🔺Του Σωτήρη Μ.Τζούμα

14 Μαίου 2007, πριν από  δεκατέσσερα (14) ολόκληρα χρόνια, έφυγε από τη ζωή, εντελώς  απροσδόκητα, ένας πολύ αγαπητός Ιεράρχης της Εκκλησίας μας,για τον οποίο μόνο καλά λόγια έχουμε  να πούμε όλοι και να γράψουμεΔεν είχε εχθρούς. Μόνο φίλους. Δεν είχε  ίχνος κακότητας αλλά μόνο αγάπη, την οποία μοίραζε απλόχερα προς όλους.Αλλά και αυτοί που προσπάθησαν να του κάνουν κακό τους  έφαγε η μαρμάγκα.

Ο λόγος  για τον Μακαριστό Επίσκοπο Τράλλεων Ισίδωρο,  διατελέσαντα επί σειρά ετών  Ηγούμενο και αναμορφωτή εκ βάθρων  της Πατριαρχικής Μονής Πάτμου και του Σπηλαίου της Αποκαλύψεως.

Νοσταλγική περιπλάνηση στο θλιβερό συμβάν του θανάτου του και έκφραση του προσωπικής  μου αγάπης και σεβασμού προς το πρόσωπό του είναι τούτες οι γραμμές.

Φτωχές  εκφράσεις και φτωχά ψελλίσματα είναι αυτά που καταθέτουμε σήμερα εδώ για να τον θυμηθούμε και να τον θυμίσουμε σε όλους, στην δεκατετράχρονη επέτειο του θανάτου του.

Είναι σκέψεις αγάπης  προς έναν Ιεράρχη  της Εκκλησίας μας που αγαπούσαμε και ξεχωρίζαμε σε όλα τα χρόνια της κοινής μας επίγειας πορείας και γνωριμίας.

Τον αείμνηστο “Γέροντα” ( έτσι αποκαλούσαμε πάντα τον καλό μας Ισίδωρο), τον γνώρισα στα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα.

Ήταν τότε Ηγούμενος στην Πατριαρχική Μονή Πάτμου και εγώ ό,τι που είχα αναλάβει ένα  νευραλγικό πόστο, σε μία μεγάλη  εταιρεία με ελληνικές αρχές  και πίστη στις παραδόσεις μας!

Συνδεθήκαμε αμέσως !Με  κέρδισε η ηρεμία του, η καλοσύνη του, η ευγένειά του, η αμεσότητά του,το πηγαίο χιούμορ του και οι γνώσεις του για την εκκλησιαστική μας ιστορία κεφάλαιο στο οποίο που είχα ιδιαίτερη επίδοση.
Στη συνέχεια, σε κάθε του ταξίδι στην Αθήνα, οσάκις ερχότανε για να διευθετήσει θέματα της Μονής, δεν παρέλειπε να σταματά στο γραφείο μου να συζητάμε την τρέχουσα επικαιρότητα  και να κάνουμε ανασκόπιση των εκκλησιαστικών μας πραγμάτων!
Οταν ανέλαβε να υλοποιήσει το μεγαλεπήβολο σχέδιο της επίσκεψης, για πρώτη φορά, του Μακαριστού Οικουμενικού Πατριάρχη Δημητρίου – του ταπεινού Πατριάρχη της αγάπης και της καλοσύνης– στην Πάτμο, για τα 1900 χρόνια από την συγγραφή της «Αποκαλύψεως», είχα την τιμή και την ευλογία να ορίσει και την ταπεινότητά μου  στην Οργανωτική Επιτροπή αυτού του μεγάλου γεγονότος για την πατρίδα μας, για την Ορθοδοξία και ιδιαιτέρως για το ευλογημένο νησί της Πάτμου.

Και κυριολεκτικά το γεγονός αυτό  έγραψε ιστορία! Δεν είχε ξανασυμβεί ένα τόσο μεγαλειώδες σχέδιο να υλοποιηθεί χωρίς την βοήθεια ξένων συμβούλων και να στεφθεί από απόλυτη επιτυχία. Ολα τα φώτα της δημοσιότητας ήταν στραμμένα στην Πάτμο.
Έκτοτε συνδεθήκαμε πνευματικά αλλά και ως άνθρωποι.Και λίγα χρόνια αργότερα, όταν ο νέος τότε Πατριάρχης Βαρθολομαίος επισκέφθηκε την Πάτμο, μαζί με όλους τους Προκαθημένους των Ορθοδόξων Εκκλησιών, και πάλι συνεργαστήκαμε ως μέλη της Οεγανωτικής Επιτροπής!Και φέραμε εις πέρας έναν μεγάλο άθλο.

Και όταν τα χρήματα των ιδιωτών χορηγών δεν έφτασαν για να καλύψουν τις εκδηλώσεις χτυπήσαμε την πόρτα του Μαξίμου και ο τότε Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου με εισήγηση  της συζύγου του Δήμητρας Λιάνη- Παπανδρέου, ενίσχυσε γενναιόδωρα τις εκδηλώσεις! Και βγήκαμε ασπροπρόσωποι σε μια τόσο μεγαλειώδη εκδήλωση με όλους τους Προκαθημένους της Ορθοδοξίας παρόντες.

Και κάθε φορά που συναντιόμασταν θυμόμασταν αυτές τις δύσκολες και αγωνιώδεις ημέρες  που περάσαμε τις οποίες μετά πλήρωσε ακριβά εξαιτίας του φθόνου και της αχαριστίας των κατά πάντων ολίγων.
Κανείς δεν κατάφερε να “χαλάσει” αυτή την ευλογημένη επικοινωνία και σχέση που είχαμε, στο διάβα των ετών!

Ακόμα και όταν ορισμένοι άσπονδοι φίλοι του – οι ευεργετηθέντες αχάριστοι-αποστασιοποιήθηκαν όταν δημιουργήθηκαν κάποια προβλήματα στη Μονή, εμείς ήμασταν πάντα στο πλευρό του.

Ναί ,ήμουν πάντα κοντά του,σε όλες τις χαρές αλλά και στις δυσκολίες!Και το ίδιο θα έκανε και εκείνος στη δική μου πορεία.
Όταν η Σύνοδος του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου, με πρόταση του ίδιου του Πατριάρχη Δημητρίου,ανταμείβοντάς τον για το έργο του και την προσφορά του, τον εξέλεξε Επίσκοπο της Εκκλησίας μας– παραβιάζοντας μία Παράδοση που θέλει τον Πατριαρχικό Έξαρχο Πάτμου να είναι πάντα Αρχιμανδρίτης– ήμασταν κοντά του!

Και στα Μηνύματα και στην χειροτονία του σε Επίσκοπο.Αλλά και όταν αργότερα γεύτηκε την άψινθο της αχαριστίας, ακόμη και από πρόσωπα που ευεργέτησε μέσα από το Φανάρι, εμείς πάλι κοντά του ήμασταν, πιστοί φρουροί!Μαζί με όλα τα πνευματικά του αναστήματα και κυρίως με τον ανιψιό του  Αρχιμ. Πλάτωνα  Κρικρή (που δεν έζησε να τον δει να γίνεται Μητροπολίτης της Εκκλησίας μας), τον Αρχιμ. Αλέξιο Μπουρλή και τον Αρχιμ. Βαρθολομαίο Αντωνίου- Τριανταφυλλίδη.
Ο Ισίδωρος μπορεί να έφυγε από κοντά μας, η ανάμνησή του όμως παραμένει ζωηρή ! Ποιός, άλλωστε,  μπορεί να ξεχάσει τον Επίσκοπο με το Πατριαρχικό ανάστημα και την βροντερή επιβλητική φωνή.

Ποιος μπορεί να λησμονήσει τον ρέκτη Αρχιερέα που σε κάθε λειτουργία και εσπερινό  δίδασκε μεγαλείο και ιεροπρέπεια!

Τα άμφιά του  μοναδικά ! Χωρίς να προκαλεί ήταν πάντα σωστά και αρμονικά ντυμένος.
Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος τον αγαπούσε και τον ξεχώριζε! Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στις πρώτες θείες λειτουργίες του ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, λόγω προσωπικής του ένδειας σε καλά άμφια και Μίτρες ,λειτούργησε με δανεικά άμφια από τον Ισίδωρο.  Εγώ ήμουν ο εισηγητής. Και ο μεν καλοκάγαθος και καθόλου υπερήφανος Χριστόδουλος το δέχθηκε και ο ευγενής Ισιδωρος το θεώρησε όπως είπε μεγάλη ευλογία!

Αλλά όπως έχω ξαναγράψει η ανιδιοτελής φιλία των δύο Ιεραρχών σφυρηλατήθηκε μέσα στο χρόνο!
Όμως το πιο “θερμό” επεισόδιο τους το επεφύλαξε ο Θεός για το τέλος!

14 Μαίου 2007, έφυγε από τη ζωή ο Ισίδωρος και λίγες ημέρες αργότερα άρχισε η αντίστροφη μέτρηση στη ζωή του Χριστοδούλου!
Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος αποχαιρέτησε τον Γέροντα με πολύ θερμά λόγια την ώρα της εξοδίου ακολουθίας του!

Όσοι θυμούνται την ημέρα εκείνη θα θυμούνται ότι η φωνή του μεγάλου Πρωθιεράρχη, λύγισε πολλές φορές καθώς μιλούσε για τον πρόωρο θάνατο του Ισιδώρου.
Δεν  είναι εύκολο να ξεχάσουμε την μορφή του Ισιδώρου.
Μας έχουν δέσει μαζί του όμορφες στιγμές που δεν θα τις λησμονήσουμε όσο ζούμε!
Ας είναι αιωνία η μνήμη Του καλού καγαθού Γέροντα Ισιδώρου, Επισκόπου Τράλλεων. Είθε η Εκκλησία μας να αναδεικνύει Ιεράρχες με την δική του καρδιά και αξία! Η Εκκλησία μας και όλοι εμείς είμαστε φτωχότεροι  χωρίς τον Ισίδωρο! Τα πνευματικά του παιδιά σήμερα τέλεσαν θεία Λειτουργία και Ιερά Μνημόσυνα στους ναούς που λειτουργούν. Εμείς θα τον θυμόμαστε πάντα! Αιωνία του η μνήμη.