Του π. Ηλία Μάκου
Ήταν 19 Νοεμβρίου του 1972 όταν χειροτονήθηκε Επίσκοπος από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο τον Α΄ και αποδόθηκε, παράλληλα με την ιδιότητα του διακεκριμένου ακαδημαϊκού δασκάλου, με όλη του την καρδιά του σε μια ακάματη ιεραποστολική πορεία, που άρχισε από την Ελλάδα, συνεχίστηκε στην Αφρική κι εδώ και 31 χρόνια συνεχίζεται στην Αλβανία.
Στον καθεδρικό ναό “Ανάσταση” των Τιράνων, δικό του δημιούργημα, τελέστηκε πολυαρχιερατική θεία λειτουργία.
Προεξήρχε ο Μακαριώτατος και συλλειτούργησαν οι Μητροπολίτες Κορυτσάς Ιωάννης, Αργυροκάστρου Δημήτριος, Απολλωνίας και Φίερι Νικόλαος, Ελμπασάν Αντώνιος, καθώς και ο Επίσκοπος Βίλιδος Άστυ.
Με τη φράση “να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για τις τόσες προσευχές και ευχές σας, που αποτελούν στήριξη σ’ αυτό τον δύσκολο δρόμο”, διατύπωσε ο ίδιος σεμνά και απέρριπτα τις ευχαριστίες του.
Και ανέφερε δύο χωρία από τους ψαλμούς: “Παρὰ Κυρίου τὰ διαβήματα ἀνθρώπου κατευθύνεται” και ” διὰ τοὺς λόγους τῶν χειλέων σου ἐγὼ ἐφύλαξα ὁδοὺς σκληράς. Κατάρτισαι τὰ διαβήματά μου ἐν ταῖς τρίβοις σου, ἵνα μὴ σαλευθῶσι τὰ διαβήματά μου”.
Αντί κηρύγματος διαβάστηκαν η προσφώνηση, πριν πέντε δεκαετίες, του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου κυρού Ιερωνύμου (τον οποίο ο κ. Αναστάσιος τον χαρακτήρισε έναν από τους φωτισμένους ιεράρχες) την ημέρα, που τον χειροτόνησε, αλλά και η δική του αντιφώνηση.
Ακολούθησε στο Πνευματικό Κέντρο του ναού εκδήλωση με προβολή του βίντεο “Πάσχα στην Κένυα” και μουσικό πρόγραμμα από την Ορθόδοξη Νεολαία Αλβανίας.
Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΕ ΕΠΙΣΚΟΠΟ
Λίγους μήνες μετά την εκλογή του, τον Απρίλιο του 1972, ως εκτάκτου καθηγητή στην έδρα Ιστορία των Θρησκευμάτων της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, εκλέχτηκε στις 11 Νοεμβρίου 1972 και χειροτονήθηκε στις 19 Νοεμβρίου του ίδιου έτους Επίσκοπος Ανδρούσης.
Η εκλογή του, που έγινε όχι από την Αριστίνδην Σύνοδο του 1967, αλλά από την Ιερά Σύνοδο του 1969, προκάλεσε ευφορία στους κόλπους της Εκκλησίας, γιατί ήταν ένας πολλά υποσχόμενος Επίσκοπος, κάτι, που επιβεβαιώθηκε, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, τα επόμενα χρόνια.
Η χειροτονία του έγινε στη Μητρόπολη Αθηνών μπροστά σε πλήθος κόσμου, που είχαν κατακλύσει το ναό, προεξάρχοντος του Ιερωνύμου και συλλειτουργούντων εννέα αρχιερέων, καθώς και 40 άλλων συμπροσευχομένων.
Να σημειωθεί ότι δεν χρειάστηκε η αναγνώριση του κράτους για την εκλογή του, γιατί προοριζόταν για την ειδική θέση του Διευθυντή της Αποστολική Διακονίας, την οποία ανέδειξε πολύπλευρα.
ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΕΡΩΤΑ
Στην ψυχή του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου άναψε από τα παιδικά του χρόνια, αυτό δεν ήταν καθόλου συμπτωματικό, και δεν έσβησε ούτε για μια στιγμή, η φωτιά του θείου έρωτα.
Έτσι πάνω στο δικό του πνευματικό κάλλος, το οποίο δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται σε πύρινες ζώνες, βλέπει κανείς θεία αποτυπώματα.
Ακτινοβολεί στον ήλιο η μορφή και το έργο του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου και εκπέμπει λαμπηδόνες. Και αυτή η ωραιότητα του προσώπου και της δράσης του, εκδηλώνεται με την αγάπη και προάγει την αγάπη.
Μέσα σε μια τεχνοκρατούμενη εποχή, που, αν δεν προσέξουμε, υπάρχει κίνδυνος να ισοπεδωθεί κάθε υψηλή αναζήτηση της ανθρώπινης καρδιάς. Μέσα σ’ έναν κόσμο σκληρό, που το ξεροβόρι πάει να σβήσει κάθε ανώτερο αίσθημα. Μέσα σε μια αισθησιακή κοινωνία, από το μακροχρόνιο αγώνα του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας έρχεται ένα βαρυσήμαντο μήνυμα.
Μας καλεί, όπως ο ίδιος το πράττει, να αποκολλήσουμε την καρδιά μας από τη ματαιότητα του κόσμου αυτού. Και να αγαπήσουμε, να αγαπήσουμε με πάθος το Θεό και τους ανθρώπους. Να πυρπολήσουν τα σπλάχνα μας από θείο έρωτα.
Και τότε θα γίνει αυτό, που οραματίζεται και επιθυμεί και διεκδικεί ο Αρχιεπίσκοπος της ανάστασης. Ένας καινούργιος κόσμος θα ανατείλει μέσα μας και μια πνοή ανακαινιστική θα αναζωογονήσει τη μαραμένη εποχή μας και τον μαραζωμένο Χριστιανισμό μας. Τότε ο ζυγός του Κυρίου Χριστός και το φορτίο του ελαφρύ.
