*Της Άννας Ευθυμίου
Η Εκκλησία στέκεται διαχρονικά δίπλα στους πολίτες. Στεκόταν στο
παρελθόν, στέκεται σήμερα και είμαι βέβαιη ότι θα στέκεται στο διηνεκές, δίπλα σε
κάθε άνθρωπο που έχει ανάγκη.
Στην αξιοθαύμαστη αυτή προσπάθεια συμπαράστασης έχει δίπλα της
έναν, επιτρέψτε μου να τον ονομάσω, «στρατό» αγάπης, ο οποίος δεν είναι άλλος από
τους εθελοντές και τις εθελόντριες, που στηρίζουν με κάθε τρόπο αυτό το θεάρεστο
έργο της φροντίδας προς τον ανήμπορο, της στοργής προς τον αδύναμο και μάλιστα
αφιλοκερδώς.
Είμαι περήφανη και πραγματικά θαυμάζω όλους αυτούς τους ανθρώπους,
οι οποίοι αφιερώνουν χρόνο και κόπο, για να προσφέρουν στους συνανθρώπους μας
που έχουν ανάγκη. Το κάνουν όχι μόνο με λόγια και ευχές, όπως συχνά κάνουμε όλοι
μας, αλλά με πράξεις, με έργα που μετουσιώνονται είτε σε ένα ζεστό γεύμα, είτε σε ένα
φροντισμένο ιμάτιο.
Στις ενορίες της Θεσσαλονίκης, στα Δυτικά, τα Κεντρικά και τα Ανατολικά,
τα συσσίτια, τα οποία λειτουργούν καθημερινά, αλλά και οι τράπεζες τροφίμων,
αποτελούν μία από τις πλέον σημαντικές διακονίες. Κι εκεί, στα γεύματα που
μαγειρεύονται καθημερινά, στα τραπέζια αγάπης που στρώνονται τις μέρες των
γιορτών, στη μέριμνα για τη συγκέντρωση των υλικών και την παρασκευή των γευμάτων,
ο Λόγος του Θεού μετουσιώνεται σε πράξη.
Υπό την καθοδήγηση των πνευματικών μας πατέρων, των ιερέων, οι
εθελοντές στηρίζουν με το έργο τους την κοινωνία, μια κοινωνία που τρέχοντας με
ιλιγγιώδεις ρυθμούς, συχνά «ξεχνά» τα πιο αδύναμα μέλη της. Κι όμως. Είναι τόσοι
πολλοί οι άνθρωποι που εθελοντικά κάνουν πράξη τα λόγια της Εκκλησίας περί αγάπης
στον άλλο, που συχνά συγκινούν, με το παράδειγμά τους.
Ασφαλώς, βέβαια, δεν είναι μόνον τα συσσίτια και οι τράπεζες τροφίμων,
μέσω των οποίων η Εκκλησία στέκεται στο πλευρό των πολιτών. Το φιλανθρωπικό έργο
των Μητροπόλεών μας είναι σημαντικότατο και πολυσχιδές, αφού παρέχει από ιατρικές
και φαρμακευτικές υπηρεσίες σε όσους τις χρειάζονται, από μαθήματα ενισχυτικής
διδασκαλίας σε μαθητές που οι οικογένειές τους αδυνατούν να τους στηρίξουν με
φροντιστήρια, μέχρι λύσεις διαμονής σε ειδικές κατηγορίες συμπολιτών μας, όπως είναι,
επί παραδείγματι, οι φοιτητές.
Επίσης, σε μια σειρά θεμάτων που άπτονται της καθημερινής ζωής των
πολιτών και ειδικότερα των ασθενέστερων στα πλαίσια των κοινοβουλευτικών μου
καθηκόντων με ιδιαίτερη χαρά στάθηκα κοντά τους και από το αίσθημα ευθύνης εκ της
θέσεως μου, αλλά και λόγω της δικής μου προσωπικής διάθεσης και επιθυμίας
προσφοράς, αφού έτσι μεγάλωσα. Και είναι καθήκον μας να σταθούμε αρωγοί σε όλη
αυτή την προσπάθεια που γίνεται καθημερινά και αγόγγυστα, από αυτόν τον «στρατό»
αγάπης, έναν «στρατό» που ποτέ δεν ζητά τα εύσημα, ποτέ δεν επιζητά τα
συγχαρητήρια και τους προβολείς. Είναι εκεί, απλά, για να προσφέρει και το κάνει,
χωρίς τυμπανοκρουσίες και χειροκροτήματα. Χωρίς δημοσιότητα.
Σε αυτή την προσπάθεια, δεν πρέπει να λείπει κανένας μας, από όποια
θέση κι αν βρισκόμαστε, είτε αυτή είναι θέση ευθύνης, είτε όχι. Παίρνοντας παράδειγμα
από την καθοδήγηση των πνευματικών μας πατέρων, αλλά και από αυτή την ανιδιοτελή
προσφορά των εθελοντών και των εθελοντριών που με πράξεις αποδεικνύουν ότι η
θρησκεία μας εμφορείται και διδάσκει αγάπη και προσφορά, πρέπει κι εμείς, με τον
έναν ή τον άλλο τρόπο, να σταθούμε αρωγοί.
Η σημαντικότερη, βέβαια, προσφορά της Εκκλησίας, είναι αδιαμφισβήτητα
η πνευματικότητα που προσφέρει σε όλους μας, η διδασκαλία της αγάπης προς τον
συνάνθρωπο, το διαρκές και ασίγαστο ενδιαφέρον για τους κατατρεγμένους. Η Εκκλησία
ήταν και συνεχίζει να είναι ο φωτεινός φάρος για κάθε άνθρωπο. Οι ιερείς είναι αυτοί
που κάθε φορά που δοκιμάζονται οι αντοχές της κοινωνίας βγαίνουν μπροστά για να την
υποστηρίξουν με κάθε τρόπο, για να κρατήσουν τους Έλληνες όρθιους μπροστά σε κάθε
δυσκολία. Γι’ αυτό και τους ευγνωμονούμε…
*Η Άννα Ευθυμίου είναι υποψήφια βουλευτής Ν.Δ. Α΄ Θεσσαλονίκης και δικηγόρος
