Συνέντευξη στον ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΟΥΚΑΛΑ
Ο Ελπιδοφόρος Β. Λαμπρυνιάδης είναι Μητροπολίτης Προύσης και καθηγητής Πανεπιστημίου.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1967 και ήρθε ως πρόσφυγας στην Ελλάδα το 1977. Σπούδασε Θεολογία στη Θεσσαλονίκη και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Βυζαντινολογία στη Γερμανία.
Αφού αναγορεύτηκε διδάκτωρ στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, εξελέγη Αναπληρωτής Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής στο ίδιο Πανεπιστήμιο.
Στην Κωνσταντινούπολη επέστρεψε το έτος 1994 όπου χειροτονήθηκε διάκονος. Αφού διετέλεσε Αρχιγραμματέας της Συνόδου, το 2011 εξελέγη Μητροπολίτης Προύσης.
Τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους διορίστηκε ως Ηγούμενος της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.
Αποτελεί μέλος της Τιμητικής Επιτροπής των Αριστείων Εταιρικής Υπευθυνότητας 2017 που διοργανώνει ο Σύνδεσμος Διαφημιζομένων Ελλάδος (ΣΔΕ), την οποία απαρτίζουν, όπως πάντα, προσωπικότητες που έχουν διαπρέψει στην επιστήμη, στον πολιτισμό και στην κοινωνική προσφορά εντός και εκτός Ελλάδος, δίνοντας το μήνυμα ότι η αριστεία είναι εφικτή.
Με αυτή την αφορμή μίλησε στο BusinessNews.gr για την αξία της προσφοράς, τις δυσκολίες της κρίσης, τις εξελίξεις με τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, αλλά και το έργο του Πατριαρχείου.
– Σεβασμιώτατε, αποτελείτε μέλος της Τιμητικής Επιτροπής της φετινής διοργάνωσης των Αριστείων που διοργανώνει ο ΣΔΕ. Τι σας έκανε να δεχτείτε να συμμετάσχετε στο θεσμό;
Το θεσμό τον γνώριζα από παλιά, όταν συνεργάστηκα υπηρεσιακά μαζί του τον καιρό που ήμουν Αρχιγραμματέας της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου και με είχε από τότε εντυπωσιάσει το γεγονός ότι άνθρωποι με πάθος και πίστη στην ανθρώπινη αξία διοργάνωναν με τόση επιμέλεια και με τόσο σεβασμό στον άνθρωπο μία πραγματικά αξιοθαύμαστη εκδήλωση, όπως αυτή. Μετά από όλα αυτά καταλαβαίνετε ότι μόλις μου έγινε η πρόταση, το θεώρησα μεγάλη τιμή και ευχαρίστως αποδέχτηκα τη συμμετοχή μου στην ειρημένη επιτροπή.
– Έχετε αφιερώσει τη ζωή σας στην εκκλησία και στην προσφορά στο συνάνθρωπο. Τι σας οδήγησε να ακολουθήσετε αυτή τη διαδρομή;
Η πίστη στον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα του ανθρώπου και του κόσμου είναι πάντοτε η κινητήρια δύναμη όταν αποφασίζει κανείς να υπηρετήσει το Θεό και τον άνθρωπο.
Αυτά τα δύο, η προσφορά στον Θεό, δηλαδή, και στον άνθρωπο, είναι πάντα συνδεδεμένα. Δεν μπορείς να υπηρετείς το Θεό και να στρέφεις το βλέμμα σου αλλού όταν ο συνάνθρωπός σου υποφέρει ή σε χρειάζεται.
Εκτός όμως από την πίστη, σαν άνθρωποι χρειαζόμαστε και κάποια ζωντανά παραδείγματα στη ζωή μας, τα οποία μας εμπνέουν και μας κάνουν να θέλουμε να τα μιμηθούμε. Τέτοιο πρόσωπο για μένα υπήρξε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο οποίος με το δυναμισμό του, με την πίστη του στο Θεό, με την αγάπη του για την Ορθοδοξία αποτέλεσε μεγάλο κίνητρο για μένα να εγκαταλείψω κάθε εγκόσμια φιλοδοξία και να τον ακολουθήσω, επιστρέφοντας στην Πόλη, από την οποία είχα φύγει μικρός.
– Δυστυχώς, στην Ελλάδα η οικονομική ύφεση αποτελεί πραγματικότητα εδώ και αρκετά χρόνια, έχοντας αφήσει σημαντικά σημάδια στην κοινωνία. Σε αυτό το πλαίσιο, πώς κρίνετε τις δράσεις Εταιρικής Υπευθυνότητας που υλοποιούν οι επιχειρήσεις και θα επιβραβευθούν και στα αριστεία αλλά και ποιος θα λέγατε πως είναι ο ρόλος της Εκκλησίας σε αυτό το περιβάλλον;
Η Εκκλησία δεν είναι κάποιος θεσμός που υπάρχει και πορεύεται παράλληλα με την ανθρώπινη κοινωνία και παράλληλα με άλλους θεσμούς, αλλά είναι η ίδια η κοινωνία, είμαστε όλοι οι άνθρωποι. Όταν υποφέρει ένα μέλος, υποφέρουν όλα τα μέλη, όπως μας διδάσκει το Ευαγγέλιο. Με την οικονομική ύφεση οι ευπαθείς ομάδες υποφέρουν ακόμη περισσότερο και έχουν αυξηθεί οι άνθρωποι που χρειάζονται στήριξη και βοήθεια. Στην προσπάθεια για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης όλοι πρέπει να συστρατευθούμε, Εκκλησία και κοινωνία, Εταιρείες, θεσμοί, πρόσωπα και συλλογικές κοινωνικές εκφράσεις. Είναι μία επιστράτευση, αν επιτρέπεται η έκφραση, και όλοι μας έχουμε την ευθύνη που μας αναλογεί. Και μεταξύ των πρώτων είναι και η Εκκλησία. Η οποία, όμως, χρειάζεται όλους, χρειάζεται και το θεσμό της Εταιρικής Υπευθυνότητας. Μας ενώνει ο κοινός στόχος: η υπηρεσία του ανθρώπου και των αναγκών του.
– Θεωρείτε πως οι δύσκολες συνθήκες και οι έντονοι ρυθμοί του σύγχρονου βίου έχουν απομακρύνει τους ανθρώπους από την ανιδιοτελή προσφορά, την αγάπη και ίσως και την Εκκλησία και το Θεό; Αν ναι, πώς μπορεί να αλλάξει αυτό;
Νομίζω ότι όλοι μας έχουμε συλλάβει τον εαυτό μας να ζει σαν να μην υπάρχει η αρρώστια, η πείνα, ο πόλεμος, ο πόνος, η φτώχεια, η αναπηρία, ο θάνατος. Παρασυρόμαστε από την καθημερινότητα, από τις φιλοδοξίες μας, από το κυνηγητό με το χρόνο και τους στόχους μας, και όταν συμβεί κάτι το δυσάρεστο, είτε το απωθούμε είτε αποστρέφουμε το βλέμμα μας και υποκρινόμαστε ότι δεν υπάρχει. Η κρίση, όμως, νομίζω ότι έχει αποδείξει ότι παρά τη γενική γκρίνια για την απομάκρυνση των ανθρώπων από τις αξίες και την πίστη στο Θεό, η ελληνική κοινωνία διαθέτει τεράστια αποθέματα αγάπης, συμπόνοιας, πίστης στο Θεό και εμπιστοσύνης στην Εκκλησία και στους εκπροσώπους της. Οι δυσκολίες μας φέρνουν πιό κοντά τον έναν στον άλλο, αλλά μας φέρνουν και πιο κοντά και στο Θεό.
– Είστε ο ηγούμενος της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Θεωρείτε πως θα κατορθώσει μέσα στα επόμενα χρόνια να εκπληρωθεί το όραμα για την επαναλειτουργία της σχολής; Ποιος είναι ο δικός σας στόχος σχετικά;
Έχω πράγματι την τιμή να υπηρετώ έναν τόσο σημαντικό χώρο, όπως είναι η Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Όλοι οι Έλληνες και όλοι οι ορθόδοξοι και όλοι οι άνθρωποι καλής πίστεως θέλουμε να επαναλειτουργήσει η σχολή αυτή, η οποία μόνο λαμπρό έργο έχει να επιδείξει στα χρόνια της δράσης της. Μετράμε εφέτος 46 χρόνια αναγκαστικής σιωπής. Είμαστε στενοχωρημένοι που δεν έγινε ακόμα κατανοητό πόσο αναχρονιστική είναι η μέθοδος αυτή αντιμετώπισης των μειονοτήτων εκ μέρους του κράτους. Ελπίζουμε όμως, διότι ο κόσμος αλλάζει, η Τουρκία αλλάζει, η κοινή γνώμη της αλλάζει και είμαστε σίγουροι ότι θα βοηθήσει και ο Θεός και θα ακούσει τις προσευχές μας, ώστε σύντομα να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ο στόχος μου δεν είναι προσωπικός, είναι στόχος του Οικουμενικού μας Πατριάρχη Βαρθολομαίου, του λαμπρού αυτού αποφοίτου της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης: να πειστεί η Τουρκική Κυβέρνηση ότι η επαναλειτουργία μόνο καλό έχει να κάνει στην εικόνα του τουρκικού λαού στον κόσμο και στην υστεροφημία των κυβερνώντων.
– Η Σχολή πάντως είναι ανοιχτή στο ευρύ κοινό. Πώς το έχετε κατορθώσει;
Πράγματι, η Σχολή είναι ανοιχτή. Εφόσον ζητούσαμε το άνοιγμα της Σχολής, έπρεπε εμείς πρώτοι να δώσουμε το καλό παράδειγμα: να ανοίξουμε τη Σχολή στον κόσμο. Να είναι χώρος επισκέψιμος, φιλόξενος, φιλικός και συνεργάσιμος. Εκδώσαμε φυλλάδια σε διάφορες γλώσσες, διοργανώσαμε εκδηλώσεις σε συνεργασία με τους τοπικούς φορείς: δήμο, κοινότητα, συλλόγους. Φιλοξενήσαμε συναυλίες, συνέδρια, ημερίδες, εκθέσεις έργων τέχνης. Διοργανώσαμε τη Βιβλιοθήκη μας και την κάναμε προσιτή σε ερευνητές και μελετητές. Υπογράψαμε μνημόνια συνεργασίας με Πανεπιστήμια και με τη Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων. Και κάτι πολύ σημαντικό: χρησιμοποιήσαμε έντονα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σήμερα, πολλοί είναι αυτοί που διερωτώνται αν άνοιξε η Σχολή ή αν παραμένει κλειστή. Νομίζω ότι κάναμε το πρώτο βήμα. Έπεται το τελικό αποτέλεσμα: η επαναλειτουργία.
– Ολοκληρώνοντας μπορείτε να μας παρουσιάσετε συνοπτικά τις δράσεις προσφοράς που πραγματοποιεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά και τους άξονες που προσδιορίζουν το πνευματικό και ποιμαντικό έργο του;
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, παρά τις δύσκολες συνθήκες υπό τις οποίες διατελεί, έχει μία παγκόσμια πολυσχιδή δραστηριότητα, η οποία υπήρχε μεν πάντοτε, έχει πάρει όμως εκρηκτικές και πρωτοπόρες διαστάσεις τα τελευταία 26 χρόνια, χάρη στη δυναμική και δημιουργική προσωπικότητα του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Αναπτύσσει ιεραποστολική δραστηριότητα σε Κεντρική και Λατινική Αμερική, στην Άπω Ανατολή (Φιλιππίνες, Ινδία, Ινδονησία κ.λπ), βοηθά οικονομικά την ιεραποστολή του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην Αφρική. Το Πατριαρχείο ανέστησε από την τέφρα την Εκκλησία της Αλβανίας με την επιλογή του σπανίου και διακεκριμένου Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, επιστράτευσε όλες τις δυνάμεις του ελληνισμού του εξωτερικού και κυρίως των ΗΠΑ για την ανάπτυξη προγραμμάτων βοηθείας και στήριξης των ευπαθών ομάδων στην Ελλάδα.
Είναι μία δυναμική και πρωτοπόρα Εκκλησία, η οποία αρθρώνει τον χριστιανικό της λόγο όπου χρειαστεί: για την ιερότητα της παιδικής ηλικίας (στην οποία αφιέρωσε το τρέχον έτος 2017), για το σεβασμό στη φύση και στη δημιουργία του Θεού, για την ειρήνη στον κόσμο, για τις ανθρώπινες ελευθερίες κλπ. Το Πατριαρχείο μας είναι ένας θεσμός για τον οποίο μπορούμε να είμαστε όλοι υπερήφανοι και ως Έλληνες και ως ορθόδοξοι και ως χριστιανοί και ως άνθρωποι.
