Περιγράφεται συνοπτικά η αρχιερατική του πορεία και δράση, μέσα από ένα κείμενο περιεκτικό, ουσιώδη και αντιπροσωπευτικό της διαδρομής του κ. κ. Τίτου, που έγραψε ο διάδοχός του  Μητροπολίτης Σεραπίων, διανθισμένο με διάφορες φωτογραφίες. 

Εκτιμώντας κανείς συνολικά την πορεία του Σεβασμιωτάτου Τίτου,  αυθόρμητα καταλήγει στο ασφαλές συμπέρασμα ότι ο πολυσέβαστος Αρχιερέας αποτελεί  μια μαρτυρία Ορθόδοξου ήθους, τόσο με τη στάση της προσευχής, όσο και με τη στάση της ζωής, καθώς και με τη στάση του λόγου.

Αλλά και με τη στάση της σιωπής, όταν χρειάστηκε, που τον ανατροφοδοτεί εσωτερικά και δείχνει την ικανότητά του μέσα στον κόσμο του θορύβου, να σιωπά, με αποτέλεσμα να ακούγεται ακόμη καλύτερα το βάθος του και να φαίνεται η ικανότητα της ταπείνωσής του.

Με την πνευματικότητα στη βιοτή του  του  δημιούργησε μια ωραιότητα. Και λόγω του σημείου εμβάθυνσης, που έχει φτάσει  στην ύπαρξή του, βοηθά όλους μας, να έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας για να δούμε τον Θεό, και ακέρωτα τα αυτιά μας, για να ακούμε τη θεία διδασκαλία.

Αναδείχθηκε ένας ευγενής άνθρωπος, δηλαδή ένας άνθρωπος χωρίς μνησικακία, που δεν στηρίζεται πάνω στον εαυτό του,  αλλά στο είναι του Θεού, το οποίο έχει απορροφήσει η καρδιά του, γι’ αυτό τόλμησε και τολμά ν’ αγαπά αληθινά. 

Ένας άνθρωπος διαπερασμένος  με λιτότητα και λεπτότητα, με δωρική λιτότητα, αλλά και με αυτή τη μακάρια λεπτότητα,  για την οποία μιλάνε οι ασκητές, που τον κάνει να ξεχωρίζει ακόμη και στα πιο απλά, στα πιο καθημερινά, στα πιο κοινά. 

Χρειαζόμαστε στις χαλεπές ημέρες μας τέτοιες μορφές, για να αφυπνίζουν τους υπνοβάτες, για να δείχνουν το ουράνιο τόξο του κάλλους, που συνδέει τον ουρανό με τη γη, για να παροτρύνουν στην αναγκαιότητα της μεταστροφής, η οποία μπορεί να μας αποκαλύψει  τη  διάβαση της αγιότητας…