Του π. Ηλία Μάκου 

Μάλιστα εψάλη μνημόσυνο και για τους πεσόντες Έλληνες στρατιώτες, στο έπος του 1940, είτε  τα οστά τους έχουν περισυλλεγεί και έχουν ταφεί  στα στρατιωτικά νεκροταφεία Βουλιαριτών και Κλεισσούρας,  είτε είναι ακόμη σκορπισμένα στα βουνά και στα λαγκάδια και αναμένεται να εντοπιστούν και να ενταφιαστούν στο πλαίσιο διακρατικής συμφωνίας, η οποία τα τελευταία χρόνια, λόγω κορωνοϊού και άλλων συγκυριών, έχει ατονήσει. 

Μάλιστα στο κοιμητήριο στους Βουλιαράτες στην επιμνημόσυνη δέηση χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Αργυροκάστρου Δημήτριος.  

Κατά τα λοιπά, οι Ορθόδοξοι της Αλβανίας προσήλθαν με κόλλυβα στους ναούς και προσευχήθηκαν για τη γαλήνη των ψυχών των κεκοιμημένων.

Μάλιστα σε νεκροταφεία της Αλβανίας  ιερείς έκαναν τρισάγια  για αποθανόντα μέλη, κληρικούς και λαϊκούς, της Ορθόδοξης Κοινότητας.

Μα το κυριότερο, συνειδητοποιήθηκαν από τους πιστούς δύο ιεροί σκοποί των μνημόσυνων αυτών.

Φανερώνουν από τη μια τον αδιάσπαστο σύνδεσμο των πιστών, που εκδηλώνουν το ενδιαφέρον τους και την αλληλεγγύη τους με τις δεήσεις, μέσω της Εκκλησίας, που αγωνίζεται επί της γης, στην παρούσα ζωή, προς όλους όσους έχουν απέλθει και ανήκουν πλέον στη θριαμβεύουσα Εκκλησία. 

Και από την άλλη  υπενθυμίζουν με τον πανηγυρικότερο και τον πρακτικότεροι τρόπο τη μεγάλη αλήθεια, «εξαρτάται στους ανθρώπους αν πεθάνουν μια φορά».

Επομένως είναι προσωρινά και πρόσκαιρα όλα τα εγκόσμια υλικά αγαθά, τα οποία και γι’ αυτό δεν αξίζουν την τόση προσήλωσή μας.

Απεναντίας το ενδιαφέρον μας πρέπει να στρέφεται προς τα πνευματικά, που είναι και αιώνια, γιατί αυτά μας παρακολουθούν και στην άλλη ζωή, για την οποία μας προετοιμάζει η τωρινή.

Ωφέλιμο είναι η σκέψη αυτή να χρησιμοποιείται ως κίνητρο αγαθό και να μας παρακινεί σε έργα καλά, σε ζωή ενάρετη, σε ευσυνείδητη πάντοτε ενέργεια, σε χρηστότητα και αγαθότητα, σε προπαρασκευή έγκαιρη.