Εκκλησίας και των Ποιμεναρχών μας στην διαπαιδαγώγηση της νεότητας.

Ο Ιερώνυμος έδειξε πως δεν του αρέσει να τον κοροϊδεύουν και να αθετούν τον λόγο τους οι συνομιλητές του, ακόμη και σε επίπεδο υπουργού. Οι αρχικές απόψεις του Αρχιεπισκόπου για το θέμα αυτό του μαθήματος των θρησκευτικών ήταν πιο χλιαρές! Γιαυτό και από τα χρόνια που ήταν Μητροπολίτης Θηβών ήταν ευάλωτος σε συνεργασίες με την προοδευτική πτέρυγα των Θεολόγων. Ήθελε να θεωρείται πρωτοπόρος και προοδευτικός. Αυτό ήταν αρκετό για να τον προσεγγίσουν με ευκολία άτομα τα οποία ανήκουν μεν στον χώρο της Θεολογίας,αλλά δεν ενστερνίζονται όλες τις ιδέες και τις αρχές από τις οποίες κατευθύνεται η Εκκλησία.

Ένα θύμα αυτής της προοδευτικής τακτικής είναι το ραδιόφωνο της Εκκλησίας το οποίο όταν το ακούει πια κανείς κατανοεί οτι δεν ευωδιάζει πλέον λιβάνι αλλά αποτελεί φερέφωνο μιας θολής κουλτούρας που έχει εισχωρήσει στον εκκλησιαστικό χώρο και διεκδικεί ηγετικό ρόλο!
Η απάντηση ευρίσκεται στο ραδιοφωνικό σταθμό της «Πειραϊκής Εκκλησίας» ,ο οποίος παρά τις πενιχρές του δυνάμεις αγγίζει ακροαματικότητες που τις ζηλεύουν ακόμη και ραδιοφωνικοί σταθμοί στημένοι με επαγγελματικό τρόπο.
Η διένεξη με τον κ. Φίλη –και όταν ο τότε υπουργός, αλλά και τώρα ένα χρόνο μετά — αποκάλυψε on air,σε εκπομπή όπου μίλησε ότι για όλες τις αλλαγές ήταν σύμφωνη η Εκκλησία και ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, αφού πολλές από αυτές τις είχαν εισηγηθεί σύμβουλοι του υπουργού οι οποίοι ήταν παράλληλα και συνεργάτες του Αρχιεπισκόπου και ενός προοδευτικού Μητροπολίτη. Ήταν τότε που οι μάσκες έπεσαν και ο Αρχιεπίσκοπος κατάλαβε ότι έπεσε «θύμα» αυτής της ελαστικής αντιμετώπισης.Όταν μάλιστα είδε την Ιεραρχία ενωμένη και δυνατή εναντίον των μεταρρυθμίσεων του υπουργού έγινε ο μπροστάρης του αγώνα!

Κατάλαβε ότι το διακύβευμα ήταν πολύ μεγαλύτερο από το μάθημα των θρησκευτικών. Και ότι θα υπήρχε συνέχεια πολύ χειρότερη.Όμως το θέμα αυτό και ο τρόπος που το χειρίστηκαν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι εθεωρούντο συνεργάτες της Εκκλησίας και αμείβονταν– και ίσως να εξακολουθούν να αμείβονται απ´αυτήν–βοήθησαν να αποκαλυφθεί ο ρόλος συγκεκριμένων ανθρώπων.
Έπεσαν τα προσωπεία και εμφανίστηκαν τα αληθινά πρόσωπα.Στα δέκα χρόνια που είναι σήμερα ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ,ο πρώτος μεταξύ ίσων της Εκκλησίας μας, αν ρωτούσαμε ποιές είναι οι δυνατές και ποιές οι αδύνατες στιγμές θα μπορούσαμε να γράφουμε επί ώρες και να γεμίσουμε πολλές σελίδες.
Εκείνο που κάνει τον Ιερώνυμο να ξεχωρίζει, μετά τον οραματιστή και λαμπερό Χριστόδουλο είναι το γεγονός ότι στα δύσκολα ξέρει να αναπτύσσει τα ηγετικά προσόντα που διαθέτει, και να οδηγεί το σκάφος της Εκκλησίας .
Επίσης το αποφασιστικό ύφος με το οποίο προχώρησε στις εκλογές κάποιων προσώπων τα οποία δεν ήταν ώριμα να ηγηθούν Μητροπόλεων, έκανε πολλές φωνές που αντιδρούσαν να σιγήσουν γιατί κατάλαβαν ότι ο Αρχιεπίσκοπος δεν αστειεύεται.
Μπορεί με αυτή την τακτική να έχασε κάποιες εκλογές Μητροπολιτών αλλά η εκ των υστέρων συμπεριφορά του αποδεικνύει ότι… “ήθελε να τις χάσει”!
Ερμηνεύοντας παράλληλα την σκληρή συμπεριφορά του Αρχιεπισκόπου προς παλαιούς και ικανούς συνεργάτες του, οι οποίοι διακρίθηκαν επί των ημερών του Χριστοδούλου(αναφερόμαστε στην περίπτωση του Επισκόπου Φαναρίου, Γεν. Διευθυντή της Α.Δ.)καταλαμβάνοντας σημαντικές θέσεις στην Εκκλησία ή προήχθησαν σε Επισκόπους. Αυτό είναι μία ακόμη μελανή σελίδα της πορείας του ,για την οποία ο ιστορικός του μέλλοντος θα έχει πολλά να πεί και να ερμηνεύσει.
••Η καλή του σχέση εξάλλου και συνεργασία με τον Πρωθυπουργό κ. Τσίπρα ενώ έχει δημιουργήσει μία βάση ασφαλείας στην Ιεραρχία και στον κλήρο, πολλοί είναι αυτοί που την βλέπουν περίεργα και καχύποπτα. Θεωρούν ότι ο κατά δήλωσή του άθεος κ.Τσίπρας, “χρησιμοποιεί” τον Αρχιεπίσκοπο και την Εκκλησία, για να περνά εύπεπτα τις αποφάσεις του για την άλωση της παιδείας και της κοινωνίας. Το ταξίδι για παράδειγμα που έγινε πριν πένα χρόνο περίπου, με πρωτοβουλία του Αρχιεπισκόπου στην Λήμνο και στον Άγιο Στράτη, θα είχε μεγαλύτερη αξία αν αυτό περιλάμβανε σύσσωμη την πολιτική ηγεσία του τόπου, δηλαδή κυβέρνηση και αντιπολίτευση και δεν εξελίσσετο ως φιέστα του κ.Τσίπρα με ντεκόρ τον Αρχιεπίσκοπο. Διότι αν πράγματι άξιζε αυτή η πρωτοβουλία ας αναλογιστούν αυτοί που την προκάλεσαν εκ των υστέρων τί απέδωσε και τί λένε γιαυτή σήμερα οι ακρίτες που ζουν στον Αη Στράτη και φυλάττουν Θερμοπύλες στην καρδιά του Αιγαίου μας που ο αιμοδιψής Σουλτάνος επιδιώκει να μετατρέψει σε παρανάλωμα του πυρός!

Εκεί που θα μέναμε πάντως εν κατακλείδι, είναι σε ορισμένα στοιχεία υποβοηθητικά της πορείας του κ. Ιερωνύμου ως Αρχιεπισκόπου, τα οποία αποτελούν τους στυλοβάτες της Αρχιεπισκοπείας του.

Συγκεκριμένα ξετυλίγοντας τον μίτο που δένει γερά το σκαρί επί του οποίου στηρίζεται ο Ιερώνυμος, έχουμε να επισημάνουμε τα εξής·

••Το γεγονός ότι απηλλάγη εγκαίρως από τα βαρίδια που είχε φορτωθείσε μία εποχή που έννοιωσε μόνος και αδύναμος, έδωσε αέρα στα φτερά του.
Στα βαρίδια αυτά δεν περιλαμβάνονται Ιεράρχες με τους οποίους τον συνδέουν άρρηκτοι δεσμοί,όπως ας πούμε ο Μαντινείας Αλέξανδρος.
• Η επιλογή να έχει δίπλα του από την πρώτη στιγμή συνεργάτες μετριοπαθείς και συνεργάσιμους με όλους , ήταν αυτό πουν τον απέτρεψε να φερθεί ρεβανσιστικά και να εξοντώσει τους ανθρώπους του Χριστόδουλου.
••Ιεράρχες όπως ο Ιλίου Αθηναγόρας(αγαπητός σε όλες τις πτέρυγες της Ιεραρχίας) μόνο ως θετικό πρόσημο του ΑρχιεπισκόπουΙερωνύμου μπορεί να θεωρηθεί.Ωστόσο πολλοί θεωρούν ως λάθος την απόφαση του Αθηναγόρα να μην ασχολείται πλέον με τα της Αρχιεπισκοπικής αυλής, αφήνοντας τον χώρο ελεύθερο σε νεόκοπους συνεργάτες με μεγάλες φιλοδοξίες!!
•• Ο νεοεκλεγείς Επίσκοπος Θεσπιών Συμεών,Πρωτοσύγκελλος της Ι. Αρχιεπισκοπής μπορεί να ξεκίνησε την πορεία του εντός της Εκκλησίας με δύσκολίες και ανατροπείς αλλά κατάφερε πολύ γρήγορα να ενσαρκώσει το όνειρο κάθε νέου κληρικού που ξεκινά χωρίς να έχει τη βοήθεια κανενός ή να διαθέτει γνωριμίες. Η εμφάνιση τη μέρα της χειροτονίας του με κοινή ενδυματολογική άποψη αμφίων ο Αρχιεπίσκοπος, ο χειροτονούμενος και ο Αρχιεπισκοπικός διάκονος ξεπέρασε κάθε προσδοκία, προκαλώντας τον θαυμασμό αλλά και μύρια τόσα σχόλια!! Ούτε ο Γκαβάλι ή ο Φερρέ , δεν θα σκεφτόταν κάτι ανάλογο!

•• Η παρουσία του νυν Μητροπολίτη Νέας Ιωνίας Γαβριήλ ,ως δεξιού βραχίονα του Αρχιεπισκόπου, από την πρώτη στιγμή, ακόμη και μέχρι σήμερα, ενσάρκωσε το human dream που έχει κάθε νέος κληρικός που εισέρχεται στον χώρο της Εκκλησίας και εργάζεται συστηματικά και μεθοδικά από τις θέσεις που του αναθέτουν χωρίς να διαθέτει– μέχρι χθές τουλάχιστον-βοήθεια άνωθεν!
••Στον επί σειρά ετών στενό συνεργάτη του Αρχιεπισκόπου Πρωτοπρεσβύτερο Αδαμάντιο Αυγουστίδη, μπορεί να προσάψει κανείς ροπή προς την πολυθεσία, αλλά έχει την επαρκή εξήγησή της, λόγω των πολλών ταλάντων που διαθέτει και της έφεσής του να τα διοχετεύσει στον χώρο της Εκκλησίας. Ωστόσο δεν μπορεί να μην του αναγνωρίσει κανείς την αφοσίωση και την ευρηματικότητά του στον τομέα της επιμόρφωσης στον οποίο ηγείται με εξαιρετικά αποτελέσματα. Επιπλέον κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για παρεμβατικότητα και κομπλεξική προβολή του εγώ του. Είναι ήσυχη και διακριτική η παρουσία του ακόμη και όταν συνοδεύει τον Αρχιεπίσκοπο.

•• Στα θετικά του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου πρέπει να πιστώσουμε και το γεγονός ότι δεν δίστασε να βάλλει σε θέσεις κλειδιά ανθρώπους που ήταν κοντά του και τον συνέδραμαν τόσο κατά την πρώτη Αρχιεπισκοπική εκλογή το 1998 αλλά και στην δεύτερη.

••Ο Κωστής Δήμτσας για παράδειγμα κεφαλαιοποίησε την όποια προσφορά του με την τοποθέτησή του στην «Αποστολή» με εισήγηση του Αντώνη Ζαμπέλη,η Μαίρη Πίνη πήγε στο Κ.Ε.Σ.Ο., και συνέχισε το έργο του Κέντρου με εξαιρετικές επιδόσεις και πρωτοποριακά προγράμματα. Ο διαπρεπής δημοσιογράφος Φάνης Καλατζής που δημοσίευε τις προς τον Χριστόδουλο εχθρικές επιστολές Ιεραρχών τότε νωρίτερα και από τη λήψη τους από τον φυσικό τους παραλήπτη, τοποθετήθηκε στον τομέα Τύπου. Ο Σεβαστιανός Ανδρεάδης, πνευματικός υιός και καθημερινός συνομιλητής του Αρχιεπισκόπου Ιερωύμου, τοποθετήθηκε στην Βιβλιοθήκη και στο κέντρο παιδείας και πολιτισμού της Αρχιεπισκοπής. Όλοι οι παραπάνω είναι μερικοί απ´ αυτούς που εισήλθαν στον χώρο της Εκκλησίας επί Ιερωνύμου και μάλιστα στην Αρχιεπισκοπή, ώστε να μην χρειάζεται την άδεια της Συνόδου.
Επίσης με θάρρος και τόλμη έφερε και διόρισε σε επίζηλες θέσεις στην Αρχιεπισκοπή ανιψιές, ανιψιούς και άλλους συγγενείς από την Βοιωτία, αλλά και φίλα προσκείμενους και γνωστούς σε καίριες θέσεις στην Αρχιεπισκοπή και στη Σύνοδο.
Ακόμη και συνεργάτες του Χριστόδουλου που εξακολουθούν να είναι στα πράγματα και δεν κατάφεραν να …»τρυπώσουν» δικούς τους ανθρώπους στην Εκκλησία επί Χριστοδούλου, το κατάφεραν επί …Ιερωνύμου!

Δεν τα θεωρούμε όλα τα παραπάνω μεμπτά για την πορεία του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου. Αντιθέτως! Δείχνει ότι τιμά και επιβραβεύει τους πιστούς συνεργάτες του και τους …συγγενείς του! Και γιατί όχι;
Αυτές είναι σε ευσύνοπτο μέγεθος οι ψηφίδες- σταθμοί, της 10χρονης πορείας του Ιερωνύμου στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο των Αθηνών. Δεν είναι όλα. Είναι τα πιο σημαντικά, κατά τη γνώμη μας.
Ας καθρεφτίσουμε σε όλα αυτά εκείνα που συμβαίνουν στο χώρο της Εκκλησίας μας και ας βαθμολογήσουμε αντικειμενικά το παρελθόν και το παρόν.Ίσως αυτό δώσει την αυτογνωσία σε αυτούς που δεν προσπάθησαν να μπούν ποτέ σε αυτή την επώδυνη διαδικασία.
Και μετά ας κρίνουμε και ας συγκρίνουμε!!