Τρίτη βράδυ κι αφού έχει προηγηθεί η εισαγωγή μου στο νοσοκομείο Καστοριάς, ήρθε εντολή άνωθεν. “Φεύγετε με τον Σεβασμιώτατο και τον π. Γεώργιο για νοσοκομείο της Θεσ/νίκης “. Η αγάπη του Δεσπότη μου, δεν εξαίρεσε την παρουσία μου για επιπλέον προσοχή της κλονισμένης ήδη υγείας μου λόγω του ζαχάρου. Δεν παίζουμε μ’ αυτά.
Αυτός ο άνθρωπος, που έστειλε ο Θεός, κάλυψε μπορώ να πω εν πλήρη επιγνώση το κενό της παρουσίας του πατέρα, μα πάνω απ’ όλα την τεράστια απώλεια της στοργικής μητέρας. Στέκεται δίπλα μου πάντα τόσο διακριτικά και προστατευτικά, παρόλο που δεν το αξίζω… Κύριος ο Θεός να του ανταποδώσει τα επί της γης αγαθά που πράττει, εν τω ουρανώ!!!!
Μέσα στο ασθενοφόρο σκεφτόμουν, γιατί επιτρέπει κάτι τέτοιο ο Θεός; Κι αμέσως θυμήθηκα τα λόγια του Αποστόλου των Εθνών ”Εάν τε ούν ζώμεν, εάν τε αποθνήσκομεν, του Κυρίου εσμέν”. Να’ ναι ευλογημένο σκέφτηκα.
Φτάσαμε και η κατάσταση κρίθηκε επείγουσα, μιας και ο πυρετός είχε αρχίσει τα ανεβοκατεβάσματα του.
Οι γιατροί και όλο το νοσηλευτικό και καθαριστικό προσωπικό, τρέξανε πάνω μας και μας παρέχουν κάθε δυνατή προσπάθεια ούτως ώστε η διαμονή μας να διακατέχεται από χαρά με την προσδοκία ότι όλα θα πάνε καλά και τις ανέσεις που θα μπορούσαν να μας κάνουν να νοιώσουμε οικείοι με τον χώρο.
Δόξα τω θεώ, όλα πηγαίνουν πάρα πολύ καλά. Είμαστε καλά και προχωράμε. Είμαστε σε καλά χέρια. Χάρη στην αγάπη όλων σας και τις προσευχές σας τις οποίες τις νοιώθουμε ζωντανά και έντονα και είναι αυτές που μας κρατούν δέσμιους της πολλής σας αγάπης.
Στο σημείο αυτό θέλω να ευχαριστήσω εκ μέσης ψυχής όλους, όσους καθημερινά κατέκλυσαν και κατακλύζουν το κινητό με αμέτρητα μηνύματα που προσπαθώ να απαντώ και να ενημερώνω για την κατάσταση της υγείας όλων μας. Ευχαριστώ και ευγνωμονώ τον πνευματικό μου πατέρα, Αρχιμανδρίτη Βασίλειο Πολίτη, τον συγκυρηναίο στην ταλαίπωρη ζωή μου, που βρίσκεται πάντα εκεί, οποιαδήποτε ώρα και στιγμή κι αν τον χρειαστώ.
Ευχαριστώ πολύ τους Αγίους Αρχιερείς με πρώτο τον ομογάλακτο και ομοτράπεζο μέχρι πρότινος, Άγιο Σιατίστης Αθανάσιο, που ο λόγος του πάντα παρήγορος και προσευχητικός μας ενισχύει, όπως και τώρα την περίοδο αυτή της δοκιμασίας.
Τους εκλεκτούς αδελφούς συμπρεσβυτέρους, τους εγγύς και τους μακράν, τους εκ Καστορίας, αλλά και τους ”παλαιούς” όμως συνάμα αληθινούς αδελφούς εκ θεσσαλονίκης. Με συγκίνησε πολύ η αγάπη και το ενδιαφέρον όλων. Τις μοναχικές αδελφότητες Καστοριάς, Σιατίστης και θεσσαλονίκης, ιδιαίτερα δε αυτή της Μονής Πανοράματος που οι προσευχές όλης της αδελφότητας στηρίζει τον αγώνα μας για επιβίωση.
Ένας άνθρωπος ή μάλλον ένας Άγγελος που στέκεται στο πλευρό όλης της μικρής αδελφότητας του Επισκοπείου μας, είναι ο θησαυρός όλης αυτής της καλής εξέλιξης της υγείας μας και της θετικής έκβασης. Το ανύστακτο καθημερινό ενδιαφέρον του για όλους μας, από τον Επίσκοπο μέχρι και τον τελευταίο αδελφό, δεν άφησε λεπτό να χαθεί και γίναν όλα στην ώρα τους και προλάβαμε καταστάσεις. Ο λόγος για τον άξιο επαίνου ιατρό καθηγητή καρδιολογίας κ. Γεώργιο Μπουγιούκα και την εξαίρετη συμβία του Αριστέα. Άνθρωπος με καρδιά μικρού και αθώου παιδιού!!!
Στα πρόσωπα των αμέτρητων ανθρώπων που σπεύδουν καθημερινά να δώσουν το δικό τους παρόν συμπαράστασης στη δοκιμασία αυτή, των πνευματικών μου παιδιών, των κατά σάρκα αδελφών μου που αδημονούν να μάθουν ότι επιτέλους θα βγούμε από δω υγιείς, θέλω να καταθέσω την εγκάρδια χαρά μου και τις ταπεινές προσευχές μου, όπως Κύριος ο Θεός να ευλογεί την ζωή και τα έργα δύο ανθρώπων που μετά τον αναπάντεχο χαμό της μητέρας μου, στάθηκαν σαν άλλοι γονείς αληθινοί.
Μου άνοιξαν κυριολεκτικά την καρδιά τους και το σπιτικό τους. Μου εμπιστεύθηκαν τα παιδιά τους και κάθε τι που επιθυμώ το έχω πριν ακόμη αιτηθεί. Αθανάσιος και Αικατερίνη τα ονόματα τους. Υπάρξεις μοναδικές και κατασταλτικές στην ζωή μου. Θα τους είμαι εσαεί ευγνώμων.
Τι να πω για τα ευλογημένα πρόσωπα των χαριτωμένων ενοριτών μου, στους Αγίους Πάντες Καστοριάς; Ο λόγος γι’ αυτούς θα αφοσιωθεί στον πρώτο της ενορίας, πατέρα και αδελφό. Τον άρχοντα της μαγαλοκαρδίας και την ελεημοσύνης του λόγου. Τον μεγάλο στο ανάστημα, μα με μικρού παιδιού ψυχή. Τον ιερέα της καρδιάς μου, που αναπαύει όλες μου τις παραξενιές και ιδιοτροπίες. Ας μου επιτραπεί να τον γνωρίζω πολύ καλύτερα από τον καθένα!!!
Πάτερ Αναστάσιε, αδελφέ μου ηγαπημένε σ’ ευχαριστώ πολύ που υπάρχεις στην ζωή μου και την ομορφαίνεις!Έγραψα όλα τα παραπάνω γιατί δεν ήξερα πως μπορώ να ευχαριστήσω όλους όσους συντρέξατε να απαλύνετε τον κόπο της ιδιαίτερης αυτής ασθένειας. Όλοι σας βάλατε ένα χεράκι, μία προσευχή, όλοι σας σκουπίσατε τον ιδρώτα του προσώπου μας όταν αγωνιούσαμε για την εξέλιξη της υγείας μας, όλοι σας σκουπίσατε τα δάκρυα της ελπίδας στον Σωτήρα Χριστό μας και σας ευγνωμονούμε!!!
Δόξα τω θεώ πάντων ένεκεν. Η παρουσία των Αγίων δεν μας άφησε, παρ’ όλη την αμαρτωλότητα μας. Είχαμε και παράδοξα εδώ μέσα. Όπως την ευωδιά των Αγίων Λειψάνων που φορεί κατάσαρκα ο Δεσπότης μας και την αντιλήφθηκαν οι νοσηλεύτριες, παρόλο που δεν μυρίζουν λόγω των πολλών προστατευτικών μασκών που φορούν!
Καθώς επίσης και η παρουσία του Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού, που εξομολογούμαι δεν τον είχα σε πολύ ευλάβεια, (ντρέπομαι που το λέω). Κι όμως Αυτός ήταν εδώ και με περίμενε, δίπλα ακριβώς στο προσκέφαλο μου, πάνω στο κομοδίνο του κρεβατιού μου.
Ο Θεός που γνωρίζει τα κρύφια των ανθρώπων, γνωρίζει και το θέλημα και τις επιθυμίες του καθενός. Ας δώσει στον καθένα μας νουν να γνωρίζουμε το Άγιο θέλημα Του. Καρδία καθαρή να δέχεται την αγάπη Του και πνεύμα ταπεινώσεως για να μπορούμε να μεταδώσουμε όλα αυτά που καθημερινά μας χαρίζει πλουσιοπάροχα.
Σας ευχαριστούμε θερμά όλους και σας ευγνωμονούμε!!! Μέσα από το δωμάτιο μιας κλινικής covid.
πάτερ Λούππος από Καστοριά
ΠΗΓΗ: svouranews.gr
