🔺Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Στις 21 Οκτωβρίου, η Εκκλησία μας εορτάζει την Ανακομιδή των Λειψάνων του Οσίου Χριστοδούλου του εν Πάτμω!
Ήταν η ημέρα που εόρταζε ο μεγάλος Αρχιεπίσκοπος της αγάπης, ο Πρωθιεράρχης των μεγάλων και απροσκύνητων λόγων, αλλά και των μεγαλεπήβολων σχεδίων και έργων, ο Χριστόδουλος της καρδιάς μας!
Μέσα σε 10 σχεδόν χρόνια της ποιμαντορίας του στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών άφησε πίσω του σπουδαίο έργο για να το συνεχίσουν οι επόμενοι.
Ο Χριστόδουλος πέρασε από τη ζωή της πατρίδας μας και τη σημάδεψε ώστε μέχρι σήμερα, 17 χρόνια σχεδόν, από τον θάνατό του, να μας λείπει και να τον αναζητούμε καθημερινά στη ζωή μας! Ποτέ δεν κλάψαμε τόσο έναν Ποιμενάρχη, όσο τον Χριστόδουλο. Τον λαοφιλή, δυναμικό,χαρισματικό,
Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ήταν ένας και μοναδικός ρηξικέλευθος ιεράρχης και συνάμα πιστός στις παραδόσεις της Ρωμιοσύνης.
Ένας τολμηρός αγωνιστής που υπερασπίστηκε με πάθος και θάρρος τις αξίες και τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη. Ήξερε να θυσιάζει την ηρεμία Του και την ησυχία Του, για χάρη του καθήκοντος και των αρχών του.
Μπορεί να διαφωνούσες μαζί Του για ένα θέμα , αλλά στο τέλος καταλάβαινες ότι οι προθέσεις Του ήταν αγνές και δίκαιες!
Και συνταυτιζόσουν και γινόσουν ένα μαζί Του. Αυτός ήταν ο Χριστόδουλος! Ήξερε να εμπνέει και να καθοδηγεί!
Μπορεί να πέρασαν 17 σχεδόν χρόνια από τότε που έφυγε από κοντά μας αλλά κανείς δεν μπορεί να τον ξεχάσει.Μας λείπει και τον αποζητούμε γιατί ήξερε να μας κάνει να νιώθουμε ασφαλείς κάτω από την φιλόστοργη πατρική αγκαλιά Του.Τις ημέρες αυτές όταν ζούσε, τις εορτάζαμε όπως τους άξιζε
Τα χρόνια που ήταν Μητροπολίτης Δημητριάδος
αφ´εσπέρας εορτάζαμε στην Ευαγγελίστρια στη Νέα Ιωνία και ανήμερα της εορτής στην Ανάληψη Βόλου.
Και από τον Οκτώβριο του 1998 και μετά στην Αρχιεπισκοπή, στην Μητρόπολη Αθηνών.
Έζησε η Αθήνα μοναδικές στιγμές που δεν τις είχε ζήσει ποτέ στο παρελθόν και με κανέναν Αρχιεπίσκοπο.
Ατέλειωτες ουρές επί της Αγίας Φιλοθέης,έως αργά το βράδυ για να ευχηθούν όλοι, μικροί και μεγάλοι, στον λαοπρόβλητο Χριστόδουλο.
Και ποιός δεν θυμάται τί γινόταν στην εορτή του, τόσο αφ´εσπέρας , όσο και ανήμερα. Το αδιαχώρητο από ανθρώπους κάθε ηλικίας. Ακόμη και την εποχή που του έριχναν λάσπη με το κιλό, ο λαός μας έσπευδε να του ευχηθεί για να του δείξει την αγάπη του και ότι δεν τον αγγίζουν όλα αυτά που πετούσαν οι άνανδροι από κάθε επίπεδο του δημόσιου βίου που ήθελαν να τον τραυματίσουν και είχαν στόχο τους να τον ρίξουν!
Το αποτέλεσμα μας έδειξε ποιός ήταν ο στόχος τους και ποιά συμφέροντα εξυπηρετούσαν.
Και όταν άρχισαν να τον αποδομούν και να του επιτίθενται οι γνωστοί μικροί και ασήμαντοι που τον φθονούσαν,( εντός και εκτός Εκκλησίας)τότε ο λαός έσπευδε με μεγαλύτερη συχνότητα , όχι απλώς για να του ευχηθεί αλλά για να του πει:είμαστε μαζί σου!
Θυμάμαι στην προτελευταία εορτή του, τον Οκτώβριο του 2006. Ένας νεαρός φοιτητής τριτοετής της Νομικής τον χαιρετά, ασπάζεται το χέρι του με σεβασμό και του λέει:-«Είσαι ο Χριστόδουλος μας». Κι εκείνος το χάρηκε και χαμογέλασε από την καρδιά Του.
Αυτό το μήνυμα από το νεαρό φοιτητή θυμόταν και μετέδωσε σε όλο τον κόσμο όταν εξήρχετο από το Αρεταίειο τον Ιούλιο του 2007 με το ανεπανάληπτο: «Είμαι ο Χριστόδουλος σας».
Κι εμείς του απαντήσαμε όχι με φωνές και ιαχές αλλά μ´ένα χαμόγελο στην άκρη των χειλών μας και μ´ένα δάκρυ στην άκρη των ματιών μας,γιατί ξέραμε πια ότι τον χάνουμε.
Και ήταν τότε που ορκιστήκαμε ότι όσο ζούμε εμείς που τον γνωρίσαμε και τον αγαπήσαμε αληθινά και χωρίς ιδιοτέλειες, θα ανάβουμε πάντα ένα κερί στη μνήμη Του, για να διώχνει τα παγωμένα και βρώμικα χνότα αυτών που θέλουν να Τον ξεχάσουμε!
Χριστοδούλου του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος και Πατρός ημών αιωνία η μνήμη!
