ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ.ΤΖΟΥΜΑ
Όταν κάποτε ο μεγάλος στρατηγός Ντε Γκόλ, κλήθηκε να χαρακτηρίσει με δύο λόγια μια δύσκολη προσωπική του περιπέτεια, είχε πεί με το γνωστό σαρκαστικό ύφος του, μια φράση που έμεινε στην ιστορία: «Les canailles ne savent pas tirer». Που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει: «αστόχησαν γιατί δεν γνώριζαν σκοποβολή».
Και δεν θα μπορούσε να δώσει καλύτερη απάντηση στους όποιους επικριτές του. Μέσα σε λίγες λέξεις τα είπε όλα..
Τηρουμένων, ασφαλώς, των αναλογιών και επικαλούμενος την γενναιότητα του μεγάλου στρατηγού και ηγέτη της Γαλλίας, ας μου επιτραπεί να πώ και γώ το ίδιο, προς όλους εκείνους, που εδώ και χρόνια– από την εποχή του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου– έχουν επιδοθεί σε έναν αισχρό πόλεμο λάσπης εναντίον μου ,με ένα και μόνο στόχο: να με εξοντώσουν ως άνθρωπο και να με εξουθενώσουν ηθικά. Ευτυχώς για μένα, δυστυχώς γιαυτούς δεν τα κατάφεραν. Είμαι εδώ όρθιος για να γράφω και να ομιλώ με θάρρος και παρρησία!
Δεν είναι εύκολο να εξοντώνεις ανθρώπους που μάχονται, ανιδιοτελώς, για τις αρχές τους. Δεν είναι εύκολο να ταπεινώνεις ανθρώπους που θέλουν να προσφέρουν!
Έχω συμβιβαστεί βέβαια πλήρως με την αλήθεια ότι ζούμε σε μια εποχή όπου μια απλή φήμη γίνεται είδηση, έστω κι αν δεν επιβεβαιωθεί ποτέ, ενώ μια πραγματική είδηση, περνά ως μονόστηλο, σχεδόν απαρατήρητη και ένας αντίλογος που αποκαθιστά την αλήθεια, συνήθως υποβαθμίζεται.. Εξαρτάται σε ποιά οπτική γωνία βρίσκεται αυτός που κρατά στα χέρια του το όπλο της ενημέρωσης – για να μην καταλήξει να γίνει φονικό– και τί σκοπιμότητες εξυπηρετεί.
Όμως, όπως το κουτσομπολιό «αποκαλύπτει» τα σκοτεινά ένστικτα του ανθρώπου, έτσι και η αλήθεια πρέπει να γίνεται γνωστή και να μην αφήνει την παραμικρή υποψία… Γιαυτό ας μου επιτραπεί αυτή η εκ βαθέων κατάθεση της ψυχής μου, στις πρώτες αναρτήσεις του νέου “Εξάψαλμου”.
Δεν θα ασχοληθώ με όλα εκείνα που έχουν γραφεί κατά καιρούς για την ασημαντότητά μου. Όσοι με γνωρίζουν από χρόνια ξέρουν πόσο μακριά απ’ την πραγματικότητα απέχουν όλα αυτά που με παρουσίαζαν χρόνια τώρα,ως μέγα μηχανορράφο, ο οποίος επί Αρχιεπισκοπείας Χριστοδούλου κινούσε παρασκηνιακά τα νήματα των εκκλησιαστικών μας πραγμάτων και σήμερα να εξακολουθεί ή να… επιδιώκει να διαδραματίσει κάποιο ρόλο, έστω και παρασκηνιακά. Όχι κύριοι δε θα σας κάνω τη χάρη να το βουλώσω! Γνωρίζω τα Εκκλησιαδτικά μας πράγματα ποσό ολίγοι και με το αρχείο που διαθέτω μπορώ να οδηγήσω πολλούς στον αφανισμό! Αλλά δεν είναι αυτή η επιδίωξή μου! Δεν ασχολούμαι με τα ιδιαίτερα κανενός! Την υποκρισία στηλιτεύω!
Ημουν και παραμένω στο στόχαστρο κάποιων εμπαθών ανθρώπων. Δέχομαι ότι μερικές φορές μπορεί να ξεπέρασα τα όρια των ανοιχτών θυρών, όμως δεν περίμενα τέτοια κακότητα από ιερωμένους,οι οποίοι έφθασαν στο σημείο να μου κάνουν επίθεση και επί προσωπικού θέματος. Και αυτό είναι το πλέον εκπτωτικό φαινόμενο για ανθρώπους που φέρουν το αρχιερατικό σχήμα.
Ως επαγγελματίας της επικοινωνίας και της ενημέρωσης, ανήκα πάντα στη σχολή εκείνων που απαιτούν από τον εαυτό τους ή να δικαιώνουν τον όποιο τίτλο φέρουν ή να σιωπούν. Το κριτήριο για μένα είναι πάντα ένα και μόνο: η απόδοση έργου, η αποτελεσματικότητα και η αλήθεια, ακόμη και αν πονά.Οχι για να διασύρω ανθρώπους αλλά για να αφυπνίζω συνειδήσεις.
Έργο δικό μου, για δεκαετίες τώρα, ήταν να υπηρετώ και να παράγω επικοινωνία. Χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες που μου παρείχαν κάθε φορά οι εργασιακές μου θέσεις, προσπαθούσα με σειρά άρθρων μου να υπερασπιστώ την Εκκλησία της Ελλάδος, από την σκόπιμη διαστρέβλωση των εκκλησιαστικών μας πραγμάτων στην οποία επιδίδετο κάποια στιγμή μεγάλη μερίδα του τύπου. Δεν ήταν στις προθέσεις μου να καταλάβω τίτλους μέσα στην Εκκλησία χωρίς αντικείμενο, ούτε να σιτίζομαι από την Εκκλησία, και βεβαίως ούτε να παριστάνω τον…. «Μέττερνιχ» των εκκλησιαστικών μας πραγμάτων.Ακόμη και όταν περιήλθα σε πραγματική ανάγκη περί τα τέλη της Αρχιεπισκοπικής περιόδου του Χριστοδούλου, δεν κατέλαβα ούτε τότε κάποια θέση, διότι το ισχυρό περιβάλλον του δεν με ήθελε στα πόδια του,για να μην ανακαλύπτω τις διάφορες λοβιτούρες που ελάμβαναν χώρα! Αλλά και ένα μήνα προ του θανάτου του , όταν μου ανέθεσε παρουσία όλων, συγκεκριμένα καθήκοντα καθώς διαπίστωσε οτι οι υπηρεσίες της Εκκλησίας είχαν ήδη αρχίσει να λοξοκοιτάζουν και να μην τον υπακούουν το αρνήθηκα, προστατεύοντας και τον εαυτό μου αλλά και τον Αρχιεπίσκοπο. Δεν ξέρω αν έκανα καλά! Ξέρω όμως οτι αυτό μου υπαγόρευσε τότε η συνείδησή μου.
Γνωρίζω όλους τους Μητροπολίτες μας, άλλους περισσότερο και άλλους λιγότερο. Και εκείνοι γνωρίζουν πολύ καλά πως η ζωή μου κυλά πάντοτε κοντά στην Εκκλησία, προσφέροντας ό,τι μπορώ. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι «δέσμιος» και δεν έχω το θάρρος της γνώμης μου. Αντιθέτως μπορώ να διαφωνώ και να καταθέτω την διαφωνία μου και μάλιστα δημοσίως – όταν κρίνω ότι κάτι τέτοιο είναι σύμφωνο με τις αρχές και τις πεποιθήσεις μου, οι οποίες είναι πάνω από πρόσωπα. Το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό, και οι ολίγοι των Ιεραρχών που σήμερα «καταπλήσσονται» μαζί μου διότι τολμώ να έχω άποψη.
Τους υπενθυμίζω οτι δεν είμαι ένας άνθρωπος που τον ανακάλυψαν στις …”μικρές αγγελίες”. Είμαι αυτός που επί δεκαετίες άκουε πάντα με προσοχή, πολλούς από τους σήμερον εκπλησσομένους, να του ζητούν ή να τον ξεσκονίζουν για να πεί μία καλή κουβέντα στον Πρώτο για να προαχθούν και προσπαθούσα κάθε φορά φιλοτίμως να εξυπηρετήσω.
Κι όμως έφτασαν στο σημείο να συμμαχήσουν εναντίον μου ετερόκλητες μεταξύ τους δυνάμεις! Από τη μια παραδοσιακοί εχθροί– όσοι απέμειναν– του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου (από την εποχή που ήταν Μητροπολίτης Δημητριάδος) και οι οποίοι πάντοτε με έβλεπαν με μισό μάτι και από την άλλη η πνευματική του οικογένεια,Αρχιερείς που εξελέγησαν επί των ημερών του.
Υπό άλλας συνθήκας, θα έπρεπε να είχα μεγάλη πίκρα μέσα μου για όλα αυτά. Τώρα, όμως, γνωρίζω πλέον ότι βρίσκομαι στο σωστό δρόμο. Όταν συμμαχούν εναντίον σου άνθρωποι εκ διαμέτρου αντίθετοι, για τον ίδιο, όμως, λόγο δεν μπορεί παρά να αισθάνεσαι δικαιωμένος γιαυτή την αποτελεσματικότητα.
Παρ’ όλα αυτά θα συνεχίσω να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου έναντι εκείνων που όχι αρχές, αλλά την αρχομανία των υπηρετούν.
Μεγάλωσα με πυξίδα την πίστη μου και μεγαλώνοντας αισθανόμουν πάντα την ανάγκη να την υπερασπίζομαι από όποιο μετερίζι, ένιωθα, ότι μου όριζε ο Θεός.
Δεν έχει σημασία αν το «πόστο» είναι αθέατο ή θεατό. Σημασία έχει να είναι ορατό το αποτέλεσμα. Σημασία έχει να αποκαλύπτεται πάντα η αλήθεια. Με όποιο τίμημα. Σημασία έχει ο κάθε ένας από μας, απαλλαγμένος από μικρότητες, υστεροβουλίες, κακίες και συμφέροντα, να έχει πλήρη συναίσθηση της ευθύνης του ως Έλληνας, ως πολίτης και πάνω απ’ όλα ως ορθόδοξος χριστιανός. Και μάλιστα σήμερα περισσότερο από ποτέ!
Αδιαφορώντας λοιπόν για το …όποιο τίμημα, θα συνεχίζω να υπηρετώ αυτό που με καθορίζει ως άνθρωπο– Χριστό και Ελλάδα– και όσους και όσα εγώ θεωρώ ιερά και όσια, ελπίζοντας ότι συμβάλλω με τον τρόπο μου, λιγότερο ή περισσότερο,στο θαυμαστό έργο της Εκκλησίας.
Κι ελπίζοντας ακόμη ότι όσοι έχουν στα χέρια τους τη δύναμη του λόγου και της γραφής μέσα από τον Τύπο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που καθορίζουν πλέον την ενημέρωση, θα προσπαθούν πάντα να χρησιμοποιούν τα όπλα τους για χάριν του «αγώνα του καλού» και μόνον…! Εμείς από τη θέση αυτή δεσμευόμαστε οτι εδώ στον ” Εξάψαλμο” γιαυτό τον “καλό αγώνα” θα αναλώσουμε όλες μας τις δυνάμεις! Καλή αρχή!
