Μητροπολίτου Φαναρίου Ἀγαθαγγέλου

Γενικοῦ Διευθυντοῦ Ἀποστολικῆς Διακονίας

τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

† Μνήμη τῶν ἁγίων Ἀναστασίας καί Βασιλίσσης, μαθητριῶν τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου.

Οἱ Ἁγίες Βασίλισσα καί Ἀναστασία, οἱ Μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, κατάγονταν ἀπό τή Ρώμη, ἦσαν εὐγενεῖς καί πλούσιες, μαθήτριες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, καί ἔζησαν κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Νέρωνος (54-68 μ.Χ.). Μετά τό θάνατο αὐτῶν καί ἀφοῦ περισυνέλεξαν νύκτα τά τίμια λείψανά τους καί τά ἐκήδευσαν, ἔγιναν ἀντιληπτές καί κατηγορήθηκαν καί οἱ ἴδιες στόν ἀσεβή καί παράφρονα Νέρωνα ὡς Χριστιανές. Αὐτός ἀμέσως ἔστειλε στρατιῶτες, οἱ ὁποῖοι τίς συνέλαβαν καί τίς ὁδήγησαν ἐνώπιόν του δεμένες μέ ἁλυσίδες. Ὁ αὐτοκράτορας τίς ἐξανάγκασε μέ τή βία νά ἀρνηθοῦν τό Χριστό. Ἐπειδή ὅμως δέν τίς ἔπεισε, τότε λοιπόν τίς ἔ-κλεισε στή φυλακή. Ἀργότερα, ἀφοῦ τίς ἔβγαλε ἀπό τή φυλακή, τίς ἐτιμώρησε μέ διάφορους τρόπους. Γιατί καί τούς μαστούς αὐτῶν ἔ-κοψε καί τίς γλῶσσες ἔκοψε καί ἀφοῦ τίς ἐκρέμασε, τίς ἔγδαρε καί τίς κατέκαψε μέ ἀναμμένες δάδες, καί τέλος μέ μαχαίρια ἀπέκοψε τίς τίμιες κεφαλές τους, πού ἀξιώθηκαν τῶν μαρτυρι-κῶν στεφάνων.

† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Κρήσκεντος, τοῦ ἐν Μύροις τῆς Λυκίας.

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Κρήσκης καταγόταν ἀπό τά Μύρα τῆς Λυκίας καί ἦταν ἀπό ἔνδοξη καί περιφανή γενεά. Ἀνατράφηκε μέ εὐσέβεια καί σέ μεγάλη ἡλικία, βλέποντας πολλούς νά προσκυνοῦν τά εἴδωλα, ἀφοῦ εἰσῆλθε στό μέσο αὐτῶν, συμβούλευε αὐτούς νά ἀπομακρυν-θοῦν ἀπό τήν πλάνη, νά προσέλθουν στόν Χριστό καί νά σωθοῦν. Ἡ φλόγα τῆς πίστεως τοῦ ἔδωσε τή δύναμη τῆς νεότητος καί τοῦ ἀγῶνος.

Ὁ ἡγεμόνας ὅμως, ἀφοῦ ἔμαθε αὐτό, τόν συνέλαβε καί ἀφοῦ τόν ὁδήγησε μπροστά του, τόν ἐρώτησε γιά τό γένος, τήν πατρίδα καί τό ὄνομά του. Ὁ Ἅγιος ὅμως δέν ἔλεγε τίποτε ἄλλο παρά ὅτι εἶναι Χριστιανός. Ὁ ἡγεμόνας τόν πρόσταξε νά θυσιάσει στούς θεούς μόνο ἐξωτερικά καί νά προσκυνᾶ τόν Θεό στήν ψυχή του. Ὁ Ἅγιος δέν ἀποδέχθηκε μιά τέτοια πρόταση καί ὁμολόγησε ὅμως μέ μεγάλη φωνή τό Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἐλέγχοντας καί περιφρονώντας τά εἴ-δωλα. Ἔτσι ἀκολούθησε τό μαρτύριο. Τόν κρέμασαν σέ ξύλο, τόν ἔ-

γδαραν καί μέ ἀναμμένες δάδες τοῦ κατέκαψαν τά πλευρά. Στή συ-νέχεια, ἀφοῦ τόν κατέβασαν ἀπό τό ξύλο, τόν ἐξανάγκασαν νά θυσι-άσει στά εἴδωλα. Ἐπειδή ὅμως δέν ἐπείσθηκε, οἱ δήμιοι ἄναψαν φωτιά καί τόν ἔριξαν μέσα σ᾿ αὐτή, ὅπου παρέδωσε τήν ψυχή του πρός τόν Θεό.

† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Θεοδώρου πρεσβυτέρου καί Παυσολυπίου.

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Θεόδωρος καί ὁ Ἅγιος Μάρτυς Παυσο-λύπιος ἐτελειώθησαν διά ξίφους στή Θράκη κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Ἀδριανοῦ (117-138 μ.Χ.). Ἡ Σύναξη αὐτῶν ἐτελεῖτο στό γηροκομεῖο τοῦ Μελοβίου.

† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Λεωνίδου, ἐπισκόπου Ἀθηνῶν.

Στούς Συναξαριστές ἀναφέρεται ὅτι ὁ Ἅγιος Λεωνίδης, Ἐπί-σκοπος Ἀθηνῶν, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 250 μ.Χ. Σέ κάποιους ἀπό τούς Κώδικες ἀναφέρεται ὡς Μάρτυς, γεγονός πού δέν ἀποδει-κνύεται.

† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Σουκίου καί τῶν σύν αὐτῶν δέκα ἐννέα μαρτύρων, τῶν ἐκ Γεωργίας.

Ο ῞Αγιος Μάρτυς Σούκιος καί οἱ Χριστιανοί πού ἐμαρτύρησαν μαζί του ἄθλησαν κατά τό 2ο αἰώνα μ.Χ. στή Γεωργία.

† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Μαξίμου καί Ὀλυμπιάδος.

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Μάξιμος καί Ὀλυμπιάδα ἐμαρτύρησαν στήν Περσία κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Δεκίου (249-251 μ.Χ.)1.

† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Πατέρνου.

Ὁ ῞Αγιος Πατέρνος ἐγεννήθηκε στή Βρεττάνη τό ἔτος 500 μ.Χ. καί ἀκολούθησε, ὅπως καί ὁ πατέρας του, τό μοναχικό βίο. ῞Ιδρυσε μονές καί ναούς, καί ἐξελέγη ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως Βάννες τῆς Βρεττάνης. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 565 μ.Χ.

† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Μστισλάβου-Θεοδώρου, πρίγκηπος τοῦ Κιέβου.

Ὁ Ἅγιος Μστισλάβος Βλαντιμίροβιτς, ὁ μετονομασθείς Θεό-δωρος, ἐγεννήθηκε τήν 1η Ἰουνίου τοῦ ἔτους 1076. Ὅταν ἦταν δώ-

δεκα ἐτῶν, ὁ παπποῦς του, μεγάλος πρίγκιπας τοῦ Κιέβου Βσέ-βολοντ (1078-1093), ἔστειλε τόν ἐγγονό του νά γίνει πρίγκιπας τοῦ Νόβγκοροντ. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Νόβγκοροντ ἀγάπησαν τόν νεαρό πρίγκιπα. Τό ἔτος 1095 ἐκδίωξαν τόν πρίγκιπα Δαυῒδ, ὁ ὁποῖος κατέφυγε στό Σμολένκ, καί ἐστράφησαν πρός τόν Μστισλάβο.

Μετά τό θάνατο τοῦ παπποῦ του, ὁ Μστισλάβος κατέλαβε τό θρόνο τοῦ Ροστώβ. Σέ ἡλικία δέκα ἐννέα ἐτῶν, ὁ νεαρός πρίγκιπας ἐκέρδισε μία μεγάλη νίκη κατά τοῦ θείου του Ὄλεγκ, πρίγκηπος τοῦ Τσέρνιγκωφ. Ὁ πρίγκπας Ὄλεγκ εἶχε σκοτώσει τόν ἀδελφὸ του Ἰζυασλάβο καί ἐπιτέθηκε στό Ροστώβ καί στή Σουζδαλία, πού ἀνῆκαν στή δικαιοδοσία τοῦ Μστισλάβου. Ὁ Ἅγιος, ὅμως, δέν ἤθελε νά χυθεῖ ἀθῶο αἷμα. Ἤθελε νά κάνει εἰρήνη μέ τό θεῖο του καί τόν ἱκέτευσε νά συμβιβασθεῖ μέ τά δικαιώματά του στήν πόλη τοῦ Ριαζάν. Ἀλλά ὁ Ὄλεγκ εἶχε ἤδη ξεκινήσει μέ στρατό ἐναντίον τοῦ Νόβγκοροντ. Ὁ πρίγκιπας Μστισλάβος τόν ἐνίκησε στή μάχη (1096) καί ὁ Ὄλεγκ, ἀφοῦ ἔχασε τή Σουζδαλία καί τό Ροστώβ, μόλις πού κατάφερε νά κρατήσει τό Μούρωμ.

Ὁ Ἅγιος Μστισλάβος προσέφερε ξανά εἰρήνη καί ἐζήτησε μόνο τήν ἐπιστροφή τῶν αἰχμαλώτων. Ὁ Ὄλεγκ προσποιήθηκε ὅτι συμφωνεῖ καί ἔτσι ὁ πρίγκιπας Μστισλάβος διασκόρπισε τό στρα-τό του. Τὸ πρῶτο Σάββατο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, κατά τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, ἐνῶ ὁ Ἅγιος εὑρισκόταν στή Σουζδαλία, οἱ ἀγγελιοφόροι τοῦ εἶπαν ὅτι ὁ πρίγκιπας Ὄλεγκ εὑρισκόταν στό Κλιαζμά μέ στρατό.

Μέσα σέ μία ἡμέρα ὁ πρίγκιπας Μστισλάβος ἀνεκάλεσε τό στράτευμά του. Ὁ Ὄλεγκ ἐτράπηκε σέ φυγὴ στό Ριαζάν καί ὁ Ἅγι-ος Μστισλάβος ἐλευθέρωσε τοὺς αἰχμαλώτους. Στή συνέχεια συμφι-λίωσε τόν Ὄλεγκ μέ τόν μεγάλο πρίγκιπα Σβιατόπολκ (1093-1114) καί τόν Βλαδίμηρο τόν Μονομάχο.

Τό ἔτος 1099, εὐγνωμονώντας τόν Θεό γιά τό ἔλεός Του, ὁ Ἅγιος ἐδεσμεύθηκε νά κτίσει ἕνα ναό ἀφιερωμένο στόν Εὐαγγε-λισμό τῆς Θεοτόκου στό Γκορόντισα, κοντά στό Νόβγκοροντ.

Τό περίφημο Εὐαγγέλιο τοῦ Μστισλάβοβο ἐγράφηκε εἰδικά γιά τήν ἐκκλησία αὐτή καί τό πολύτιμο στόλισμά του ἔγινε στήν Κωνσταντινούπολη.

Τό ἔτος 1114, ὁ Ἅγιος ἀνήγειρε στό Νόβγκοροντ ναό ἀφιερω-μένο στόν Ἅγιο Νικόλαο. Κατά τή διάρκεια μιᾶς σοβαρῆς ἀσθέ-νειας, ὁ πρίγκιπας εἶχε παρακαλέσει τόν Ἅγιο Νικόλαο νά τόν βοηθήσει. Μόλις πρίν ἀπό αὐτό, τά ἱερά λείψανα τοῦ Ἁγίου Νικο-λάου εἶχαν μεταφερθεῖ στό Μπάρι τῆς Ἰταλίας. Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἐμφανίσθηκε σέ ὅραμα καί ἔδωσε ἐντολή νά στείλουν στό Κίεβο μία εἰκόνα του, σημειώνοντας τό σχῆμα καί τίς διαστάσεις τῆς εἰκόνος. Οἱ ἄνθρωποι

πού ἐστάλησαν νά φέρουν τήν εἰκόνα καθυστέρησαν στό νησί Λίπνα ἐξ αἰτίας τῆς καταιγίδας πού μαινόταν στή λίμνη Ἴλμεν. Τήν τέταρτη ἡμέρα εὑρῆκαν τήν εἰκόνα νά ἐπιπλέει στό νερό. Ὁ ἀσθενὴς πρίγκιπας ἀσπάσθηκε τήν εἰκόνα καί ἐθεραπεύ-θηκε. Ἕνα μοναστήρι μέ πέτρινη ἐκκλησία, ἀφιερωμένη στόν Ἅγιο Νικόλαο, ἐκτίστηκε ἀργότερα στό νησί τῆς Λίπνα, στό μέρος ὅπου ἐμφανίσθηκε ἡ εἰκόνα.

Τό ἔτος 1116, ὁ πρίγκιπας ἔκανε ἐκστρατεία ἐναντίον τῶν κατοίκων τοῦ Τσούντ καί μετά τή νίκη του ἐπεξέτεινε τή δικαιοδο-σία τῶν πριγκίπων τοῦ Νόβγκοροντ. Ἔπειτα, σύμφωνα μέ τίς ἐντο-λές του, ὁ δήμαρχος Παῦλος ἔκτισε ἕνα φρούριο στή λίμνη Λαντό-γκα, ὅπου ἀνηγέρθη καί μία πέτρινη ἐκκλησία πρός τιμήν τοῦ Ἁγί-ου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου.

Τό ἔτος 1125, ὁ μεγάλος πρίγκιπας Βλαδίμηρος ὁ Μονομάχος ἀπέθανε καί ὁ Ἅγιος Μστισλάβος ἀνῆλθε στό θρόνο τοῦ Κιέβου. Ἐκείνη τήν περίοδο ἐνίκησε σέ μάχη τούς Πολόβτσους2, παλαιούς ἐχθρούς τῆς Ρωσίας καί τούς ἐξώθησε πέρα ἀπό τόν ποταμό Βόλγα.

Τό ἔτος 1128, ὁ μεγάλος πρίγκιπας ἔθεσε τό θεμέλιο λίθο σέ μία ἐκκλησία ἀφιερωμένη στόν Μεγαλομάρτυρα Θεόδωρο τόν Τήρωνα, σέ ἀνάμνηση τῆς νίκης του ἐπί τοῦ πρίγκιπος Ὄλεγκ τοῦ Τσέρνιγκωφ. Ἐπίσης, τό ἔτος 1131, μετά ἀπό μία ἐπιτυχημένη ἐκστρατεία ἐναντίον τῆς Λιθουανίας, ὁ Ἅγιος Μστισλάβος ἔθεσε τό θεμέλιο λίθο ἑνός ναοῦ ἀφιερωμένου στήν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου τοῦ Πιρογκό.

Ὁ Ἅγιος πρίγκιπας Μστισλάβος-Θεόδωρος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1134, κατά τήν ἑβδομάδα τῆς Διακαινησίμου, καί ἐνταφιάσθηκε στό ναό τοῦ Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου, ὅπου καί εἶχε κτίσει.

† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Βασιλείου τοῦ Θαυματουργοῦ, τοῦ ἐκ Μολδαβίας.

Ὁ Ὅσιος Βασίλειος, ὁ Θαυματουργός, ἔζησε κατά τόν 14ο καί 15ο αἰώνα μ.Χ. στή Μολδαβία τῆς Ρουμανίας3. Τό ἔτος 1451 ἀναφέρεται ὡς ἡγούμενος τῆς μονῆς Μολδοβίτα καί ἀξιώθηκε τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας. Ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.

† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Διονυσίου τοῦ Περεγιασλάβλ.

Ὁ Ὅσιος Διονύσιος ἔζησε στή Ρωσία καί ἀσκήτεψε ὡς μονα-χός καί ἔγκλειστος στή μονή τοῦ Ἁγίου Νικολάου Περεγιασλάβλ-Ζαλέσκϊυ. Ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1645.

† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἀνανίου, μητροπολίτου Λακεδαιμονίας.

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἀνανίας ἐγεννήθηκε κατά τίς ἀρχές τοῦ 18ου αἰῶνος μ.Χ. ἀπό εὐγενεῖς καί εὔπορους γονεῖς. Ὁ πατέρας του, Θεοφίλης, ἦταν συγγενής τῶν Λαμπαρδαίων καί ἡ μητέρα του θυγατέρα τοῦ ἐκ Βυζικίου τῆς Γορτυνίας Συντύχου.

Ὁ Ἅγιος ἐσπούδασε στή σχολή τῆς Δημητσάνης καί ἀργότερα ἀναδείχθηκε Ἐπίσκοπος τῆς πατρίδος του. Τό Φεβρουάριο τοῦ ἔτους 1750 προήχθη σέ Μητροπολίτη Λακεδαιμονίας καί συνέγρα-ψε, τό 1755, εἰδική πραγματεία περί Σπάρτης καί τῶν Μητροπολι-τῶν αὐτῆς.

Ὁ Ἅγιος διακρινόταν γιά τήν παιδεία, τίς ὑψηλές γνώσεις, τό σταθερό καί ἀκλόνητο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χαρακτῆρος, γιά τήν ἀγαθότητα καί φιλανθρωπία του. Στούς μέν Ἕλληνες προξενοῦσε ἀπαραδειγμάτιστο σέβας, στούς δέ Τούρκους τρόμο καί ἔκπληξη. Γι’ αὐτό καί ἀναδείχθηκε πρόεδρος τῶν προεστώτων ὅλων τοῦ Μοριᾶ, ἔχοντας συναδέλφους τόν Γιαννάκη Κρεββατᾶ, τόν Παν. Ζαῒμη καί τόν Παν. Μπενάκη. Ὅλοι τους ἐνίσχυαν τό ἐθνικό στοιχεῖο καί ὑπε-ράσπιζαν τούς κατά τόπους ἀρματολούς.

Κατά τόν ἱστορικό Μιχ. Οἰκονόμου ὁ Ἅγιος Ἀνανίας, ὅταν προήχθηκε σέ Μητροπολίτη, διετήρησε καί τήν Ἐπισκοπή Δημητσά-νης καί τήν τῆς Μεθώνης, στήν ὁποία ἐξελέγη Ἐπίσκοπος ὁ συγγε-νής του Ἄνθιμος Καράκαλος, καί ἀναδείχθηκε φιλελεύθερος, μεγα-λεπήβολος καί τολμηρός.

Κατά τήν ἄνοιξη, τό καλοκαίρι καί μέρος τοῦ φθινιπώρου διέμενε στή Δημητσάνα, ὅπου ἔκτισε ὑδραγωγεῖο, ἐπαγίωσε τούς ἐτήσιους φόρους τῆς περίφημης σχολῆς τῆς μονῆς τῶν Φιλοσόφων καί ἀνοικοδόμησε στόν Μιστρᾶ μεγαλοπρεπή Μητρόπολη.

Ὅμως ἡ ἰσχύς τοῦ Ἁγίου ἦταν πέρα τῶν ὁρίων τῆς Πελοπον-νήσου, διότι εἶχε ἰσχυρούς δεσμούς μέ τά Πατριαρχεῖα Ἀλεξανδρεί-ας καί Ἱεροσολύμων, κατεῖχε δέ τόν οἰκουμενικό θρόνο τότε ὁ ἐκ Δημητσάνης Πατριάρχης Κύριλλος Ε΄ ὁ Καράκαλος, φιλόρωσος καί ἐχθρός τῶν Λατίνων. Ὅταν ὁ Πατριάρχης Κύριλλος Ε΄ ἐξορίσθηκε ἦλθε ἀπό τό Σινᾶ στή Δημητσάνα καί ἐκεῖ μέ τόν Ἅγιο Ἀνανία εὐαγγελιζόταν τήν ἀπελευθέρωση τοῦ Γένους καί ἵδρυε σχολεῖα.

Κατά τό ἔτος 1762 ὁ Ἅγιος ἀπεστάλη στήν Κωνσταντι-νούπολη, γιά νά παραστεῖ στό μέγα βεζύρη καί νά περιγράψει τίς συμφορές τῆς Πελοποννήσου. Ἔτσι κατόρθωσε νά διατηρηθεῖ ὁ τότε

Μώρα-Βαλεσῆς ὡς προστάτης τῶν Χριστιανῶν. Ὁ διάδοχος ὅμως ἐκείνου Χαμουζῆ πασᾶς, ἀφοῦ ἐκάλεσε στήν Τρίπολη τούς τρεῖς προεστούς καί συνεργάτες τοῦ Ἁγίου, τούς ἀποκεφάλισε καί ἐσεβάσθηκε μόνο τόν Ἅγιο, πού ἦταν πανίσχυρος. Τότε μέ πρωτο-βουλία του ἐκτίσθηκε καί μεγάλο κτήριο γιά τή σχολή τῆς Δημητσά-νης, στό ὁποῖο διέμεναν οἱ ἄποροι μαθητές, πού συνέρρεαν ἐκεῖ ἀπό ὅλη τήν Πελοπόννησο.

Τότε ἄρχισαν νά κατέρχονται στήν Ἑλλάδα οἱ ἀπόστολοι τῆς Μεγάλης Αἰκατερίνης, καί μάλιστα ὁ φίλος τοῦ Ὀρλώφ Παπάζω-λης, ὁ ὁποῖος τό ἔτος 1766 ἦλθε καί στή Μάνη μέ σκοπό νά ἐξεγείρει πρώτη τήν Πελοπόννησο. Στήν περίφημη συνέλευση, πού ἔγινε στήν Καλαμάτα, ἐκλήθηκε ἀπό τούς πρώτους καί ὁ Ἅγιος Ἀνανίας. Μέ τήν εὐλογία του καταρτίσθηκε τό λεγόμενο συνυποσχετικόν τῶν Πελοποννησίων, τό ὁποῖο ἔφερε στήν αὐτοκράτειρα ὁ Παπάζωλης.

Ὁ Ἅγιος Ἀνανίας, μετά ἀπό αὐτά, συνεννοήθηκε μέ τούς καπεταναίους καί ἀρματολούς τῆς Πελοποννήσου καί τῆς Μάνης, ὡς καί μέ τούς προύχοντες καί Ἀρχιερεῖς τῶν ἐπαρχιῶν καί τῶν τριῶν νησιῶν Ὑδρας, Σπετσῶν καί Ψαρῶν, γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς πατρίδος. Μέ τήν φροντίδα δέ καί δαπάνη αὐτοῦ ἱδρύθηκαν στή Δημητσάνα καί δύο πυριτιδόμυλοι.

Ἡ κίνηση αὐτή προδόθηκε στόν Μώρα-Βαλεσῆ, στόν ὁποῖο καταγγέλθηκε ὅτι ὁ Ἅγιος συμμαχεῖ μέ τή Ρωσία γιά τήν ἀνατροπή τῆς Τουρκίας. Πολλοί ἐπρότειναν τότε στόν Ἅγιο τήν ἔνοπλη ἀντίσταση, ἀλλά αὐτός ἀντιπρότεινε νά πέσει μόνο ὁ ἴδιος θῦμα, γιά νά μή καταλάβουν οἱ Τοῦρκοι τό σχεδιαζόμενο κίνημα. Ἐκοι-νώνησε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καί ἀμέσως ἐδέχθηκε τούς στρα-τιῶτες, οἱ ὁποῖοι τόν συνέλαβαν. Ὁ Ἅγιος Ἀνανίας ἐγονάτισε καί μέ ἀπίστευτη προθυμία ἐκάλεσε τό δήμιο νά τόν πλήξει. Τό αἷμα, πού ἀναπήδησε, ἀπό τήν πληγωμένη καρδιά του ἔχρισε τήν παρα-στάδα τῆς μικρῆς πρός δυσμάς θύρας τῆς Μητροπόλεως Μιστρᾶ.

Οἱ Τοῦρκοι ἔσυραν κατόπιν τό τίμιο λείψανο τοῦ Ἱερομάρτυ-ρος στούς δρόμους καί τό ἄφησαν ἐπί τρεῖς ἡμέρες ἄταφο. Μόλις οἱ Τοῦρκοι ἔφυγαν, οἱ Χριστιανοί τό περισυνέλεξαν καί τό ἐνταφία-σαν μέ μεγαλοπρέπεια.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.