Σωτήριος Θεολόγου, τ. Πρόεδρος Συλλόγου Φοιτητών Α.Ε.Α.Θ.
Στη Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου, στην ευχή μετά τη μεταβολή
των Τιμίων Δώρων, διαβάζουμε: «τὴν νεότητα παιδαγώγησον, τὸ γῆρας
περικράτησον, τοὺς ὀλιγοψύχους παραμύθησαι, τοὺς ἐσκορπισμένους ἐπισυνάγαγε,
τοὺς πεπλανημένους ἐπανάγαγε…».
«Τὴν νεότητα παιδαγώγησον». Τι θέλει να πει ο Μ. Βασίλειος με αυτή την
έκφραση; Για ποιους αναφέρεται; Ποιοι να παιδαγωγήσουν τη νεότητα; Ποιος είναι ο
ρόλος της Εκκλησίας σε αυτό;
Δυστυχώς, στις μέρες μας, το ανθρώπινο δυναμικό των Εκκλησιών είναι
ανησυχητικό. Ο μέσος όρος ηλικίας συμμετεχόντων στην ευχαριστιακή σύναξη αλλά
και στη ζωή της Εκκλησίας είναι αρκετά μεγάλος. Νέοι άνθρωποι είναι μετρημένοι
μέσα στον ιερό ναό. Παρατηρείται μία απομάκρυνση των νέων από την Εκκλησία και
η μη συμμετοχή τους στη λατρεία.
Ποιος είναι ο ρόλος της Εκκλησίας και του ποιμένα;
«ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων», μάς λέει ο
Χριστός στο Ευαγγέλιο.
Οι ποιμένες της Εκκλησίας πρέπει να ευαγγελίσουν ξανά το ποίμνιό τους και,
ειδικά, τους νέους. Ο επανευαγγελισμός χρειάζεται να γίνει σε γερά θεμέλια και όχι
σε παλιές πρακτικές, οι οποίες δεν φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Ο λόγος του ιερέα πρέπει να είναι απλός και κατανοητός στον κόσμο και στους
νέους. Οι νέοι βαρέθηκαν να ακούνε βαρύγδουπα κηρύγματα, όπου στο τέλος ούτε ο
ομιλών δεν καταλαβαίνει για ποιο θέμα μίλησε και τι νοήματα ήθελε να δώσει. Μέσα
σε λίγες γραμμές και σε σύντομο χρονικό διάστημα να ακούγεται ο λόγος του Θεού.
Οι νέοι χρειάζονται να αισθάνονται ότι κάποιοι τους νοιάζονται. Μέσα σε μία
κοινωνία, όπου ο καθένας δουλεύει για τον εαυτό του και δεν κοιτάει το διπλανό του,
το μήνυμα της Εκκλησίας πρέπει να είναι, μήνυμα κατανόησης, μήνυμα αγάπης.
Πρέπει να ξεφύγουμε από την αντίληψη ότι ο Θεός είναι τιμωρός. Ο Θεός δεν
είναι τιμωρός, εμείς τιμωρούμαστε από τα λάθη μας και από τις πράξεις μας. Ο Θεός
είναι Θεός αγάπης και αγαπάει κάθε άνθρωπο.
Ας προσπαθήσουμε, να φέρουμε τους νέους κοντά στην Εκκλησία και στο
Χριστό. Προσπαθούν να βρουν την ευτυχία και την αποδοχή σε φθαρτές και
πλασματικές καταστάσεις και πάλι νοιώθουν κενοί, άδειοι. Ενώ, με την πίστη ότι ο
Χριστός είναι εδώ για όλους και ότι νοιώθει τον πόνο, την αγωνία, την απογοήτευση
των νέων, μπορούν να βρουν καταφύγιο μέσα στην πολύβουη καθημερινότητά τους.
Καταλήγοντας, ο λόγος του Ευαγγελίου χρειάζεται να σπαρθεί σε κάθε νέο
άνθρωπο και να συναντήσει τον αληθινό Χριστό και όχι το Χριστό που ο καθένας
σκέφτεται και νομίζει. Ας κατανοήσουμε την πραγματικότητα, πριν φτάσουμε στο
σημείο να ευλογούνται άδειες καρέκλες και στασίδια.