Σύμφωνα με κάποιες αναφορές το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Βλαδίμηρου είναι ένα από αυτά, που είχε ιδρύσει ο ίδιος ως ηγεμόνας της Διοκλείας (περιλάμβανε το σημερινό Μαυροβούνιο και το μεγαλύτερο μέρος της Αλβανίας).

Το καθολικό της μονής καταστράφηκε από δύο διαδοχικές πυρκαγιές, από τους Ιταλούς αρχικά και τους Γερμανούς στη συνέχεια.

Στην κόγχη σώζονται αγιογραφίες. Κάτω από το πάτωμα του ναού μαρτυρείται η ύπαρξη νεκροταφείου, η οποία επιβεβαιώνεται από μια θολωτή είσοδο βορειοανατολικά του ναού.

Ο χώρος του Ιερού Βήματος, διαχωρίζεται από το υπόλοιπο τμήμα του ναού με τέμπλο χτισμένο από τούβλα.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Βλαδίμηρος στην πολυτάραχη ζωή του δεν εγκατέλειψε το Θεό, σήκωσε τα βάρη της ζωής στους σταυροφόρους ώμους του, όπως Εκείνος, και με τα θαύματά του οδηγεί πολλούς Ορθοδόξους στη μάντρα της σωτηρίας.

Και είναι ένα φωτεινό και αιώνιο παράδειγμα για όσους θέλουν όχι μόνο την επιτυχία στη ζωή, αλλά και μια αληθινά πετυχημένη ζωή.

Για τους Χριστιανούς δεν υπάρχουν περίοδοι καρποφορίας και ακαρπίας. Συνεχώς οφείλουμε να είμαστε καρποφόροι, ώστε να μη στρέψει η καρδιά, να μη νεκρωθεί ο νους,  αλλά να σχεδιάζουμε πορείες δραστικής πίστης.

Και τότε ο Κύριός μάς συναντά με πολλούς και ποικίλους τρόπους. Πότε μέσα στο φως και στο θάμβος και στη γαλήνη και τη λεπτή αύρα και πότε μέσα στη λύπη και στην απογοήτευση και στο κατρακύλισμα και στον πόνο.

Είναι πάντα δίπλα μας, έτοιμος να ανοίξει διάλογο μαζί μας. Στις κρούσεις Του ας μην αδιαφορήσουμε. Ας τον αφήσουμε να μπει στη ζωή μας.

Και τότε με την καρποφόρα και δημιουργική παρουσία μας η άγονη εποχή μας μπορεί να ανθίσει.