Χριστιανοί μου!

Ἡ συμβατικότητα τῶν ἀνθρώπων μᾶς ὁδηγεῖ γιά μιά ἀκόμη φορά στήν ἀρχή ἑνός νέου χρόνου, δηλαδή σέ ἕνα ἀκόμη καινούργιο χρονικό προσδιορισμό μέσα στήν τριβή τοῦ χρόνου, μέσα στήν ἱστορία.

Ἡ αὐθεντική πραγματικότητα ὅμως εἶναι διαφορετική. Ἡ αὐθεντική ἱστορία ἔχει μέσα της τήν παρουσία τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, πού εἶναι τό αἰώνιο μέτρο γύρω ἀπό τό ὁποῖο κινεῖται. Ἡ παρουσία καί ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ μέσα στήν ἱστορία δέν εἶναι ἁπλῶς πεπερασμένη, δέν εἶναι ἁπλῶς ἱστορική, ἀλλά εἶναι μοναδική, εἶναι «τό πλήρωμα τοῦ χρόνου», τό ἀπόλυτο πλήρωμα τοῦ χρόνου.

Ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ μέσα στόν χρόνο σταματάει τήν τριβή τοῦ χρόνου κάι ἀνοίγει ἐνώπιον τῆς ἱστορίας τήν αἰωνιότητα, τό αἰώνιο νόημά της. Ὁ Χριστός δέν εἶναι μία ἁπλῆ ἱστορική προσωπικότητα, ἀλλά εἶναι ἡ ὑπεριστορική προσωπικότητα, εἶναι τό αἰώνιο πού ὠρθώθηκε, ὅταν ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, μέσα στήν ἱστορία, ὡς τό αἰώνιο παράδοξο, ὡς τό «ἀντιλεγόμενον σημεῖον»: «Ὁ γάρ χριστιανισμός λίθος ἐστί προσκόμματος καί πέτρα σκανδάλου».

Ὁ χρόνος, λοιπόν, ἐπληρώθη μέ τό ἀπόλυτο νόημα, μέ τήν ἀπόλυτη ἀξία, ὅταν μέσα του ἐχώρεσε ὁ ἀχώρητος. Ἡ ἱστορία ἀλλάζει, γιατί ἡ ἴδια εἶναι σχετική∙ ὁ Χριστός ὅμως, πού εἶναι τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ὁ λόγος Του, ἡ ζωή Του καί ἡ παρουσία Του δέν ἀλλάζουν. Ὁ Χριστός δέν εἶναι ἱστορία μέ τήν ἔννοια τῆς ἀλλαγῆς, εἶναι ἱστορία μέ τήν ἔννοια τοῦ πληρώματος τοῦ χρόνου. Τοῦτο ὅμως δέν σημαίνει ὅτι οἱ κατά καιρούς ἄνθρωποι δέν ἀλλάζουν τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μέ τήν σχετικότητά τους. Οἱ κατά καιρούς ἄνθρωποι, ἐπειδή ἀλλάζουν, τείνουν νά ἀλλάξουν καί τήν παρουσία Ἐκείνου, νά παραμορφώσουν τήν παρουσία Του. Γνήσιος χριστιανισμός ὅμως δέν εἶναι αὐτό∙ νά εἶναι κανείς χριστιανός σημαίνει νά παύσει νά σκέπτεται ἁπλῶς ἱστορικά, νά καταργήσει μέσα του τήν κοινή ἔννοια τῆς ἱστορίας, ἡ ὁποία τά βλέπει ὅλα νά ἀλλάζουν. Χριστιανός γίνεται κανείς μόνον ὅταν γίνει σύγχρονος μέ τόν Χριστό. Ὅταν ζήσει ἀπό μέσα του τήν παρουσία, τήν ζωή καί τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ, πού δέν τόν φθείρει ἡ ἀλλαγή καί πού ἡ παρουσία Του ἀποτελεῖ ἕνα αἰώνιο «τώρα» μέσα στήν ἱστορία, ὅταν ἀφήσει τούς αἰῶνες πού κυλοῦν, δίχως νά τόν ἀλλάζουν καί δίχως νά τόν ἀποκαλύπτουν καί ζήσει ὡς μόνος, ὡς ψυχή καί πνεῦμα, τήν ἀλήθεια, τήν ζωή καί τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ.

Χριστιανοί μου!

Αὐτή τήν βαθειά πνευματική, θεολογική προσέγγιση εὔχομαι νά ζήσουμε κατά τό χρονικό διάστημα πού συμβατικά ἀρχίζει, ἕνα χρόνο, πεπληρωμένο, γεμᾶτο ἀπό παρουσία Χριστοῦ. «Ὁ Χριστός ἐν τῷ μέσῳ ὑμῶν».