Στη συνέχεια εψάλη Αρχιερατικός Εσπερινός, όπου χοροστάτησε ο  Μητροπολίτης Ιερισσού κ. Θεόκλητος, πλαισιούμενος από τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων  Μάξιμο, καθώς και ιερείς της Μητρόπολης. 

Ανήμερα της εορτής, Τετάρτη 17 Ιανουαρίου, τελέστηκε θεία λειτουργία στο ναό του νεομάρτυρα,  ιερουργούντων με κατάνυξη των μητροπολιτών Ιερισσού Θεοκλήτου και Ιωαννίνων Μαξίμου.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας λιτανεύτηκαν τα λείψανα  του νεομάρτυρα.

Η πομπή, που σχηματίστηκε, με την συμμετοχή πλήθους πιστών, διέσχισε κεντρικούς δρόμους των Ιωαννίνων και κατέληξε στον μητροπολιτικό ναό του αγίου Αθανασίου. 

Συμμετείχαν, μεταξύ άλλων,  η υφυπουργός Οικογένειας και Κοινωνικής Συνοχής Μαρία-Αλεξάνδρα Κεφάλα, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ιωάννης Τσίμαρης, ο περιφερειάρχης Ηπείρου Αλέξανδρος Καχριμάνης, ο δήμαρχος Ιωαννιτών Θωμάς Μπέγκας, οι τοπικές στρατιωτικές και αστυνομικές αρχές κ. ά. 

ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΛΟΝΙΣΑΝ ΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ

Είναι γνωστό το μαρτύριο με κρεμάλα ενός απλού, αλλά φλογερού πιστού, που καταγόταν από χωριό των Γρεβενών και ζούσε στα Γιάννινα, ιπποκόμου στο επάγγελμα, του νεομάρτυρα Γεωργίου, ο οποίος αρνήθηκε να αποδεχθεί την κατάρα της εποχής εκείνης, τον εξισλαμισμό.

Το σημαντικό είναι ότι άγιος Γεώργιος των Ιωαννίνων, στην πλέον σκληρή ώρα της επιγείου ζωής του, βρήκε τη δύναμη να θυσιαστεί για το Χριστό, επιτελώντας το χριστιανικό του καθήκον, που απαιτεί τόλμη και γενναιότητα.

Δεν σκέφτηκε ότι πριν λίγες ημέρες είχε βαφτίσει το γιό του, αλλά, χωρίς δειλία, έβαλε σε κίνδυνο τη ζωή του και θυσιάστηκε τελικά και από ένας άγνωστος και άσημος του κόσμου, έγινε λαμπροφόρος αγωνιστής του Χριστού, διαλαλώντας, εν μέσω σκλαβιάς, το μήνυμα της χαροποιού Ανάστασής Του.

Ο νεομάρτυρας Γεώργιος ο εν Ιωαννίνοις,  για την πίστη του πρόθυμος υπέστη τη θυσία. Δεν κλόνισαν τα βασανιστήρια την ασάλευτη αγάπη του στο Θεό. Δεν δείλιασε μπροστά στους δημίους του. Δεν τον τρόμαξε η κρεμάλα.

Δεν λογάριασε την αγχόνη, δείχνοντας πως πουθενά αλλού ο θάνατος δεν έχει τόση θέση και σημασία, όσο όταν προσφέρεται για τα ιδανικά, που μας εκφράζουν.

Το πιστεύω του σήμαινε πως παραδεχόταν την χριστιανική αλήθεια ως ζωντανή πραγματικότητα. Και ήταν ισοδύναμο με το ό,τι ζούσε και το οποίο εμπνεόταν από τα ιδανικά της Ορθοδοξίας.

Περιστατικό από τη ζωή του αγίου Γεωργίου δείχνει ότι ήταν ένας απλός και καθημερινός άνθρωπος, που, όμως, μέσα του, είχε αναγγενηθεί και παρέμενε αμετακίνητος και ασάλευτος από τις αρχές του, μη φοβούμενος να βάλει σε κίνδυνο και τη ζωή του ακόμη και να πεθάνει για το Χριστό.

Ένα περίπου μήνα μετά το γάμο του με την Ελένη (κατ’ άλλους τελέσθηκε τον Αύγουστο του 1836, κατ’ άλλους τον Οκτώβριο του 1836 και κατ’ άλλους τον Ιανουάριο του 1837) έφυγε από τα Γιάννινα και επέστρεψε τον Ιούνιο του 1837.

Κατόπιν, ο άγιος προσκολλήθηκε, ως ιπποκόμος, αυτό ήταν το επάγγελμά του, στο μουσελίμη των Φιλιατών Θεσπρωτίας, απ’ όπου επέστρεψε κατά τα τέλη Δεκεμβρίου, ημέρα Τετάρτη.

Ξημερώνοντας, η Ελένη γέννησε αγόρι. «Εχάρη ο ευλογημένος ότι ηξιώθη να γίνη πατήρ» και ζήτησε από τον κύριό του την άδεια να παραμείνει στα Ιωάννινα για μερικές ημέρες, ώστε να παραστεί και στη βάφτιση του γιού του, παρότι γνώριζε ότι οι Τούρκοι κινούνταν απειλητικά εναντίον του.

Η βάφτιση του νεογέννητου έγινε στις 7 Ιανουαρίου 1838, ανήμερα του αγίου Ιωάννου. Ο νεοφώτιστος έλαβε το όνομα Ιωάννης.

Τη Δευτέρα, 10 Ιανουαρίου 1838, ο μουσελίμης των Φιλιατών ανεχώρησε από τα Ιωάννινα, για να επιστρέψει στην έδρα του. Ο Άγιος Γεώργιος προτίμησε αυτή τη φορά να μην ακολουθήσει τον κύριό του, αλλά να παραμείνει στα Ιωάννινα, κοντά στην οικογένειά του.

Και ακολούθησε το μάρτυριό του…

Οι πιστοί νιώθουν πως ο νεομάρτυρας Γεώργιος με το βίο του, τους προτρέπει στις ημέρες μας να γίνουν με υψηλά το μέτωπο αγωνιστές των ιδεωδών της Εκκλησίας.

Η επέτειος της εορτής του είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία οι αδιάφοροι να αφυπνιστούμε, οι χλιαροί να ζεσταθούμε, οι αποξενωμένοι και παραπλανημένοι να βρούμε το δρόμο μας, πλησιάζοντας το Χριστό και ανανεώνοντας την υπόσχεσή μας ό,τι θέλουμε να ζήσουμε κοντά Του με κοχλάζουσα πίστη.

Να σημειωθεί πως ο περικαλλής ναός του αγίου Γεωργίου στα Γιάννινα θεμελιώθηκε στις 7 Αυγούστου 1960 από τον τότε Μητροπολίτη Ιωαννίνων κυρὸ Σεραφείμ σε οικόπεδο, που παραχώρησε ο δήμος Ιωαννιτών, με δαπάνη του δωρητή Χρήστου Πάτση. Εγκαινιάστηκε στις 25 Οκτωβρίου 1970 απὸ τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Νικόλαο ΣΤ΄.

Εξάλλου να σημειωθεί ότι στις 26 Οκτωβρίου 1971 έγινε η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του αγίου Γεωργίου, με φροντίδα του τότε αρχιμανδρίτη και μετέπειτα Μητροπολίτη Ιωαννίνων αοίδιμου Θεόκλητου.

Για τους πιστούς των Ιωαννίνων ο νεομάρτυρας Γεώργιος λειτουργεί ως ανυψωτικός μοχλός, ως μαγνήτης του θείου ελέους, της ψυχικής ανάτασης, που προσφέρει τη δικαίωση.

Η γνήσια χριστιανική ζωή του επέφερε κάθαρση της ψυχής του και καρποφορία. Αυτή την καρποφορία, που είναι ένα ζωντανό κήρυγμα και μια διαχρονική αλήθεια, έχει ανάγκη σήμερα η εποχή μας.

ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Αμέσως μετά το μαρτύριο του Γεωργίου, απαγχονισμός στη θέση «Κουρμανιό», στην είσοδο του Κάστρου, και την ταφή του παραπλεύρως του μητροπολιτικού ναού του αγίου Αθανασίου, άρχισαν να γίνονται θαύματα από το νεομάρτυρα, που έτσι διατρανώθηκε η αγιότητά του και ακολούθησε μέσα σε δέκα εννέα περίπου μήνες η αγιοποίησή του.

Όπως έχει διασωθεί, μια Τουρκάλα, κατά το διάστημα των τριών ημερών, που παρέμενε κρεμασμένος σε κοινή θέα, προς υπενθύμιση των Χριστιανών του τι τους περιμένει αν δεν ασπαστούν το Ισλάμ, άρπαξε τη μία κάλτσα από το πόδι του (γι΄ αυτό στις εικόνες της αγχόνης, η πρώτη φιλοτεχνήθηκε 13 ημέρες μετά το θάνατό του, εμφανίζεται με μια κάλτσα στα πόδια). Πήγε σε μια άλλη Τουρκάλα, που ήταν βαριά άρρωστη, την ακούμπησε με αυτή, και έγινε καλά.Ίσως στη λογική κάποιων να φαίνονται παράξενα αυτά, αλλά τα θαυμαστά της πίστης, ούτε ερμηνεύονται, ούτε εξηγούνται με το ανθρώπινο μυαλό.

Σύγχρονα Θαύματα Αγίου Γεωργίου εξ Ιωαννίνων

Σύμφωνα με σύγχρονες μαρτυρίες, που έχουν καταγραφεί από διάφορα άτομα, αναφέρονται θαύματα του αγίου Γεωργίου του νεομάρτυρα στην εποχή μας.

Σε κελί του Αγίου Όρους, ενώ ένα τεχνικό έργο φαινόταν ακατόρθωτο να ολοκληρωθεί, λόγω έλλειψης υλικών, την ώρα της προσευχής των μοναχών, άνοιξε με βοή το καπάκι της ασημένιας λειψανοθήκης του, που τη φύλαγαν στην Εκκλησία. Αφού με αυτή λιτάνευσαν το έργο, τα υλικά, που υπήρχαν, φάνηκαν αρκετά για την υλοποίησή του.

Παιδί, που αργότερα έγινε ιερέας και το οποίο είχε χάσει το φως του, το ανέκτησε κοιμώμενο μέσα σε παρεκκλήσι του νεομάρτυρα Γεωργίου των Ιωαννίνων.

Συγκλονιστική είναι η περιγραφή γυναίκας, η οποία έπασχε από βαριά μορφή καρκίνου, που την ταλαιπωρούσε και τελικά έγινε καλά. Μεταξύ άλλων αναφέρει: Με το που γυρίσαμε από το γιατρό εκείνο το απόγευμα πήγαμε με τον άνδρα μου, όπως ήμασταν, στον τάφο του Αϊ Γιώργη στο παρεκκλήσι του Μητροπολιτικού Ναού των Ιωαννίνων! Εκεί προσευχηθήκαμε κι οι δυο μας τόσο έντονα που λίγες φορές το κάναμε στη ζωή μας… Κλαίγαμε, κλαίγαμε φανερά χωρίς να μας νοιάζει αν θα μας δούνε… κλαίγαμε και παρακαλάγαμε τον Θεό και τον Άγιο Γεώργιο να κάνουν κάτι… Σε μια στιγμή που είχα μείνει μόνη μου στο παρεκκλήσι και ο άντρας μου (Ανδρέας) είχε βγει έξω, έπεσα πάνω στον τάφο του αη Γιώργη μου και του «φώναζα» για βοήθεια. 

Εκείνη, λοιπόν, την ώρα που έδειχνε ότι δεν υπάρχει καμία απάντηση, άκουσα πολύ καθαρά ένα κρότο από το σημείο που είναι το εξομολογητήριο, σαν κάποιος να έριξε κάτι κάτω. Βέβαια, δεν ήταν κανένας σε εκείνο το σημείο αλλά και γενικά στο παρεκκλήσι εκείνη την ώρα. Μάλιστα πήγα να δω και δεν υπήρχε τίποτα και κανείς…! Πίστεψα, λοιπόν, ότι ο Άγιος με πληροφόρησε με αυτόν τον τρόπο ότι όλα θα πάνε καλά.

Ο βίος και τα θαύματα του αγίου Γεωργίου μας προτρέπουν να γίνουμε οι τηρητές και οι εκτελεστές του οποιουδήποτε ιερού καθήκοντος επιβάλλει η αγάπη μας προς το Χριστό. Του καθήκοντος, δηλαδή, της έμπρακτης χριστιανικής ζωής.

Είμαστε Χριστιανοί; Ναι, απαντούμε.Είμαστε πιστοί; Ναι, απαντούμε.Είμαστε, όμως, πραγματικά; Μήπως παραμελούμε τις υποχρεώσεις μας ως πιστοί; Μήπως είμαστε σκληροί και άδικοι προς τους άλλους, επειδή δεν σκεφτόμαστε ότι στα πρόσωπα των συνανθρώπων μας είναι ο ίδιος ο Χριστός;

Ο νεομάρτυρας Γεώργιος μας φωνάζει από τα βάθη των χρόνων: Χριστιανοί, μην αδρανείτε. Όπως και εκείνος δεν αδράνησε.Και μας λέει και κάτι ακόμη. Να πάρουμε την απόφαση να διορθώσουμε τις παραλείψεις μας.Ίσως πρέπει να κοπιάσουμε ολίγο και να πονέσουμε.

Χρειάζεται, όμως, ο ηρωισμός και η απόφαση.Πολλοί ισχυρίζονται ότι στη σημερινή κοινωνία με το Σταυρό στο χέρι δεν κατορθώνει κανείς τίποτα. Αυτό είναι ψέμα.Αλλά και αν πρόκειται κανείς να ανέβει μπροστά στα μάτια των ανθρώπων, κάνοντας πράγματα, με τα οποία δεν συμφωνεί η διδασκαλία του Χριστού, ας μην ανέβει ποτέ.Έτσι σκέφτεται ο Χριστιανός με το ηρωικό πνεύμα…