Παίρνω διαβάζω ανιστορώ Αγίων Πολιτεία,
Βίους, μαρτύρια, θαύματα
Οσίων Ανδρών και Γυναικών, παράδοξα σημεία.
Όντως εθαυμάστωσε ο Κύριος Αδελφοί μου.
Αυτούς που τον αγάπησαν με όλη τη λατρεία δίχως τα μήπως και κρατούμενα με ανεξικακία.
Άκουε άνθρωπε του Θεού άκουε να μανθάνεις
σ´όποιο αξίωμα μικρό ή μεγάλο και αν τυγχάνεις.
Αν Βασιλεύς ,Αρχιερεύς είσαι ή ιδιώτης, με πίστη και αυταπάρνηση απάθεια απλότητα και την μακροθυμία πρέπει να απεργάζεσαι στην Ουρανοδρομία.
Εγνώρισα έναν κληρικό αληθινό ίνδαλμα κάθε φιλομαθούς σπάνιο Ιεράρχη απέριττο, ελεήμονα , ανεξίκακο, πραγματικό διαμάντι.
Κλέ’ι’σμα των ιεραρχών αξέχαστο, αλησμόνητο, Θεοκίνητο, πλούσιο στην καρδιά, στα αισθήματα και στο τριβώνιό του το καλογερικό του έλεος, αγάπη και στοργή έπιανε και σκορπούσε έλεος Χριστομίμητο δίχως υποκρισίες, Φαρισαισμούς, κομπογιαννιτισμούς φετιχισμούς, με όλες τις παρωδίες.
Αληθινός σας λέω Επίσκοπος Άγιος του Θεού μας, δεν άρεσε σε ανίδεους, από ευλάβειες άστοχες, άγοντες περιφέροντες κοινών θνητών διάνοιες στίγματα, ανομίες.
Ως λειτουργός απέριττος διάδοχος της του Χριστού απλότητος και τη των Αποστόλων λάμπων,χαίρων της Χάριτος, όλων ηλλοιωμένος.
Πατήρ Πατέρων κληρικών, των οικογενειών τους, γόνος και θρέμμα σάρκα από την σάρκα του Ποιμνίου του, οστέα απ´τα οστά του.
Για τον Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας λέγω
Χρυσόστομον τον Κακουλίδη τον Γνήσιο, τον μοναδικό Μεγάλο, με καρδιά παιδιού Ιεράρχη. Μια θρυαλλίδα Άγιο Φώς στο μνήμα του ανάβοντας κι ένα αγνό κερί στη μνήμη, του Γνήσιου Ρωμιού Αγίου Ποιμενάρχη.