ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ.ΤΖΟΥΜΑ
Σαν σήμερα, πριν εννέα ολόκληρα χρόνια, έφυγε από τη ζωή, εντελώς απρόσμενα και απροσδόκητα, ένας πολύ αγαπητός Επίσκοπος της Εκκλησίας μας για τον οποίο μόνο καλά λόγια έχουμε να γράψουμε και να πούμε.
Πρόκειται για τον Μακαριστό Επίσκοπο Τράλλεων Ισίδωρο, έναν άνθρωπο που για αγάπη μιλούσε και αγάπη ποιούσε!
Νοσταλγική περιπλάνηση στο θλιβερό συμβάν του θανάτου του και έκφραση του πόνου μας για τον πρόωρο χαμό του, είναι οι γραμμές αυτές.
Φτωχές εκφράσεις, φτωχά ψελλίσματα προς έναν Επίσκοπο της Εκκλησίας μας που αγαπούσαμε και ξεχωρίζαμε σε όλα τα χρόνια της κοινής μας επίγειας πορείας.
Τον αείμνηστο Γέροντα Ισίδωρο( έτσι τον αποκαλούσαμε πάντα) τον γνώρισα νέος , στα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα! Ήταν τότε Ηγούμενος στην Πατριαρχική Μονή Πάτμου και εγώ ό,τι που είχα αναλάβει ένα πολύ νευραλγικό πόστο σε μία μεγάλη πολυεθνική εταιρεία με ελληνικές βάσεις και ταπεραμέντο!
Συνδεθήκαμε αμέσως!Με κέρδισε η καλοσύνη του και αμεσότητά του!
Σε κάθε του ταξίδι στην Αθήνα, για υπηρεσιακούς λόγους δεν παρέλειπε να σταματά στο γραφείο μου και να κάνουμε ανασκόπιση των εκκλησιαστικών μας πραγμάτων! Οταν ανέλαβε να υλοποιήσει το μεγαλεπήβολο σχέδιο της επίσκεψης, για πρώτη φορά, του Μακαριστού Οικουμενικού Πατριάρχη Δημητρίου – του Πατριάρχη της αγάπης και της καλοσύνης– στην Πάτμο για τα 1990 χρόνια από την συγγραφή της “Αποκαλύψεως”, είχα την τιμή και την ευλογία να με ορίσει στην Οργανωτική Επιτροπή αυτού του μεγάλου γεγονότος για την πατρίδα μας και ιδιαιτέρως για το ευλογημένο νησί της Πάτμου. Και κυριολεκτικά γράψαμε ιστορία! Δεν είχε ξανασυμβεί ένα τόσο μεγαλειώδες γεγονός το οποίο εστέφθη από απόλυτη επιτυχία. Ολα τα φώτα της δημοσιότητας ήταν στραμμένα στην Πάτμο για μέρες!
Έκτοτε συνδεθήκαμε. Κανείς δεν κατάφερε να χαλάσει αυτή την ευλογημένη επικοινωνία στο διάβα των ετών!
Ήμουν πάντα κοντά του,σε όλες τις χαρές αλλά και στις στενοχώριες!
Όταν η Σύνοδος του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου με πρόταση του ίδιου του Πατριάρχη Δημητρίου, τον εξέλεξε Επίσκοπο ανταμείβοντάς τον για την προσφορά και το έργο του, ήμουν κοντά του! Και στα Μηνύματα και στην χειροτονία του σε Επίσκοπο.
Αλλά και όταν αργότερα γεύτηκε την άψινθο της αχαριστίας, ακόμη και από πρόσωπα που ευεργέτησε , πάλι κοντά του ήμασταν!
Και δεν ήταν η πρώτη φορά που ήλθαμε αντιμέτωποι με την προδοσία! Λίγο αργότερα εμπεδώσαμε πλήρως τί σημαίνει αχαριστία και προδοσία και με αυτά που πέρασε ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, από τους δικούς του σταυρωτές!
Και ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος αγαπούσε και ξεχώριζε τον Ισίδωρο και χαιρότανε την επικοινωνία μαζί του.
Θα καταθέσω για πρώτη φορά, δύο περιστατικά που θεμελιώνουν την αμοιβαιότητα αυτής της καλής επικοινωνίας και σχέσης του αειμνήστου Ισιδώρου με τον “Αρχιεπίσκοπο της καρδιάς μας”,όπως τον αποκαλούσε τον Χριστόδουλο
Το πρώτο: όταν εκοιμήθη ο Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας Θεόκλητος( ο ευγενής κσι διακριτικός αυτός Ιεράρχης) το 1994. Είχαμε πάει στην κηδεία του.
Από τότε είχαν αρχίσει να διαφαίνονται οι τάσεις της Ιεραρχίας για την διαδοχή, για την μετά Σεραφείμ εποχή και στην συγκεκριμένη Μητρόπολη είχαν μαζευτεί όλοι εκείνοι που αποτελούσαν τον σκληρό πυρήνα του τότε Θηβών( νύν Αρχιεπισκόπου) Ιερωνύμου. Άλλωστε από την κηδεία είχαν αρχίσει οι ζυμώσεις για την μετάθεση του τότε Ναυπάκτου Αλεξάνδρου στην Τρίπολη και για την εκλογή του τότε Πρωτοσυγκέλλου του Θηβών αειμνήστου Νικοδήμου(που έφυγε τόσο άδικα και άδοξα) σε Ναυπάκτου. Γιαυτό και παρατηρείτο μία έντονη κινητικότητα.
Όταν επιστρέψαμε από την Τρίπολη στην Αθήνα, φύγαμε με το ίδιο αυτοκίνητο Χριστόδουλος και Ισίδωρος.
Ο αείμνηστος Χριστόδουλος ήταν κατηφής και αμίλητος στην αρχή της διαδρομής, ίσως γιατί διαπίστωσε οτι οτι το αντίπαλο στρατόπεδο είχε οργανωθεί και έκανε επίδειξη ισχύος. Οδηγούσα εγώ και ο Χριστόδουλος ήταν στη θέση του συνοδηγού, ενώ ο Ισίδωρος καθόταν πίσω δεξιά και ο Αρχιμ. Βαρθολομαίος Αντωνίου- Τριανταφυλλίδης αριστερά.
Ο Ισίδωρος κατάλαβε αμέσως τον λόγο που ο Χριστόδουλος κλείστηκε στις σκέψεις του και του είπε με την βαριά φωνή του….
— Αγιε Δημητριάδος, μη σας παρασύρουν τέτοιες εικόνες και κάνετε λάθος εκτίμηση!
— Οχι Δεσπότη μου δεν παρασύρομαι! Εχω πλήρη συναίσθηση της καταστάσεως που επικρατεί στην Εκκλησία μας. Απλώς με πικραίνει η διπροσωπεία κάποιων αδελφών! Αλλά αυτά πάντα γινότανε στην Εκκλησία μας, επομένως γιατί να εξαιρεθεί η εποχή μας, του απάντησε χαμογελαστά ο Χριστόδουλος
— Θα σας πώ κάτι και θέλω να το θυμάστε και να μου το πιστώσετε όταν επαληθευτώ, όχι γιατί περιμένω κάτι αλλά για το honore, που λέμε .. του είπε χαμογελαστά ο Ισίδωρος
— Σας ακούω με ενδιαφέρον πάντα Γέροντά μου, ξέρετε πόσο σας αγαπώ!
— Να ξέρετε πως όταν έλθει η ώρα, εσείς θα είστε ο επόμενος Αρχιεπίσκοπος! Οι Ιεράρχες έχουν καταλάβει πως η Εκκλησία μετά από τόσα χρόνια σιωπής,πρέπει να αποκτήσει φωνή και μόνον εσείς μπορείτε..
— Καλοσύνη σου Γέροντά μου, αλλά δεν το βλέπω εγώ αυτή τη στιγμή, του απάντησε με γέλια ο Χριστόδουλος..
— Αυτό που σας λέγω , θα το δείτε,επέμεινε με στεντορεία τη φωνή ο Ισίδωρος!
Και πράγματι μετά από τρία χρόνια επαληθεύτηκε.
Το δεύτερο: αφορά δύο περιόδους! Προ της εκλογής του Χριστόδουλου, οταν ήταν για τελευταία φορά Συνοδικός Μητροπολίτης και μετά την εκλογή του σε Αρχιεπίσκοπο, όταν είχαν επιδοθεί όλα τα φερέφωνα να πείσουν την κοινή γνώμη οτι ο Χριστόδουλος είναι αντί – Πατριαρχικός!
— Τί λέτε βρε άθλιοι συκοφάντες, είχε πεί σε μία ομήγυρι ο Ισίδωρος!
Οταν εγώ προσπαθούσα να εξασφαλίσω ένα Μετόχι για το Πατριαρχείο στην Αθήνα, ο μόνος που έδωσε μάχη μέσα στη ΔΙΣ,κόντρα σε όλους, για να το εξασφαλίσουμε, ήταν ο Χριστόδουλος! Τώρα μου γίνατε όλοι Πατριαρχικοί και ο Χριστόδουλος έγινε αντί- Πατριαρχικός!
Όταν πληροφορήθηκε το ξέσπασμα αυτό του Ισιδώρου ο Χριστόδουλος τον ευχαρίστησε με θερμά λόγια!
Τα πιο θερμά λόγια όμως ο Χριστόδουλος τα κράτησε να του τα πεί για το τέλος!
Εχουν μείνει χαραγμένα στο μυαλό μου τα λόγια με τα οποία αποχαιρέτησε ο Χριστόδουλος, τον πεφιλημένο αδελφό του Ισίδωρο.
Δεν θα ξεχάσω πόσο θλιμμένος ήταν ο Χριστόδουλος και μετά την κηδεία. Του θυμίζαμε παλιές ιστορίες για να γελάσει αλλά δεν καταφέραμε να τον κάνουμε να ξεχαστεί!
Αλλά και μείς μέχρι σήμερα δεν είναι εύκολο να ξεχάσουμε την μορφή του Ισιδώρου αλλά ούτε και του Πατέρα μας, του Μεγάλου Χριστοδούλου!
Μας έχουν δέσει μαζί τους όμορφες στιγμές που δεν θα τις λησμονήσουμε όσο ζούμε!
Ας είναι αιωνία η μνήμη !
