ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ
Εδώ και μήνες η Αρχιεπισκοπή Αμερικής ταλανίζεται από πολλά προβλήματα διοικητικής,οικονομικής και κανονικής- από εκκλησιαστική άποψη και οπτική- φύσης.
Ο Γέρων Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος, μετά από μία μακρά ποιμαντορία στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής, με καλές και κακές στιγμές, ευρίσκεται αντιμέτωπος πλέον με τον αδυσώπητο χρόνο και τα εξ αυτού απορρέοντα προβλήματα.
Και ενώ θα περίμενε κανείς, από τον σοφό όπως όλοι λένε, Ιεράρχη– το “διαμάντι” των Ιεραρχών όπως τον αποκαλούσαν οι Ιεράρχες της γεννιάς του– να μας διδάξει με το ταπεινό του παράδειγμα και την αφοσίωσή του προς την Μητέρα Εκκλησία, από την οποία πολλαπλώς ευεργετήθηκε και αναδείχθηκε ποιμένας της μεγαλύτερης επαρχίας του Οικουμενικού Θρόνου, ερχόμαστε αντιμέτωποι με έναν πεισματάρη γέροντα που φέρεται με εγωισμό, εμμονές και φιλαυτία.
Τί πιο ανδρείο, ανδρικό αλλά και άκρα χριστιανικό, η εθελοντική αποστασιοποίησή του από το προσκήνιο, με μία αξιοπρεπή παραίτηση που θα τον κρατούσε αλώβητο στα μάτια της Ομογένειας αλλά και της γενικότερης κοινής γνώμης, που εξακολουθεί να θεωρεί τον Δημήτριο ως σπουδαίο και σημαντικό Ιεράρχη ο οποίος σέβεται τους θεσμούς και την εκκλησιαστική Ιεραρχία;
Αν ρίξουμε μια ματιά στο παρελθόν, θα διαπιστώσουμε ότι οσάκις πρόκυψαν τέτοιου είδους οικονομικά προβλήματα, μόνο η παραίτηση εκτόνωνε το κλίμα. Θυμηθείτε την περίπτωση του αειμνήστου Λεμεσού Χρυσάνθου. Χάρη στην παραίτηση που υπέβαλε εγκαίρως τότε, γλίτωσε τον περαιτέρω έλεγχο αλλά και την οποιαδήποτε τιμωρία και κατακραυγή για όσα κατηγορείτο και έννοιωσε την θαλπωρή της Εκκλησίας, έστω και ως πρώην.
Εκείνο, ωστόσο, που εκπλήσσει όλους εμάς που παρακολουθούμε από μακριά τα συμβαίνοντα στην Αμερική αλλά και στη Σύνοδο του Οικουμενικού Θρόνου, είναι ότι η στάση του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου στο θέμα αυτό. Ο Πατριάρχης δεν έχει μια σταθερή γραμμή.
Άλλοτε έχουμε να κάνουμε με έναν θυμωμένο, σκληρό και αμείλικτο Βαρθολομαίο που με την συμπεριφορά του δείχνει να ευνοεί, αν όχι και να καθοδηγεί την κριτική προς τον Αμερικής Δημήτριο. Κι άλλοτε έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν συγχωρητικό Πατριάρχη, ο οποίος δέχεται τις υστερόβουλες εισηγήσεις ορισμένων Ιεραρχών- δεδομένου ότι έχουν την προσωπική τους agenda- και εγκρίνει την έκδοση ανακοινωθέντων που καλύπτουν τον Δημήτριο και ακυρώνουν το προηγούμενο έργο και τις αποφάσεις της Συνόδου επί του θέματος.
Προσπαθώντας να εξιχνιάσουμε την στάση του Πατριάρχη για το θέμα αυτό θα λέγαμε
ότι ο Πατριάρχης μπορεί να συμπεριφέρεται εναλλακτικά ,κρύο-ζέστη, ίσως διότι τον Πατριάρχη δεν τον ενδιαφέρει να φύγει απλώς από το κάδρο της Αμερικής ο Δημήτριος, αλλά θέλει παράλληλα να ελέγξει πλήρως την διαδοχή στην Αμερική.
Μετά τις δύο εκλογές Σπυρίδωνος και Δημητρίου για την Αρχιεπισκοπή Αμερικής και τα όσα επηκολούθησαν, αν και η νέα εκλογή του επομένου Αμερικής βασισθεί στα ίδια εγωιστικά κριτήρια, τότε το αποτέλεσμα δεν θα είναι απλώς μία αποτυχία, αλλά θα κινδυνεύσει ολόκληρο το οικοδόμημα της μεγαλύτερης επαρχίας του Θρόνου.
Τις τελευταίες ημέρες είδαμε σε εφημερίδες των Αθηνών να γίνεται λόγος για παραίτηση του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου με ανοιχτή ημερομηνία. Δεν ξέρουμε αν αυτό ισχύει.
Το βέβαιο πάντως, είναι ότι αργά ή γρήγορα ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής θα πρέπει να παραδώσει τη σκυτάλη.
Αυτή τη φορά η Αμερική δεν χρειάζεται έναν Αρχιεπίσκοπο εκλεγμένο στα μέτρα του Πατριαρχείου. Αντιθέτως χρειάζεται έναν χαρισματικό Ιεράρχη που θα μιλήσει στην καρδιά της ομογένειας και θα της μεταφέρει το πνεύμα του Φαναρίου γιατί εκεί ακουμπούν οι ρίζες μας .
Χρειάζεται έναν Ιεράρχη,που θα φέρει τα πάνω κάτω, που θα οργώσει την όπου Έλληνας Ορθόδοξος αμερικανική επικράτεια και θα καταφέρει να κάνει τους ομογενείς μας να πιστέψουν δυνατά στην Ορθόδοξη Εκκλησία και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο!
Δεν αρκεί ο εκάστοτε Αμερικής να είναι γνωστός ή να διατηρεί “υψηλές” γνωριμίες και να έχει την εύνοια του Φαναρίου!
Ο εκάστοτε Αμερικής πρέπει να είναι και παπάς και manager και να μιλά στην καρδιά του ποιμνίου του, με μία ρέουσα γλώσσα και όχι με ξύλινο κατά παραγγελία λόγο που δεν θα γίνεται κατανοητός!
Προφανώς όλα αυτά βασανίζουν το κεφάλι του Πατριάρχη γιαυτό και καθυστερεί τις εξελίξεις! Ο κύβος δεν …ερρίφθη ακόμη.
Ένα διερευνητικό ταξίδι στην Ελλάδα ενός εμπίστου του Πατριάρχη προσώπου,το οποίο βολιδοσκόπησε κυβερνητικούς αλλά και opinion makers,δεν απέδωσε τα δέοντα. Τα αποτελέσματα είναι μάλλον απογοητευτικά! Και αυτή τη φορά ο Πατριάρχης δεν θέλει να ρισκάρει.
Γιαυτό και όλα γίνονται σε αργούς ρυθμούς. Ίσως δεν θάπρεπε να βιάζονται και εκείνοι που προεξοφλούν την υποψηφιότητά τους και σπεύδουν με τους υποτακτικούς τους να προκαταλάβουν την κοινή γνώμη με κατά παραγγελία ρεπορτάζ –τα οποία πάντα ξεκινούν από τον Θεσσαλικό κάμπο– και τον παρουσιάζουν ως απόλυτα φαβορί.
Σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν, ο βιαστικός υποψήφιος που ακολούθησε τον ίδιο δρόμο, το… maximum που απέδωσε η προσπάθειά του ήταν να μην βρεί στο τέλος ούτε την… ψήφο του.
Κοντολογίς το θέμα της Αρχιεπισκοπής Αμερικής μπορεί μόλις να ξεκινά, αλλά ο δρόμος μέχρι να τελεσφορήσει είναι θέμα μερικών αποφασιστικών κινήσεων του Πατριάρχη. Να δούμε πότε θα αποφασίσει να κάνει την πρώτη…
