Στα ελληνοαλβανικά σύνορα εόρτασε ο ναός-σύμβολο ειρήνης της Ανάληψης του Κυρίου (ΦΩΤΟ)

Του π. Ηλία Μάκου

Χριστιανός χωρίς πίστη, χωρίς συνειδητή, χωρίς σταθερή και ακλόνητη, θερμή και ζωντανή πίστη, και χωρίς γνώση και επίγνωση της πίστης αυτής, δεν μπορεί να νοηθεί, δεν μπορεί να σταθεί, να ζήσει, να δράσει, να καρποφορήσει.

Το πράγμα είναι αυτονόητο και συζήτηση δεν παίρνει. Η πίστη έχει επίκεντρο τα γεγονότα της ζωής του Χριστού, όπως αυτός της Ανάληψής Του.

Έτσι την Πέμπτη 13 Ιουνίου 2024 εόρτασε και ο ναός της Ανάληψης στα ελληνοαλβανικά σύνορα της Κακαβιάς (επί αλβανικού εδάφους), όπου ιερούργησε ο Μητροπολίτης Αργυροκάστρου Δημήτριος, πλαισιούμενος από τον ηγούμενο της Μονής Μολυβδοσκεπάστου Αρσένιο Μάιπα, καθώς και τον ιερομόναχο της ίδιας Μονής Ισαάκ Νάκο, όπως και από ιερείς της Μητροποόλεως Αργυροκάστρου.

Ο ναός αυτός, πάνω ακριβώς στη μεθόριο, συμβολίζει την ειρήνη και τη συνύπαρξη, κάτι, που είναι από τις μεγάλες προτεραιότητες του κ. Αναστασίου, για τις οποίες αγωνίζεται και προσεύχεται καθημερινά. Αγώνας και προσευχή είναι η αλάνθαστη συνταγή της πνευματικής παρουσίας και συμπεριφοράς και δράσης του Μακαριωτάτου.

Τα εγκαίνια μεγαλοπρεπή, είγιναν τον Ιούνιο του 2022, πριν δύο χρόνια, με δωρεά των αείμνηστων κτητόρων του ναού, Θεοδώρου και Αγγελικής Πανταζή, που ήταν απόδημοι στην Αμερική και είχαν ως ρίζα και αφετηρία τους την πίστη και ως αρχή την ωραιότητα της ψυχής τους.

Εξάλλου ο Μητροπολίτης Κορυτσάς Ιωάννης ιερούργησε στον εξωτερικό χώρο, όπου παρά τη ζέστη, υπήρχε μεγάλη κατανυκτικότητα, του ιστορικού ιερού ναού της Αναλήψεως στο χωριό Εμποριά, ο οποίος από το 1974 αποτελεί μνημείο πολιτισμού και ανακατασκευάζεται.

Λίγο έξω (2χλμ.) μακριά από την Κορυτσά, στα νοτιοανατολικά της Αλβανίας, έχει κτιστεί το 14 αιώνα, όταν η περιοχή αυτή ανήκε στον Πριγκιπάτο των Μουζακέων. Αποτελείται από τον κυρίως ναός, που είναι σχεδιασμένος κατά τον τύπο του εγγεγραμμένου σταυροειδούς χωρίς στήριξη και από το νάρθηκα. Η αγιογράφηση του ναού έχει γίνει το 1389 και εν μέρει καταστράφηκε από τουρκικές λεηλασίες.

Ακόμη με λιτανεία της εικόνας εορτάστηκε η Ανάληψη του Κυρίου στο χωριό Γκινάριτ της Αλβανίας, όπου εόρτασε ο ομώνυμος ναός και ιερούργησε ο Μητροπολίτης Ελμπασάν Αντώνιος. Περιμετρικά του ναού, στον προαύλιο χώρο, λιτανεύτηκε ανήμερα της εορτής της Αναλήψεως του Κυρίου η εικόνα της Αναλήψεως, ενώ μετά τη θεία λειτουργία ακολούθησε κέρασμα στο πνευματικό κέντρο του ναού.

Στο ναό του Ευαγγελισμού στα Τίρανα προεξήρχε ο Μητροπολίτης Αμαντίας Ναθαναήλ.

Ο χωρισμός του Ιησού από τη γη, έγινε κατά τρόπο, που εκδηλώνει τα τρυφερά αισθήματα του Θεανθρώπου προς τους ανθρώπους. Δεν ανεχώρησε, δεν υψώθηκε οργισμένος για τη σκληροκαρδία μας. Δεν έφυγε, δεν ανελήφθη απογοητευμένος για την αδιαφορία μας.

Ο ίδιος, τι μεγαλειώδες, με το στόμα του μας διαβεβαίωσε ότι είναι μαζί μας. Και το επιβεβαίωσε ευλογώντας, τη στιγμή της Αναλήψεώς Του, τους μαθητές του, την Εκκλησία και κατά συνέπεια όλους τους πιστούς, αλλά και ολόκληρη τη γη.

Αυτό το γεγονός μας δίνει θάρρος και ελπίδα. Δεν είναι μακριά από εμάς ο Χριστός. Δίπλα μας είναι και μας παρακολουθεί, μας βλέπει και μας ακούει.

Εκεί, που μας λιώνει ο πόνος, εκεί, που θολώνουν τα μάτια, εκεί, που μας ξεσκίζουν την καρδιά μας οι θλίψεις, τι παράδοξο και τι θαυμαστό, αισθανόμαστε τη στοργή του Ιησού, την απέραντη στοργή Του, να μας περιβάλλει, και το χέρι Του να μας ευλογεί. Ο Χριστός δεν μας λησμονά.

Η εορτή της Ανάλυψης πέρα από το γεγονός ότι μας θυμίζει πως σκοπός της ζωής μας δεν μπορεί να είναι άλλος από την τελείωσή μας και ομοίωσή μας προς τον Θεό, τον Πατέρα, μας δείχνει και το δρόμο προς αυτή την κατεύθυνση, που είναι η αδελφοσύνη και η αλληλοκατανόηση.

Όλα αυτά, βεβαίως, προϋποθέτουν να ζούμε σαν άνθρωποι του Θεού, σαν πολίτες του ουρανού, με δικαιοσύνη, με τιμιότητα, με αγαπητισμό.

Αυτό οφείλουμε να επιδιώκουμε, σε αυτό να είναι στραμμένη όλη η προσοχή μας και εδώ να εξαντλείται όλη η δραστηριότητα της ζωής μας. Να ζούμε και να εργαζόμαστε κατά Θεόν. Έτσι έρχονται και όλα τα υπόλοιπα, που μας είναι απαραίτητα στη γήινη πορεία μας. Όταν στρεφόμαστε προς τα πρώτα, έρχονται και τα δεύτερα. Αμφιβάλλουμε; Ας δοκιμάσουμε και θα το δούμε.

Όταν δεν είναι κανείς τυφλωμένος από πάθη και κακίες κρίνει ορθά. Αλλά όταν είναι κανείς τυφλωμένος, τότε και με του ουρανού τη γλώσσα να του μιλάς και θαύματα μπροστά του να κάνεις, αυτός θα μένει στην άρνηση..

Και αυτή να είναι η ικεσία μας: Κύριε, απομάκρυνε από μας κάθε καταδίκη και δώσε μας το Πνεύμα Σου το αγαθό, για να μας οδηγεί στην Αλήθεια.